Αρχίζουμε; Ναι, εγώ αποφασίζω.
Λοιπόν για να δούμε, δε θα μου χρειαστεί στυλό, για την ακρίβεια άμα γράψω με στυλό θα κοπώ, οπότε ας πάρω ένα με μπλε μελάνι και ένα με μαύρο. Βασικά ας πάρω δύο με μπλε κι έναν με μαύρο. Σύνολο τρία στυλό, αλλά δε θα μου χρειαστούν γιατί απαγορεύεται να γράψω με στυλό. Βλέπεις το μηχανημα που θα διορθώσει το γραπτό μου ξέρει να αναγνωρίζει μόνο μολύβι.
Τώρα που είπα μολύβι, θα πάρω μαζί μου τρία μολύβια απο εκείνα τα κίτρινα με τις μαύρες ρίγες που τα δύο από αυτά θα έχουν σβήστρα στο τελείωμα τους. Άλλα δύο κανονικά σκέτα μολύβια χωρίς σβήστρα. Ελπίζω όλος αυτός ο γραφίτης να μου φτάσει για τα εκατόν είκοσι κυκλάκια που έχω να μουντζουρώσω. Τί άλλο; Α ναι, μία μεγάλη άπσρη σβήστρα γιατί μπορεί οι σβήστρες των μολυβιών να χαλάσουν. Εκτός των πέντε κανονικών θα πάρω και ένα μηχανικό που μόλις του έβαλα τέσσερις μύτες, πέταξα και μία 0,5 αν και το μολύβι αυτό θέλει 0,7 γιατί που ξες, μπορεί να κάνει ζέστη και να γινει διαστολή στο σιδερένιο μέρος και να αλλάξει το μέγεθος. Για παν ενδεχόμενο όμως θα πάρω και μία ξύστρα μη τυχόν και σπάσουν και οι πέντε μύτες των μολυβιών μου και του...μηχανικού. Νομίζω τέλος με τα διαδικαστικά γραφικής ύλης. Πάμε παρακάτω.
Λοιπόν, πριν μπω στην αίθουσα να πάρω δύο μπουκαλάκια νερό, τσίχλες, καραμέλες, μία μίλκα φράουλα και μία ιον αμυγδάλου. Μου είχανε πει στις πανελλήνιες οτί η σοκολάτα σε ηρεμεί και μπορέις να σκέφτεσαι πιό καθαρά.
Αμάν, το σημαντικότερο θα ξεχνούσα, τί θα κάνω με την ώρα; Πώς θα ξέρω πόση ώρα μου μένει; Σιγά μην εμπιστεύομαι το ρολόι τοίχου που θα βρίσκεται σε περίοπτη θέση συνήθως στη μέση του τοίχου που θα κοιταω και θα έχει λευκό φόντο με μεγάλους μαύρους δείκτες. Μπορεί να κάνουν σαμποτάζ οι Αμερικάνοι και να το βάλουνε δέκα λεπτά πίσω έτσι ώστε να χάσω τα δύο τελευταία readings. Δε λες καλά που το σκέφτηκα; Θα βάλω του μπαμπά μου στο δεξί μου χέρι και της μαμάς μου στο αριστερό. Λες να κρεμάσω της γιαγιάς μου στο λαιμό; Μπα. Υπερβολή.
Ωραία, τί θα βάλω; Ε κάτι άνετο. Τα πράσινα μου πέδιλα με το τακουνάκι το μικρό και τη χρυσό εκείνο που μπαίνει ανάμεσα στον αντίχειρα και τον δείκτη μου, εκείνο το παντελόνι που είναι χαμηλοκάβαλο έτσι ώστε να βλέπουνε οι πίσω μου την χαράδρα και το στρινγκάκι μου και να μη μπορούν να συγκεντρωθούν στο γραπτό τους και φυσικά το άσπρο γελοίο πουκάμισό μου με τις ραμμένες πουά τιράντες απο πάνω του. Τέλεια.
Για να σκεφτώ τί άλλο; Ντάξει άμα ξεχάσω το χαρτί με τον κωδικό μου κλάιν μάιν, θα με κλάσουν ταρΧ/ που δε θα με αφήσουν να γράψω. Τί κι αν το λέει πίσω οτί φίλος άμα δε το'χεις μη κάνεις καν τον κόπο. Το πολύ να κάνω μια ψιλοσκηνή. Τέλος, τί ώρα δίνω; Μιάμιση; Τί ώρα λέει να'μαι κεί; Μισή ώρα νωρίτερα τουλάχιστον; Ε μιάμιση πλην μισή ώρα κάνει δύο παρά εικοσιπέντε. Σωστά.
Αίντε καλή μας επιτυχία!
Λοιπόν για να δούμε, δε θα μου χρειαστεί στυλό, για την ακρίβεια άμα γράψω με στυλό θα κοπώ, οπότε ας πάρω ένα με μπλε μελάνι και ένα με μαύρο. Βασικά ας πάρω δύο με μπλε κι έναν με μαύρο. Σύνολο τρία στυλό, αλλά δε θα μου χρειαστούν γιατί απαγορεύεται να γράψω με στυλό. Βλέπεις το μηχανημα που θα διορθώσει το γραπτό μου ξέρει να αναγνωρίζει μόνο μολύβι.
Τώρα που είπα μολύβι, θα πάρω μαζί μου τρία μολύβια απο εκείνα τα κίτρινα με τις μαύρες ρίγες που τα δύο από αυτά θα έχουν σβήστρα στο τελείωμα τους. Άλλα δύο κανονικά σκέτα μολύβια χωρίς σβήστρα. Ελπίζω όλος αυτός ο γραφίτης να μου φτάσει για τα εκατόν είκοσι κυκλάκια που έχω να μουντζουρώσω. Τί άλλο; Α ναι, μία μεγάλη άπσρη σβήστρα γιατί μπορεί οι σβήστρες των μολυβιών να χαλάσουν. Εκτός των πέντε κανονικών θα πάρω και ένα μηχανικό που μόλις του έβαλα τέσσερις μύτες, πέταξα και μία 0,5 αν και το μολύβι αυτό θέλει 0,7 γιατί που ξες, μπορεί να κάνει ζέστη και να γινει διαστολή στο σιδερένιο μέρος και να αλλάξει το μέγεθος. Για παν ενδεχόμενο όμως θα πάρω και μία ξύστρα μη τυχόν και σπάσουν και οι πέντε μύτες των μολυβιών μου και του...μηχανικού. Νομίζω τέλος με τα διαδικαστικά γραφικής ύλης. Πάμε παρακάτω.
Λοιπόν, πριν μπω στην αίθουσα να πάρω δύο μπουκαλάκια νερό, τσίχλες, καραμέλες, μία μίλκα φράουλα και μία ιον αμυγδάλου. Μου είχανε πει στις πανελλήνιες οτί η σοκολάτα σε ηρεμεί και μπορέις να σκέφτεσαι πιό καθαρά.
Αμάν, το σημαντικότερο θα ξεχνούσα, τί θα κάνω με την ώρα; Πώς θα ξέρω πόση ώρα μου μένει; Σιγά μην εμπιστεύομαι το ρολόι τοίχου που θα βρίσκεται σε περίοπτη θέση συνήθως στη μέση του τοίχου που θα κοιταω και θα έχει λευκό φόντο με μεγάλους μαύρους δείκτες. Μπορεί να κάνουν σαμποτάζ οι Αμερικάνοι και να το βάλουνε δέκα λεπτά πίσω έτσι ώστε να χάσω τα δύο τελευταία readings. Δε λες καλά που το σκέφτηκα; Θα βάλω του μπαμπά μου στο δεξί μου χέρι και της μαμάς μου στο αριστερό. Λες να κρεμάσω της γιαγιάς μου στο λαιμό; Μπα. Υπερβολή.
Ωραία, τί θα βάλω; Ε κάτι άνετο. Τα πράσινα μου πέδιλα με το τακουνάκι το μικρό και τη χρυσό εκείνο που μπαίνει ανάμεσα στον αντίχειρα και τον δείκτη μου, εκείνο το παντελόνι που είναι χαμηλοκάβαλο έτσι ώστε να βλέπουνε οι πίσω μου την χαράδρα και το στρινγκάκι μου και να μη μπορούν να συγκεντρωθούν στο γραπτό τους και φυσικά το άσπρο γελοίο πουκάμισό μου με τις ραμμένες πουά τιράντες απο πάνω του. Τέλεια.
Για να σκεφτώ τί άλλο; Ντάξει άμα ξεχάσω το χαρτί με τον κωδικό μου κλάιν μάιν, θα με κλάσουν ταρΧ/ που δε θα με αφήσουν να γράψω. Τί κι αν το λέει πίσω οτί φίλος άμα δε το'χεις μη κάνεις καν τον κόπο. Το πολύ να κάνω μια ψιλοσκηνή. Τέλος, τί ώρα δίνω; Μιάμιση; Τί ώρα λέει να'μαι κεί; Μισή ώρα νωρίτερα τουλάχιστον; Ε μιάμιση πλην μισή ώρα κάνει δύο παρά εικοσιπέντε. Σωστά.
Αίντε καλή μας επιτυχία!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου