Ξέρω'γω, τί μου λες τώρα;

Γαμώ τον διάολο μου δεν είμαι καλά κι ασφυκτιώ, ελπίζω να φταίνει φίλε οι τρεις συνεχόμενοι καφέδες. Αλλά προκαλούν τρέμουλο και κλάμα; Δε ξέρω αλήθεια.  Το μόνο που ξέρω είναι  οτί απλά θέλω να κυλιστώ στο πάτωμα μου και να  αλλαζει το χρωμα που δωματίου μου. Γίνεται; Πες μου γίνεται; Μήπως με έναν καφέ ακόμα μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο; Μπλε, μάυρο, δυνατό  κίτρινο μετά μοβ και πάλι μπλε. Κάντο σε παρακαλώ. θέλω απο κάτω μου κρύο πάτωμα, πάγο σε προτίμηση κι εγώ να γλίστράω και να πέφτω κι εγω δε ξέρω που. Δε φταίω και πάλι. Οι Αμερικάνοι;
Δεν αλλάζει κανένα χρώμα κι εγώ κάθομαι σε καρέκλα γραφείου και θέλω να ξεράσω γι αυτό. Δεν έχει να κάνει με την καρεκλα. Με την οθόνη με τα μαύρα καταραμμένα γράμματα που με αναγκάζουν να διαβάζω στις σκέψεις μου. Γαμώ.