Απολογισμός 2010

Προφανώς και δε θα κάτσω να γράψω τί με πείραξε και τί κέρδισα αυτή τη χρονιά γιατί

 α. δεν ενδιαφέρει κανέναν,
 β. δεν είμαστε γυμνάσιο για να κάνουμε υπερ και κατά,
 γ. δε βρίσκομαι σε κάποιο δωμάτιο επικοινωνίας reality show για να θάψω άνετα κόσμο

Επίσης για κάποιο λόγο πιστεύω πώς δεν θα με βοηθήσει σε κάτι όλη αυτή η προσπάθεια σκαλίσματος της χρονιάς. Ξέρω τί συνέβη, τί κέρδισα, τί με έκανε να στεναχωρηθώ, τί με έκανε να σκεφτώ, τί με έκανε ευτυχισμένη και προπάντως τί με εκνέυρισε. Κι εκεί θα σταθώ.

Ακολουθεί απολογισμός εκνευριστικών συνηθειών:

• Απο μικρή ηλικία θυμάμαι να μου κάνουν την ερώτηση που ορκίζομαι την έβλεπα σε εφιάλτες να βγαίνει απο το στόμα τεράτων καθώς που ζουπούσαν τα μάγουλα " Ποιόν αγαπάς περισσότερο; Την μαμά ή τον μπαμπά;".  Είναι ο,τι πιό ηλίθιο έχει εδραιώσει η ανθρωπότητα σε ερώτηση και μάλιστα απευθυνόμενη σε παιδί. Εκείνο ζορίζεται, νιώθει άσχημα που πρέπει να ιεραρχήσει την αγάπη του και ο γονιός που δε θα είναι ο "αγαπητός" θα ανοίξει το κουτί με τα υπαρξιακά του, θα κρατήσει μία πικρία στο παιδί του και φυσικά θα αρχίσει να ψιλοζηλεύει τον σύντροφό του.

• Για να κλείσω με την παιδική ηλικία, να προσθέσω και την δεύτερη ενοχλητική ερώτηση του "Τί θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;". Ζω για την μέρα που ή θα ακούσω ή θα μου πουν οτί κάποιο παιδάκι απάντησε "Ανάλογα με τα μόρια των πανελλαδικών".

Στην εφηβεία.

• Λιώνεις στην  msnάρα σου, ακούς τον Αγγελακάρα σου και μπορεί να διαβάζεις forums, μπορεί να κατασκοπεύεις το fb της γκόμενας του πρώην σου ή απλά μόλις έφαγες (για έμφαση της υπερχαλάρωσης) και απλά μαλακίζεσαι με τους φίλους σου με emoticons. Ξαφνικά κι απο το πουθενά ανοίγει παράθυρο και σου βγαίνουν γραμματάκια που δε σημαίνουν κάτι γιατί πολύ απλά είναι link στο youtube ή για τους ψαγμένους σε google video. Μπορείς να πεις πώς είσαι στο cafe world κι οτί αν τ'ανοίξεις θα κολλήσουν τα παράθυρα κι οτί θα το δείς σε λίγο. Κι εκεί που νόμιζες οτί την γλύτωσες, έρχεται η ερώτηση laser σε λίγα λεπτά που σε αφοπλίζει: "Το είδες;/ To άκουσες;". 

Λοιπόν για να δούμε. Είδες ή άκουσες κάτι στο νετ και σου άρεσε. Δε θα σου αρέσει περισσότερο ούτε θα γελάσεις πιό πολύ αν το δω/ακούσω κι εγώ! Τράβα απλά ξαναδές το, κάντο ήχο κλήσης και άσε με στην ησυχία μου!

• Το καινούργιο msn είναι απαίσιο. Είναι σαν στατιστικός πίνακας αναλύσεων, δε μπορώ να βλέπω τα pms των επαφών μου και δε βρίσκω το κουμπί αποσύνδεσης. Επίσης τα τυποποιημένα εικονάκια είναι απαράδεκτα. Γι'αυτό χρησιμοποιώ το ανθρώπινο παλιό one. Αλλά μάντεψε! Όταν μου στέλνουν links δε μπορώ να τα πατήσω και να τα δω και πρέπει να κάνω ολάκερο copy paste. Και ναι μπορεί να με εκνευρίζουν τα links αλλά είμαι αγχωτικιά και θα σκάσω αν δε δω τί μου΄στειλες. Κι αν τελικά μ'αρέσει; 
• Είσαι σε συναυλία και το τραγούδι που παίζει η μπάντα/τραγουδιστής/στρια σου θυμίζει εμένα και θέλεις να με πάρεις τηλέφωνο  να μου το βάλεις. Είναι τόσο γλυκό εκ μέρους σου και αλήθεια θα χαμογελάσω αλλά, θέλω να ξέρεις πώς το μόνο που ακούω είναι: εσένα να τραγουδά μετά το "έεελα τ'ακούυυυς;" γκράτσα γκρούτσα, χιλιάδες παράφωνους να γαμάνε το ελάχιστο που υποακούγεται απο το live, τ'ακούυυυς;, γκράτσα γκρούτσα, σ'αγαπάααααααω, γκράτσα". 
• Είσαι εντός μιάς συζήτησης χωρίς να μας απασχολεί ιδιαίτερα το θέμα και σε μία μου πρόταση ή ερώτηση λες με βλέμμα μυρικαστικού "τίιιιι;" ενώ έχεις ακούσει ολοκάθαρα τί είπα. Μπορώ άνετα να σε ξεσκεπάσω εάν απλά δε επαναλάβω τί είπα κι εσύ θα αναγκαστείς να "ακούσεις" τελικά με τη μία τί σου είχα πει. 
• Γνωρίζεις κάποιον και μετά τα υπερ τυπικά πώς σε λένε, τί σπουδάζεις, με τί ασχολείσαι, δεν έχεις τόσο τί να πείτε που αρχίζετε την πανηλίθια αναζήτηση κοινών γνωστών αν τυχόν πιάσεις καμία ίδια σχολή, στέκι, κατασκήνωση, γειτονιά. Παράδειγμα:

-Ξέρεις μια Μαρία; (η πιό άχρηστη γενικότητα του κόσμου)
-Ναι! Μία καστανόξανθη; (έλα ρε, καλά ε μιλάμε απίστευτο, καστανόξανθο;)
-Και γαμώ τα άτομα.
-Ναι ναι, τα σπάει.

        Τώρα, πες μου, τον συμπάθησες πιό πολύ; Σου άλλαξε τη ζωή; Θα τον ξαναδείς επειδή ξέρει την Μαρία;

• Για κάποιο λόγο θα κοιμηθείς  με άτομα (φίλους η όχι)για πρώτη φορά και λίγο πριν σας πάρει ο ύπνος έρχεται η ταπεινωτική ερώτηση "Ροχαλίζεις;". Εκεί αν ο ερωτηθέν δε πει "Μόνο όταν είμαι πολύ κουρασμένος ή πολύ κρυωμένος" να μη ξαναφάω πουρέ. 

Απλά παραδέξου οτί ροχαλίζεις ή βγάλε τα κρεατάκια σου εάν σου δημιουργεί σύνδρομο κατωτερότητας.

• Είστε μεγάλη παρέα και πεινάτε και ήρθε η ώρα να παραγγείλετε να φάτε. Όταν έρχεται το φαί η πείνα σου είναι διαολεμένη και έχεις αγχωθεί οτί δε θα χορτάσεις. Τα φαγητά σου φαίνονται λίγα και ειδικά άμα είναι πίτσες και είναι στη μέση σχεδόν αγριοκοιτάζεις όποιον παίρνει κομμάτι.

Αποτέλεσμα;
Καίγεται το πίσω μέρος απο τα μπροστινά σου δόντια και ίσως ένα κομμάτι γλώσσας σου απο την καυτή πίτσα γιατί τρώς γρήγορα για να προλάβεις να φας πολύ πριν τελειώσει η πίτσα. Κάνεις εχθρούς με τις ματιές που τους ρίχνεις και μένει πίτσα στο κουτί γιατί φάγατε όλοι τόσο γρήγορα που σκάσατε.

• Συνήθως κάτι σου ζητάει η μάνα σου κι αφηρημένα πάς να το κάνεις κι έχεις αλλού το μυαλό σου, δεν υπολογίζεις σωστά τις γωνίες, είναι καλοκαίρι και είσαι ξυπόλητος και χτυπάς το μικρό δαχτυλάκι του ποδιού σου. Το συνειδητοποιείς και σου δίνονται ακριβώς δύο δευτερόλεπτα παρά κάτι για να περιμένεις Τον Πόνο. Όλοι ξέρουμε πώς ο χειρότερος πόνος είναι ο πόνος του μικρού δαχτυλακίου στο πόδι κι οτί ο χρόνος πριν πονέσει είναι ο,τι πιό φρικτό υπάρχει σε αυτή τη ζωή.

• Παρακολουθείς ένα τηλεπαιχνίδι και χωρίς κανένα λόγο παίρνεις το μέρος κάποιου απο τους παίχτες. Δε τους ξέρεις, πιθανόν να μη τους γνωρίσεις ποτέ σου αλλά τρέφεις κάποια συμπάθεια και θέλεις απεγνωσμένα να κερδίσει. Επίσης μισείς θανάσιμα τον αντίπαλό του και λες "YEEEES" όταν δώσει λανθασμένη απάντηση. Ίσως χαρείς περισσότερο με την ήττα του, παρά με την νίκη αυτού που ανεξήγητα υποστηρίζεις.

• Ξεχνάς κάτι πολύ άκυρο. Πχ:

α. Μία μελωδία που έχεις να ακούσεις αιώνες που όμως είναι πολύ γνωστή όπως η μουσική του Ηρακλή στο star.
β. Το όνομα της αδερφής της γιαγιάς Τσαβέλλας απο την Παουλίνα (που είχε περιμαζέψει τον Καρλίτος που είχε σπάσει το πόδι του και το είχε σκάσει απο το σπίτι.)
γ. Το επίθετος της Λίλλυ απο το How I met you mother. 

Πράγματα που όλοι ξέρουμε και άμα μας ρωτούσαν σε άκυρη στιγμή απλά θα τα ξεστομίζαμε με φυσικότητα πχ για το "β": "Ζηνοβία" ή "ταν ταν ταταταν τα τααααααν ταρα τα ταν" για το "α". Το "γ" ακόμα άγνωστο ενώ θυμάσαι όλα τ'αλλα: Μόσμπυ, Έριξεν, Στίσνον, Σερμποτσκι.
Έτσι όμως τίποτα δε θα ήταν εκνευριστικό, οπότε όσα άτομα κι αν είστε μαζεμένα, όσα τηλεφωνα κι αν πάρεις, η άκυρή σου αναλαμπή, ξαφνικά θα έχει στοιχειώσει όλη την ανθρωπότητα και κανείς δε θα θυμάται αυτό που δε θυμάσαι εσύ τυχαία.

Miscellaneous:

• Που χάνονται τα κωλόχαρτα στο camping.
• Ο διαγωνισμός ποιανού χειροκρότημα θα ακουστεί τελευταίο σε μία συναυλία.
• Όταν βήξει κάποιος στο σινεμά/βιβλιοθήκη/συναυλία ξαφνικά θ'αρχισουν να βήχουν οι πάντες.