Συνολικές προβολές σελίδας

Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2012

Blogo- Diary(α) #2 "Οι Γάλλοι και τα τυριά τους"


Πάντα ένα κόλλημα το είχα με τα σούπερ μάρκετ, δε το αρνούμαι. Δεν είμαι σίγουρη πού να αποδώσω το εν λόγω σκάλωμά μου, πολλά μου'ρχονται στο μυαλό τώρα που ίσως είναι και η πρώτη φορά που μπαίνω στον κόπο να (υπερ)αναλύσω λίγο τους λόγους που ίσως μου αρέσουν τα σουπερ μάρκετ. Η πιό τραβηγμένη σκέψη είναι αυτή που μ'αρέσει πιό πολύ και αυτήνα θα μοιραστώ μαζί σας:

Δε μπορεί, όλοι μας, έχουμε βρεθεί μικρά σε κάποιο σούπερ μάρκετ με κάποιον μεγαλύτερό μας. Μάνα 'ήτανε;  Θείος, πατέρας, αδερφός, γείτονας δεν έχει σημασία, καθώς σε αυτό που θέλω να καταλήξω είναι, οτί σίγουρα τον έχουμε χάσει αυτόνα εκεί μέσα. Και τότε...

  •  Κλάμα, πανικός, υστερίες, αρχικά και στη συνέχεια
  • Τρομακτικές σκέψεις που (με) ΜΑΣ οδηγούσαν στιγμιαία σε κατάστρωση σχεδίων επιβίωσης και διανυκτέρευσης στο σουπερ μάρκετ, εικόνες από τη μελλοντική σου ζωή στο σούπερ μάρκετ στο μυαλό μου...ΜΑΣ...
  • Συνειδητοποίηση και συμφιλίωση με την ιδέα οτί απο'δω και πέρα, εδώ, θα είναι το σπίτι (μου), ΜΑΣ.
...ώσπου ξάφνου η αγαλλίαση του γνώριμου προσώπου να σε κατσαδιάζει που εξαφανίστηκες έρχεται να σου χαρίσει συναισθήματα προστασίας, θαλπωρής και ασφάλειας.
Αυτή λοιπόν, θα είναι η δικαιολογία μου απο'δω και πέρα εάν μου ζητηθεί να δώσω εξηγήσεις για τον λόγο που είμαι δεμένη με τα σούπερ μάρκετ. Με γεμίζουν ασφάλεια. Βέβαια, ασφάλεια θα μου πεις, μας προκαλεί ένα σούπερ μάρκετ επειδή δε θα μας άφηνε και ποτέ νηστικούς, αλλά too mainstream. Κρατάω το άλλο.

Μπαίνοντας στο ψητό...

Πρόσφατα, έζησα στην ξενιτιά και το σούπερ μάρκετ αποτελούσε τακτικό τόπο επίσκεψής μου. Φυσικά τώρα, με την παραπάνω ανάλυση, βγάζει πλήρες νόημα καθώς είναι ολοφάνερο οτί εκεί μέσα, ένιωθα ξανά την οικογενειακή θαλπωρή που δεν είχα εκεί. Πάλι την εμφάνισή της έρχεται να κάνει η λίγο πιό φυσιολογική και εκ των πραγμάτων λογική εξήγηση, του οτί είμαι φαγάνας και σουλάτσαρα συνέχεια εκεί μέσα για να καλύψω τις ορέξεις μου. Γαλλία είσαι, να μη πάρεις εκεί πέρα τα φουά γκρά σου; Την ομελέτα σου να μη τη φας σα ξυνισμένος ψηλομύτης Γάλλος με τρούφα; Να μην έχεις ένα πλα ντε φρομαζ ρε αδερφέ; Και με το ... τελευταίο πιάτο μπαίνω και στο θέμα μου: Τα Τυρία των Γάλλων.

Λοιπόν, ξεχάστε τα σούπερ μάρκετ που ξέρατε, ξες εκείνα που κάπου εκεί στις πίσω μεριές τους, έχουν την πτέρυγα με τα γαλακτοκομικά τους που περιλαμβάνει γάλα, βούτυρο, γιαούρτια σκέτα ή με φρούτα και τα τυριά. Όλα αυτά, συνήθως, χρειάζονται κανά δυό τρία μακρόστενα ψυγεία, ξες απο΄κείνα που είναι ανοιχτά και που το καλοκαίρι ,κάτι καθημερινές στη πόλη, σου μοιάζουν με ονειρική απόδραση.
Εδώ λοιπόν, στην πτέρυγα με τα γαλακτοκομικά βρίσκεται το ψυγείο με τα γάλατα, τα βούτυρα και τα γιαούρτια όμως λείπει το τυρί. Πού είναι;

'Ελα σε παρακαλώ μον αμούρ, ένα τυρί δε μπορεί να μοιράζεται την ίδια πτέρυγα με τα άλλα παρακατιανά γαλακτοκομικά. Μα ποιά δηλαδή νομίζουν οτί είναι το γάλα και το βούτυρο που θα΄ναι διπλα δίπλα με το their precious τυρί; Δεν αξίζει δηλαδή Στο Τυρί δικό του ειδικό μέρος αποκλειστικά για τυριά;

με τα πολλά...
Ας αρχίσει η παράνοια.

Σε ένα μεσαίου μεγέθους σουπερ-μάρκετ, κάτι σε φάση σούπερ-μάρκετ της γειτονιάς, η πτέρυγα με τα τυριά είναι τόση:

(από τη μία μεριά)


και τόση:

από την άλλη.


Αρχικά ενθουσιάζεσαι και η επιβεβαίωση του στερεότυπου για τα τυριά των Γάλλων φαίνεται χαριτωμένη και γλυκούτσικια. Μέχρις ότου έρθει η ώρα να τα πλησιάσεις και να νιώσεις την μεγαλειότητά τους, να σε κάνει να νιώθεις νεάτερνταλ που του'δωσαν να συναρμολογήσει υπολογιστή.
Για να αγοράσεις ένα ρημαδότυρο, δεν αρκεί να ξέρεις γαλλικά, αλλά πρέπει να ξέρεις Τυρικιακά. Αν νομίζεις οτί υπερβάλλω ρίξε μιά ματιά εδώ. Αποφασίζεις λοιπόν να δεις τα πράγματα, εεε Τα Τυριά εννοούσα (μη κάνει κάνας Γάλλος google translate και δει πώς είπα "πράγμα" Το Τυρί του και δε με ξαναφήσουν να μπω στη χώρα κατηγορούμενη για έσχατη προδοσία) από κοντά.


Χωρίς καμία διάθεση για υπερβολή, παίζει να υπάρχουν εκατό ΙΔΙΑ διαφορετικά τυριά. Δηλαδή, ένα "μπρι" τυρί μπορεί να είναι:

1. αγελάδας
2. κατσίκας
3. αγελάδας και κατσίκας
4. κατσίκας και αγελάδας
5. αγελάδας και λίγο κατσίκας
6. αγελάδας και πιό πολύ κατσίκας
7. κατσίκας με αγελάδας που είχανε μαλώσει χθες
8. αγελάδας με κατσίκας που το βέλασμα της είναι γλυκούλι
9. αγελάδας που το βόδι της [ναι ναι ο άντρας της καλά καταλάβατε(!)], την παράτησε για άλλη
10. αγελάδας που την ημέρα που την αρμέξανε είχε ξυπνήσει με κέφια
+
1. κατσίκας που τα είχε με το αφεντικό της (ωραία τώρα είμαι και βουκολική)


Tώρα σχετικά με το περίφημο "Καμαμπέρ", είμαι πλέον σίγουρη πώς οι παραγωγοί του, δεν έχουν κανέναν γκαιλέ για την γεύση του τυριού που παράγωγουνε, αφού το παιχνίδι τους εδώ είναι πιο ... βρώμικο. Κάνουν διαγωνισμό ποιανού Καμαμπερ θα είναι το πιό βρωμερό.

Ο διάλογος που ακολουθεί βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, believe it or not:


Θύμα α' (ας το ονομάσουμε Μαρίνα, την τύχη μου%^@#)
Θύμα β' (ας μείνει ανώνυμο)

Μαρίνα:  -Καλά... είναι δυνατόν να έκλασες στο 3x3 με κλειστά τα παράθυρα;;;
Θύμα β', με ένα κομμάτι τυρί στο στόμα του, ψελλίζει "Το τυρί άνοιξα".

*based on a true story.



Και το όνομα αυτού...

Κάτι άλλο που με έκανε να επιβεβαιώσω τις υποψίες μου οτί τα πράγματα δεν είναι φυσιολογικά, κι οτί όλο αυτό δεν είναι ένα απλό φετίχ με τα τυριά, αλλά αληθινή σχέση αγάπης, ήταν τα ονόματα που τείνουν να δίνουν στα εν λόγω τυριά τους.
Παρακάτω ακολουθεί top-five με επικά ονόματα, προσέξτε με γι'άλλη μιά φορά, ΤΥΡΙΩΝ.


Νούμερο 5

Στην πέμπτη θέση του τόπ φάιβ Επικού ονόματος Τυριού, βρίσκεται το τυρί "Ο Βασιλιάς Καμαμπερ". Εδώ στο μυαλό τους, υπάρχει κάποιο βασίλειο τυριών λογικά, όπου ο βασιλιάς τους είναι ένα Καμαμπέρ. Δε θα σχολιάσω τίποτα.




Νούμερο 4
"Πρόεδρος"...μάλιστα. Εδώ παρατηρούμε πώς έχουμε αλλαγή πολιτεύματος, πλέον δε θα μου έκανε εντύπωση ακόμα κι αν ξετρυπώσω από κάπου, οτί αυτό έγινε μετά την Επανάσταση κατά της μοναρχίας. Αφήνουμε πίσω το Μοναρχικό Πολίτευμα και οδεύουμε προς την Κοινοβουλευτική δημοκρατίας και φυσικά το Τυρί δε θα έμενα παλιομοδίτικο. Και πρόσεξε οτί είναι το ορίτζιναλ. Το οτί μπορεί να υπάρχουν απομιμήσεις, δε θέλω ούτε καν να το διανοηθώ γιατί θα αρχίσω στα σοβαρά να ανησυχώ για την πνευματική ισορροπία των ανθρώπων που με περιέβαλαν για έξι μήνες.


Νούμερο 3
"Καρδιά στην καρδιά" Άνετα το ονόμασαν έτσι επειδή πήραν πρέφα τη δικιά μας Λάκτα. Κηρύσσεται το πιό αγαπησιάρικο και ζουζουνιάρικο τυρί του κόσμου. Τώρα σκέψου'δω διαφήμιση ερωτικής διάθεσης με ερωτευμένο ζευγαράκι να τρώει με κλειστά ματάκια (κι άντε μυτούλες να το δεχτώ) Καμαμπέρ ενώ παίζει ρομαντική μουσική.

Νούμερο 2



"Καπρίτσιο των Θεών" και σε παρακαλώ, πρόσεξε όχι του Θεού, είναι πολλοί οι Θεοί που χαρουμενοπετάνε τριγύρω απ'το τυρί. Δηλαδή αυτός που το ονόμασε πρέπει να φαντάστηκε αυτό: μιά οικογένεια Θεών όπου η μαμά-Θεός αγόρασε τυρί και το μικρό θεάκι έκανε καπρίτσια που δεν είχε το αγαπημένο του τυρί. Η παράνοια στην υπερβολή της.

και τέλος

Νούμερο 1 επικότητας ονόματος για ΤΥΡΙ.




"Καρδιά του λιονταριού". Δε θα με βάλω καν στην διαδικασία να σκεφτώ τί μπορεί να είχε στο μυαλό του αυτός που ονόμασε έτσι αυτό το έρμο το τυρί. Άντε ρε τώρα που ακόμα και το έμβλημά του είναι πιό επικό  κι απ'αυτό του Γκρίφιντορ. Δύο fucking λιοντάρια και στη μεση ΜΙΑ ΚΑΡΔΙΑ.


Miscellaneous:

Παρ'όλ'αυτά, απορώ γιατί διάολο μου φαίνονται όλα αυτά περίεργα. Έπρεπε να την είχα ψυλλιαστεί εδώ και πολύ καιρό, να από την Λα βας κι ρι ας πούμε,  που σημαίνει αυτολεξεί "Η αγελάδα που γελάει". Και φοράει και σκουλαρίκια το ίδιο της το τυρί. Παίδες, τα πράγματα είναι σοβαρά, αλήθεια όσο και να μου δίνεται όλη η ιστορία της ...γελαστής αγελάδας:


Επαναλαμβάνω, φοράει σκουλαρίκια.

 Επίσης, τώρα, σας έπεισα πώς εκείνο που έλεγα για τα τυριά που φτιάχνονται από ευδιάθετες αγελάδες, ισχύει όντως και δεν είναι μία από τις υπερβολές μου;