Συνολικές προβολές σελίδας

Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2008

Αποφάσισα να σας διηγηθώ μια ιστορία που μου συνέβη την ένδοξη μέρα του Πολυτεχνείου. Όπως βλέπετε σας γυρίζω πίσω, αλλά τήρησα εκείνο που λέει ότι όταν είμαστε εκνευρισμένοι για κάτι, να αφήνουμε λίγο χρόνο να περάσει γιατί θα πούμε βαριές κουβέντες ή πράγματα που δεν εννοούμε όμως απλά τα λέμε πάνω στα νεύρα μας.
Έλα όμως που εγώ ακόμα το θυμάμαι και κοντεύω να σκάσω, αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να το αναβάλλω. θα το πώ τώρα.
Στις 17 Νοέμβρη, παρακολούθησα μια μαγευτική συναυλία, Γιάννης Αγγελάκας και Επισκέπτες κυρίες και κύριοι, στην αίθουσα τελετών του Αριστοτελείου. 9 η ώρα άρχιζε η συναυλία, με την Ίλε πήγαμε στις 8. Μπήκαμε στην αίθουσα και είδαμε στην σκηνή ένα τραπέζι και πίσω απο αυτό κάτι κυρίους που μιλούσαν για θέματα Παιδείας κι επειδή είμαι αρκετά ευαίσθητη στο θέμα αυτό, καθήσαμε να δούμε τί λένε. Ανάμεσα στους κυρίους αυτούς, βρισκόταν ο Πρύτανης ( ναι, καλά θυμάστε, εκείνος που τις είχε φάει). Στις σκόρπιες ασυναρτησίες που λέγανε, το αυτί μου άκουσε μια πολύ αστεία δήλωση που έιχε ως εξής " Τα ελληνικά ΔΗΜΟΣΙΑ πανεπιστήμια δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν απο τα ΔΗΜΟΣΙΑ πανεπιστήμια του εξωτερικου'', συνεχίζει '' υπάρχουν έδρανα, εργαστήρια, μηχανήματα κλπ''. Αφού γέλασα με αυτή την σύγκριση μεταξύ των πανεπιστημίων, κι αφού συνειδητοποίησα πως κριτήρια για ένα καλό πανεπιστήμιο αποτελεί το έδρανο, μου ήρθε στο μυαλό μια ιδέα. Μια κακή ιδέα. Η ώρα ήταν ήδη 9 παρα 10 κι αν μή τί άλλο έπρεπε αυτοί οι φιόγκοι να πάρουν δρόμο για να αρχίσει η συναυλία. Όταν ο χώρος γέμισε απο αυτούς που είχαν έρθει για την συναυλία, οι κύριοι σηκώθηκαν και άρχισαν να φεύγουν. Είχε έρθει η ώρα να γίνει η ιδέα μου πραγματικότητα. Ετρεξα να προλάβω τον Πρύτανη για να του θέσω μια πολύ απλή ερώτηση. Συστήθηκα με αξιοσημείωτη ευγένεια και ρώτησα γιατί δεν πέρνουμε τα βιβλία μας φέτος δωρεάν; Γιατι μας συστήνονται 3 εγχειρίδια και μας δίδεται μόνο το ένα δωρεάν κύριε Πρύτανη; Η απάντηση του, καθηλωτική, απάντηση που θα αφήσει ιστορία στο πίσω μέρος του μυαλού μου. '' Δεν είναι απαραίτητο να έχεις και τα τρία βιβλία προκειμένου να γράψεις καλά στις εξετάσεις'' μου απάντησε, " Παρακολουθώτας την διάλεξη του καθηγητή'' μου λέει, '' Μπορείς να περάσεις το μάθημα χωρίς βιβλία''. Αυτό που μου ήρθε φυσικό να ρωτήσω ήταν γιατί τότε μας συστήνουν όχι μόνο ένα αλλά τρία βιβλία για το κάθε μάθημα. Εκεί ο Πρύτανης θύμωσε και μου είπε πως με τα μυαλά που έχω, δε θα πάω μπροστά. Εγώ τελείωσα με μια τελευταία ερώτηση όταν ήδη ο Πρύτανης μου είχε γυρίσει την πλάτη του '' Σκοπος του Πανεπιστημίου είναι να περνάω τα μαθήματα ή να μορφωθω;''. Η απάντηση δεν ήρθε απο τον Πρύτανη, αλλά απο έναν κύριο που ήταν παρών στην κουβέντα μου με τον Πρύτανη. " Να περάσεις τα μαθήματα '' ήταν η απάντηση κι ο κύριος αυτός μου έσφιξε το χέρι.

Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2008

Μιλάμε ή κ(λ)άνουμε;;;

Καλό θα ήταν όταν λέμε κάτι να το τηρούμε, και προπάντως όταν αυτό έχει να κάνει με κάτι που είπαμε στον εαυτό μας. Πόσες φορές, αλήθεια, έχουμε πεί : " Αυτό δε θα το ξανακάνω που να χτυπιούνται όλοι κάτω" και πόσες φορές , πιό αλήθεια, το ξανακάναμε; Πιό πολλές φορές το΄χουμε ξανακάνει παρά το΄χουμε πεί και νομίζω πως καταλαβαινόμαστε.
Καλό θα ήταν επίση; να αναφερθώ και στο άμεσα σχετικό θέμα του πόσες φορές κάνουμε αυτό που έχουμε πεί οτί θα κάνουμε. Λέμε λέμε αλλά δεν κάνουμε ούτε αυτό που είπαμε οτί θα κάνουμε, αλλά κάνουμε αυτό που είπαμε πώς δε θα ξανακάνουμε! Μήπως τελικά να λέμε οτί δε θα ξανακάνουμε αυτά που θέλουμε να ξανακάνουμε;
Θα ήταν καλό όμως να ζούμε σε μία πλάνη του ίδιου μας εαυτού;
Πάντως για μένα ΚΑΛΟ ΘΑ ΗΤΑΝ να μην ξαναασχοληθώ με αυτό το θέμα.

Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2008

Εδώ Παιδεία, εκεί Παιδεία, πού είναι η Παιδεία;

Θέλω εδώ και πολύ καιρό να προσεγγίσω με τον τρόπο μου, το πολύ ευαίσθητο θέμα της Παιδείας αλλα μου είναι αδύνατον και ο λόγος είναι συγκλονιστικά απλός. Προκειμένου να μιλήσω για κάτι, υπάρχει η προυπόθεση αυτό να υπάρχει, εφόσον όμως Παιδεία δεν υπάρχει, τί να αναλύσω εγώ;
Υπόσχομαι στον εαυτό μου ότι όταν βρώ τί υπάρχει στη θέση της Παιδείας του σήμερα, θα κάτσω να το μελετήσω. Αυτή την στιγμή μου είναι αδύνατον.

Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2008

Καλά που έγινες σπουδαίος και τρανός...

...και μπορείς να μας χαρίζεις τέτοιες μουσικές εμπειρίες Γιάννη Αγγελάκα. Ξεκινώ έτσι καθώς η ιδιαίτερη μέρα της 17ης Νοεμβρίου έκλεισε με μία από τις καλύτερες συναυλίες που έχω παρακολουθήσει στην ζωή μου. Στην αίθουσα τελετών και με είσοδο ελεύθερη, ο Γιάννης Αγγελάκας και οι Επισκέπτες του, κατάφεραν να μας μαγέψουν με το ταξίδι που μας προσφέρανε. Το κοινό έγινε πραγματικά ένα με τον Γιάννη. Δεν έλειψαν συνθήματα κι αιτήματα στα πλαίσια της επετείου του Πολυτεχνείου.
Συνεχίζω με μια δεύτερη ευχαριστία στα παιδία εκείνα του Πολυτεχενείου που πρέπει να αντιμετωπίζονται όχι μόνο ως ήρωες, αλλά και ως δάσκαλοι για εμάς.
Όσον αφορά εμένα, νιώθω πολύ καλά και γεμάτη δύναμη που απορρεέι από τα ευχάριστα που τυχαίνει να συμβαίνουν γύρω μου.

Καλά που έγινα σπουδαίος και τρανός
Κι ήταν ο Κύριος κι Αυτός καλός μαζί μου
Και δεν κατάντησα πρόσφυγα ναυαγός
Να παίζω στα χαμένα κάθε μέρα τη ζωή μου

Καλά που βγήκα φρόνιμος, υπάκουος, σκυφτός
Κι έχω οικογένεια θρησκεία και πατρίδα
Και δεν κατάντησα ρεμάλι νηστικός
Να κλαίω σαν ποντικάκι απελπισμένο στην παγίδα

Μακάρι όλοι μας να γίνουμε μια μέρα σπουδαίοι και τρανοί για τους εαυτούς μας...
Καληνύχτα!

Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2008

CHANGE WE NEED

Αλλαγή η Αμερική, αλλαγή και η Μαρίνα. Αλλάζω λοιπόν. Θα βλέπω την ζωή από την αισιόδοξη σκοπιά, δε θα πιέζω τον εαυτό μου σε τίποτα και θα έχω σαν θρησκεία μου τον χρόνο και την δυναμή του. Θα επικαλούμαι την δύναμη του '' ό,τι είναι να γίνει θα γίνει '' και θα ζώ την κάθε στιγμή μου σαν να ήταν η τελευταία μου. Πειθαρχία, συνέπεια και πρόγραμμα στην καθημερινότητα μου θα τεθούν σε λειτουργία.
Καλά καταλάβατε, αρχίζω δίαιτα και αυτό είναι το κλασσικό παραλήρημα που προηγείται πρίν από μια τέτοια απόφαση.
Έρχονται γενεθλια, χριστούγεννα και πρωτοχρονιά στην Βιέννη. Τί άλλο να ζητήσω για να είμαι χαρούμενη; Την υγεία μας θα έλεγα και το κέφι μας για ζωή. Νιώθω οτί τα έχω και αυτό με κάνει να πετάω απο την χαρά μου ! Είμαι ευτυχισμένη και νιώθω περήφανη γι'αυτό.
Βρείτε το κρυφό σας ταλέντο. Η ικανότητα σας σε αυτό θα σας κάνει να νιώσετε όμορφα. Αφιερώστε μισή ωρα, ένα τέταρτο της ημέρας σας σε αυτό. Τραγουδήστε χωρίς να ξέρετε τους στίχους, ζωγραφίστε στο πίσω μέρος ενός εισητηρίου, μαγειρέψτε χωρίς να να υπολογίσετε τις θερμίδες! Κάντε το. Αφιερώστε στο ταλέντο σας λίγο απο τον χρόνο σας.

Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2008

Δεν είνα και τόσο δύσκολο...

Τελικά δεν είναι και πολύ δύσκολο να ζήσεις σαν ένας μικρός βασιλιάς, αρκεί να ξέρεις τί σε κάνει να νιώθεις όμορφα. Το θέμα βέβαια δεν είναι να κάνεις αυτό που σου αρέσει, αλλά να το βρείς. Εκεί σε θέλω!
Είναι όμως τόσο δύσκολο να βρούμε τί μας γεμίζει και απλά να το κάνουμε; Είνα δύσκολο να πάς σινεμά με τα φιλαράκια σου και να γελάσεις με την ψυχή σου με τον τύπο που ροχαλιζει τρείς σειρές πιό πίσω;
Σήμερα πήγα σινεμά απ'ότι καταλάβατε. Είχα ετοιμάσει και μια μικρή εκπληξούλα στην Αλεξάνδρα και την Ιλεάνα. Πριν πάω να τις βρώ, πέρασα απο το σούπερ μάρκετ κι αγόρασα ένα μπουκάλι ημίγλυκο κρασί, το στρίμωξα στην τσάντα πού μόλις σήμερα αγόρασα, είχα πάρει και τρία πλαστικά ποτηράκια απο το σπίτι. Μπήκαμε στην αίθουσα, άρχισε η ταινία και θυμήθηκα ότι δεν είχα μέσο να ανοίξω το κρασί. Αφού χάλασα την έκπληξη, βγήκα έξω έχοντας κρύψει το μπουκάλι κάτω απο το παλτό μου και μπήκα στο πρώτο μαγαζι που βρήκα έξω απο τον κινηματογράφο. Ψιλικατζίδικο ήταν, αλλά επειδή πιστεύω οτί πάντα βρίσκουμε αυτό που θέλουμε στο πιο απίθανο μέρος, ο ψιλικατζής είχε ανοιχτήρι και με εξυπηρέτησε τόσο ευγενικά που προσφέρθηκα να τον κεράσω ένα ποτηράκι απο το φρεσκοανοιγμένο κρασί. Εκείνος πιό ευγενικά και χαριτολογώντας μου είπε πώς καλύτερα να μην πιεί καθόλου εαν πρόκειτα μόνο για ένα ποτήρι. Αφού τον ευχαρίστησα, έφυγα βιαστική για να μην χάσω κι άλλο απο την ταινία. Το κρασάκι το ήπιαμε λοιπόν ενώ βλέπαμε την Πενέλοπε μπλεγμένη σε ερωτικά τρίγωνα.
Είχα πραγματικά πολύ καιρό να περάσω τόσο όμορφα. Νοστάλγησα εποχές που περνούσα εξίσου καλά όπως ακριβώς σήμερα. Εποχές που δεν ήθελα τίποτα περίπλοκο, τίποτα που δεν ήταν μέσα στην καθημερινότητα μου. Περνούσα καλά, επειδή ό,τι μου άρεζε το είχε η καθημερινότητα μου.
Καληνύχτα !

Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2008

Βγήκα έξω σήμερα, και τί κατάλαβες θα μου πείς, και πολύ δίκιο θα έχεις, αφού τώρα πονάω πιό πολύ καθώς το πατούσα το έρμο. Αχ ρε Θωμά, έπρεπε να πάρουμε και στον γυρισμό λεωφορείο από την fena.
Που λέτε, πήγαμε σήμερα να δηλώσουμε συμμετοχή για εθελόντική εργασία στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Ένας θεσμός που πραγματικά είναι συγκινητικός και ευτυχώς βρίσκει ανταπόκριση. Από τα λίγες διοργανώσεις που χαίρεσαι να την ζήσεις. Και πώς αλλιώς να την ζήσεις καλύτερα αν δεν την δείς και την χαρείς απο ''μέσα''. Εννοώ φυσικά την εθελοντική εργασία που θέλω να ελπίζω ότι θα κάνω.
Κάθε φορά που πήγενα να απολάυσω κάποια ταινία στο Φεστιβάλ, πάντα ζήλευα τις κοπέλες με τα ταμπελάκια τους που τρέχανε απο κεί κι απο δώ, κόβανε εισητήρια και γενικότερα αποτελούσαν μέρος αυτού, ενώ εγώ έπινα ice tea λεμόνι ή στην καλύτερη green. Βέβαια εδώ τίθεται ένα μεγάλο κι εύστοχο ερώτημα που μόνο του χρόνου τέτοια εποχή θα είμαι σε θέση να απαντήσω. Αυτό δεν είναι κανένα άλλο απο το εξής: Πόσο σίγουρη μπορώ να είμαι οτί οι κοπέλες με τα ταμπελάκια που εργάζονταν εθελόντικα για πρώτη φορά, δεν ένιωθαν ζήλεια για μένα που έπινα το τσάι μου έτοιμη να μπώ μέσα στην αίθουσα και να απολάυσω την ταινία;
Θέλω πολύ να το απαντήσω αυτό το ερώτημα, γι'αυτό θα περιμένω με ανυπομονησία να με πάρει τηλέφωνο η συμπαθέστατη κυρία που μου έδωσε το φυλλάδιο της αίτησης.
Όσον αφορά την ανακάλυψη μου για τις χωρίς λόγο κι αιτία, φωνές μου, το συνέχισα και σημερα. Μπορώ να πω μου άρεσε και σήμερα που το έκανα και σε άλλους. 'Εχω και καινούργιους οπαδούς μάλιστα. Μόνο η Αλεξάνδρα με αποκάλεσε νευρόσπαστο. Γυρνώντας σπίτι ακολούθησε η τελευταία κρίση μου, αυτή τη φορά με κοινό τον μπαμπά μου που τόλμησε να φέρει την ταινία που του είχα απαγορέυσει. Ironman... Αυτή είναι η ταινία, η οποία πρέπει να σας τονίσω πώς είναι τελικά πολύ καλή με ωραία και περιποιημένα εφέ.
Κι εκεί που θα έκλεινα, ήπια νερό και θυμήθηκα κατι που με παραξένεψε σήμερα. Έχω καταναλώσει πάνω απο δέκα λίτρα νερό σήμερα. Άλλο και πάλι αυτό. Μα τόση δίψα πια;
Σας αφήνω γιατί νομίζω σκέφτομαι πολύ σήμερα και γι'αυτό διψάω συνέχεια!

Καληνύχτα!

Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2008

Κυριακή αργά το απόγευμα, μπροστά στην οθόνη του πολυαγαπημένου μου laptop όσον αφορά την τοποχρονική τοποθέτηση. Πέρασε λοιπόν κι αυτό το Σαββατοκύριακο οικογενειακό και σπιτικό καθώς τελευταία φορά που ήμουν στους δρόμους ήταν η νύχτα του ατυχήματος μου. Να σας ενημερώσω και γι'αυτό, πονάει το άτιμο κάθε φορά που το πατάω και λυγίζω την πατούσα μου προκειμένου να περπατήσω, αλλά θα ζήσω. Θα πάω και στην σχολή μάλιστα αύριο το πρωί να εκνευριστώ λίγο.
Αυτό που ήθελα να αναφέρω πολύ είναι μια παρατήρηση που έκανα αυτές τις δυό μερούλες εδώ μέσα. Τελικά ένα απο τα καλύτερα πράγματα στον κόσμο μας, είνα να φωνάζεις! Φώναξα πολύ αυτό το Σαββατοκύριακο και το καταχάρηκα. Για το παραμικρό έβαζα τις φωνές και μετά ξεσπούσα σε γέλια τόσο δυνατά που με έκαναν για πρώτη φορά να ανησυχήσω για την ψυχική μου υγεία. Είνα φυσικό να βρίσκω ,το να φωνάζω χωρίς λόγο, τόσο αστείο ώστε να ανυπομονώ να ξαναβρώ τον πιό χαζό λόγο που θα γίνει αφορμή της επόμενης κρίσης υστερίας μου ;
Χθές επίσης έβαλα, εκτός κι απο τα γέλια μου, τα κλάμματα. Ήταν απο εκείνες τις στιγμες ,που εύχομαι να συμβαίνει και σε άλλους και να μην το παθαίνω μόνο εγώ, που υπεραγαπάμε τον εαυτό μας και μας πιάνει το παράπονο για τις αδικίες που ενδεχομένως έχει υποστεί.
Γεμάτο λοιπόν κι αυτό το διήμερο μέσα στο σπίτι. Μαζί και με την ταινιούλα που επιβάλλει το Σαββατόβραδο στο σπίτι. Συγκεκριμένα το '' Ο Λάρς και η κούκλα του''. Εάν σας έχω δώσει την εντύπωση ανθρώπου που θα μπορούσε να σας συμβουλεύσει για ταινία, δείτε την και μετά καντε μια επίσκεψη και στον ψυχίατρο της γειτονιάς σας.
Καληνύχτα !

Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2008

Χαμηλές Πτήσεις

Τελικά έπρεπε χθές να συνεχίσω να γράφω περί πολιτικής και παιδείας γιατί δε θα έκανα μπάνιο και δε θα πήγαινα στην δουλειά. Για άλλη μιά φορά λοιπόν φταίχτης η πολιτική και η παιδεία.
Ακολούθησα πιστά το πρόγραμμά μου και έκανα μπάνιο και πήγα για δουλειά. Όλα στην αρχή ήταν υπέροχα, όπως συμβαίνει πάντα άλλωστε, καθώς είχαμε ζωντανή μουσική, ήρθαν και τα παιδιά απο την σχολή. Κι εκεί λοιπόν που όλα κυλούσαν ήρεμα και ωραία, μισή ώρα πριν σχολάσω και με την ιδέα οτι θα κάτσω να πιώ μια μπύρα με τα παιδιά, κατεβαίνοντας καμαρωτή καμαρωτή τις σκάλες έκανα ένα άλμα που θύμισε αρκετά Super man όπως προσπάθησε μέσα απο τα γέλια της να μου περιγράψει η Νανά. Καλά καταλάβατε, έκανα μάθημα πτήσης χθές το βράδυ και κατάφερα να πετάξω πάνω απο τρία σκαλιά με έναν δίσκο στα χέρια μου. Προσγειώθηκα ανώμαλα κοντά στο μπάρ αλλά ώς άξια σερβιτόρα, ο δίσκος και τα ποτήρια πάνω του δεν έπαθαν ούτε μία γρατσουνιά σε αντίθεση με μένα που φορτώθηκα ενα ωραιότατο διάστρεμμα στον αριστερό μου αστράγαλο.
Σαν γενναίο κορίτσι που είμαι, μόνο ένα δάκρυ κύλησε στα μάτια μου και τρύπωσα μέσα στα '' καμαρίνι '' μου κι άρχισα να στέλνω sms γκρίνιας. Ένα απο αυτά, πήγε και στον Μάριο που καθόταν μέσα με τα παιδιά. Αφού έβαλα πάγο και άκουσα διάφορες συμβουλές για το τί πρέπει να κάνω ( όχι Λόη, δεν το έβαλα σε λεκάνη με χλιαρό νερό ούτε το έτριψα! ) κούτσα κούτσα πήρα το μπουφανάκι μου, ευχήθηκα στο boss χρόνια πολλά για την γιορτή του (Μιχάλης βλέπετε), χαιρέτησα και τα παιδιά κι έφυγα.
Το ταξί με άφησε δίπλα στο σπίτι μου, έκανε και μια υπομονή μέεεεχρι να βγω απο το όχημα. Έκανα σε δέκα λεπτά διαδρομή που συνήθως δε μου πέρνει πάνω απο 30'. Ανέβηκα πάνω , τους ξύπνησα όλους, ακολούθησε η δεύτερη γκρίνια, άλλαξα το status μου στο facebook για να ενημερώσω όλους τους διαδικτυακούς μου φίλους και επεσα για ύπνο.
Ξύπνησα σήμερα κι απο εκείνη την ώρα περιφέρομαι αργά αργά μεσα στο σπίτι. Άλλο ένα ήσυχο και σπιτικό weekend λοιπόν με περιμένει. Ταινίες, άπειρο φαγητό και ύπνος !

Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2008

Marina Marina Marinaaaa

''Marina, Marina Marinaaa '' λοιπόν, όπως λέει και το τραγούδι που φροντίζουν καθημερινά να μας το θυμίζουνε οι '' τροβαδούροι '' του κέντρου. Οι κάτοικοι και οι θαμώνες του, με εννοούν. Φανερά επηρεασμένη , όπως σας ομολόγησα απο τους πλανόδιους τραγουδιστές και τρομερά περήφανη που το όνομα μου ακούγεται σε όλο το κέντρο της πόλης κάνοντας άτομα που είτε πίνουν καφέ, είτε περιφέρονται εκεί γύρω, να με θυμηθούν και να με ξαφνιάσουν με ένα τηλέφωνο ή ένα sms ( δεν έχει τύχει ακόμα, αλλά θα μου άρεζε) ή ακόμα απλά φέρνοντας με στο μυαλό τους, αρχίζω να γράφω την παρθενική μου ανάρτηση.
Με μερικά δέκατα, μία αδυναμία που την συμπληρώνει μία αδιαθεσία,, δε θα ασχοληθώ με κλατι πρωτότυπο αλλά θα αναφερθώ στο τραγούδι που αποτέλεσε την αιτία που έχω blog. Ξέρω ίσως είναι λίγο βαρετό, αλλά εγώ θα το κάνω.
Google it λοιπόν και βρίσκω το όνομα του ιταλού Rocco Granata που πρωτοτραγούδησε το 1959 το '' Marina, Marina Marina''. Η επιτυχία στην Αμερική και Ευρώπη έκανε τον Louis Armstrong και την Dalida να το ερμηνεύσουν, αντίστοιχα με τον ιδιαίτερο τρόπο τους. Δεν έλλειψαν διασκευές και χιλιάδες άλλες εκτελέσεις. Τέλος όμως κι αυτό γιατί βαρέθηκα ακόμα κι εγώ. Αφού με ευχαριστήσετε για τις πληροφορίες που όσο απλόχερα σας έδωσα, ας πάμε στο τρομακτικό μέρος, που δεν είναι παρά η γνωριμία μας !
Μαρίνα όπως θα καταλάβατε το όνομα μου, 19χρονο πλάσμα που ανυπομονεί να γίνει και επίσημα 19 στις 14 Δεκεμβρίου. Βρίσκομαι για κάποιον λόγο στο τρίτο εξάμηνο του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών που φέτος έφυγε από τον χώρο της Πανεπιστημιούπολης και στεγάζεται μαζί με τους δημοσιογράφους στην Εγνατία 46. Δε ξέρω για εσάς, αλλά για μένα αυτό είναι ύποπτο. Δε πιστευω πως είναι τυχαία η απομόνωση των πολιτικών και των δημοσιογράφων... Αν πάλι του χρόνου η Εγνατία 46 αρχίζει να στεγάζει και κάποιο εξάμηνο της Θεολογίας ( ! ) τότε οι υποψίες μου θα ισχυροποιηθούν δραματικά. Σκεφτείτε έναν πολιτικό, έναν δημοσιογράφο κι έναν... Παπά να είναι ''φίλοι'' από τα παλιά. Είναι αστείο, δε μπορείτε να πείτε! Τρέχω μακριά από αυτό το θέμα της Παιδείας ή ακόμα χειρότερα της Πολιτικής, καθώς είναι η πρώτη μου επαφή μαζί σας και θέλω να με πάρετε με καλό μάτι! Άσε που δε θα προλάβω ούτε να κάνω μπάνιο, ούτε να πάω στη δουλειά.
Μπαι Μπαι