Συνολικές προβολές σελίδας

Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2010

Απολογισμός 2010

Προφανώς και δε θα κάτσω να γράψω τί με πείραξε και τί κέρδισα αυτή τη χρονιά γιατί

 α. δεν ενδιαφέρει κανέναν,
 β. δεν είμαστε γυμνάσιο για να κάνουμε υπερ και κατά,
 γ. δε βρίσκομαι σε κάποιο δωμάτιο επικοινωνίας reality show για να θάψω άνετα κόσμο

Επίσης για κάποιο λόγο πιστεύω πώς δεν θα με βοηθήσει σε κάτι όλη αυτή η προσπάθεια σκαλίσματος της χρονιάς. Ξέρω τί συνέβη, τί κέρδισα, τί με έκανε να στεναχωρηθώ, τί με έκανε να σκεφτώ, τί με έκανε ευτυχισμένη και προπάντως τί με εκνέυρισε. Κι εκεί θα σταθώ.

Ακολουθεί απολογισμός εκνευριστικών συνηθειών:

  • Απο μικρή ηλικία θυμάμαι να μου κάνουν την ερώτηση που ορκίζομαι την έβλεπα σε εφιάλτες να βγαίνει απο το στόμα τεράτων καθώς που ζουπούσαν τα μάγουλα " Ποιόν αγαπάς περισσότερο; Την μαμά ή τον μπαμπά;".  Είναι ο,τι πιό ηλίθιο έχει εδραιώσει η ανθρωπότητα σε ερώτηση και μάλιστα απευθυνόμενη σε παιδί. Εκείνο ζορίζεται, νιώθει άσχημα που πρέπει να ιεραρχήσει την αγάπη του και ο γονιός που δε θα είναι ο "αγαπητός" θα ανοίξει το κουτί με τα υπαρξιακά του, θα κρατήσει μία πικρία στο παιδί του και φυσικά θα αρχίσει να ψιλοζηλεύει τον σύντροφό του.

  • Για να κλείσω με την παιδική ηλικία, να προσθέσω και την δεύτερη ενοχλητική ερώτηση του "Τί θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;". Ζω για την μέρα που ή θα ακούσω ή θα μου πουν οτί κάποιο παιδάκι απάντησε "Ανάλογα με τα μόρια των πανελλαδικών".
Στην εφηβεία.

  • Λιώνεις στην  msnάρα σου, ακούς τον Αγγελακάρα σου και μπορεί να διαβάζεις forums, μπορεί να κατασκοπεύεις το fb της γκόμενας του πρώην σου ή απλά μόλις έφαγες (για έμφαση της υπερχαλάρωσης) και απλά μαλακίζεσαι με τους φίλους σου με emoticons. Ξαφνικά κι απο το πουθενά ανοίγει παράθυρο και σου βγαίνουν γραμματάκια που δε σημαίνουν κάτι γιατί πολύ απλά είναι link στο youtube ή για τους ψαγμένους σε google video. Μπορείς να πεις πώς είσαι στο cafe world κι οτί αν τ'ανοίξεις θα κολλήσουν τα παράθυρα κι οτί θα το δείς σε λίγο. Κι εκεί που νόμιζες οτί την γλύτωσες, έρχεται η ερώτηση laser σε λίγα λεπτά που σε αφοπλίζει: "Το είδες;/ To άκουσες;". 
Λοιπόν για να δούμε. Είδες ή άκουσες κάτι στο νετ και σου άρεσε. Δε θα σου αρέσει περισσότερο ούτε θα γελάσεις πιό πολύ αν το δω/ακούσω κι εγώ! Τράβα απλά ξαναδές το, κάντο ήχο κλήσης και άσε με στην ησυχία μου!

  • Το καινούργιο msn είναι απαίσιο. Είναι σαν στατιστικός πίνακας αναλύσεων, δε μπορώ να βλέπω τα pms των επαφών μου και δε βρίσκω το κουμπί αποσύνδεσης. Επίσης τα τυποποιημένα εικονάκια είναι απαράδεκτα. Γι'αυτό χρησιμοποιώ το ανθρώπινο παλιό one. Αλλά μάντεψε! Όταν μου στέλνουν links δε μπορώ να τα πατήσω και να τα δω και πρέπει να κάνω ολάκερο copy paste. Και ναι μπορεί να με εκνευρίζουν τα links αλλά είμαι αγχωτικιά και θα σκάσω αν δε δω τί μου΄στειλες. Κι αν τελικά μ'αρέσει; 
  • Είσαι σε συναυλία και το τραγούδι που παίζει η μπάντα/τραγουδιστής/στρια σου θυμίζει εμένα και θέλεις να με πάρεις τηλέφωνο  να μου το βάλεις. Είναι τόσο γλυκό εκ μέρους σου και αλήθεια θα χαμογελάσω αλλά, θέλω να ξέρεις πώς το μόνο που ακούω είναι: εσένα να τραγουδά μετά το "έεελα τ'ακούυυυς;" γκράτσα γκρούτσα, χιλιάδες παράφωνους να γαμάνε το ελάχιστο που υποακούγεται απο το live, τ'ακούυυυς;, γκράτσα γκρούτσα, σ'αγαπάααααααω, γκράτσα". 
  • Είσαι εντός μιάς συζήτησης χωρίς να μας απασχολεί ιδιαίτερα το θέμα και σε μία μου πρόταση ή ερώτηση λες με βλέμμα μυρικαστικού "τίιιιι;" ενώ έχεις ακούσει ολοκάθαρα τί είπα. Μπορώ άνετα να σε ξεσκεπάσω εάν απλά δε επαναλάβω τί είπα κι εσύ θα αναγκαστείς να "ακούσεις" τελικά με τη μία τί σου είχα πει. 
  • Γνωρίζεις κάποιον και μετά τα υπερ τυπικά πώς σε λένε, τί σπουδάζεις, με τί ασχολείσαι, δεν έχεις τόσο τί να πείτε που αρχίζετε την πανηλίθια αναζήτηση κοινών γνωστών αν τυχόν πιάσεις καμία ίδια σχολή, στέκι, κατασκήνωση, γειτονιά. Παράδειγμα:
-Ξέρεις μια Μαρία; (η πιό άχρηστη γενικότητα του κόσμου)
-Ναι! Μία καστανόξανθη; (έλα ρε, καλά ε μιλάμε απίστευτο, καστανόξανθο;)
-Και γαμώ τα άτομα.
-Ναι ναι, τα σπάει.

        Τώρα, πες μου, τον συμπάθησες πιό πολύ; Σου άλλαξε τη ζωή; Θα τον ξαναδείς επειδή ξέρει την Μαρία;

  • Για κάποιο λόγο θα κοιμηθείς  με άτομα (φίλους η όχι)για πρώτη φορά και λίγο πριν σας πάρει ο ύπνος έρχεται η ταπεινωτική ερώτηση "Ροχαλίζεις;". Εκεί αν ο ερωτηθέν δε πει "Μόνο όταν είμαι πολύ κουρασμένος ή πολύ κρυωμένος" να μη ξαναφάω πουρέ. 
Απλά παραδέξου οτί ροχαλίζεις ή βγάλε τα κρεατάκια σου εάν σου δημιουργεί σύνδρομο κατωτερότητας.

  • Είστε μεγάλη παρέα και πεινάτε και ήρθε η ώρα να παραγγείλετε να φάτε. Όταν έρχεται το φαί η πείνα σου είναι διαολεμένη και έχεις αγχωθεί οτί δε θα χορτάσεις. Τα φαγητά σου φαίνονται λίγα και ειδικά άμα είναι πίτσες και είναι στη μέση σχεδόν αγριοκοιτάζεις όποιον παίρνει κομμάτι.
Αποτέλεσμα;
Καίγεται το πίσω μέρος απο τα μπροστινά σου δόντια και ίσως ένα κομμάτι γλώσσας σου απο την καυτή πίτσα γιατί τρώς γρήγορα για να προλάβεις να φας πολύ πριν τελειώσει η πίτσα. Κάνεις εχθρούς με τις ματιές που τους ρίχνεις και μένει πίτσα στο κουτί γιατί φάγατε όλοι τόσο γρήγορα που σκάσατε.

  • Συνήθως κάτι σου ζητάει η μάνα σου κι αφηρημένα πάς να το κάνεις κι έχεις αλλού το μυαλό σου, δεν υπολογίζεις σωστά τις γωνίες, είναι καλοκαίρι και είσαι ξυπόλητος και χτυπάς το μικρό δαχτυλάκι του ποδιού σου. Το συνειδητοποιείς και σου δίνονται ακριβώς δύο δευτερόλεπτα παρά κάτι για να περιμένεις Τον Πόνο. Όλοι ξέρουμε πώς ο χειρότερος πόνος είναι ο πόνος του μικρού δαχτυλακίου στο πόδι κι οτί ο χρόνος πριν πονέσει είναι ο,τι πιό φρικτό υπάρχει σε αυτή τη ζωή.

  • Παρακολουθείς ένα τηλεπαιχνίδι και χωρίς κανένα λόγο παίρνεις το μέρος κάποιου απο τους παίχτες. Δε τους ξέρεις, πιθανόν να μη τους γνωρίσεις ποτέ σου αλλά τρέφεις κάποια συμπάθεια και θέλεις απεγνωσμένα να κερδίσει. Επίσης μισείς θανάσιμα τον αντίπαλό του και λες "YEEEES" όταν δώσει λανθασμένη απάντηση. Ίσως χαρείς περισσότερο με την ήττα του, παρά με την νίκη αυτού που ανεξήγητα υποστηρίζεις.

  • Ξεχνάς κάτι πολύ άκυρο. Πχ:
α. Μία μελωδία που έχεις να ακούσεις αιώνες που όμως είναι πολύ γνωστή όπως η μουσική του Ηρακλή στο star.
β. Το όνομα της αδερφής της γιαγιάς Τσαβέλλας απο την Παουλίνα (που είχε περιμαζέψει τον Καρλίτος που είχε σπάσει το πόδι του και το είχε σκάσει απο το σπίτι.)
γ. Το επίθετος της Λίλλυ απο το How I met you mother. 

Πράγματα που όλοι ξέρουμε και άμα μας ρωτούσαν σε άκυρη στιγμή απλά θα τα ξεστομίζαμε με φυσικότητα πχ για το "β": "Ζηνοβία" ή "ταν ταν ταταταν τα τααααααν ταρα τα ταν" για το "α". Το "γ" ακόμα άγνωστο ενώ θυμάσαι όλα τ'αλλα: Μόσμπυ, Έριξεν, Στίσνον, Σερμποτσκι.
Έτσι όμως τίποτα δε θα ήταν εκνευριστικό, οπότε όσα άτομα κι αν είστε μαζεμένα, όσα τηλεφωνα κι αν πάρεις, η άκυρή σου αναλαμπή, ξαφνικά θα έχει στοιχειώσει όλη την ανθρωπότητα και κανείς δε θα θυμάται αυτό που δε θυμάσαι εσύ τυχαία.

Miscellaneous:

  • Που χάνονται τα κωλόχαρτα στο camping.
  • Ο διαγωνισμός ποιανού χειροκρότημα θα ακουστεί τελευταίο σε μία συναυλία.
  • Όταν βήξει κάποιος στο σινεμά/βιβλιοθήκη/συναυλία ξαφνικά θ'αρχισουν να βήχουν οι πάντες.

    Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010

    Κατηγορία σπαστικών παιχνιδιών στο Λούνα Πάρκ #1

    Εδώ αν έλεγα "'εβγαλε τα χεράκια του κι έβγαλε τα ματάκια του" θα ταίριαζε απόλυτα. Μα καλά, σχεδιάζεις το πιό υπερ γαλαξιακό  παιχνίδι που: 

    • φτάνει τόσο ψηλά που πάνω απ'τα καθίσματα βάζετε μανιτάρι για να μην παγώνει ο κόσμος,
    • που βλέπεις όχι μόνο όλη την πόλη αλλά και την διπλανή χώρα σαν σε χάρτη,
    • που κουνιέσαι περισσότερο κι απο κόκκο νες καφέ την ώρα που το χτυπάει το χτυπητήρι,
    • που σε κάνει να ξερνάς αλύπητα μέχρι και τον προχθεσινό γύρο και είσαι τόσο ψηλά που θα φτάσει στη γη, παγωμένο σαν καραμελάκι που θα φάει το ανόητο παιδάκι που μόλις βγήκε απο το καρουζέλ.
    Κι όλα αυτά, δεν έχεις σε κάποιον να τα πεις ή να τα ζήσετε μαζί επειδή το κάθισμα είναι ΜΟΝΟ. Δεν έχεις διπλανό γιατί τα καθίσματα αυτού του παραδείσου είναι ατομικά.

    Τί σημαίνει αυτό;

    • Σου΄ρχεται μιά μαλακία να πεις, να γελάσετε και δε μπορείς.
    • Φοβάσαι και δεν έχεις κάποιον να σε παρηγορήσει,
    • Τα σάλια που βγαίνουν απο το στόμα σου δεν έχουν διπλανό να ακουμπήσουν.
    Εxtra bonus μακάβριο:
     
    • σπάει και πέφτεις και πεθαίνεις μόνος σου ενώ κατα τ'αλλα το ultimate παιχνίδι είναι τόσο εξοπλισμένο που σε περίπτωση πτώσης παίζει σε ηχειάκια γύρω απ'το αυτί σου το "Ο αετός πεθαίνει στον αέρα".
    Ας πάρουμε τα πράγματα όμως με την σειρά τους.

    Σουλατσάρετε στο Λούνα Παρκ και ψάχνετε το πιό τρομακτικό παιχνίδι ν'ανεβείτε, ξάφνου κάτι αχνοφαίνεται στα ουράνια και αμέσως κοιτιέστε μεταξύ σας και πριν προλάβετε να ξεστομίσετε έστω ενα "Μαλάαααααακα πάμε σ'αυτό" τρέχετε μανιωδώς προς την ουρά του παιχνιδιού. Εκεί, περιμένετε συνήθως μιάμιση ζωή, μαλώνετε για τις δυάδες ενώ δε ξέρετε ακόμα πώς ο σχεδιστής του εν λόγω παιχνιδιού είναι emo.
    Όταν δείτε τα ατομικά καθισματάκια δε πτοείστε γιατί είστε ακόμα ενθουσιασμένοι με το τί σας περιμένει εκεί ψηλά (στης Τούμπας στο χαρέμι).  Κάθεται λοιπόν ο καθένας μόνος του και μέχρι να ξεκινήσει και κοιτάει γύρω του να βρεί τους φίλους του.
    Αρχίζει και για τα πρώτα δύο δευτερόλεπτα όλα είναι γαμάτα αφού αποκτάς την αίσθηση οτί είσαι μέσα στο μπολ ενός μίξερ μέσα σ'ενα διαστημόπλοιο κάτι εξωγήινων που φτιάχνουν κέικ.


    Απομυθοποίηση ΤΩΡΑ.

    Ξέρω οτί βαριέσαι αφού δεν έχεις να συναγωνιστείς κάποιον στις κραυγές και φυσικά δε μπορείς να κοροιδέψεις τον διπλανό σου που κάνει σα μωρό και θέλει να κατέβει, επειδή, Α ΝΑΙ! Δεν έχεις διπλανό!

    Όμως, το υπερπαιχνίδι το ξέρει όλο αυτό γιατί είναι απο το μέλλον και κρατάει λίγο. Οπότε κατεβαίνεις και τρέχεις σαν να ήσουν survivor για έξι μήνες προς τους φίλους σου και τους αγκαλιάζεις. Δε χάνεις χρόνο και λες τις αστείες μαλακίες που έχεις σκεφτεί και εκνευρίζεσαι γιατί ο "αν ο σχεδιαστής είχε φίλους, θα ήταν διπλανός σου" δε γελάει και καταβάθως συνειδητοποιείς πώς πιά δεν είναι αστείο ενώ κόβεις το λαιμό σου πώς εκεί πάνω θα είχατε κατουρηθεί στα γέλια.
    Ίσως αυτή η αστεία μαλακία να ήταν το μοναδικό που θα θυμόσασταν απο εκείνη τη μέρα εάν τα καθίσματα ήταν έστω διπλά.

    Συμπεράσματα:

    1. Σκοτώστε τα emo
    2. Δεν έχει σημασία τελικά το μέρος, αλλά η καλή παρέα.

    Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 2010

    Τί τίτλο με λες τώρα, βρήκα το νόημα της ζωής σε λέω!

    Κατάρα στην κάθε ώρα και στιγμή που στην ερώτηση:

    "Αν είχες κάποια δύναμη ποιά θα΄θελες να΄ναι;"

    ...απαντούσα ο,τιδήποτε άλλο εκτός απο την φράση "Να ξέρω τί σκέφτεται ο άλλος".  Είμαι σίγουρη πώς τόσες φορές που μου την έχουν θέσει την ερώτηση, κάτι θα είχα καταφέρει έστω υποσυνείδητα.

    Τώρα, για να μη χρειαστεί να αντικρούσω τυχόν ρομαντικές απόψεις που θα υποστηρίζουν πώς έτσι θα χαθεί ο αυθορμητισμός στις ανθρώπινες σχέσεις ή η μαγεία του μυστηρίου στην αναζήτηση κάθε προσωπικότητας ξεχωριστά κι άλλες τέτοιες μικρόμυαλες κουραδο-επιθέσεις, πρέπει να εξηγήσω πρώτα τί θα σήμαινε πρακτικά αυτό στην ανθρωπότητα.

    Από την αρχαιότητα έως και μερικές δεκαετίες και μέχρι και σήμερα, οι άνθρωποι ώς έλλογα όντα προσπαθούν να μετατρέψουν τα συναισθήματά τους, τις επιθυμίες τους και γενικότερα τις σκέψεις τους σε κάτι απτό και χειροπιαστό για τον δίπλα του, προκειμένου να κατορθώσουν την λεγόμενη επικοινωνία. Με αυτόν τον τρόπο, συναναστρέφονται μεταξύ τους, συμβιώνουν, κτίζουν οικογένεις και στη συνέχεια κοινωνίες που μοιράζονται την ίδια "γλώσσα" ή αλλιώς κώδικα επικοινωνίας. Ο κώδικάς επικοινωνίας, διαφέρει απο την μία κοινωνία στην άλλη, επειδή διαμορφώνεται ανάλογα με τις ανάγκες της καθεμίας.

    Θέλω εδώ να προσπαθήσω να ερμηνεύσω την λέξη "ανάγκη". Οι ανάγκες μας, πηγάζουν προφανώς απο κάποια επιθυμία μας που με τη σειρά της χρειάζεται μία σκέψη να αιωρηθεί μες το μυαλό μας έτσι ώστε να προκληθούν τα αντίστοιχα συναισθήματα που θα επιφέρουν την θέληση, συνεπώς την ανάγκη. Η ανάγκη με τη σειρά της, προκαλεί πλήθος πράξεων μας στο όνομα της εκπλήρωσής της και κατά τη διάρκεια της ικανοποίησής μας, δημιουργούνται ολοένα και περισσότερες σκέψεις--> συναισθήματα--> επιθυμίες--> ανάγκες--> πράξεις.

    Επιστροφή στην "γλώσσα"

    Όταν προσπαθείς να εκπληρώσεις μιά σου ανάγκη, χρειάζεσαι να την συμβολοποιήσεις έτσι ώστε να καταλάβει ο δίπλα σου τί διάολο θέλεις. Ζώντας σε μία κοινή κοινωνία, ο δίπλα σου πάνω-κάτω αντιλαμβάνεται τους λόγους της ανάγκης σου και με το προσωπείο μιάς λέξης, του κάνεις λιανό τί θες.

    Συμπερασμα:

    Η κάθε λέξη έχει το δικό της νόημα μέσα σε μία πλούσια κωδικοποιημένη γλώσσα, που έχει τις βάσεις της στις ανάγκες της κάθε κοινωνίας, που έχουν σα θεμέλιο έναν σχετικά ίδιο τρόπο σκέψης των ανθρώπων που την συντελλούν.

    Πρέπει άμεσα να γίνει σαφές γιατί χρησιμοποιώ τον όρο "σχετικά" ενώ αναφέρομα σε κάτι τόσο θεμελιώδες όπως είναι ο τρόπος σκέψης ενός λαού αν θες, ή μιάς μικρής κοινότητας, ή ακόμα χειρότερα του κάθε ανθρώπου. Αρχίζω με ρητό:

    "Στο μόνο που συμφωνούμε, είναι οτί διαφωνούμε".

    Αρκετά ξεκάθαρο μήνυμα και υπερβολικά κοντά στην αλήθεια του οτί είναι πρακτικά αδύνατο να συμφωνήσουμε απο τη στιγμή που δε ξέρεις:

    Τί σκέφτομαι--> Πώς νιώθω--> Τί θέλω--> Τί σου ζητάω.

    Είναι επίσης αδύνατο να σου δώσω να καταλάβεις τί εννοώ απο τη στιγμή που ούτε για μισό δευτερόλεπτο δε σκεφτήκαμε ίδια, συνεπώς δε νιώσαμε ίδια, δε θελήσαμε τα ίδια και προφανώς δε χρειαστήκαμε τα ίδια.
    Στο περίπου; Ναι! Όσο θες. Αλλά αυτό το περίπου έρχεται και τα διαλύει όλα, καθώς το δευτερο ρητό για σήμερα

    "Η λεπτομέρια κάνει τον πρωταθλητή"

    έρχεται και γεμίζει "φασούλι, φασούλι" το σακούλι των διαφορών μέσα σ'αυτό το κόσμο και τον οδηγεί σε πολέμους, τρομοκρατικές οργανώσεις, σφαγές, πληθώρα ιδεολογιών, γούστα, στυλ ντυσίματος, ερωτικά φετίχ, διαφορετικά αγαπημένα φαγητά.

    Βλέπεις, ο καθένας μας απο τη πρώτη στιγμή της ζωής του, αρχίζει και διαμορφώνει τον πολύτιμο τρόπο σκέψης τους ο οποιός χτίζεται απο τα καθημερινά ευσυνείδητα ερείσματα απο το περιβάλλον μας, υποσυνείδητα και πιό ύπουλα απο αυτά που δε σκεφτόμαστε και φυσικά απο την μοναδική μας ανθρώπινη φυσική ικανότητα αντιμετώπισης της κάθε παραμικρής κατάστασης.

    Εκ των πραγμάτων, μπορεί να σκεφτόμαστε παρόμοια, ίδια όμως ποτέ. Κι έτσι δε μπορώ να σε καταλάβω όχι ώρες ώρες, αλλά ποτέ. Γι'αυτό θα'θελα απεγνωσμένα, σχεδόν κολασμένα να μπορώ να ξέρω όχι μόνο τί σκέφτεσαι, αλλά πώς  σκέφτεσαι αυτό που σκέφτεσαι για να μπορέσω να συμφωνήσω μαζί σου.
    Weapon power προς όφελος της ανθρωπότητας λοιπόν. Είδες τελικά; Καμία μαγεία δε θα χαθεί. Ίσα ίσα θα αποκτήσουμε την ηδονική στιγμή της απόλυτης συμβίωσης και συνύπαρξης εάν ξέρω πώς σκέφτεσαι, γιατί θα νιώσω ακριβώς όπως εσύ, θα θέλω ο,τι θες κι εσύ, και φυσικά θα σου δώσω ακριβώς αυτό που θες.

    Βιβλιογραφία
    Jacques Lacan, seminaire VI.

    Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010

    Ισοπέδωσέ με #1

    Θα το θέσω, έως εμετού απλά.

    Γιατί διάολο να με χαροποιεί ή ακόμα χειρότερα να αποτελεί βασικό κίνητρο και μάλιστα άκρως ικανοποιητικό, της αναμονής μου για κάτι χαρμόσυνο, το γεγονός οτί θα ανθίσει μιά λεμονιά στη γειτονιά;

    Δηλαδή σε ποιά ακριβώς στιγμή της ζωής μου θα πω:

    "Ευτυχώς που άνθισε η λεμονιά στη γειτονιά, γιατί αλλιώς δε θα το άντεχα όλο αυτό";

    Πιθανές στιγμές:

    1. Eίμαι χαρωπή νοικοκυρούλα και να τηγανίζω ψάρια γιατί θα έχω τραπέζι στα πεθερικά μου, και εκεί ανακαλύπτω οτί δεν έχω λεμόνια κι οτί είναι Κυριακή.
    2. Eίμαι barman, είναι Σαββατόβραδο και μου τελειώνει το στημένο.
    3. Είναι τα γενέθλια του παιδιού μου και μου'χει ζητήσει lemon-pie κι έχω ξεχαστεί κι έχω φτιάξει cheese-cake και είναι λίγο πριν τις δώδεκα που θα κόψουμε τούρτα.

    Τώρα θέλεις να μου πείς, πώς οι στιχουργοί είχαν αυτά τα σενάρια στο μυαλό τους όταν έγραψαν αυτόν τον στίχο ε; Εγώ άντε πες σε πιστεύω. Εσύ όμως; Ξέρεις καταβάθως τώρα, πώς κάτι κρύβεται πίσω απο αυτούς τους στίχους. Ένα κρυφό νόημα.

    Η σημερινή ισοπέδωση είναι:

    Το εν λόγω τραγούδι είναι στοιχειωμενο και έχει κρυφό μήνυμα που πρέπει άμεσα να αποκρυπτογραφηθεί. Ελάτε να συμβάλλουμε όλοι στην προσπάθεια διαλέυκανσης αυτού του μυστηρίου.

    Απαγορεύονται:

    1. Να μου πεις την σαχλιά που υποστηρίζει πώς αυτό με την λεμονιά που θα ανθίσει συσχετίζεται με το οτί ο ουρανός θα γίνει γαλανός κι οτί οι καιρικές συνθήκες θα επιτρέψουν αυτή τη διαδικασία.
    Έλα, το ξέρεις πώς αυτό είναι εκείνο που λέμε "στάχτι στα μάτια".

    2. Να αμφισβητήσεις την ύπαρξη κρυφού νοήματος.
    3. Να με αποκαλέσεις υπερβολική.
    4. Να τα παρατήσεις πριν βρούμε άκρη.

    Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2010

    Love Stories # 2

    Απ'ότι θυμάμαι πάντα μου άρεζε η ισοπέδωση, κι όταν εμπλέκεται και η απομυθοποίηση μέσα, τότε κάνω σα μικρό παιδί που μόλις του'δώσαν γλειφιτζούρι. Αυτό ακριβώς σκέφτομαι να κάνω τώρα και τί πιό κατάλληλο μιας και μιλήσαμε για... γλειφιτζούρια απο το να θάψω λίγο τις σχέσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών.

    (συνέχεια του Love Storiz #1)

    Love Storiz #2 λοιπόν

    Eν τέλει, η συν πλην δύο εικοσάχρονη έριξε τον γλυκούλη μέχρι χθες φίλο της, μη φανταστείς όμως, μέχρι το κρεββάτι του. Εδώ δε μπορώ να αντισταθώ στην απεγνωσμένη δίψα μου για εξιστόρηση και θα ακολουθήσει σύντομη περιγραφή της μοιραίας βραδιάς που για τον πρώτο καιρό θα θυμίζει στη κοπέλα παραμύθι ενώ λίγο αργότερα θα την αποκαλεί καταρραμένη ξερνώντας στη Καμάρα κρασί, ενώ η φίλη της θα της κρατάει τα μαλλιά και θα της λέει "δεν αξίζει κατάλαβέ το, ένας μαλάκας είναι".

    Στο σπίτι της Νύφης

    Είναι Πέμπτη και μπορεί να βρέξει. Η κοπέλα γυρνάει σπίτι της μετά τα τελευταία ψωνάκια και σιγά σιγά θα αρχίσει τις ετοιμασίες για το βράδυ. Α ναι, ξέχασα να αναφέρω οτί η ώρα είναι περίπου δύο το μεσημέρι. Σε λίγο θα έρθουν και δυό φίλες της για να την βοηθήσουν με τις συμβουλές και τις ετοιμασίες γενικότερα.
    Το τί θα φορέσει βρίσκεται στο χρηματοκιβώτιο και είναι αποφασισμένο εδώ και τρείς μέρες και μπορεί και να είναι ασφαλισμένο σε κάποιο ταμείο.

    Το γεγονός οτί "ίσως βρέξει" θα εκτιμηθεί όταν εξηγήσω τί ακριβώς σημαίνει αυτό για την κοπέλα. Μία τρίχα εάν βρεθεί υπό συνθήκες υγρασίας σταματάει να είναι ίσια και κάνει του κεφαλιού της. Δε θέλω να μιλήσω για το τί συμβαίνει σε πολλές τρίχες εάν βραχούν, απλά αρκέσου στο γεγονός αγόρι εσύ, οτί μία σταγόνα βροχής πάνω σε μία τρίχα κεφαλής, είναι ικανή να μετατρέψει τα ολόισια και καλοφτιαγμένα μαλλιά της κοπέλας σε περούκα κλόουν. Αν αλλάξει ακόμα και το χρώμα των μαλλιών και γίνει πράσινο, κόκκινο, κίτρινο και μπλε σε λωρίδες, εμένα προσωπικά δε θα μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση αφού η βροχή θα κάνει τα πάντα για να στα χαλάσει.

    Τί σημαίνει πρακτικά όλο αυτό;

    α. υστερίες και υπαρξιακές ερωτήσεις σε στυλ "Γιατί σε μένα;"
    β. γαμωσταυρίδια για την ΕΜΥ που δεν μπορεί να είναι σίγουρη για τις προβλέψεις της.
    γ. αλλαγή σχεδίου και θριαμβευτική νίκη για τα "ανέμελα μαλλιά".
    δ. θρήνος απο τους υποστηρικτές των ίσιων μαλλιών.


    Για προχωρημένους:

    α. ενοικίαση ειδικών αεροπλάνων που θα φυσήξουν τα σύννεφα μακριά απο την πόλη.
    β. εκτέλεση κάποιου χορού κατά της βροχής.


    Στου εκείνου

    Μπαίνει σπίτι ιδρωμένος απο την μπάλα/προπόνηση/γκολφ/κρίκετ/wow. Στέκεται κάτω απο το νερό παριστάνοντας πως κάνει ντους, ξυρίζει τα μούσια του κι όχι μόνο, αφού έχει μπει στο νόημα οτί η άλλη τον γουστάρει. Παίζει λίγο με τα μαλλιά του δίνοντας τους σχήματα με την βοήθεια του σαμπουάν (tip για μακρυμάλληδες), τα κάνει όλα λούτσα, χέζει και θυμάται πώς ίσως έπρεπε να χέσει πριν μπει για μπάνιο πράγμα που τον ξενερώνει λίγο αλλά ενθουσιάζεται με το ζελέ του και ξεχνιέται.
    Το τί θα βάλει δεν τον ενδιαφέρει γιατί ο,τι ρούχο κι αν έχει σημαίνει πως το έχει αγοράσει επειδή του αρέσει κι όχι επειδή έκανε shopping therapy μες τα νεύρα κι αγόραζε ο,τι να'ναι.

    Η συνάντηση και το πώς πέρασαν δε με ενδιαφέρει να το φανταστώ και θα ασχοληθώ με το πώς καταλήγει τελικά η κοπέλα σπίτι του αγοριού και τί ακολουθεί εκεί. Με δυό λόγια:

    - Διασκέδασαν πολύ
    - Ήπιαν πιό πολύ
    - Άρχισε να βρέχει
    - Φιλήθηκαν κάτω απο την βροχή
    - Μπήκαν στο νόημα και πήγαν να... κοιμηθούν μαζί


    Σπίτι του, το δωμάτιό του, είναι όπως η κοπέλα το είχε φανταστεί και νιώθει ένα περίερο δέσιμό μαζί του και πώς τον ξέρει πολύ καλά, γεγονός που την κάνει να σιγουρευτεί για το τί πάει να κάνει.

    Τώρα σειρά έχει ο ρομαντισμός και δε θα λείψει ένα ποτήρι κρασί και φλυαρία για τις ζωές των δύο.

    1. Η κοπέλα ολοένα έρχεται πιό κοντά με εκείνον.
    2. Το αγόρι καυλώνει ολοένα και περισσότερο.

    Η συνέχεια στη φαντασία του καθενός.

    Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

    Επιβάτες αεροπλάνων #1

    Το μωρό

    Μα καλά τώρα, τί νόμιζες; Επειδή δηλαδή έτυχε να μην το δείς τόση ώρα, δε θα υπήρχε μωρό στη πτήση; Ε δες το τώρα που βγαίνει καμαρωτό καμαρωτό απο την τουαλέτα με την ολόφρεσκια πάνα του στην αγκαλιά της μαμάς του. Έχει πάρει και το ύφος του αθώου και αγαθιάρικου μωρού, ξέρεις εκείνο που τους παραπλανεί όλους και τους κάνει να λένε στον διπλανό τους "ααα δες ένα μωράκιιιι" και είναι πανέτοιμο να σου κάνει σμπαράλλια το ταξίδι.
    Το γεγονός οτί πετάμε μέσα στα σύννεφα που συναρπάζει ακόμα και τον εφοριακό της πτήσης, ο οποίος θα κολλήσει στο τζαμάκι του παραθύρου του και ίσως μαλώσει με τους διπλανούς του που κι αυτοί θέλουν να δουν, το μωρό το αφήνει ανέπαφο. Δε δίνει δεκάρα για τα σύννεφα ενώ αρκείται στο να του πονάνε τ'αυτιά και να τσιρίζει τόσο, ώστε να πονάνε και των γύρω του.

    extra tip:

    Ο διπλανός του είναι συνήθως η μάνα του, που δε θα την λυπηθούμε γιατί "ήθελές τα και παθές τα".
    Θέλει να το πάρει αγκαλιά, κλαίει. Το παίρνει αγκαλιά, κλαίει. Πεινάει, κλαίει. Τρώει, κλαίει. Ανακατεύεται κλαίει. Κάνει εμετό, κλαίει. Χέζεται κλαίει. Το αλλάζουνε, κλαίει. Φοβάται κλαίει. Βαριέται, κλαίει. Του χαμογελάνε, ντρέπεται στην αρχή και νομίζεις πως δε θα κλάψει, αλλά τελικά κλαίει.


    Ο businessman

    Φυσικά δε λείπει απο μία πτήση, ένας βέρος businessman. Πηγαίνει για κάποιο επαγγελματικό μύτη-νγκ και εννοείται είναι όλα πληρωμένα. Αυτό και μόνο αρκεί για να είναι σπαστικός. Αλλά δε θα μείνει μέχρι εκεί.
    Αφού τον απειλήσουνε πως θα τον βγάλουνε έξω απο το αεροπλάνο, θα συμβιβαστεί να κλείσει το κινητό του όμως με τον όρο πως θα μπει στο υπεράχρηστο flight mode και στο να παριστάνει κάθε τόσο πως μιλάει πατώντας με ηδονική ευχαρίστηση το πλήκτρο ή στην καλύτερη των περιπτώσεων, ανοίγοντας το πορτάκι με το μικρό δαχτυλάκι του.

    extra tip:

    Θα ορκιζόταν πως το άκουσε να χτυπάει κι όταν του πει ο διπλανός του πως ακόμα κι ανοιχτό να ήτανε (που δεν είναι μουαχαχα) δε θα έπιανε, εκείνος ανεβαίνει πάνω στο κάθισμα, τον πιάνει απο τον γιακά και φωνάζει "Δεν είμαι τρελλός, το άκουσα σου λέω". Αμέσως μετά κι όταν τον κοιτάξουν οι συνεπιβάτες με τρόμο, εκείνος πέφτει στην αγκαλιά του ίδιου διπλανού, κουρνιάζει και με λυγμούς αφηγείται που γνωρίστηκαν με το κινητό του και μετά με δάκρυα και χαμόγελα εξιστορεί μικρές ευχάριστες ιστορίες των δυό τους.

    Όσον αφορά το laptop του businessman, αν και όλοι θα περιμέναμε μία παρόμοια σκηνή παράνοιας, έκπληξη προκαλεί η σχετική του ηρεμία καθώς ακολουθεί τις οδηγίες του ψυχολόγου του που του συνέστησε να το κλείνει τρείς ώρες την ημέρα.

    extra tip:

    Πίνοντας τον τρίτο καφέ του, με πλατύ χαμόγελο και με ματάκια που δηλώνουν ικανοποίηση, εξηγεί στον ίδιο πάντα διπλανό του, πόση πρόοδο έχει κάνει με το θέμα της απεξάρτησης κι οτί πλέον δε νιώθει τρέμουλο στο πρώτο μισάωρο αλλά στο σαρανταπεντάλεπτο χωρίς laptop.


    ο Φώτης απ΄τα εγκλήματα

    Κρατιέται απο τα πλαινά του καθίσματος κατά τη διάρκεια της απογείωσης και κλείνει τη μύτη του πιέζοντας αέρα προς τα μέσα για να μη βουλώσουν τα αυτιά του. Ψάχνει να βρει το χωριό του πανοραμικά ενώ κατά τη διάρκεια της πτήσης κοιτάει με κυάλια τις πεδιάδες μπας και βρει καμιά ξενοφερμένη πατέντα για τη φάρμα του.
    Την ώρα του φαγητού, ζητάει λαδολέμονο και όταν τελειώσει, γλείφει τα πλαστικά μαχαιροπήρουνα και τα βάζει στη τσάντα/φλασκί/ταγάρι του.

    extra tip:

    Πιάνει εθνικιστική κουβέντα με τον διπλανό του, μιλάει για τις ομορφίες της Ελλάδας κι οτί δεν έχει τίποτα να ζηλέψει απο το εξωτερικό, ορκίζεται πως αν δεν ήταν ανάγκη δε θα πατούσε ποτέ το πόδι του σε άλλη χώρα. Αν ο διπλανός του είναι ξένος θα ακολουθήσουν και μερικά μαθήματα Ελληνικών. φυσικά όχι των βασικών. Θα φροντίσει επίσης να προμοτάρει το τυρόγαλο τους τόπου του με αξιοζήλευτες διαφημιστικές ικανότητες που ακόμα κι ο businessman μας τις ζηλεύει.

    Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2010

    Κατηγορίες σπαστικών ανθρώπων #5 "Ο κουλτουριάρης σινεφίλ"

    -->
    Χθες, πήγε στην παρουσίαση της ποιητικής συλλογής ενός πρώην βαρυποινίτη κατάδικου που ξαφνικά στις φυλακές ήρθε πιό κοντά με το πνέυμα, το πρωί διαδήλωσε με υπογραφή του στο διαδίκτυο κατά της εκμετάλλευσης των κορμοράνων στο Άνω Περού και το βράδυ θα πάει σινεμά (εδώ να σημειωθεί, πως ο κουλτουριάρης-σινεφίλ, ποτέ δε λέει κινηματογράφο, αλλά χρησιμοποιεί τον όρο σινεμά για να νιώθει πιό κοντά με το Παρίσι).

    Επιλογή ταινίας

    Μοναδικό κριτήριο της επιλογής ταινίας του κουλτουριάρη σινεφίλ, αποτελεί ο σκηνοθέτης της. Βλέπεις χεσμένη την έχει και την υπόθεση και την ερμηνεία των ηθοποιών καθώς έχει σκοπό ζωής να μπορέσει να αποκρυπογραφήσει το κρυφό νόημα που (άλλη όρεξη δεν είχε ο σκηνοθέτης να κάνει) βρίσκεται κρυμμένο στην ταινία πίσω απο εκείνη τη γλάστρα με τις κόκκινες μαργαρίτες. Θα ορκιζόμουν πως για έναν κουλτουριάρη σινεφίλ, το σινεμά είναι ψυχαναγκασμός, καθώς είναι “ο επίλεκτος” που οφείλει να βοηθήσει τον σκηνοθέτη να βγάλει απο μέσα του τις ανησυχίες του. Θεωρεί πως, είναι αυτός που θα τον καταλάβει και που αργότερα θα τον ελευθερώσει.
    Ξέρουμε όλοι καταβάθως λοιπόν, πως όλοι αυτοι οι κουλτουριάρηδες σινεφίλ μισούν το σινεμά και το βράδυ πριν πάνε, παίρνουν αγκαλιά τα γόνατά τους, κουνιούνται πίσω-μπρος με το γνωστό σχιζοφρενικό τρόπο, ρουφάνε τα μυξοσάλια τους και κοιτάνε στο κενό. α

    Αφού βρει αυτόν που θα ελευθερώσει γι'αλλη μιά φορά, σειρά έχει :

    1. Να βρει την πιό κατεστραμμένη αίθουσα του κόσμου
    2. Να αγοράσει εισιτήρια τρείς ώρες πρίν την προβολή για να μην χρειαστεί να περιμένει στην ουρά με όλους αυτούς που πάνε σινεμά για διασκέδαση, γιατί ποιός ξέρει τί μπορεί να ακούσουνε τ'αυτάκια του απο αυτούς τους ανίδεους.
    3. Να σιδερώσει το φουλάρι του.
    4. Να λιγδώσει με λάδι τα μαλλιά του
    5. Να φορέσει το κοτλέ σε χρώμα μπουκαλιού μπύρας, παντελόνι του.
    6. Να φορέσει δήθεν ανέμελα το μπερέ του (αυτό του παίρνει τουλάχιστον μισή ώρα)
    7. Να καθαρίσει τα γυαλιά του αν και δεν έχει μυωπία και βλέπει τέλεια
    8. Να κλείσει το κινητό του αφού πρώτα το βάλει στο αθόρυβο και το χώσει στο συρτάρι
    9. Να γεμίσει κόκκινο τσάι το άδειο πλαστικό μπουκαλάκι του


    Στην αίθουσα, κάθεται κάπου στο πλάι και συνήθως μπροστά για να νιώθει ένα με την ταινία, θέλει να μπει στο πετσί της και να αρχίσει να ψάχνει το νόημά της.

    Αν η ταινία είναι κωμωδία:

    1. δε γελάει στα τρανταχτά σημεία γιατί με αυτά γελάει όλος ο κόσμος
    2. στα σαχλά αστεία κάνει επιδεικτικά “τσκ, φουυυυφ”
    3. γελάει με ξενέρωτες και αποτυχημένες ατάκες γιατί εκείνος έχει διορατικότητα και βλέπει πίσω απο αυτήν.
    4. Θα κάνει παρατήρηση στην διπλανή του επειδή γέλασε με κάτι αστείο.


    Αν η ταινία είναι θρίλλερ:

    1. δε θα φοβηθεί στα τρανταχτά σημεία γιατί με αυτά φοβάται όλος ο κόσμος
    2. θα κάνει παρατήρηση στην κοπέλα δίπλα του που φώναξε απο τον φόβο της.
    3. Θα φοβηθεί απο έναν “κρακ” μιάς πόρτας κι όχι όταν το τέρας θα κατασπαράζει το θύμα του

    Αν η ταινία είναι κοινωνικό δράμα:

    1. θα κρατάει σημειώσεις
    2. είναι ικανός να έχει λαμπάκι που θα φωτίζει για να γράφει
    3. α)θα κάνει παρατήρηση στην διπλανή του επειδή την ενοχλεί το φωτάκι του
      β)θα κάνει παρατήρηση στην διπλανή της επειδή συγκινήθηκε κ έκανε θόρυβο με το χαρτομάντηλο
    4. θα μονολογεί παριστάνοντας τον ψυχολόγο της ταινίας



    Αν η ταινία είναι πορνοδιαστροφική


    1. θα κοιτάει απαθέστατα τις φρικιαστικές σκηνές που κόβουνε τα γεννητικά τους όργανα
    2. στα λεσβιακά/γκέι/τρίο/παρτούζες/αιμομιξιες θα κοιτάει γύρω του για να επικρίνει τους κοινωνικούς ρατσιστές με ξυνισμένη φάτσα
    3. θα κάνει παρατήρηση στη διπλανή του που θα πεί “ιου” όταν πεταχτεί αίμα απο την κομμένη κλειτορίδα της πρωταγωνίστριας


    Μiscellaneous

    • Αν ακουστεί “χρατς” απο πατατάκι, γυρνάει σε εντοπίζει, σε καταγράφει στη μνήμη του και αλλάζει σκοπό ζωής να σε καταστρέψει
    • Αν χτυπήσει το κινητό σου, σε κοιτάει με βλέμμα απέχθειας ενώ από μέσα του, εύχεται να αποκτήσεις όγκο απο την ακτινοβολία
    • Αν του ζητήσεις να περάσεις απο μπροστά του για πας στη θέση σου, θα στριμώξει με πολύ αστείο τρόπο τα ποδαράκια του στο πλάι και θα κάνει “τσκ”
    • Αν τον ρωτήσεις πως του φάνηκε η ταινία, θα ξεμπερδέψεις μεθαύριο καθώς θα κάνει μία μίνι αναδρομή στο ιστορικό ταινιών του ίδιου σκηνοθέτη, θα κρίνει δυό-τρεις άλλες, θα σου αναλύσει τις σκηνές μία-μία, θα τελειώσει με ένα επίσης μίνι βιογραφικό του σκηνοθέτη που θα περιλαμβάνει τουλάχιστον μία τρομακτική λεπτομέρεια (φάση ποιό ήταν το αγαπημένο του φαγητό όταν ήταν μικρός) και στο τέλος κλείσει με το “δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο, έχω δει και καλύτερες”.


    Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010

    Κατηγορίες σπαστικών ανθρώπων #4 "Ο ταβερνοσπάστης"

    Για να δούμε τί έχουμε εδώ.

    Σίγουρα ένας σωστός ταβερνοσπάστης έρχεται στη ταβέρνα φαγωμένος κι όταν στο λέει θέλεις να του σπάσεις το κεφάλι γιατί στο παίζει και λυπημένος. Η πολύ φυσιολογική ερώτηση του "ρε μαλάκα γιατί έφαγες αφού ήταν να βγούμε για φαί;" δε ξεστομίζεται απο κανέναν στο τραπέζι αλλά σίγουρα θα το σχολιάσουνε όλοι όταν φύγει, γιατί σίγουρα αυτός φεύγει πρώτος για να μη χάσει την ευκαιρία να  σας εκνευρίσει και κατά την αποχώρησή του. Όμως ας τα πάρουμε με τη σειρά και θα επιστρέψω σε αυτό σημείο αργότερα.

    Μέρος α' "Ορεκτικό".

    Ο ταβερνοσπάτης δε θα φάει, αλλά θα τσιμπήσει. Ο ταβερνοσπάστης δε πεινάει, αλλά θα σε πρήξει να πάρεις τις γαμημένες κροκέτες που του στιγμάτισαν την παιδικότητα τού επειδή εδώ ερχόταν με τους γονείς του και ναι θα σου πει εκείνη την ιστορία-θρύλο, που οι γονείς του ή το έβαζαν στο αμάξι να κοιμηθεί είτε του ένωναν δυό καρέκλες και κοιμόταν εκεί, όταν νύσταζε. Ο,τι ορεκτικό κι αν ακουστεί θα'χει σχόλιο. Βουαλά:

    ΟΡΕΚΤΙΚΟ                                                               ΣΧΟΛΙΟ

    - τηγανιτές πατάτες                                 " Ίιιιου ρε, τίγκα στο λάδι"
    - μπουγιουρντί                                        "
    - κολοκυθοκεφτέδες                                " Σπάνια βρίσκεις ωραίους, άσε που σπάνε"
    - τζατζίκι                                                " Έλεος ρε σκορδίλα;"
    - χωριάτικη                                             " Θα προτιμούσα χόρτα"
    - μαρούλι/ρόκα/παρμεζάνα                      "  Η ρόκα είναι πικρή"
    - μανιτάρια σχάρας                                 "  Δεν έχει α λα κρεμ;"
    - πατάτες ωγκραντέν                               "  Το ωγκραντέν δεν είναι έτσι"
    - σαγανάκι                                             "  Θα πρέπει να το φάμε ζεστό όμως"
    - γαμημένες κροκέτες                              "  Παιδιά θα τις λατρέψετε! Είναι τέλειες!"

    Μέρος β'  "Κυρίως πιάτο"

    Η επόμενη απόφαση για κάποιο λόγο είναι περίπλοκη παρά την φιλάνθρωπη προσπάθεια των ταβερνιούχων να σε διευκολύνουνε με την παροχή της λεγόμενης "ποικιλίας κρεάτων" για τον αριθμό ατόμων που βρίσκονται στη παρέα. Όλοι ξέρουμε πως αν μία παρέα αποτελείται απο δέκα άτομα, πρέπει να πάρουνε ποικιλία για εφτά. Δηλαδή πάντα αφαιρούμε δύο-τρία άτομα απο τον συνολικό αριθμό για να μπορέσουμε να φάμε όλη την ποικιλία. Είμαι σχεδόν σίγουρη, πως όταν το μάτσο των ταβερνοσπάστηδων έγραφαν τους νόμους του ταβερνοσπασίματος, εφηύραν και αυτόν τον τρόπο παραγγελίας. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που πάντα ο ταβερνοσπάστης κάνει την αφαίρεση. Επομένως δεν είναι τρόπος διευκόλυνσης εκ μέρους των ταβερνιούχων, αλλά είναι άλλο ένα σατανικό πλάνο των ταβερνοσπάστηδων.


    Μέρος γ' "Ποτά"


    Συνοπτική διαδικασία, αφού όλοι εντός κλασμάτων θα αποφασίσουν τί θα πιούνε και θα κάνουν "ζευγαράκια" ή "ομάδες" ανάλογα με τις προτιμήσεις τους. Σε έναν ιδανικό κόσμο θα άλλαζαν και θέσεις έτσι ώστε όσοι πίνουν κρασί να'ναι δίπλα δίπλα για να αποφεχθεί τυχόν ατύχημα λερώματος όταν η κανάτα θα αλλάζει χέρια, και όσοι πίνουν ούζο επίσης δίπλα δίπλα για να έχουν τα παγάκια τους κοντά τους. Δένει άλλωστε και χρωματικά.

    Αλλά στην περίπτωση του ταβερνοσπάστη θα ακολουθήσει το εξής:

    1. Κρασί;            - " Όχι όχι, με νυστάζει και μου φέρνει πονοκέφαλο"
    2. Ουζάκι;          - "Δε πίνω ούζο, έκανα το πρώτο μου μεθύσι με ούζο και δε μπορώ ούτε
                                  να το μυρίζω"
    3. Ρετσίνα;          - "Ε δε πήραμε ψαρικά"


    Εν τέλει αυτός θα πιεί Kaiser. Ναι, μόνος του.

    Μέρος δ' "Η παραγγελία"

    Όταν έρθει ο σερβιτόρος, αρχίζει να μιλάει αυτός που έχετε αποφασίσει πως θα παραγγείλει, αλλά ο ταβερνοσπάτης θα πεταχτεί με αποτέλεσμα να μπερδευτεί κι αυτός που μιλάει και ο σερβιτόρος. Ο σερβιτόρος θα εκνευριστεί και θα πει ένα θυμωμένο "λοιπόν" και θα διαβάσει τί έχει σημειώσει ενώ αν ο ταβερνοσπάστης είναι hard core  ίσως τα επαναλαμβάνει μετά απο αυτόν. Τέλος, ενώ έχει ακούσει την λέξη "κροκέτες" θα ρωτήσει επιδεικτικά "κροκέτες σημειώσατε;".


    Σε αυτό το σημείο ακολουθούν κανόνες που θεσπίστηκαν απο τους ταβερνοσπάστηδες με σκοπο να μας τη σπάσουν στη ταβέρνα. Φυσικά τώρα ξέρετε ποιός είναι υπέυθυνος για την ομαλή εφαρμογή τους.

    • Όλα τα νόστιμα φαγητά, είναι απο την μία μεριά, φυσικά όχι στη δική σου.
    • Οι διπλανοί παραγγείλανε μετά απο εμάς, αλλά ήδη κάνουν παπάρα στη χωριάτικη.
    • Οι κασεροκροκέτες είναι τέσσερις, ενώ εσείς είστε πέντε.
    • Το πηρούνι σου θα χαθεί.
    • Χορταίνεις με τα ορεκτικά
    • Το γλυκό μόλις τελείωσε  με τους αμέσως προηγούμενους σας.


     Ήρθε η ώρα να πας τουαλέτα και για να περάσεις σίγουρα πρέπει να σηκώσεις τουλάχιστον δύο άτομα. Ο ταβερνοσπάστης δε θα σηκωθεί και θα ανασκουμπωθεί κολλώντας στο τραπέζι με την κοιλιά του και σηκώνοντας τα πίσω ποδαράκια της καρέκλας του.

    Αποτέλεσμα:

    Γκρινιάζει πολύ περισσότερο απ'ότι θα γκρίνιαζε αν απλώς σηκωνόταν κι εσύ ρουφιέσαι για να χωρέσεις στο υποτυπώδες άνοιγμα που σου προσέφερε. Μη ξεχνάμε εδώ, πως έχεις σηκωθεί για τουαλέτα κι όποιο να είναι το νούμερο της ανάγκης, το ρούφηγμα δεν είναι ευχάριστο.

    Όταν επιστρέψεις θα σε ρωτήσει "Τί πάλι θα περάσεις;" και τώρα οι επιλογές είναι τρείς:


    1. Θα σηκωθεί.
    2. Θα ακολουθήσει ξανά το θέατρο του παραλόγου.
    3. Θα σου έχει κλέψει τη θέση και θα έχει πιάσει την πάρλα με τον πρώην διπλανό σου.

    • Στην πρώτη περίπτωση, που σίγουρα θα την ζήλευε κι ο Πλάτωνας στην ιδανική του πολιτεία, θα κάτσεις στη θέση σου χωρίς κόπο.
    • Στην δεύτερη ίσως οι γύρω να γελάσουνε.
    • Στην τρίτη, σου λείπει το πιάτο σου και σίγουρα θα μπερδευτείς με τα πηρούνια επειδή έχει πάρει μαζί του το δικό του και δεν έχει μπει στο κόπο να μετακινήσει το δικό σου.


    Ήρθε τώρα η στιγμή που περιμένατε όλοι απο την αρχή της βραδιάς. Το αλκόολ σας έχει χτυπήσει ελαφρώς και αερολογείτε, χαζογελάτε, λέτε ιστορίες, αναπολείτε, τσιμπολογάτε τα κρεμμύδια της χωριάτικης και γενικότερα επικρατεί ένα ευχάριστο κλίμα. Είναι ο,τι ονειρεύεται ο ταβερνοσπάστης γιατί είναι η ώρα να το χαλάσει! Φεύγει! Ναι ναι, έχει να ξυπνήσει νωρίς αύριο και σας αναγκάζει να ζητήσετε λογαριασμό. Του λέτε να αφήσει πέντε ευρώ συμβολικά γιατί δεν έφαγε (και καλά) αλλά εκείνος επιμένει. Ακολουθούν τα αγαπημένα μας κλισσέ την ώρα του λογαριασμού:

    • Όποιος δει πρώτος την τιμή, κάνει την αποτυχημένη πλάκα άγχους κι οτί το ποσό είναι διαστημικό.
    • Ο δίπλα του θα πάρει στα χέρια του την απόδειξη και θα πει "έλα μωρέ, για τριάντα αργύρια κάνετε έτσι;". Ο ανεκδοτοκαταστροφέας έχει σειρά εδώ.
    • Ο παραδίπλα του, θα κάνει πλάκα πως κερνάει αυτός.
    • Όταν μαθευτεί μετά απο παρακαλητά, η αληθινή τιμή, ένας θα πεταχτεί και θα πει "έλα ρε φίλε, φτηνά ήταν τελικά, εγώ περίμενα πιό πολλά".
    • Στη καλύτερη θα΄ναι απο δέκα ευρώ το άτομο.
    • Στη χειρότερη θα βγουν κομπιουτεράκια
    • Αν ο ταβερνοσπάστης είναι σε ανεξέλεγκτα στάδια, ίσως πει αναφέρει το γεγονός πως αυτός δεν έφαγε τζατζίκι.
     Εν τέλει,  ο ταβερνοσπάστης θα δώσει πέντε ευρώ ενώ θα στο παίξει ιστορία πως θέλει να μπει μέσα στη διαίρεση κι οτί είμαστε μιά παρέα ενώ εσύ θέλεις να του σπάσεις τα μούτρα επειδή όλο το βράδυ αυτός και η παρέα του (το μάτσο των σοφών ταβερνοσπάστηδων) έκαναν ο,τι περνούσε απο το χέρι τους για να σου βγάλουν τη βραδιά απο τη μύτη.

    Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2010

    Προσευχή

    Θέλω το πάτωμά μου κι εκείνες τις λάμπες που θα αλλάζουν χρώμα κάθε τόσο. Θέλω ένα όμορφο κουρέλι να σκεπάζει την γύμνια μου και μοναδική μου ζεστασιά η εκπνοή μου στο πάνω μέρος της παλάμης μου.
    Με ρωτάς πώς μπορώ και δεν έχω απάντηση να σου δώσω. Είμαι σίγουρη όμως πως ακόμα κι αν είχα θα την κρατούσα για μένα και μόνο. Ναι ξέρω εγωιστικό. Αν σου πω, θα χαθεί η μαγεία του.


    "Άστο μόνο για μένα. Μόνο".

    http://www.youtube.com/watch?v=BbyRvbG5aTs

    Σάββατο 16 Οκτωβρίου 2010

    Κατηγορίες σπαστικών ανθρώπων # 3 "Ο ιστορίας"

     Ο,τιδήποτε κι αν κάνεις, ο,τιδήποτε κι αν πεις ο "ιστορίας" το χει κάνει ήδη καλύτερα και το χει πει αιώνες πριν επίσης καλύτερα απο σένα. Ας πούμε:

    Παράδειγμα Πρώτο: 

    Έπεσες και έσπασες το πόδι σου; Ο ιστορίας το έχει σπάσει ήδη δύο φορές. Μία στο δημοτικό και μία στο γυμνάσιο και μάλιστα τρεις φορές χειρότερα απο εσένα. Αν βάλεις γύψο, αυτός έχει κάνει χειρουργείο και του'χουν βάλει λάμες. Αν εσύ πονάς, εκείνος έπαιρνε για τέσσερις μήνες ισχυρά παυσίπονα. Αν το δικό σου έγινε καλά, του "ιστορία" έγινε καλύτερο απ'ότι ήταν πριν το σπάσιμο.

    Παράδειγμα Δευτερο:

    Ας δούμε τώρα, πώς διηγείσαι εσύ μια ιστορία που έχεις ακούσει και πώς ο "ιστορίας".

    Εσύ:

    Έχετε ακούσει εκείνη την ιστορία που είναι μια κοπέλα που έχει έναν πύθωνα κατοικίδιο και ένα βράδυ ο πύθωνας ίσιωσε δίπλα στην κοπέλα ενώ αυτή κοιμόταν; Η κοπέλα ξύπνησε λέει, πήρε τηλέφωνο τον κτηνίατρο και αυτός της είπε να φύγει επειδή την μετράει για να την φάει.

    Ο "ιστορίας":

    Η ξαδέρφη μου είχε έναν πύθωνα αλμπίνο, της είχα πει εγώ να πάρει τέτοιο γιατί είναι πιό φιλικοί, άσε που ήξερα και τον τυπά που το πουλούσε στο Pet Shop και της έκανε και καλύτερη τιμή. Πριν κάνα δίμηνο που λες, ο πύθωνας σταμάτησε να τρώει και γενικότερα δε πάιζει να ήταν καλά, και το πήγε στο γιατρό, και της είπε οτί το φίδι έχει κατάθλιψη κι οτί πρέπει να το αφήνει λίγες ώρες ελέυθερο στο διαμέρισμα. Κι εγώ της το΄χα πει. Είχα δει ένα ντοκιμανταίρ, γενικά μ'αρέσουν να βλέπω, αφού δεν έχει τίποτα άλλο η τηλεόραση να δεις. Ε που λες, το άφησε ελέυθερο κι όντως αυτό άρχισε να τρώει. Ένα βράδυ που κοιμόταν η ξαδέρφη μου, ξύπνησε και είδε τον πύθωνα να είναι σε ίσια γραμμή ακριβώς δίπλα της. Με πήρε τηλέφωνο κατατρομαγμένη και μου το είπε, επειδή ο κτηνίατρος δεν ήξερε τί γίνεται, και ευτυχώς είχα διαβάσει κάποτε ένα βιβλίο και θυμήθηκα πως όταν το κάνουν αυτό οι πύθωνες σημαίνει πως σε μετράνε και πως ετοιμάζονται να σου επιτεθούνε. Της είπα να φύγει αμέσως και να έρθει σπίτι μου να κοιμηθεί. Ξες μετά μου έλεγε οτί της έσωσα τη ζωή και τέτοια. Σιγά.

    Συμπεράσματα πρώτα

    -Ο "ιστορίας" έχει μυθικούς συγγενείς.
    -Ο "ιστορίας" έχει παντού γνωστούς που θα σε βοηθήσουν.

    Παράδειγμα Τρίτο:

    Οι συγγενείς του "ιστορία" αποτελούν τα εξιλαστήρια θύματα σε περίπτωση που η ιστορία του "ιστορία" είναι παρατραβηγμένη. Δηλαδή, αν πάθεις κάποιο ατύχημα και τολμήσεις να γκρινιάξεις, ο "ιστορίας" θα σε μειώσει λέγοντας σου πως ένας ξάδερφός του έχει πέσει σε κόμμα απο  δυστύχημα. Μέσα του παρακαλάει να μπορούσε να βάλει αυτόν στη θέση του, αλλά ξέρει πως δε θα τον πιστέψεις.

    Συμπεράσματα:

    -Αν ξέρεις κάτι, ναι μεν είναι σωστό αλλά δεν ήταν ακριβώς έτσι.
    -Το δικό του αγαπηνένο τραγούδι, είναι πιό ωραίο. Δε πειράζει θα μάθεις.
    -Το δικό του αυτοκίνητο είναι καλύτερο απο το δικό σου, ακόμα κι αν το δικό σου είναι πιό ακριβό.
    -Αν έχεις κάνει φάρσες, αυτός έχει κάνει πιό πετυχημένες.
    -Αν πήγες για camping, αυτός έχει πάει με τον ξάδερφο του για ελέυθερο στον Όλυμπο και μάλιστα Δεκέμβριο, όχι σαν εσένα Αύγουστο στο Πλατανίτσι.
    -Αν το κινητό σου έχει κάμερα, το δικό του έχει δύο.
    -Αν απαντήσεις σωστά σε μία ερώτηση του  trivial, ήταν γελοία.
    -Αν έπαθες λουμπάγκο, αυτουνού του πονάει κάθε μέρα η πλάτη.

    Μiscellaneous


    -Αν πήγες σε γιατρό, έκανες μαλακία γιατί αν του το΄λεγες θα σε πήγαινε σε καλύτερο.
    -Αν πήρες κινητό επίσης έκανες μαλακία γιατί είναι φίλος του ο Γερμανός.
    -Αν νοίκιασες ταινία, έκανες μαλακία, γιατί θα στην κατέβαζε αυτός.
    -Αν διάβασες κι έγραψες δέκα, είσαι βλάκας γιατί αυτός πήγε αδιάβαστος κι έγραψε οχτώ.
    -Αν εσύ έγινες κομμάτια χθες και έπεφτες στο πάτωμα, αυτός πήγε στο τμήμα.
    -Αν εσύ καπνίζεις χόρτο, αυτός το΄χει κόψει επειδή έχει καπνίσει τόσο πολύ που δεν τον πιάνει πιά.

    Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 2010

    Κατηγορία κείμένων που δε μπορώ να βρω τίτλο με τίποτα #1

    Ώρες ώρες νιώθω πως μπορώ να κάνω ο,τι θέλω. Πώς είμαι ικανή να ικανοποιήσω ακόμα και την πιό ακραία μου επιθυμία. Άλλες φορές ίσως να νιώθω και πως κανείς άλλος δε το μπορεί, ή τουλάχιστον όσο εγώ. Ίσως τελικά να είμαι το κέντρο του κόσμου για εμένα όσο και να προσπαθώ να αποδείξω το αντίθετο. Υπάρχει όμως μιά διαφορά στο πως αντιμετωπίζω εγώ το κέντρο του κόσμου από τον τρόπο που εσύ μου λες. Μπορεί βλέπεις, να μην είναι πάντα για το δικό μου καλό. Θα σου δώσω να καταλάβεις.
    Όταν νιώθω πως είναι δική μου ευθύνη να σε κάνω να γελάσεις, κι οτί κανείς άλλος δε μπορεί να το κάνει όπως εγώ, το κέντρο του κόσμου για μένα είσαι εσύ. Μη το παίρνεις πάνω σου όμως, δε συμβαίνει μόνο με σένα. Το ίδιο νιώθω κι όταν πάω να φτιάξω μιά ομελέτα. Πρέπει να την κάνω όσο καλύτερα μπορώ για να ευχαριστήσω το άλλο κέντρο του κόσμου μου. Όπως φυσικά και να δώσω στην ομελέτα την τελειότητα που της αρμόζει.
    Δεν είναι όμως δική μου ευθύνη όλο αυτό. Δε μπορώ εγώ να είμαι το κέντρο του κόσμου. Δε γίνεται όλοι και όλα να περιμένουν απο εμένα να είμαι η τέλεια που θα κάνει το τέλειο. Όταν όμως ζεις με αυτό και είναι ο τρόπος που απλά συμβαίνουν όλα, τότε αναγκαστικά ή μάλλον ψυχαναγκαστικά, απλά πρέπει να συνεχίσω έτσι. Αλλιώς, γέννεσις. Εδώ με χάσες μάλλον. Μου΄το πε κάποιος πίνοντας ζεστή σοκολάτα πέρυσι τέτοια εποχή και να που κατάλαβα επιτέλους που θα μου χρησίμευε.
    Αυτό που τελικά δε μπορώ να κάνω είναι να μην έχω θεμέλια. Έστω μιά γραμμή να πατάω και να περπατώ πάνω της. Δεν είμαι διατεθημένη ούτε αν θες έχω τα κότσια να παραδεχτώ πως τα πράγματα που θεωρώ δεδομένα, αύριο δε θα'ναι. Τί θα γίνει αν πάψω να είμαι το κέντρο του κόσμου; Πώς θα ζήσω; Δε μου έμαθαν. Γι'αυτό σου απαντάω πως όχι δε σε καταλαβαίνω γιατί τελικά πρέπει να έχεις ζήσει την εμπειρία για να νιώσεις πώς είναι.
    Και μετά μου μιλάς για τρίχες βαμμένες ή και όχι. Βλέπεις που είναι το πρόβλημα; Το πρόβλημα είναι πολύ βαθιά χωμένο κι όταν βγαίνει προς τα έξω, έρχονται μερικά λίτρα αλκόολ και μας ησυχάζουν (ή όχι απαραίτητα). Το θέμα είναι πως διάολο αντιμετωπίζεται αφού τώρα το βρήκαμε. Η απλή μαθηματική λύση είναι οτί εφόσον το πρόβλημα ή αν θες η "διαφορά" πηγάζει απο το πως αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα επειδή ακριβώς το δικό μου πραγματικό διαφέρει απο το δικό σου, μάλλον λύση θα ήταν να τα βάλουμε κάτω και βρούμε τις γαμημένες ομοιότητες στον τρόπο σκέψης μας μπας και βγεί μιά άκρη. Δε γίνεται να πέφτω τόσο έξω. Πες το πείσμα, πες το αφέλεια, πες το έρωτα. Όπως θέλεις εσύ, μη ξεχνάς τι με αναγκάζει να κάνω το κέντρο του κόσμου.
    Δε θυμάμαι που ήθελα να το πάω. Καταλήγω στο οτί αν λυθεί το πρόβλημα θα χαθεί η ιδέα του κι αυτό δε θα μου άρεζε. Επίσης για μένα δεν ήταν ποτέ πρόβλημα, ίσα ίσα το γουστάρω πολύ. Άλλωστε να ηταν να λυθεί θα το είχαμε ήδη κάνει χωρίς να φτάσουμε εδώ. Αμοιβάια μάλλον η συμφωνία. Ας μείνει έτσι καλύτερα.

    Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010

    Κατηγορίες φρούτων # 3

    Τα φαινόμενα απατούν/ο,τι λάμπει δεν είναι χρυσός/πολύ κακό για το τίποτα

    Περιγραφή

    Το νικητήριο φρούτο γι'αυτήν την κατηγορία είναι ο ανανάς. Ακόμα κι ο δημιουργός του όταν ξεπέρασε το πρωταρχικό σοκ και τον ενθουσιασμό που προκαλεί η εξωτερική εμφάνιση του ανανά, βαρέθηκε να του βρει καινούργιο όνομα κι απλά αρκέστηκε στο να αφαιρέσει δύο γράμματα απο την λέξη "μπανάνα" καθώς και τροποποίησε τον τονισμό της. Αποτελεί το αγαπημένο φρούτο των fake ανθρώπων καθώς έχει την δυνατότητα να προσδίδει κύρος και glamorous εμφάνιση σε'σας και στο χώρο σας.

    Πού μπορείς να το βρεις;

    Ο ανανάς βρίσκεται σε όλα τα in και cool πάρτυ. Χρησιμοποείται ως διακοσμητικό σε γάμους, γκαλά και ακριβά εστιατόρια. Πωλείται μόνο σε γειτονικά μανάβικα ενώ αποφεύγει τις εμφανίσεις του σε λαϊκές αγορές. Συνήθως βρίσκεται στην πτέρυγα των εξωτικών φρούτων, δίπλα στο σαγκουίνι και στο αβοκάντο. Είναι χαμηλό σε θερμίδες γι'αυτο και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι απο δίαιτες και φρουτοσαλάτες.

    Life Style

    Ο ανανάς προσέχει πάρα πολύ την εμφάνισή του και όλη μέρα περιποιείται τον εαυτό του με κρέμες για την σκληροδερμία και λακ για το μαλλί του. Κάνει γυμναστική για να είναι φέτες ενώ φήμες τον θέλουν να είναι bi sexual. Σα χαρακτήρας είναι κλειστός και λίγο σνομπ καθώς νιώθει πως δεν τον καταλαβαίνουν. Συχνά καταρριέται την χώρα διαμονής του λέγοντας ιστορίες του ξαδέρφου του που ζει στο Μαιάμι. Τα άλλα φρούτα τον θαυμάζουν αλλά συνάμα τον θεωρούν λίγο ψωνισμένο.

    Iδιότητες

    Σκληροτράχηλο με έντονη γεύση που σπάει νεύρα. Δε μπορεί να χαρακτηριστεί νόστιμο καθώς όλος ο ντόρος γίνεται για την εξωτερική εμφάνιση του και κανένας δε νοιάζεται για τον εσωτερικό του κόσμο. Έτσι είναι όλοι ευχαριστημένοι καθώς και το ίδιο το φρούτο ξέρει πως δεν είναι κάτι ιδιαίτερο.

    Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2010

    Κατηγορίες σπαστικών ανθρώπων #2 "Ο facebookάκιας"

    Η ημέρα του facebookάκια ξεκινά φυσικά με ένα αγουρουξυπνημένο και συρτό "καλημέραααα" στο στάτους του στο fb, στις 6 το απόγευμα. Φυσικά αυτό το "καλημέρα" έχει απώτερο σκοπό να μας κάνει να ζηλέψουμε επειδή μας δίνει κάρτα οτί κάποιος το ξενύχτησε, κι επειδή ακριβώς είναι συρτό, καταλαβαίνουμε αμέσως οτί αυτός ο κάποιος, ξύπνησε με hangover επειδή μάλλον στο ξενύχτι του τα'πιε κιόλας.

    Ίσως ακολουθήσουν μερικά "like" απο αυτούς που ήταν μαζί του χθες βράδυ και φυσικά δε θα λείψει το κακεντρεχές σχόλιο του "δουλευταρά" που θα κράξει με το εξής σχόλιο "Για σας είναι η ζωή, αυτά είναι" ή στη χειρότερη κι αν είναι εκνευρισμένος "χαίρομαι που περνάτε καλά ρε παίδες αλλά στις 6 το απόγευμα ο κόσμος δε λέει καλημέρα, καλό θα ήταν να σκεφτόμαστε και τους άλλους που ξυπνάνε χάραμα για δουλειά".

    Αφού απαντήσει ο facebookάκιας στο σχόλιο αυτό με κάτι που θα εκνευρίσει ακόμα περισσότερο τον "δουλευταρά" σε στυλ "χαλαρά ρε φιλαράκι, η ζωή είναι για να την γλεντάμε", θα συνεχίσει το χθεσινό πάρτυ με links απο τραγούδια που ακούγανε χθες με την παρέα και φυσικά απο πάνω το σχόλιο θα είναι κάποιο ανεξήγητο για όλους εμάς inside joke με πολλά φατσάκια. Εννοείται πως θα "ταγκαριστούν" άπαντες του χθεσινού σπασίματος.

    Ο facebookάκιας τώρα είναι έτοιμος αφού έφαγε το μεσημεριανό του, βλέπεις έφαγε πρωινό πριν πέσει για ύπνο, να βγεί κι απόψε για να τα σπάσει. Δε παραλείπει φυσικά να ενημερώσει σχετικά όλους τους διαδικτυακούς φίλους του με κάποιο στάτους του στυλ "Απόψε τα σπάμε στη Ζήνα!!!!" (στο στάτους περιλαμβάνονται πάλι ταγκαρισμένα τα άτομα που θα συνοδεύσουν απόψε τον facebookάκια μας). Εδώ, θέλω όλοι μας να φανταστούμε την φάτσα του δουλευταρά που φοράει πυτζάμες και είναι έτοιμος να κοιμηθεί, όταν αντικρύσει στο news feed του οτί ο αργόσχολος φίλος του ετοιμάζεται πάλι να το κάψει.

    Ο αγαπημένος μας faceboοkάκιας έχει πρόσβαση στο facebook κι απο το κινητό του για να μας ενημερώσει πώς περνάει τελικά στη Ζήνα με στάτους που θυμίζει "Live apo Pegy Zina!!!! Ta spameeeeeee". (greeklish λόγω κινητού). Εδώ θα κάνω την πρώτη μου επίθεση λέγοντας πως αν όντως τα΄σπαγες θα κυλιόσουν λιάρδα και κατουρημένος απο τα γέλια σε κάποιο πάτωμα και δε θα ήσουν στο facebook. Βλάκα.

    Σε αυτό το στάτους ακολουθούν σχόλια όπως "πόοοσο σε ζηλέυωωω μπουμπούυυκα μου" ή μακάρι να'μουν εκείιιι" που φυσικά κρύβουν μέσα τους ζήλεια και μίσος. Άπειρα like απο άλλους αργόσχολους που είναι ξύπνιοι στις 3 το ξημέρωμα και λιώνουν στον εικονικό τους κόσμο. *Εξαιρούνται όσοι ξυπνήσανε επίτηδες επειδή είχαν να βγάλουν φαγητά απο το cafe world.

    Η ώρα είναι περίπου εφτά παρά τέταρτο κι ο δουλευταράς μας πίνει τον καφέ του και ετοιμάζεται να πάει για δουλειά, εδώ θέλω να φανταστούμε ξανά τη φάτσα του όταν δεί πως πριν δύο λεπτά ο γλεντζές μας έγραψε για στάτους "Τα σπάσαμεεεε!!!!!! Κομμάτια!!!!!!! Τέλεια η Ζήνα, καληνύχτααααααααα". Εδώ να απαντήσω πως δε νοιάζεται κανείς για το πού τα΄σπαγες πάλι γιατί αν μ'ενοιαζε απλά θα τα'σπαγα κι εγώ εκεί. Ναι δε ζηλέυω!

    Στις τρυφερές στιγμές μελαγχολίας του, ένας facebookάκιας προσπαθεί μέσα σε ένα στάτους να κλειδώσει όλη του τη ψυχοσύνθεση για να δείξει στους φίλους του πώς νιώθει. Το αποτέλεσμα είναι ένα στάτους κλασσομπανιέρας τύπου " με άφησες μόνη να κοιτάω τα αστέρια που κάποτε μετρούσαμε μαζί, αλλά εγώ σε αγαπώ γιατι η καρδία μου θα ναι πάντα αφιερωμένη στις στιγμες που μου χάρισες". Εδώ τα Like θα πέσουνε βροχή.
    Όταν ο facebookάκιας είναι θυμωμένος γράφει βαρύγδουπο στάτους "ήσουν ένα τίποτα για μένα, δε θέλω να σε ξέρω", και θα αρκεστεί σε αυτό, όχι δε θα σπάσει ούτε ένα ποτήρι, και όχι δε θα γίνει κομμάτια.
    Τέλος, προκειμένου να επιβεβαιώσει τα λεγόμενα του, ο facebookάκιας ανανεώνει τα φώτο άλμπουμ του με καινούργιο φωτογραφικό υλικό.

    Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2010

    Κατηγορίες σπαστικών ανθρώπων # 1 "Ο ανεκδοτοτοκαταστροφέας"

    Ρε πας να πεις ένα ανέκδοτο και μόλις ξεστομίσεις την πρώτη φράση, πετάγεται μιά τσούτσα απο δίπλα και λέει "α,α,α το ξέρω", μπορεί να ακολουθήσει και "γαμάτο είναι αυτό, χαχαχα". Εσύ ξενέρωσες για τα καλά γιατί:

    1. Αγχώνεσαι γιατί πρέπει να πεις το ανέκδοτο δέκα φορές καλύτερα απ'ότι ήταν να το πεις πριν στο χαλάσει ο εξυπνάκιας, επειδή αισθάνεσαι πως κάποιος σε ελέγχει κι οτί περνάς κάποιο τεστ. Έτσι χάνεται ο αυθορμητισμός σου και δεν έχεις αυτοπεποίθηση όταν το λες.
    2. Έχει κατά κάποιο τρόπο "χαλάσει" το ανέκδοτο επειδή όταν ο εξυπνάκιας είπε "α το ξέρω, γαμάτο!" κι όλοι οι άλλοι που δε το ξέρανε, θα γελάσουν είτε τους αρέσει εότε όχι, γιατί εφόσον ακούστηκε πως είναι γαμάτο, θα φανούν ξενέρωτοι. (Τραβηγμένο;)

    Κατά τη διάρκεια της εξοστόρισης του ανεκδότου σου, ο εξυπνάκιας φροντίζει να το κάνει όλο και χειρότερο με τα εξής:

    1. Γελάει καθ'όλη τη διάρκεια του ανεκδότου, γιατί θυμάται το τέλος.
    2. Σε διορθώνει όταν κατά τη γνώμη του, δε το λες καλά.
    3. Μιλάει ταυτόχρονα μαζί σου, με αποτέλεσμα να λένε δύο άτομα το ίδιο ανέκδοτο, να μη ξέρουν οι ακροατές ποιον να το πρωτοακούσουνε και το όλο θέμα θυμίζει debate για το ποιος λέει καλύτερα ανέκδοτα.
    4. Σε διακόπτει συνέχεια χρησιμοποιώντας εκφράσεις του τύπου "Μαλάαααακα είναι θείκο, Πωωω δεν υπάρχει το τέλος, που το θυμήθηκες ρε" ενώ εσύ ακόμα λες το γαμημένο το ανέκδοτο.

    Λίγο πριν τελειώσει το ανέκδοτο λέει απευθυνόμενος στους άλλους :

    1. " Ε, μαλάκες ακούστε ακούστε εδώ, το καλύτερο", λες και οι άλλοι άκουγαν τόση ώρα το ανέκδοτο για να βάλουν mp3 στο τέλος.
    2. "χαχαχαχαχαχα" χτυπώντας παλαμάκια εκτίμησης όταν πάρεις ανάσα για να πεις το τέλος.

    Λες το τέλος, ακούγεται ένα μισοπεθαμένο "χαχ" ή στην χειρότερη παρατηρείς ένα στράβιασμα των χειλιών των ακροατών σου που συνήθως συνοδεύεται με ένα ευγενικό "χμφφχαχ" ενώ ο εξυπνάκιας σχεδόν δακρύζει απο τα βροντερά γέλια του που έχουν φτάσει στο ζενίθ τους.
    Το ανέκδοτο δε φταίει, εσύ το είπες μιά χαρά, οι ακροατές σου έχουν χιούμορ, απλά μετά απο αυτό θα το διαλύσετε και ...

    1. θα πάτε για ύπνο αν είστε σε κάμπινγκ,
    2. σπίτια σας αν είστε έξω για ποτό,
    3. στην αίθουσα αν είστε σε διάλειμμα.

    Αν είστε στη πρώτη περίπτωση θα ακουστούν πολλά "καληνύχτα" μαζί.
    Αν είστε στη δευτερη περίπτωση θα ακούσετε ένα "καλό βράδυ παιδιά".
    Αν είστε στη τρίτη περίπτωση θα ακουστεί ένα "μουαχαχαχαχα" απο μένα.

    Τέλος, ανεξάρτητα απο την κάθε περίπτωση, θα ακουστεί απο τα χείλη του εξυπνάκια η φράση που θα σε αποτελειώσει "Εγώ το ξέρω αλλιώς".

    Τρίτη 24 Αυγούστου 2010

    Υπάρχει πρόβλημα στο κάμπινγκ όταν...

    -κουβαλάς μαζί σου ανεμιστηράκι γιατί οι ασφυκτικές νύχτες μες τη σκηνή σου έχουν αφήσει τράυμα, αλλά τελικά έχει ψοφόκρυο και τουρτουρίζεις μες το sleeping bag.

    -αγοράζεις φιδάκια και νιώθεις πανέτοιμος να αντιμετωπίσεις όχι μόνο τα απλά κουνούπια, αλλά και το κουνούπι τίγρης, και τελικά φυσάει τόσο πολύ που όχι μόνο δεν έχει κουνούπια αλλά δε μπορείς να ανάψεις το φιδάκι ούτε για ντεκόρ.


    -ξέχασες την σίτα της σκηνής για τρία δευτερόλεπτα ανοιχτή και μπήκε μέσα όχι μέλισσα, , όχι ελικοπτεράκι αλλά ολάκερη σαύρα.

    -πριν φτάσεις στο κάμπινγκ, σταματάς στο λίντλ να προμηθευτείς με κονσέρβες που τελικά δεν ανοίγεις ποτέ σου γιατί την βγάζεις με σουβλάκια.

    -όσα κωλόχαρτα κι αν πάρεις μαζί σου, θα χαθούν ομαδικά. Επίσης θα ορκιζόσουν οτί πριν ένα λεπτό είδες ένα δίπλα απο το μαξιλάρι σου. Το ξέρω, σε πιστεύω.

    -κατά μυστήριο τρόπο, πάντα δίπλα σου βρίσκεται η σκηνή-παλάτι. Έχει χολ, σαλόνι, κουζίνα με ψησταριά και ψυγειάκι, σκηνή-ντουζιέρα, σκηνή-τουαλέτα με δρομάκι απο πλακάκια απ'εξω για να μη πατάς στις πευκοβελόνες. Έξτρα μπόνους: φουσκωτή πισίνα στην "βεράντα".

    Παρασκευή 16 Ιουλίου 2010

    Κατηγορίες καλοκαιρινών φρούτων #2

    All Time Wannabe Summer Φρούτο

    Περιγραφή

    Αγαπημένο φρούτο κομπλεξικών κι ανασφαλών ανθρώπων που θέλουν να δειχτούν ως υπεράνω. Όλοι ξέρουμε πως το πεπόνι ζηλέυει μέχρι θανάτου το καρπούζι μιας κι εκείνο κατέχει τον τίτλο Μιστερ Σάμμερ Φρουτ. Έτσι διάφοροι "δηθεν" αποκαλούν το πεπόνι αγαπημένο τους φρούτο για να πάνε κόντρα στο κατεστημένο. Υποστηρίζοντας την ανάδειξη του πεπονιού ως high light φρούτο, προσπαθούνε να καταρρίψουνε την δικτατορία του καρπουζιού. Ελπίζουνε να γίνουνε κάποιοι κάθε φορά που τους ρωτάνε ποιό είναι το αγαπημένο τους φρούτο λέγοντας με ηδονή ανωτερότητας "πεπόνι".

    Που μπορείς να το βρείς;

    Σε πιάτο με ρόλο συνοδευτικού δίπλα στο καρπούζι. Στο ψυγείο κομμένο στη μέση τυλιγμένο με μεμβράνη στην καλύτερη περίπτωση γιατί αν κάνεις το λάθος και το βάλεις ανοιχτό στο ψυγείο, καταδικάζεις όλα τα φαγητά που υπάρχουν στο ίδιο ψυγείο να μυρίζουν αυτήν την κλανώδης τζούφια πεπονίσια μυρωδιά. Ναι, όλα τα φαγητά, ακόμα και μιά ρέγκα αν μείνει στο ίδιο μέρος με ένα ξεσκέπαστο πεπόνι θα πάρει την μυρωδιά του. Πολλές φορές βρίσκεις πεπόνι στους γειτονικούς σκουπιδοτενεκέδες και μάλιστα αφάγωτα. Ο λόγος ανεξιχνίαστος. Τέλος, σε καρότσες στιβαγμένα πίσω απο τα καρπούζια.

    Life Style

    Για κάποιο λόγο έχω την εντύπωση οτί ένα πεπόνι είναι μίζερο και κακεντρεχές. Πάντα βγάζει βρώμες για το καρπούζι (οτί ας πούμε απ'έξω είναι πράσινο και απο μέσα αντί για κόκκινο, ροζ.) Γενικότερα το παίζει ιστορία, ότι και καλά κάποιος είναι πως να σου πω, βαρύ πεπόνι. Κατά βάθως τα βράδυα κλαίει και αναρωτιέται με λυγμούς γιατί όχι αυτό, αλλά το καρπούζι. Οι άλλοι (τα άλλα φρούτα) εν μέρει το λυπούνται γιατί όπως είπαμε έχουν όλοι τους μία απέχθεια για το in καρπούζι που είναι συχνά καλεσμένο σε κοκτέηλ πάρτυ, σε χασαποταβέρνες κι άλλα events, αλλά αν τους ρωτήσεις τί θα θέλανε να φάνε για να δροσιστούνε θα προτιμούσανε καρπούζι.


    Ιδιότητες

    Σαν weapon power to πεπόνι χρησιμοποιεί την laser μυρωδιά του και φυσικά τα κουκούτσια του. Τα εν λόγω κουκούτσια είναι κάπως γλοιώδη και θυμίζουν λευκά σπόρια. Κυκολοφορεί σε μουσταρδοκιτρινόωχρέ (ευκοιλί) χρώμα και σε σχήμα μπάλας ράγκμπι. Ενίοτε και στρόγγυλο. "Γεύση αεράτη" και ανούσια. Δεν είναι ούτε νόστιμο, ούτε άνοστο.

    Κατηγορίες καλοκαιρινών φρούτων #1

    All Time Classic Summer Φρούτο

    Περιγραφή

    Αν κάποιος είναι καρπουζοφοβικός, το καλύτερο που έχει να κάνει το καλοκαίρι είναι να κλειστεί σε ένα σκούρο και μικρό δωμάτιο και να περιμένει να΄ρθει ο Σεπτέμβρης όπου θα αρκεστεί στο να ακούει απο στόματα καταθλιπτικών καρπουζομανιακών "Πόσο θα΄θελα λίγο καρπούζι ακόμα ρε", "Θυμάσαι τί ωραία που ήταν το καλοκαίρι που τρώγαμε κάθε μέρα;".

    Πού μπορείς να το βρεις;

    Κάθε καλοκαίρι το καρπούζι είναι παντού. Το τρώνε όλοι με ματάκια που γυαλίζουν απο ευτυχία καθώς τα ζουμιά τρέχουν πάνω στο σαγόνι τους ηδονικά. Το βρίσκεις σε κάθε ψυγείο. Μα σε κάθε. Είτε είναι το δικό σου, είτε είναι στο ξεχασμένο καλοκαιρινό σπίτι της φίλης σου που είχαν να πάνε απο πέρυσι. Κατά έναν μαγικό τρόπο, μόλις καλοκαιριάσει, ένα καρπούζι θα βρίσκεται εκεί.
     Το βρίσκεις στις ταβέρνες στην θέση του ρεβανί με παγωτό για επιδόρπιο, το βρίσκεις σε καλοκαιρινά σπιτικά πάρτυ, όπου εμφανίζεται με τρύπες και μέσα του έχει τζιν ή βότκα ή μαρτίνι και όλοι πίνουνε απο το ίδιο καρπούζι γεμάτοι ευτυχία.





     Στις παραλίες το πετυχαίνεις σε μορφή κυριλάτης φρουτοσαλάτας που όχι μόνο απλά μέσα έχει της καρπούζι αλλά ακόμα και το ίδιο το πιάτο είναι το κέλυφος του καρπουζιού. Επίσης το καρπούζι το συναντάμε σε μαζική παρουσία στιβαγμένο σε καρότσα στον δρόμο προς Χαλκιδική.


    Life Style

    Το καρπούζι έχει επιβλητική παρουσία και επειδή είναι υπερμεγέθες αυτόματα σου βγάζει ένα κάτι της του στύλ "Επ τί λέει παιδιά; Τί κάνουμε; Όλα καλά; Είμαι το φρούτο του καλοκαιριού. " Όλοι μ'αγαπάνε!". Φαντάσου το κάτι σαν τον μπουνταλά σε κάθε παρέα που όλοι βαθιά μέσα του τον μισούν επειδή τον φοβούνται λόγως της αμπνταλιάς του. Είναι ο κλασσικός χοντρός τυπάς που σινάμα είναι ευαισθητούλης και λίγο χαζος με μεγάλο μέτωπο. Ο Άβερελ στο χοντρό του, ή μάλλον στο πολύ χοντρό του.

    Ιδιότητες

    Νερουλό, γλυκό, όχι ξεδιψαστικό, σε κάνει να κατουράς, εκνευριστικό γιατί πρέπει ν προσέχεις τα κουκούτσια, δύσκολο στην μεταφορά. Αποφύγετε το ζεστό. Είναι σα να τρως τσίσα.

    Πέμπτη 24 Ιουνίου 2010

    Νιε νιε νιε νιε

    Δε θα την γλύτωνα χθες, κατά κάποιο τρόπο το ήξερα. Μου΄ρθε αναλαμπή όταν μου'ρθαν στο μυαλό κάτι στίχοι περί νυχτών που δε ξημερώνουν. Περίμενε τηλέφωνο. Οκ το'κλεισα, πάμε. Γαμώ, το σε!
    Ε που είσαι; Πες μου που είσαι! Στείλε μου μήνυμα και πες μου "είμαι εδώ και κάνω αυτό!". Οχ ντάξει, ακούγομαι κάπως υπερβολική. Το παραδέχομα. Ξέρεις τί θα'θελα να γράψω στη συνέχεια. Αλλά δε μπορώ, δεν αποτελεί ορθολογικό επιχείρημα.
    Γαμώ τα συγκεκριμένω μέρη και τις γεύσεις που αντί να σε ξεδιψάνε ή να σε χορταίνουν αντίστοιχα σε κάνουν να θυμάσαι κάτι τόσο και με την βούλα πλέον μακρινό. Αυτό πως το εξηγείς δηλαδή εύλογα ε; Να τρώω έναν κεφτέ και να μην μπορώ να συγκεντρωθώ σε αυτό που κάνω; Α ωραία, εδώ επίσημα παραδέχομαι οτί ένας κεφτές με κουμαντάρει. Αυτό ίσως ακούγεται υπερβολικά σουρρεάλ. Με φαντάστηκα με αλυσίδες απο τον λαιμό και να μου δίνει διαταγές ένας κεφτές. Είναι πρωί, το κόβω η φαντασία μου οργιάζει και βάζω άλλους στην θέση του κεφτέ και κάπως μου... ανοίγει η όρεξη. Ξες εσύ, αυτήν που είχα χτες και μ'εκοψες πάνω στο καλύτερο.
    Για να δούμε τί άλλο. Τίποτα, την μπαλαντέζα απλά μην ξεχάσεις. Τσεκ. Εντάξει φύγαμε τότε.

    Σάββατο 12 Ιουνίου 2010

    Love Stories # 1

    Μπαίνω κατευθείαν στο ζουμί χωρίς προλόγους και σάλτσες. Θα ακολουθήσουν αρκετές μπούρδες στη συνέχεια οπότε θα ισοσταθμιστούν τα πράγματα. Έχουμε και λέμε. Είσαι κοπέλα και συγκεκριμένα γύρω στα είκοσι συν πλην δύο. Ξαφνικά, σου καυλώνει κι αποφασίζεις οτί απο'δω και πέρα θα σου αρέσει ο τάδε. Επίσης, από την μία μέρα στην άλλη θα αλλάξεις ριζικά την συμπεριφορά σου απέναντί του για να αρχίσεις σιγά σιγά να "καρφώνεσαι". Αν είσαι όντως  κοπέλα έχεις ήδη σκεφτεί δυό-τρείς φως φανάρι σχετικές κινήσεις. Αν είσαι αγόρι και δε ταυτίζεσαι θα σου αποκαλύψω μερικές.

    α. Εκνευρίζεσαι αν κοιτάξει τον κώλο κάποιας ενώ είσαι μαζί του. Στη χειρότερη κρατάς μουτράκια.
    β. Συνεχίζεις να κρατάς τα μουτράκια σου κι όταν πάτε στα Goody's δε ρεύεσαι μπροστά του. Επίσης εκείνη τη μέρα δε μοιράζεστε το ίδιο ποτηράκι κέτσαπ, αλλά έχει ο καθένας δικό του.
    γ. Σου έχουν φύγει τα νευράκια επειδή έκανε αστειάκια με το μαρούλι του κλαμπ σάντουιτς (ναι ξέρω, με τέτοιες μαλακίες σε έριξε) κι όταν αποχωριστείτε εσύ έχοντας το συζητήσει δύο ώρες με την κολλητή στο τηλέφωνο είσαι έτοιμη για την κίνηση ΡΟΥΑ ΜΑΤ.

    Όταν θα φιληθείτε σταυρωτά για τον κλασσικό φιλικό σας αποχαιρετισμό, εσύ

    1. θα κάνεις πιό αργές απ'οτι συνήθως κινήσεις,
    2.θα έχεις κάπως σαλιώσει τα χείλη σου έτσι ώστε να γίνει λίγο πιό αισθησιακό (ενώ ξέρεις πως ένα σταυρωτο μαγουλοφίλημα είναι μία τυπική μπούρδα)
    3. το δεύτερο φιλί θα γίνει 13 χιλιοστά πιό δίπλα στα χείλη του και
    4. θα τον κοιτάξεις με λειζερ βλέμμα ενώ απο μέσα σου θα λες "σε γουστάρω".

    Η κοπέλα παίρνει αμέσως τηλέφωνο την προαναφερθείσα συνεργό κολλητή, και με χτύπους καρδιάς 170 το λεπτό και με μία αίσθηση οτί κατουριέται λίγο θα φωνάξει: " Το έκανα! Πέτυχε! Βλάκα δε ξέρω πως μπόρεσα! Μου είχανε κοπεί τα γόνατα, αλλά σίγουρα το κατάλαβε! Αχ τί θα κάνω!" και η κολλητή απαντάει: "Ιιιιιιι η καρδιά μου βλάκα! Έλα απο'δω να τα πούμε αναλυτικά". Κι έτσι θα γίνει, εάν η κοπέλα καταφέρει να μη τη χτυπήσει αμάξι ενώ περνά τη Τσιμισκή.

    Ποιόν ξεχάσαμε; Α ναι, τον ξενοδόχο. Χέζεται ασυστόλως επειδή ήπιε φραπέ και μετά έφαγε Goody's σα το ζώο. Τρέχει και προκειμένου να απολαύσει περισσότερο το επικό του χέσιμο πρώτα πατάει το κουμπί ενεργοποίησης του πισί και μετά χέζει βασιλικά. Στην συνέχεια ανοίγει msn με τον κολλητό του. "Που'σαι ρε μαλάκα; Σε έπαιρνα χθες τηλ". "Έλα man, τί έγινε;", "Φαινόταν το στρινγκ της σερβιστόρας στο ιντερντετάδικο και σε πήρα να΄ρθεις!", Όχι ρε πούστη, το χασα;", "Όχι φίλε το΄βγαλα φωτογραφία, κάτσε".

    Συμπεράσματα πρώτα:

    1) Η άλλη έχει σαλτάρει και περιμένει μήνυμα από τον άλλον σε στύλ "Θα ήθελα να μιλήσουμε γι'αυτό που έγινε σήμερα".
    2) Ο άλλος πηδάει.

    Περνάει η μέρα, το sms δεν έρχεται, η κοπέλα μάλλον κλαίει κι ακολουθεί διάολογος.

    - Τα έκανα θάλασσα, δεν έπρεπε ρε γαμώτο. Μάλλον το παράκανα.
    - Όχι, όχι απλά θέλει λίγο χρόνο. Μπορεί να τρόμαξε. Σίγουρα σε γουστάρει.
    - Πόσο χρόνο;
    - Δε ξέρω πουλάκι μου, έτσι είναι οι άντρες, φοβούνται τα συναισθήματα τους.
    - Αφού είναι ανώριμοι. Και ειδικά αυτός. Αλλά είναι τόοοσο γλυκούυυλης.


    Εντωμεταξύ ο άλλος πηδάει.

    Το γυρνάω στο β΄ενικό και απευθύνομαι στην κοπέλα. Επειδή εσύ έχεις αλλάξει το πως τον βλέπεις. αυτόματα, απαιτείς να σου φέρεται κι εκείνος "περίεργα". Έτσι αν δε το κάνει επειδη είναι απόλυτα φυσιολογικό να μη το κάνει, εσύ γίνεσαι σκατά, ακούς κλαψομούνικα τραγούδια και τρως παγωτό μπερδεμένο με τις μύξες σου επειδή κλαις ταυτόχρονα. Ναι, sounds familiar αλλά επίσης παράλογο. Πως δηλαδή την έχεις δει;

    Σάββατο 5 Ιουνίου 2010

    Πληρότητα

    Κάτι δε πάει καλά. Όμως εξακολουθώ να νιώθω τόσο όμορφα που θα παριστάνω πως δε τρέχει τίποτα. Θα ξεμπερδέψω με ένα "είναι απόλυτα φυσιολογικό".
    Η μυρωδιά αυτή με παρασέρνει εκεί που όλα τα αισθήματα τρόμου εξαφανίζονται ακαριάια στο άκουσμα αυτού του ήχου που σήμερα με ξύπνησε. Ο ήχος αυτός είναι τόσο δυνατός που διώχνει τα πάντα απο δίπλα σου και μένεις μόνη σου να κοιτάς. Να κοιτάς αυτά που βλέπεις καθημερινά, που όμως σήμερα δεν είναι έτσι όπως πρέπει. Κάτι δε πάει καλά σήμερα. Τίποτα δεν λειτουργεί κανονικά. Έλα όμως που εγώ απολαμβάνω όλη αυτή τη δυσλειτουργία στο δέρμα μου και δε θα ντυθώ για να το νιώθω καλύτερα πάνω μου. Γυμνή, ξεσκέπαστη με ανοιχτά μάτια και παράθυρο. Περίμενε λίγο ακόμα. Σήμερα δεν είναι όπως κάθε μέρα.

    Τρίτη 1 Ιουνίου 2010

    Οουκει.

    Βιάζομαι τρελλά αν κι έχω γύρω στα σαράντα πέντε λεπτά στη διάθεση μου. Ξύπνησα με πονοκέφαλο επειδή φρόντισα να είμαι αγχωμένη ακόμα και στον ύπνο μου με απόδειξη τα όνειρα που είδα. Χειρότερα κι απο την ταινία χθες στο σινεμά. Δε θέλω να το συζητήσω. Ούτε για την ταινία ούτε για τα όνειρα. Άκους εκεί, καταδύσεις. Συνεχίζω. Δεν έχω χρόνο. Δε μου φτάνουν οι ώρες της ημέρας για να ικανοποιήσω όλους αυτούς που θέλω να ικανοποιήσω. Ακόμα και όλα εκείνα που πρεπει να ικανοποιήσω. Κάτι μου λέει πως δε μπορώ να αυξήσω τις ώρες της ημέρα κι οτί απλά πρέπει να μειώσω τα άτομα ή εκείνα  που απαιτούν απο εμένα να τους ικανοποιώ. Τί λες;
    Ισχύει και το αντίστροφο όμως, μη περιμένεις απο όλους να σε έχουν πρώτη προτεραιότητα. Είναι ανέφικτο. Αρκέσου και προσευχήσου γι'αυτούς που απλά σε έχουν εκεί
    .Μαλακίες λέω. Απλά είμαι άλλη μία φορά αγχωμένη, εκνευρισμένη και προσπαθώ να το καλύψω.

    Παρασκευή 21 Μαΐου 2010

    7η ιδέα.

    Τελικά η φράση "όλα ή τίποτα" δεν είναι τόσο χαζή όσο τείνει να ακούγεται με την πρώτη. Ξες, φαίνεται ουτοπιστική, εγωιστική και ίσως και ανούσια να ειπωθεί αφού δε μπορείς να τα'χεις όλα. Το θέμα όμως δεν είναι να έχεις τα πάντα, αλλά να μην έχεις κάτι μέτριο. Καλύτερα να μην έχεις τίποτα παρά να έχεις μερικά. Πώς να σου πω, νομίζω ξέρεις που το πάω. Ας φέρω ένα απλό παράδειγμα. Είσαι σε αυστηρή δίαιτα (γαμώ την δίκαια κοινωνία μου γαμώ) και θέλεις απεγνωσμένα σοκολάτα (δεν ευθύνεται μόνο η δίαιτα γι'αυτό), και σου δίνεται η ευκαιρία να φας μία νουαζέτα. Έχεις κάτι απο αυτό που θέλεις, αλλά φυσικά η μικρή αυτή νουαζέτα σου προκαλεί μεγαλύτερη επιθυμία τώρα και θέλεις κι άλλες σοκολάτες. Μία κίντερ μπουένο, μία λίλα πάουζ, μια ιον αμυγδάλου και φυσικά μία παυλίδης φράουλα. Ξέχασα τις μιλκες. Δε λέω μίλκα, λέω μίλκες. Τώρα ξαναγυρνάω στο προηγούμενο και υπενθυμίζω πως καλύτερο είναι να έχεις τα πάντα, δηλαδή πολλές σοκολάτες παρά να ξέρεις ο,τι δικαιούσαι μόνο το ένα μέρος αυτού. Καταλήγεις στην σκέψη πώς καλύτερα να μην έιχες φάει τη γαμημένη τη νουαζέτα, δηλαδή στο τίποτα.
    Οκ, μπορεί να μου πεις εδώ πως "Δεν ισχύει σε όλα αυτό", εγώ θα σε προσπεράσω χωρίς να σου δώσω σημασία και θα σου πω, πως ναι, ίσως σε άλλα πράγματα να μην είμαστε σε θέση να αρνηθούμε το έστω κάτι λίγο θυσιάζοντας να πάρουμε μία γεύση απο το σύνολο, αλλά αυτό δε σημαίνει πως είμαστε ικανοποιημένοι. Ίσα ίσα που βλέπουμε στην ουσία το τί θα μπορούσαμε να είχαμε, αλλά με τί συμβιβαστήκαμε τελικά. Με τί μείναμε δλαδή στο χέρι. Θα έλεγα, με το πουλί στο χέρι, αλλά δε το λέω γιατί θα υπάρξει λογοκρισία και ειρωνία.
    Τέλος, ναι εγώ πιστεύω πως αυτό ισχύει για όλα και για όλους. Βέβαια τίθεται ένα άλλο εύλογο ζήτημα, το οτί ποιός ορίζει που ολοκληρώνεται κάτι; Ποιός ορίζει αυτό το πάντα; Δεν είναι προφανές οτί συνέχεια κάτι θα βρίσκουμε για να μην είμαστε ικανοποιημένοι; Μία τόμπλερον ας πούμε.
    Εγώ στη συγκεκριμένη περίπτωση τουλάχιστον (δεν εννοώ τις σοκολάτες) δεν αρκούμαι με αυτό που έχω. Πες με ο,τι θέλεις απο εγωίστρια έως αχάριστη. Δε με νοιάζει. Εγώ θέλω τα πάντα όσον αφορά το όλο θέμα. Ο,τιδήποτε λιγότερο απο τα πάντα με αφήνει παγερότατα αδιάφορη. Πως να σου πω, θέλω ιπποτισμούς, λαικισμούς(δε ξέρω γι'ακόμη μία φορά που είναι τα διαολοδιαλυτικά), καραμέλες, χειροπέδες, μαλλί της γριάς, ποπ κορν, βροχή, σάλια, θάλασσα, γλειφιτζούρια(ο,τιδήποτε μπορεί να συγχέεται με τον όρο αυτό), ασανσέρ, ταξί, εκδρομή, τηλέφωνο, γρατσουνιές και κλάμμα.
    Ο,τιδήποτε λιγότερο, δεν μου κάνει καν το κλικ. Αλλά λέω μπούρδες, δε τελειώνει ποτέ. Δεν οδηγεί πουθενά για την ακρίβεια. Φειλ. Τα παρατάω.

    Πέμπτη 20 Μαΐου 2010

    α-πορείες.

    Μαρίνα says (11:42 πμ):
     exi poria
    Μαρίνα says (11:43 πμ):
     GIATI POTE DE KATALAVENW TI LEI O TYPAS STHN DUDUDKA?
     apla akuw

     Κική!! says (11:43 πμ):
     naiii kai gw

    Μαρίνα says (11:43 πμ):
     " yayaba bubuti tata buru bla tara"
     me rythmo

     Κική!! says (11:43 πμ):
     hahha

    Μαρίνα says (11:43 πμ):
      k meta

     Κική!! says (11:43 πμ):
     episis pote den katalavaina

    Μαρίνα says (11:43 πμ):
     o oxlos
     apo pisw

    Μαρίνα says (11:43 πμ):
     to KSANALEI!
     
     Κική!! says (11:44 πμ):
     ti leei i giagia sto dromo

    Μαρίνα says (11:44 πμ):
     ekei mu eine adynaton na grapsw pws akugete!

     Κική!! says (11:44 πμ):
     pou fwnazei
     alla i gewrgia mou eksigise
     autoi pou einai apo konta
     ton akoune na fwnazei kanonika
     xwris ntountouka

    Μαρίνα says (11:44 πμ):
     a nai
     ontws

     Κική!! says (11:44 πμ):
     opote kseroun
     kai episis
     mporei na kseroun k ta sinthimata idi

    Μαρίνα says (11:45 πμ):
     episis swsto
     nai
     alla
     apo ti stigmi
     py kanis alos
     de ta katalaveni
     gt apla
     de mazeyonte kapu alu
     na ta fwnazune rythmika ?

     Κική!! says (11:46 πμ):
     hahhaha

    Τετάρτη 19 Μαΐου 2010

    Κάτι γνώριμο;

    Ναι αν με ρωτήσεις, θα σου απαντήσω με εγκάρδια ειλικρίνια πως το μόνο που κάνω είναι να γκρινιάζω και να αγχώνομαι χωρίς όμως να κάνω την παραμικρή προσπάθεια για την απομάκρυνση των λόγων της γκρίνιας και του άγχους μου. Έξυπνο ακούγεται, γιατί θα μου πεις, αν εξαλείψεις τις αιτίες γκρίνιας και άγχους που τόσο καλά ξέρεις να ανταπεξέρχεσαι σε αυτά, τότε τί θα σου απομείνει να κάνεις εξίσου καλά; Έχεις δίκιο, προτιμώ να αγχώνομαι και να γκρινιάζω (ενίοτε και να φοβάμαι) για πράγματα που είμαι εξαιρετικά και μέχρι το κόκαλο ενήμερη, παρά να γκρινιάζω και να αγχώνομαι για κάτι που μου είναι παντελώς ξένο όπως ας πούμε το τί θα μπορούσε τώρα που εξάλειψα τους αρχικούς παράγοντες γκρίνιας και άγχους μου, να με αγχώσει και να με κάνει να γκρινιάξω. Αγχωτικό επίσης θα ήταν να μην ξέρεις από που θα σού'ρθει ο λόγος που θα σε αγχώσει. Αλλά κάτσε γιατί εδώ έχω πρόβλημα. Αν ξέρω οτί αργά ή γρήγορα θα έχω καινούργιους λόγους να αγχωθώ αλλά δε ξέρω τον τόπο προέλευσης και την χρονική τους τοποθέτηση, τότε αυτόματα έχω έναν υπέρτατο και τέλειο λόγο να γκρινιάξω! Επίσης, αν δε κάνω λάθος μία κατάσταση αβεβαιότητας είναι ο,τι καλύτερο για την παραγωγή άγχους. Κάτι σαν την υγρασία και τους μύκητες για παράδειγμα.Συμπέρασμα, ξεαγχώσου Μαρίνα, όλα θα πάνε καλά και θα ξανααγχωθείς. Θα έχεις ξανά πονοκέφαλο. Μην γκρινιάζεις!

    Δευτέρα 17 Μαΐου 2010

    Ε, γιατί;

    Θα ήταν πολύ εγωιστικό να ρωτήσω ένα απλό και πολλές φορές γαμημένο  "γιατί";. Δηλαδή ρε φίλε, γιατί; Και ξαναλέω απλά, γιατί; Ίσως να είναι η λέξη που σκέφτεται κανείς πολλές φορές την ημέρα και μάλιστα για διάφορα θέματα.
    Επειδή ας πούμε πιάστηκε το πετσάκι απο το τρίτο δάχτυλο του στο πιαστράκι της ομπρέλλας του και που κατάφερε να το απεγκλωβίσει με την πολύτιμη βοήθεια της φίλης του; (Για την ιστορία, τώρα είναι μελανί και καίει, επίσης δεν έβρεξε-ναι τζάμπα την άνοιξε την ομπρέλλα).
    Επειδή ας πούμε κάποιος του μίλησε άσχημα χωρίς κανέναν λόγο. Επεισή ίσως κάποιος του έκανε κάτι που τον στεναχώρησε χωρίς κανέναν λόγο. Σου είπα θα΄ναι εγωιστικό.
    Γιατί; Μου λες; Κι αν δε ξέρεις, τότε ποιός θα μου απαντήσει σε όλα αυτά τα γιατί; Άραγε υπάρχει μόνο μία απάντηση που τα καλύπτει όλα;
    Γιατί δε κοιμάμαι απλά;

    Το Πάρτυ.

    Μετά τη μια το βράδυ, η Σαλονίκη είναι ωραία. Παίζει το αγαπημένο μου τραγούδι, αλλά δε μπορώ ούτε να το χορέψω, ούτε να το τραγουδήσω φυσικά. Και του το'πα του πούστη γαμώ. Κοιτάω ψηλά μπας και βρώ γνώριμα πρόσωπα, αλλά βλέπω μόνο ανθρώπους να πηδάνε και να κάνουν διασκευές στην δική τους γλώσσα. Με κοιτάς, με βλέπεις, σχεδόν τρέχεις και μ'αγκαλιάζεις. Τώρα παίζει το δικό σου αγαπημένο τραγούδι κι αυτό θα το χορέψω και θα το τραγουδήσω ακόμα κι αν ακουστεί τόσο χάλια που δεν θα καταλάβεις καν ποιό είναι!
    Εκεί όμως που είσαι εσύ, δε παίζει την ίδια μουσική. Εκεί δε σ'αγκαλιάζουνε, εκεί ο τυπάς κοιτάει τη δικιά του ζωή, εγώ όμως έχω κολλήσει κάπου στο 2008 τώρα. Δεν ξέρω κανένα τραγούδι απο αυτά που παίζουν εκεί και δε μπορώ να τα χορέψω ούτε να τα τραγουδήσω. Δε συμμαζεύομαι όσο και να κουρευτώ.

    " π.χ "

    Χρήστος Παπαδόπουλος, Χωρίς Προφυλακτικό, Χύμα Ποτό, Χριστόφορος Παπακαλιάτης, Χυμός Πεπόνι, Χέζουμε Πατόκορφα,  Χάρρυ Πότερ, Χωρίς Πλάκα, Χρέη Πρωθυπουργού, Χωνάκι Παγωτό Χρόνια Πολλά :)

    Δευτέρα 10 Μαΐου 2010

    Any questions before we begin?

    Αρχίζουμε; Ναι, εγώ αποφασίζω.

    Λοιπόν για να δούμε, δε θα μου χρειαστεί στυλό, για την ακρίβεια άμα γράψω με στυλό θα κοπώ, οπότε ας πάρω ένα με μπλε μελάνι και ένα με μαύρο. Βασικά ας πάρω δύο με μπλε κι έναν με μαύρο. Σύνολο τρία στυλό, αλλά δε θα μου χρειαστούν γιατί απαγορεύεται να γράψω με στυλό. Βλέπεις το μηχανημα που θα διορθώσει  το γραπτό μου ξέρει να αναγνωρίζει μόνο μολύβι.
    Τώρα που είπα μολύβι, θα πάρω μαζί μου τρία μολύβια απο εκείνα τα κίτρινα με τις μαύρες ρίγες που τα δύο από αυτά θα έχουν σβήστρα στο τελείωμα τους. Άλλα δύο κανονικά σκέτα μολύβια χωρίς σβήστρα. Ελπίζω όλος αυτός ο γραφίτης να μου φτάσει για τα εκατόν είκοσι κυκλάκια που έχω να μουντζουρώσω. Τί άλλο; Α ναι, μία μεγάλη άπσρη σβήστρα γιατί μπορεί οι σβήστρες των μολυβιών να χαλάσουν.  Εκτός των πέντε κανονικών θα πάρω και ένα μηχανικό που μόλις του έβαλα τέσσερις μύτες, πέταξα και μία 0,5 αν και το μολύβι αυτό θέλει 0,7 γιατί που ξες, μπορεί να κάνει ζέστη και να γινει διαστολή στο σιδερένιο μέρος και να αλλάξει το μέγεθος.  Για παν ενδεχόμενο όμως θα πάρω και μία ξύστρα μη τυχόν και σπάσουν και οι πέντε μύτες των μολυβιών μου και του...μηχανικού. Νομίζω τέλος με τα διαδικαστικά γραφικής ύλης. Πάμε παρακάτω.
    Λοιπόν, πριν μπω στην αίθουσα να πάρω δύο μπουκαλάκια νερό, τσίχλες, καραμέλες, μία μίλκα φράουλα και μία ιον αμυγδάλου. Μου είχανε πει στις πανελλήνιες οτί η σοκολάτα σε ηρεμεί και μπορέις να σκέφτεσαι πιό καθαρά.
    Αμάν, το σημαντικότερο θα ξεχνούσα, τί θα κάνω με την ώρα; Πώς θα ξέρω πόση ώρα μου μένει; Σιγά μην εμπιστεύομαι το ρολόι τοίχου που θα βρίσκεται σε περίοπτη θέση συνήθως στη μέση του τοίχου που θα κοιταω και θα έχει λευκό φόντο με μεγάλους μαύρους δείκτες. Μπορεί να κάνουν σαμποτάζ οι Αμερικάνοι και να το βάλουνε δέκα λεπτά πίσω έτσι ώστε να χάσω τα δύο τελευταία readings. Δε λες καλά που το σκέφτηκα; Θα βάλω του μπαμπά μου στο δεξί μου χέρι και της μαμάς μου στο αριστερό. Λες να κρεμάσω της γιαγιάς μου στο λαιμό; Μπα. Υπερβολή.
    Ωραία, τί θα βάλω; Ε κάτι άνετο. Τα πράσινα μου πέδιλα με το τακουνάκι το μικρό και τη χρυσό εκείνο που μπαίνει ανάμεσα στον αντίχειρα και τον δείκτη μου, εκείνο το παντελόνι που είναι χαμηλοκάβαλο έτσι ώστε να βλέπουνε οι πίσω μου την χαράδρα και το στρινγκάκι μου και να μη μπορούν να συγκεντρωθούν στο γραπτό τους και φυσικά το άσπρο γελοίο πουκάμισό μου με τις ραμμένες πουά τιράντες απο πάνω του. Τέλεια.
    Για να σκεφτώ τί άλλο; Ντάξει άμα ξεχάσω το χαρτί με τον κωδικό μου κλάιν μάιν, θα με κλάσουν ταρΧ/ που δε θα με αφήσουν να γράψω. Τί κι αν το λέει πίσω οτί φίλος άμα δε το'χεις μη κάνεις καν τον κόπο. Το πολύ να κάνω μια ψιλοσκηνή. Τέλος, τί ώρα δίνω; Μιάμιση; Τί ώρα λέει να'μαι κεί; Μισή ώρα νωρίτερα τουλάχιστον; Ε μιάμιση πλην μισή ώρα κάνει δύο παρά εικοσιπέντε. Σωστά.
    Αίντε καλή μας επιτυχία!

    Πέμπτη 6 Μαΐου 2010

    Το δικός μας Πριγκηπάτο.

    Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να σου φανεί κλαψομούνικο. Επίσης υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα να νιώσεις ταύτιση και αν σε κάνω να συγκινηθείς θα είναι το ιδανικό.
    Χθες συνειδητοποίησα πως δεν έχω αλλάξει καθόλου. Μπορώ ακόμα να γελάω μέχρι δακρύων με αυτά που γελούσα πριν εφτά και ίσως παραπάνω χρόνια. Να κάθομαι στο ίδιο πεζούλι που καθόμουν μαζί σας μετά την έξοδο μας στα goody's και να μην θέλω να φύγω, όπως τότε που είχα φάει κατσάδα επειδή γύρισα στις δέκα σπίτι. Χθες μπορεί να μην έφαγα κατσάδα που γύρισα στις δώδεκα, τώρα είμαι είκοσι χρονών, δε μπορεί να μου πεί κανείς τίποτα. Ακόμα κι αν δε μείνω σπίτι και την βγάλω σε σπίτι γκόμενου επειδή είμαι είκοσι.  Δε θα με κατσαδιάσουνε. 
    Μου λείπει ίσως να  σας παρακαλάω απο την Τετάρτη να κοιμηθώ στο Ρετζίκι το Σάββατο επειδή θα είναι όλοι. Θα είναι κι ο -άκης, θα βάλω και το λιπ γκλος που έδινε η Σούπερ Κατερίνα στο ασανσέρ για να μην με δεί ο μπαμπάς να βάφομαι στα δεκατρία μου.
    Μου λείπει πολύ να μαζευτούμε σπίτι σου να ακούσουμε το καινούργιο Cd-single που πήρες γύρω στις τριάντα φορές ενώ θα κολλάμε αφίσες με άψογη τελειότητα στους τοίχους σου. Να σου ζητάω να μου μάθεις ακόμα ποδηλάτο, όπως ακριβώς εκείνη τη μέρα στο τηγάνι.
    Μακάρι να μπορούσα ακόμα να παίξω "περίπτερο" με φυλλαράκια απο δέντρα για τσίχλες και σκουπίδια απο κάτω για περιοδικά και λεφτά. Να φάω μερέντα με ψωμί και να έχω στη τσέπη μου κατοστάρικο.
    Χθες, έπινα καφέ στην Ναυαρίνου και μπήκαν δύο κοριτσάκια με την μπάλα τους να ζητήσουνε νερό αναψοκοκκινισμένα απο το παιχνίδι στη πλατεία. Ούτε που με κοίταξαν ενώ εγώ με θυμήθηκα να κάνω στο ίδιο στου Γαζία.
    'Ιδια μέρη που άλλες φορές σε κάνουν να νιώθεις στασιμότητα και να σε κάνουν να θέλεις να φύγεις. Ίδια μέρη όμως που σε γεμίζουν ασφάλεια και ευτυχία.
    Ίδιο πεζούλι, ίδια γέλια, ίδια πειράγματα. Ακόμα και οι φράσεις. Οι ίδιες ιστορίες τα ίδια άτομα.

    Τετάρτη 5 Μαΐου 2010

    Fuck Dreams I mean it

    Ποτέ δε θα σταματήσει να σε κυνηγάει ο,τι και να πεις.
    Δεν είναι όμως απαραίτητο να είναι κακό αυτό.
    Ξές, χρειάζεται που και που, απλά συμβιβάσου με αυτό.
    Όνειρο είναι, θα περάσει. Για την ακρίβεια πέρασε κιόλας.

    http://www.youtube.com/watch?v=4N1mn_KUmbI

    Δευτέρα 3 Μαΐου 2010

    Κέφια.

    -Το καζανάκι της τέταρτης απο αριστερά προς δεξιά τουαλέτας στην βιβλιοθήκη. Είναι κοφτό, μυτερό και πρέπει να πιέσεις με την παλάμη σου δυνατά για να το τραβήξεις με αποτέλεσμα να τραυματιστείς σε ένα καζανάκι.
    -Την πόρτα της τρίτης απο αριστερά προς δεξιά τουαλέτας στην βιβλιοθήκη που δεν έχει το κοτσανάκι, κι ενώ κατουράς σε στάση που απαιτει μία τούρκικη τουαλέτα μπορεί να την φας στο κεφάλι.
    -Το στεγνωτήριο χεριών στην βιβλιοθήκη. Μαν βάλε ένα χαρτί. Δε πρόκειται να κάτσω να περιμένω τον αέρα σου να μου στεγνώσει τα χέρια.
    - Σκάει ένας Παλαιστίνιος σε ένα μπαρ!

    Παρασκευή 30 Απριλίου 2010

    Πρωτομαγιάτικο.



    ...να γυρνάω σπίτι τραγουδώντας  χωρίς να με νοιάζει αν θα είναι κανείς στο δρομάκι που μένω.
    ...να ανατριχιάζω στο άκουσμα των βημάτων μου και στην εικόνα της πόρτας μου.
       ... απλά όχι μπούρδες αυτή τη φορά. Πλήζ.

    Ξέρω'γω, τί μου λες τώρα;

    Γαμώ τον διάολο μου δεν είμαι καλά κι ασφυκτιώ, ελπίζω να φταίνει φίλε οι τρεις συνεχόμενοι καφέδες. Αλλά προκαλούν τρέμουλο και κλάμα; Δε ξέρω αλήθεια.  Το μόνο που ξέρω είναι  οτί απλά θέλω να κυλιστώ στο πάτωμα μου και να  αλλαζει το χρωμα που δωματίου μου. Γίνεται; Πες μου γίνεται; Μήπως με έναν καφέ ακόμα μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο; Μπλε, μάυρο, δυνατό  κίτρινο μετά μοβ και πάλι μπλε. Κάντο σε παρακαλώ. θέλω απο κάτω μου κρύο πάτωμα, πάγο σε προτίμηση κι εγώ να γλίστράω και να πέφτω κι εγω δε ξέρω που. Δε φταίω και πάλι. Οι Αμερικάνοι;
    Δεν αλλάζει κανένα χρώμα κι εγώ κάθομαι σε καρέκλα γραφείου και θέλω να ξεράσω γι αυτό. Δεν έχει να κάνει με την καρεκλα. Με την οθόνη με τα μαύρα καταραμμένα γράμματα που με αναγκάζουν να διαβάζω στις σκέψεις μου. Γαμώ.

    Στροφή 90 μοιρών.

    Η ασφάλεια έγινε τρόμος και η ομορφιά ένα σκιάχτρο που φοβάμαι. Η αμηχανία μου έγινε παράνοια και η πλάτη σου πλέον πιό σωστή από ποτέ. Τουλάχιστον τώρα, κατάλαβα  και ... νιώθω ωραία, βλέπεις δε κολλάω. Εγώ τουλάχιστον . Άντε να πατήσω καμιά τσίχλα στο δρόμο και κολλήσει στο παππούτσι μου. Αλλά δε βαριέσαι, το αλλάζω άμα λάχει κι όλα τότε θα'ναι οκέι. Ε ρε μανία με τις τσίχλες τελευταία. Αλήθεια, δεν έχω κανένα πρόβλημα με τις τσίχλες ούτε φυσικά μου έχουν κάνει κάτι. Τσίχλες με γεύση μπανάνα, μανταρίνι, πεπόνι. Με μπανάνα υπάρχουν. Κάτσε όμως να το σώσω λίγο γιατί το παρατράβηξα. Πάντως , όλα κατανοητά και ίσως και σεβαστά. Ξέρω'γω. 'Αλλωστε, ο πελάτης είναι αυτός που έχει πάντα δίκιο; Τί λες;  Συμφωνείς;
    Α και μαν, δε φταίω εγώ που ήπια. Οι Αμερικάνοι. Πίστεψε με, δε λέω ο,τι να'ναι, και συγκεκριμένα οι Νιουγορκέζοι. 'Αντε πολλά είπ(ι)α πάω μπας και κοιμηθώ και μου περάσει. 'Ασε που έχω αγωνία να δω τί θα γίνει με τη βαλίτσα που έχασα στο χθεσινό όνειρο. Σήριαλ γίναμε(!). Μόνο ρε οι τίτλοι αρχής και τέλους λείπουνε και ο αριθμός επισοδείου. Φτάνει Μαρίνα, φύγε.

    Τετάρτη 28 Απριλίου 2010

    Παρμεζάαανα.

    Ε ρε μάν μην με ξυπνάς για να μου πεις οτί όλο το βράδυ έκανες εμετό και διάρροια. Πώς να στο πώ; Ψιλοχέστηκα, για να μείνουμε στο σκατένιο κλίμα που με έβαλες πρωί πρωί. Κι αφού μου ευχήθηκες και καλημέρα μετά τις αηδίες σου, εγώ αποφάσισα να ξυπνήσω και να είμαι εκνευρισμένη. Ήμουν σχεδόν σίγουρη οτί με το που ανοίξω τον Νεσκαφέ, θα αντικρύσω μερικούς κόκκους στον πάτο και πως μετα βίας θα καταφέρω να συγκεντρώσω μία κουταλιά να την ρίξω στο βραστό μου νερό. Τί ακολουθεί; Μάθημα! Τί ωραία! Πρώτο άγχος της ημέρα ξυπνά μέσα μου, σε λιγότερο απο δύο εβδομάδες και πλέον στα γεράματα, έρχεται το σκατο προφίσενσι. Οχού. Φακ.
    Πώς να συνεχιστεί μία σκατόμερα; Με ένα άψογο τσιγάρισμα στον ήλιο. Ναι πονάω στα χέρια και στο πρόσωπο κάθε φορά που παίρνω την φάτσα ξαφνιάσματος και ανασηκώνω τα μάτια μου σουφρώνοντας το μέτωπό μου. Είμαι μία κόκκινη, κοντοκουρεμένη φακίδα με νέυρα. Νέυρα ναι, γιατί ο αιώνιος βλάκας στο αμφιθέατρο φρόντισε να μου κάνει λιανό, πώς μιλάμε για σκόπιμη παραπληροφόρηση. Ναι ρε, γιατί υπάρχει και η καταλάθως παραπληροφόρηση. Ξες όταν τα ΜΜΕ σου πούνε μπούρδα, βγαίνουν την επόμενη μέρα και σε λένε "Με συγχωρείτε αλλά χθες σας παραπληροφορήσαμε καταλάθως, δεν είχαμε σκοπό την προπαγάνδα :) ". 'Αχουτο ρε.
    Τέλος πάντων, έχω την υποψία οτί όπου να'ναι θα κλείσει ο υπολογιστής μου με μπλε οθόνη και πάλι δε θα μπορέσω να αποκρυπτογραφήσω τί λένε τα άσπρα κούτσικα και κουνιστά γραμματάκια, γιατί εντός κλάσματος του δευτερολέπτου θα κλείσει στα μούτρα μου. Ακούω γουρ γουρ που αποτελούν σήμα κινδύνου για μία μή αναμενόμενη απενεργοποίηση του υπολογιστή μου (ο Θεός να τον κάνει). Δεν έκλεισε, ούτε τώρα. Ακόμα να κλείσει. Κλείνεις; Μουαχαχα, σε πρόλαβα.
    Ναι, τώρα διαγωνίζομαι μία ηλεκτρονική συσκευή στην βλακεία. Τί άλλο θα ακολουθήσει σήμερα; Δε το χοντραίνω, μπορώ αν θες. Αλλά νομίζω δε θέλω εγώ. Πάω τώρα να απλώσω πάνω μου γιαούρτι για να μυρίζω σα τυρόγαλο! Σαν την τσάντα σου μαν!
    -Θυμάσαι; Πλάκα κάνεις τώρα; Θυμήθηκα εγώ πόσο τέλεια ήταν αυτή η βραδιά και σαν να γκρεμίστηκε ο τοίχος με τα νεύρα και την δυστροπία που σήμερα με κλείνει.
    -Αλήθεια;
    -Όχι βρε βλάκα. Σκατά ακόμα, ούτε αυτά τα φανταστικά σκηνικά με τα τυριά, τους Ινδιάνους, τον Ταζ, το υπέρκολλασμένα-wannabe σεξ στα τέσσερα μπορούν να με σώσουν απο την λαίλαπα  των εκνευριστικών ερεισμάτων του σήμερα. Τί διάολο είπα μόλις;
    Τέλος, η όλη αυτή μπλόφα μου θύμισε τη Τάμπιθα στο Scary Movie 3, όταν είπε πώς έγινε ξανά καλό κοριτσάκι κι οτί λυτρώθηκε κι όταν την ρώτησε η ξανθιά "Really?" αυτή ξαναμεταμορφώθηκε σε κοριτσάκι του The Ring και είπε "No I'm just kidding!".

    Κυριακή 18 Απριλίου 2010

    Κατηγορώ...

    ...την ντουλάπα μου που αποφάσισε να χαλάσει και το δεύτερο συρτάρι της (το πάνω) εκτός απο την πόρτα που αποτελεί απειλή κάθε βράδυ για την σωματική μου ακεραιότητα, καθώς είναι ξεχαρβαλωμένη κι αν πέσει, θα πέσει ακριβώς στο σημείο που πέφτει και η καρμανιόλα. Στον λαιμό μου! Αποτέλεσμα, θα πεθάνω.
    ...την μυστήρια μυρωδιά τηγανιτού κρεμμυδιού που εμφανίζεται κάθε Κυριακή ξημερώματα στο σπίτι μου. Ποιός διάολος; Από πού διάολο; Γιατί στον διάολο;
    ...τις καινούγιες Vivident κεράσι-καρπούζι που θα έπρεπε να έχουν πιό δυνατή γεύση που δε φεύγει στο πρώτο δεκάλεπτο. Μεεεχ. Τσίχλα μάνιακ ραιτ;
    ...το πορτοφόλι μου που είναι συντηρητικό και παρθενοπιπίτσα, και δεν αφήνει τα ελάχιστα λεφτά μου να κάνουν σεξ μπας και πολλαπλασιαστούνε.
    ...το Μουλτιράμα που μου πήρε 40Ε για να μου εγκαταστήσει ενα πρόγραμμα που κάνει τον υπολογιστή μου να ανοιγοκλείνει όποτε θέλει με μπλε οθόνη και άσπρα γράμματα.
    ...τον κάθε σνομπ/μην με ακουμπάς/μαλάκα που απαξιεί με βλέμμα απέχθειας το εισιτήριο λεωφορείου που του δίνω όταν εγώ βγαίνω κι αυτός μπαίνει.
    ...τα άπειρα κόκκινα ποτήρια NesCafe με ξεραμένο καφέ στο δωμάτιο μου.