Συνολικές προβολές σελίδας

Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2011

...ΣτΥλιστικές συμβουλές


Τα ράσα δε κάνουν το παπά.

 Σε έναν άλλο κόσμο ίσως παράλληλο, ίσως φανταστικό, παραμυθένιο, ουτοπικό όπως θες πες'το ή ονειρέψου το δε ξέρω, μπορεί να μη χρειαζόταν να πω κάτι παραπάνω για να καταφέρω να εκφραστώ πλήρως.
Όμως σε αυτό το κατά πολύ μακρινό απο΄μας σύμπαν, όπου μερικά πράγματα γίνονται κατανοητά αμέσως και χωρίς πολλά πολλά, συμβαίνει και κάτι άλλο επίσης χιλιάδες έτη φωτός μακριά απο αυτό που συμβαίνει εδώ.
Ποιό είναι αυτό το τόσο υπερ γαλαξιακό φαινόμενο που με κάνει να θέλω να μεταναστεύσω τελικά σε άλλον πλανήτη;

Το να μάθουμε επιτέλους να κρίνουμε τους ανθρώπους γι'αυτό που είναι  κι όχι γι'άυτό που αγόρασαν με είκοσι ευρώ για να το βάλουν πάν΄στο κώλο τους για να είναι κυριλάτοι/τζιβάτοι/ροκάτοι/πανκιάτοι/emάτοι/χιπχοπάτοι.

Έστω οτί "Στο βιλαμπάχο μου ακόμα να τρίβουν και δεν έγινα ακόμα κατανοητή"

Δε θέλω να μου κάνεις παρέα επειδή σ'άρεσε το σκουλαρίκι μου κι ούτε θέλω να με αποφύγεις επειδή φοράω γόβες. Χαιρέτα με ακόμα κι αν έχω τζίβες και πιές μαζί μου ένα ποτό ακόμα κι αν φοράω ριγέ πουκαμισάκι.  Φόρα τη ζώνη σου και δάνεισέ την καμιά μέρα σε εκείνον που φοράει παντελόνα. Δέξου να πας στο ίδιο μέρος με κάποιον που φοράει αθλητικά ενώ εσύ μόλις αγόρασες
παπιγιόν.

Χόρεψε με τον τυπά που φοράει φαρδύ φούτερ ακόμα κι αν δε ταιριάζει με το λεοπάρ σου.
Φίλα την κοπέλα με την καρό φούστα ακόμα κι αν πατήσεις το γοβάκι της με το μπασκετικό σου.

Νομίζω κάτι έκανα.

Έχουμε ήδη αρκετούς λόγους για να μας διαχωρίζουν σ'αυτό τον πλανήτη. Μερικοί από αυτούς θέλουν να ονομάζονται σοβαροί. Ορισμένοι είναι όντως αληθινοί και μη αναστρέψιμοι.

Το "στυλ" όμως;
Είναι ένας ακόμα κι απο εκείνους που θέλουν να΄ναι σοβαροί;

Στ'αλήθεια δεν είναι κρίμα να μη δώσεις την ευκαιρία στον εαυτό σου να γνωρίσεις εκείνον τον σκεϊτά που σ'άρεσε το χαμόγελό του;
Μήπως εκείνη η κοπέλα με το τακούνι που πέρασε απ'τη Καμάρα προχθές εκτός από όμορφο πρόσωπο έχει και πανέμορφο εσωτερικό κόσμο;

Το "στυλ" ενός ανθρώπου δεν είναι η μπλούζα και το παπούτσι που σε λίγο καιρό θα τρυπήσει.
Το "στυλ" ενός ανθρώπου είναι να μπορεί να κρατά κοντά τους ανθρώπους γυμνούς με μόνα ρούχα τους την εμπιστοσύνη, τη φιλία και τον έρωτα.
Το "στυλ" ενός ανθρώπους δε φαίνεται από τις φωτογραφίες της χθεσινής εξόδου, αλλά από τα συναισθήματα που μπορεί να εμπνεύσει ο ένας στον άλλο.
Τέλος,

Το "στυλ" ενός ανθρώπου κρίνεται από την επιλογή του να κρίνει τον άλλο από το στυλ των ρούχων του.

Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2011

Κατηγορίες Σπαστικών Ανθρώπων #11 "Ο Αμφιθεατροσπάστης"



Δε σταματάνε ποτέ. Έχουν κατακλείσει ταβέρνεςσινεμάβιβλιοθήκες συναυλίεςΚαρναβάλιαιστορίεςανέκδοταFacebook αλλά εξακολουθούν να βρίσκονται πάντα ανάμεσά μας προκειμένου να μας τη σπάσουν και πάλι. Ο λόγος αυτή τη φορά για τον Αμφιθεατροσπάστη που εμφανίζεται με τις παρακάτω μορφές:


  • Το Πνεύμα Αντιλογίας βρίσκεται εκεί για να μην αφήσει όχι μόνο τον καθηγητή αλλά οποιoνδήποτε άλλο που θα μιλάει , να σταυρώσει  κουβέντα. Θα του κάνει στα ίσα και χωρίς λόγο επίθεση μόνο και μόνο γιατί δεν του επιτρέπεται (άντε βγάλε άκρη τώρα από ποιόν και τι διάολο υπηρετεί) να περάσει κάτι έτσι ασχολίαστο. Κατά τη διάρκεια του αντιλόγου του, παίρνει  φάτσα φάση «Στη λέω και το ξέρεις» ενώ κοιτάει στα μάτια τον ομιλητή με μίσος λες και του ‘θιξε τον πατέρα. Όλοι οι άλλοι συνηθισμένοι πιά κι όχι μόνο οι ομιλητές, τον καταριούνται .
  • Ο Μπούρδας επίσης δεν αφήνει τίποτα να περάσει έτσι αλλά αυτός δε θα κολλήσει μόνο στους φοιτητές και στον καθηγητή αλλά extra bonus και στο Πνεύμα Αντιλογίας. Αυτή τη φορά θα ακουστούν τρελλές και πλήρως ανούσιες μπούρδες, άσκοπες αερολογίες και ανόητες (και καλά αποστομοτικές) ερωτήσεις που δεν έχουν σκοπό να απαντηθούν αλλά βοηθούν τον αγαπητό μας Μπούρδα, να φανεί το λιγότερο εξυπνάκιας.

Προσοχή ο Μπούρδας να μη συγχέεται με τον αγαπημένο σε όλους:

  •  Μπαρούφα! Το τί μπορεί αυτό το στόμα να ξεστομίσει δε μπορούν να το φανταστούν ούτε οι παραγωγοί του family guy . Μπορεί να σε ισοπεδώσει στα ίσα και χωρίς έλεος ή απλά να σου φτιάξει τη μέρα. Δεν το χει σε τίποτα να ανοίξει το στόμα του και να πετάξει εκείνη την ατάκα που θα κάνει το αμφιθέατρο να:
 α)σωριαστεί στα πατώματα από τα γέλια,
 β)να το παραλύσει και να ακολουθήσουν λεπτά σιγής, τέλος
 γ) να αναγκάσει τον καθηγητή να σταματήσει το μάθημα λόγω ανικανότητας του να συνεχίσει 

 Θα ακολουθήσουν παραδείγματα αγαπημένων μπαρουφών: (προσοχή είναι αληθινές)

Μπαρούφας #1:  "Ο Ψυχρός Πόλεμος ονομάστηκε ψυχρός επειδή έγινε χειμώνα"
Μπαρούφας #2:  "Ο Ρουσσώ έζησε 400 χρόνια"
Μπαρούφας #3:  "Μαρξ Βέμπερ και  Τζόν Λένιν"

Λεπτή όμως ενδιαφέρουσα διαφορά παρουσιάζει ο:

  • Ξερόλας από το Πνεύμα Αντιλογίας , αυτή τη φορά. Ο Ξερόλας δε πετιέται μόνο και μόνο για να την πει επειδή νιώθει πώς είναι χρέος του να παριστάνει τον δικηγόρο του διαβόλου, αλλά ο Ξερόλας μας είναι κομπλεξικός και πρέπει να αποδείξει σε όλους οτί πολύ απλά το ήξερε. Το όλο θέμα έχει τις απαρχές του στο εκνευριστικό βλέμμα κατανόησης και ταυτόχρονα συγκαταβατικού κούνηματος του κεφαλιού φάση « ναι ναι κύριε καθηγητά, έτσι όπως τα λέτε είναι» και πού και πού πετάει και ένα «ε ναι έτσι είναι». Στη συνέχεια έρχεται η καταστροφική ώρα που θα σηκώσει το χέρι του και αρχίσει να μιλάει. Το τί άχρηστη πληροφορία άκυρη και χωρίς λόγο, έχεις να ακούσεις δε λέγεται.

    Μεγάλη διαφορά όμως παρουσιάσει ο Ξερόλας από τον:
    • Οντως Ξερόλα ή αλλιώς Ψαγμένο. Ειλικρινά δεν έχω ιδέα πού μπορεί να τα ξέρει όλα αυτά. Στον ίδιο κόσμο ζούμε, πάνω κάτω στην ίδια ηλικία είμαστε. Δε γίνεται να ξέρεις αυτή τη λεπτομέρεια, όλες τις χημικές ενώσεις, τι φορούσε ο Τσε στη πιο ψαγμένη επαναστατική βραδιά, τα χομπυ του Μοντεσκιέ, πότε ανακαλύφθηκε το κάθε τί και γιατί. Σταμάτα να μας κάνεις να νιώθουμε άσχημα και να μας τρομάζεις με τις γνώσεις σου και άντε τράβα σε κάνα τηλεπαιχνίδι!

    • Ο Αριστερός. Όταν σηκώσει το χέρι του αυτός ο άνθρωπος ξέρουμε όλοι πολύ καλά τι μας περιμένει για το επόμενο εικοσάλεπτο με μισάωρο. Το ξέρει κι ο καθηγητής αλλά όσο και να προσπαθήσει  να τον αποφύγει, στο τέλος αναγκάζεται να του δώσει το λόγο και εκεί αρχίζει το παραλήρημα.

    1) Ξεκινάει με μία μίνι βιογραφία του Μαρξ
    2) Συνεχίζει με μία παρουσίαση του Μαρξισμού.
    3) Αναφέρεται  στις σημερινές πολιτικές οικονομικές και κοινωνικές καταστάσεις.
    4) Τις συγκρίνει με τις παλιές
    5) Αναλύει τις επιπτώσεις του καπιταλιστικού συστήματος
    6) Αποδεικνύει πόσο έχει και δεν έχει επηρεάσει ο Καπιταλισμός τα πάντα και συνεπώς:

    Αξιοθαύμαστα συνδέει το μάθημα με τον λόγο του και πάντα καταφέρνει όντως να΄χουν βάση αυτά που λέει. Συμβαίνει σε όλες τις σχολές ,όχι μόνο σε θεωρητικές, καθώς μπορεί να αρχίσει να μιλάει μόνο και μόνο επειδή ο καθηγητής...
    -πληροφορικής ανέφερε την "επανάσταση" των μηχανών!
    -χημικού ανέφερε την "παλη" των σωματιδίων!
    -βιολογικού μίλησε για το "κέντρο παραγωγής" ενέργειας αναφερόμενος στα ρημάδια τα μιτοχόνδρια!

    • Ο ωραίος, θα στη σπάσει επειδή άπαξ και τον πάρει το μάτι σου, ξαφνικά ακόμα και τη βιογραφία σου να αναλύετε στην αίθουσα  θα΄ναι βαρετή κι ανούσια. Θα τον κοιτάς συνέχεια, θα προσπαθείς να αποσπάσεις πληροφορίες με τον τρόπο που μόνο ένας φοιτητήες ξέρει: "ποιος είναι, πώς τον λένε, τί εξάμηνο, αν είναι Θεσσαλονικιός, πού μένει, πού βγαίνει, άμα τα΄χει με καμία, άμα γουστάρει καμία κλπ". Στο τέλος του μαθήματος θα μπορείς εσύ πλέον να παρουσιάσεις το δικό του βιογραφικό (σε αυτόν ή σε όλο το αμφιθέατρο αν όντως είναι τόσο ωραίος).

    • Η άγνωστη μούρη. Κάτσε ρε φίλε, πτυχίο έφτασα πού ήσουν τόσα χρόνια; Είμαστε κατά μυστήριο τρόπο στο ίδιο έτος, δε σ’έχει δει ποτέ και κανένας, αλλά μου παρακολουθείς το πιο τελευταίο και ξεχασμένο μάθημα όλων των εποχών! Είσαι ικανός να μη ξέρεις καν σε τί σχολή πέρασες.  Κι άμα μ’άρεζες; Άμα σε είχα γνωρίσει δηλαδή  στο πρώτο έτος και σ’ερωτευόμουν; Γιατί δηλαδή μου κατέστρεψες τον έρωτα στα χρόνια της φοίτησής μου;..



    • Ο Ξαναδιαβασμένος ή αλλιώς πολλές φορές κομμένος στο ίδιο μάθημα, που το παίζει και αλάνι στα μικρά. Φίλε, δεν υπάρχει ούτε περίπτωση πρώτον ούτε λόγος δεύτερον να ξέρεις το συγκεκριμένο πράγμα. Είναι φως φανάρι οτί απλά έχεις ξανάρθει μια βόλτα από’δω και το ξέρουμε όλοι! Όχι ρε πες μου εσύ αλλιώς γιατί ξέρεις ή μάλλον από πού αλλού έμαθες αν όχι από’δώ, τι ποσοστό πήρε το κόμμα του Πλαστήρα στις εκλογές του ’36. Μη τυχόν και μου πείς από εφημερίδες. 


    • Η Παιχνιδιάρα Τσιχλοφουσκίτσα που με όλο της το καμάρι και με φάτσα αθωότητας θα ρωτήσει τον καθηγητή της με νάζι αν τα Δεκεμβριανά ονομάστηκαν έτσι επειδή συνέβησαν τον Δεκέμβριο ή αν η Λευκορωσία είναι η Ρωσία το χειμώνα επειδή χιονίζει και είναι λευκή σημειώνοντας στο ροζ χνουδωτό της σημειωματάριο με το ροζ στυλό της που΄χει πάνω του το κεφάλι του Tweety. Είναι εκείνη που ρώτησε εκείνο το θρυλικό "Το ήξερες;" όταν ο καθηγητής ρώτησε για πλάκα "Πόσες ανηφόρες έχει η Τούμπα" κι εσύ απάντησες "Όσες κι οι κατηφόρες".

    • Η Σπαστικιά Ομιλία. Πολλές φορές γνωρίζουμε κάποιον και δεν τον συμπαθούμε γιατί μας τη σπάει η φάτσα του. Δε πα΄να΄ναι και το καλύτερο παιδί του κόσμου, δε θα τον πας γιατί απλά δε σου κάθεται καλά η μούρη του. Ε, σ’ένα αμφιθέατρο συμβαίνει το ίδιο ακριβώς μόνο που αυτό που σου τη σπάει  είναι η φωνή αυτού που μιλάει. Όταν μιλάει θες να γυρίσεις και να ψάξεις να δείς τι πλάσμα μπορεί να ξεστομίζει αυτή τη φωνή και θες να του σπάσεις τα μούτρα έτσι ώστε να πάρει η μπάλα και το στόμα του! Η χροιά του, ο τόνος του, η άρθρωσή του, ο ευρύτερος τρόπος προφοράς του, το τέμπο του και η «μελωδία» της φωνής του είναι αρκετά χαρακτηριστικά κάποιου για να σου τη σπάσει άσχημα εν ώρα μαθήματος άσχετο με το περιέχομενο των λεγομένων του.  
    extra tip:  Ας θεωρηθεί σύμπτωση που τυχαίνει τις περισσότερες φορές η σπαστικιά φωνή να είναι εκείνη του Ξερόλα! Ή μήπως δε σου πέρασε απ' το μυαλό;


    Miscellaneous: Έχω την εντύπωση πώς ξέχασα την πιό σημαντική  μορφή κάποιου Αμφιθεατροσπάστη. Καθηγητή θαρρώ τον λένε. Όμως επίσης έχω την εντύπωση πώς γεννιέται μία καινούργια κατηγορία εδώ που χρειάζεται να αναλυθεί το συντομότερο! 

    Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2011

    Blogo- Diary(α) #1



    Του ΚατσιΚίτ(σι)ου η μάνα κάθονταν


    Άνοιξα το ψυγείο μου και προς στιγμήν ένιωσα βοσκός που μπαίνει στη στάνη του να πάει τα κατσίκια βόλτα. Μπέρδεψα τη γάτα μου για τσοπανόσκυλο αφού. Όμως έχω αποφασίσει να μην είμαι πιά δειλή και να΄μαι αντ’αυτού γεννάια.  Έτσι το’δα το περίεργο καφέ κουτί που’ταν εκεί που΄ναι πάντα το γάλα και το άνοιξα με καμάρι να το πιώ. Η γεύση του όπως τη περίμενα. Έντονη βλαχιά με γεύση προβάτου και γαρνίρισμα χωριού. Ένα σκέτο τυρόγαλο με βούλα.
    «Γιατί;»  να συνεχίσω να το πίνω, η πρώτη μου απορία όμως μετά την γουλιά και την πλήρη κατανόηση της γεύσης, το δεύτερο γιατί κατευθύνθηκε απεγνωσμένο αυτή τη φορά στον πατέρα μου που ήταν κι ο υπεύθυνος για την στιγμιαία ανταλλαγή της ζωής μου με εκείνη του βοσκού όπως προείπα. Για πλάκα είπε; Γι’αλλαγη; Δε θυμάμαι ήμουν συγκλονισμένη.

    Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2011

    Χειρότερο facebook? Δε γίνεταιιι!


    Με διακατέχουν σοβαρές ανησυχίες αλλά αυτό είναι γνωστό πρώτον και δεύτερον  δεν είναι το θέμα μας. Πλέον τουλάχιστον.
      Μία από αυτές τώρα τελευταία είναι να καταλάβω τι σκατά θέλει το facebook από μας για να είναι για μία φορά ικανοποιημένο στη ζωή του.  Δηλαδή ας αποφασίσει τί attitude θέλει να έχουμε ως χρήστες του, να ξέρουμε κι εμείς πού βαδίζουμε και πώς θα συμπεριφερόμαστε στην εικονική μας πραγματικότητα πια!
    Αρχικά μου βγάζει ένα πίνακα ολάκερο, που σα ρουφιάνος ανανεώνεται συνεχώς και μου λέει:
    1. ποιος έκλασε, 
    2. πότε έκλασε, 
    3. σε ποιους λόγους οφειλόταν  η συγκεκριμένη κλανιά και
    4. ποιος έκανε like σ’αυτήν. 
    Εδώ ένα πρώτο συμπέρασμα είναι οτί το facebook θέλει να με κάνει να νοιάζομαι πιο πολύ από ποτέ για τους ιντερνετικούς μου φίλους ή με απλά λόγια να γίνω υπερκουτσομπόλης στα καλά καθούμενα.
    Aσε που΄χει χαθεί και κάθε μαγεία του off-line (ή του καμπερώματος αν θες) γιατί το ρητό «θέλει η π***** να κρυφτεί κι η χαρά δεν την αφήνει» έρχεται να επιβεβαιωθεί πλήρως γιατί μπορεί εσύ να παριστάνεις τον ανύπαρκτο στο fb, όμως ενθουσιάζεσαι με κάτι πατάς το ρημάδι το like και όλο το fb ξέρει οτί είσαι μέσα! Ο Ρουφιάνος ενημερώνεται για την «δραστηριότητα» σου πριν ακόμα καλά καλά αποφασίσεις να την κάνεις και μαζί με αυτό όλο το ιντερνετικό σου σύμπαν. 

    Μη ξεχνάμε  πώς η προσπάθεια να μπώ στα ίσα στην καθημερινότητα των φίλων  μου έχει αρχίσει εδώ και κάτι μήνες που ξεκίνησε η άλλη βλακεία με το check-in που σε ενημερώνει (ευτυχώς ακόμα με την θέληση του χρήστη, άλλο μυστήριο αυτό) για το πού διάολο μπεκροπίνει ο τάδε με ποιον, πότε ξαναήταν εκεί και ποιος έχει γενικότερα υπάρξει εκεί και τί έχει πιεί.

    Όμως μετά, παρατηρώ πώς έχει λανσάρει μία εφαρμογή που σε ωθεί στη πλήρη μυστικοπάθεια που αγγίζει τα όρια της παράνοιας καθώς μπορείς να επιλέξεις ποιος θα δεί την τέταρτη  φώτο του τάδε άλμπουμ σου, ποιος δε θα διαβάσει το ρημάδι το στάτους σου, ποιανού φίλος μπορεί να δεί το τάδε ποστ σου στο τοίχο του άλλου φίλου σου, ποιος θα σε βλέπει στο παραθυράκι του τσατ και πότε και  δε συμμαζεύεται.  Εδώ βλέπω το facebook να θέλει να με κάνει λίγο επιλεκτική και μαζί και με την ύπαρξη ομάδων κατηγοριοποίησης φίλων το θέμα ξεφεύγει καθώς πλέον μπορείς να διαλέγεις σε ποιους θα επιτρέψεις να σε έχουνε στον κόσμο τους.
    Και για να τελειώνω με το chat, το fb με άγνωστα προς εμένα κριτήρια έχει διαλέξει με ποιους θεωρεί πώς πρέπει να συνομιλώ και μου τους έχει αραδιάσει φάτσα κάρτα ενώ από κάτω γράφει «More online friends” που αυτόματα ρίχνει στο περιθώριο άλλους φίλους και του καθιστά παρακατιανούς κι όχι άξιους να πάρουν μια κουβέντα σου.  Ορκίσου μου οτί άμα δεις στο δρόμο κάποιον που ανήκει στο «More online friends» δε θα τον υποτιμήσεις υποσυνείδητα.

    Όχι έχω κι άλλο ένα. Πού πήγε το φεγγαράκι; Τώρα πώς θα παρηγορούμαστε εμείς οι ψυχαναγκαστικοί δηλαδή οτί δε μου απάντησε ο τάδε επειδή δεν είναι στον υπολογιστή εδώ και ώρα αφού εμφανίζεται με φεγγαράκι;  Τώρα τέλειωσα.

    Αγαπητό facebook, όταν λέγαμε  πώς η εικονική επικοινωνία είναι απρόσωπη δεν εννοούσαμε ακριβώς αυτό που κατάλαβες και μας αράδιασες την καινοτομία wow της βίντεο κλήσης! Η καμερική επαφή δε θα αλλάξει τα δεδομένα της κρύας επαφής, το μόνο που θα κάνει είναι να ενισχύσει τα κολλήματα που τρώει το σύστημα! Είναι ήδη σα να το βλέπω.
    Όλη αυτή η επανάσταση  (των μηχανών)δε θα σε άφηνε ανεπηρέαστο καθώς ξέροντας πώς υπάρχουν όλες αυτές οι δυνατότητες αρχίζεις και νοιάζεσαι πολύ για το πώς σε βλέπουνε οι άλλοι. Γι’αυτό το fb προνοεί και εκεί κάπου στο προφίλ σου έχεις το πλεονέκτημα να γίνεις κάποιος από τους φίλους σου και να δείς με τα δικά του μάτια το προφίλ σου! Το facebook  γι’άλλη μια φορά μας λύνει τα χέρια και μπορούμε επιτέλους να ξέρουμε πώς μας βλέπουν οι άλλοι! …

    Επίσης γιατί διάολο εκστασιάζεται το fb και μου το παίζει έκθεση φωτογραφίας κάθε φορά που πατάω να δω μία ρημάδα φωτογραφία; Ασπρίζει το φόντο, εξαφανίζεται το κάθε τι, δε μπορεί να τσατάρεις και να βλέπεις φωτογραφίες, δε μπορείς να βλέπεις τα notifications σου γιατί ξαφνικά το ‘πιασαν τα καλλιτεχνικά του και προσπαθεί να με μυήσει στην ιερότητα της φωτογραφίας και να με αναγκάσει να μη κάνω τίποτα άλλο από το κάθομαι σα χάνος και να χαζεύω.
    Συνεχίζοντας  μου΄χεται  κι η πρώτη υποψία πώς το facebook θέλει το κακό μου. Θέλει να με κάνει σχιζοφρενή παίζοντας με το χωροχρόνο. Δε λέω χαριτωμένο αυτό που στο πλάι, μου εμφανίζονται κάτι ξεχασμένα στάτους που με πάνε έως και τέσσερα χρόνια πριν. Ναι μεν σου παρέχεται η δυνατότητα να συνομιλήσεις κατά κάποιο τρόπο με τον τότε εαυτό σου και να πεις τη γνώμη σου στα τότε λεγόμενά σου, αλλά όλο αυτό καταντάει λίγο ψυχωτικό. Επίσης που ξέρεις πως εγώ θέλω να δω κάτι που ίσως θέλω να ξεχάσω ή στη χειρότερη έχω ξεχάσει ήδη; Όπως και να΄χει κάνει σπιουνιές και δεν είναι τώρα νορμάλ πράματα αυτά να σε βλέπεις πριν τρία χρόνια! Είναι spooky.

    Ειλικρινά δε μπορώ να καταλάβω εάν το fb πρσπαθεί ακόμα να γίνει όσο χάλια και χειρότερα ακόμα από το myspace ή αν απλά πούλησε τη ψυχή του στο google plus και προσπαθεί να μας ρίξει στις αγκάλες του. Το μόνο που ξέρω με βεβαιότητα είναι ότι μπορεί να κάνω πλάκα κι όλοι μας, αλλά το όλο θέμα με το facebook έχει ξεπεράσει ο όρια του χαβαλέ κι έχει ριζικά επηρεάσει τις ζωές μας, στις συμπεριφορές μας και τις σχέσεις μας με τους συνανθρώπους μας. 
    Σκέψου μόνο πώς όταν κάποιος μαλώσει με κάποιον ή για κάποιο λόγο τσατιστεί μαζί του, μία από τις πρώτες εκδικήσεις που του περνάει από το μυαλό είναι να τον διαγράψει από το facebook! Το χειρότερο; Τον άλλον ίσως και να τον πειράξει στ’αλήθεια.

    Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2011

    Κατηγορίες Σπαστικών Ανθρώπων 10# "Ο Βιβλιοθηκοσπάστης #2"

    Μετά από έρευνες μηνών, αποδεικνύεται πώς ο Βιβλιοθηκοσπάστης ολοένα αυξάνει τις δυνατότητες του προκειμένου να μας τη σπάσει και στην εξεταστική Σεπτεμβρίου. Ισχυρότερος από ποτέ είναι και πάλι εδώ:

    • Ο Κινητάκιας. Κακά τα ψέμματα και δε θα΄μαι στενόμυαλη σε αυτή τη κατηγορία, καθώς όλοι μας χρησιμοποιούμε το κινητό στη βιβλιοθήκη. Μερικοί απο'μας είναι:
    α) "συνειδητοποιημένοι" κι αναγνωρίζουν τον χώρο στον οποίον βρίσκονται και τους περνάει απ'το μυαλό πώς ίσως ενοχλήσουν κι έτσι αρκούνται σε ένα "έλααα μισόοο" και βγαίνουν απ'το αναγνωστήριο ψιλοτρέχοντας,
    β) καταντάνε "γελοίοι" καθώς πιστέυουν πώς αν πάρουν αστεία στάση μπαίνοντας μέσα, κυριολεκτικά, στη τσάντα τους, ή σκύβοντας τρομερά άβολα κάτω απ'το τραπέζι, οτί δε θα αποσπάσουν και πάλι την προσοχή των διπλανών τους που απλά ξεφυσάνε ή γελάνε
    γ) "απροκάλυπτοι" αφού θα σηκώσουν ανέμελα το κινητό τους και θα μιλήσουν κανονικότατα λες και δεν συμβαίνει τίποτα και, τέλος
    δ)"οι επαναλαμβανόμενοι" που τους χαρακτηρίζει ο εξής διάλογος:
    - 'Ελα (ψιθυριστά)
    - Πού είσαι ρε; (ακούγεται πολύ δυνατά απο το ακουστικό)
    - Βιβλιοθήκη ρε!
    - Πούυυυ;
    - Βιβλιοθήκηηηη!!!
    - Δε σε ακούω ρε μίλα κανονικάαα. Πού είσαι;

    Και στο τέλος αγανακτισμένος, ο Κινητάκιας μας, φωνάζει "Βιβλιοθήκη ρε μαλάκα".
    Παρακάτω ακολουθεί εύλογη απορία προς τον φίλο που πήρε τηλέφωνο: Δηλαδή ρε συ, περίοδο εξεταστικής κι ο άλλος σου μιλάει ψιθυριστά, δε σου περνάει απ΄το μυαλό η βιβλιοθήκη; Πού αλλού θα μπορούσε να΄ναι καταμεσήμερο; Σινεμά;!;!

    Όμως πριν φτάσουμε στο σημείο της απάντησης της κλήσης του Κινητάκια, ας δούμε λίγο πώς ο καθένας ειδοποιείται για αυτήν:

    α) ο σωστός αναγνώστης βιβλιοθήκης φροντίζει να βάλει το κινητό του στο αθόρυβο και προφανώς ενεργοποιεί την δόνηση. Υπάρχουν όμως ρε φίλε κάτι δονήσεις σε μερικά κινητά που έυχεσαι να ακουγόταν τρομπόνι μες τ'αυτί σου παρά όλος αυτός ο σεισμός. Σείεται κυριολεκτικά όλο το τραπέζι και ο ήχος είναι τόσο δυνατός κι απότομος που σε κοψοχολιάζει!
    extra-tip: με το που ξεπεράσουν όλοι στο τραπέζι το στιγμιαίο σοκ/πανικό σεισμού, θα κοιτάξουν όλοι τα κινητά τους μήπως είναι το δικό τους κι εννοείται απογοητευμένοι επιστρέφουν στο διάβασμά τους.

    β) ο ξεχασιάρης έχει συνήθως αστείο ήχο (ας πούμε για παράδειγμα πολυφωνικό του summer jam ενώ είναι χειμώνας) ή το κλασσικό των Ericsson. Με το που ακουστεί ο ήχος, ο ιδιοκτήτης πανικοβάλλεται κι αρχίζει να ψάχνει με μανία το κινητό του μέσα στην τσάντα. Εννοείται πώς μέσα στην λύσσα του αργεί να το βρεί και με το που νιώσει κάτι στα χέρια του που μοιάζει με κινητό, πατάει όποιο κουμπί ακουμπήσουν πρώτο, τα δάχτυλά του. Συνήθως αυτό το κουμπί είναι της ανοιχτής ακρόασης κι έτσι όλη η βιβλιοθήκη ακούει ένα πολύ δυνατό "'ΕΛΑ ΡΕ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ;".


    • Ο Παπάρλας δε το βουλώνει ποτέ και δεν αρκείται στην ολιγόλεπτη και πλήρως κατανοητή φλυαρία πριν το διάβασμα ή έστω όταν έρθει ο φίλος του. Είναι συνήθως δύο ή στη χειρότερη τρείς. Το φύλο δε μας ενδιαφέρει στη προκειμένη περίπτωση καθώς Παπάρλας μπορεί να΄ναι κι αγόρι και κορίτσι με την ίδια συχνότητα. Γελάνε, εξιστορούν κατορθώματα, κοροιδεύουν στα ίσα περαστικούς και άμα τους ρίξεις καμιά ματιά φάση "βουλωνε" σε γράφουνε επιδεικτικά ενώ τουλάχιστον ο ένας απο τους δύο/τρείς σε κοιταξε στα μάτια την ώρα που τον κοίταξες και απλά συνεχίζουν την πάρλα. Αφού περάσει κάνα διωράκι σηκώνονται, κάνουν ασκήσεις ξεπιάσματος και ίσως ακουστεί και κάνα "Οοοοχ" και θα πάνε στο κυλικείο για διάλλειμα. Βιάσου, έχεις ένα τέταρτο για διάβασμα.

    • Ο Μόνιμος είναι αναπόσπαστο κομμάτι της βιβλιοθήκης κι όχι μόνο κατά τη διάρκεια της εξεταστικής. Τον πετυχαίνεις πάντα στο ίδιο σημείο, κι όταν λέω πάντα το εννοώ. Μπορεί να πας μία τελείως outsider μέρα όπως ας πούμε μία Τρίτη του Νοέμβρη,στις εννιά και τέταρτο το πρωί μόνο και μόνο ακυρώθηκε το μάθημά σου, ο Μόνιμος θα΄ναι εκεί. Όσον αφορά την περίοδο της εξεταστικής, δε ξέρω εάν έρχεται πρωί πρωί για να πιάσει Την Θέση του ή αν έχει πλέον γίνει κάτι σαν άγραφος νόμος που προβλέπει να μη κάθεται κανένας άλλος εκτός απο αυτόν εκεί.

    • Ο Αόρατος είναι και δεν είναι. Υπάρχουν περίτρανα αποδεικτικά στοιχεία υπέρ της ύπαρξής του όπως για παράδειγμα τα βιβλία του που τείνουν να είναι κι ανοιχτά με τετράδια και στυλό γύρω γύρω. Πάνω στην καρέκλα του υπάρχει μία τσάντα ή έστω ένα μπλουζάκι. Τί λείπει; Ο ίδιος. Όποτε κι αν περάσεις δίπλα από τη θέση μυστήριο, είναι κενή ενώ θα ορκιζόσουν οτί τη προηγούμενη φορά που πέρασες η διάταξη των συμπραγκάλων του ήταν διαφορετική. Αυτό θα συνεχιστεί έως τη creepy στιγμή που θα περάσεις και όλα αυτά που ανήκουν στον Αόρατο θα λείπουν κι αυτά. Αποτέλεσμα; Αρχίζεις και ψιλοφοβάσαι τη περιοχή αυτή κι αποφεύγεις να περνάς απο΄κει ακόμα κι αν χρειαστεί να κάνεις κύκλο για να πας στη θέση σου.
    extra-tip: Πηγές θέλουν τον αόρατο να λατρεύει το "Σμέουρο".


    • Ο Νομικάριος που είναι τόσο επιβλητικός με τα χοντροκομμένα βιβλία δικαίου του που ειλικρινά κάθε φορά που πετυχαίνεις έναν σου σφίγγεται η καρδιά. Εμπορικά,συνταγματικά ,αγροτικά, αστικά, διοικητικά, υπεργαλαξιακά δίκαια που το μικρότερο βιβλίο τους, ανέρχεται στις 1200 σελίδες και μιλάμε δεν είναι να του πείς τίποτα επεδή άμα στο φέρει στο κεφάλι πάει, ψόφησες και μετά όχι τίποτ'αλλο, με τόσους νόμους και κανόνες που΄χει διαβάσει δεν έχεις στον ήλιο μοίρα να αποζημιωθείς.
    extra- tip: Εννοείται πώς ένας νομικάριος που σέβεται την εικόνα του δε πάει πουθενά χωρίς τον κόκκινο αστικό του κώδικα. Κι όταν λέω πουθενά εννοώ ακόμα και στο κυλικείο, δίπλα στο σάντουιτς του μήπως και χρειαστεί να την πεί στον κυλικειάρχη για το οτί η φέτα ζαμπόν είναι πάνω απο την κασερένια κι οτί αυτό σύμφωνα με το άρθρο 12κλπ κλπ. ..

    • Ο Celebrity της βιβλιοθήκης αποτελεί κομβική προσωπικότητα της βιβλιοθήκης. Τον ξέρουν όλοι, τον χαιρετάνε συνέχεια, κάθονται του μιλάνε λίγο κι όταν βγαίνει για τσιγάρο έχει πάντα δυό-τρείς δίπλα του κάθε φορά διαφορετικούς. Ό,τι ώρα και να έρθει στην βιβλιοθήκη όχι μόνο θα βρεί θέση αλλά θα μπορεί να διαλέξει κιόλας απο όλες αυτές που του έχουν κρατήσει διάφορες παρέες για έχουν τη τιμή να τον έχουν στο τραπέζι τους.
    Τέλος, όταν πίνει καφέ στο κυλικείο ενώνονται τουλάχιστον τέσσερα τραπέζια για να χωρέσουν όλοι όσοι θέλουν να πούνε μιά κουβέντα μαζί του. Έλα κατάλαβες ποιόν λέω, σίγουρα τον ξέρεις!

    • Ο Βετεράνος είναι πιό ανεξήγητο φαινόμενο κι απο το πού χάνονται τα ζευγάρια των καλτσών μας μετά το πλυντήριο. Είναι άνω των εξήντα ,χωρίς καμμία υπερβολή, και διαβάζει άσχετα βιβλία μεταξύ τους. Αποτελεί στιγμή ψυχαγωγίας για τους φοιτητές καθώς όταν περνάνε απο δίπλα του ακούγονται φράσεις όπως "Κι αυτός Μαργαρίτη χρωστάει ακόμα χαχα" ή "Δες το ψαρωμένο πρωτοετάκι που διαβάζει".

    • Ο Πλάτωνας, δηλαδή όχι ακριβώς αυτός, αλλά τα καταραμμένα χαρτάκια του Ομίλου Πλάτωνα. Εκεί ρε συ που κάθεσαι έρμος κι ωραίος, προσγειώνεται κάτω απ'τη μούρη σου κι ακριβώς πάνω στην αράδα που διαβάζεις το χαρτάκι που με μαεστρία πέταξε ο άρτια εκπαιδευμένος πράκτορας του Ομίλου Πλάτωνα. Είναι τόσο πολλά που άμα έχεις ξεχάσει το τετράδιο σου, μπορείς να κρατάς σημειώσεις πίσω απο αυτά! Ομολογουμένως είμαστε η Γενιά των Χαρτακίων του Πλάτωνα. Για να μη μιλήσω για τα χαρτάκια που έγραφαν πάνω "Όχι όχι δεν είμαστε ο Όμιλος Πλάτωνα" !!!

    • Ο Κασετινάκιας, είναι ο,τι πιό άχρηστο κυκλοφορεί καθώς κουβαλάει στυλό με μπλέ, μαύρο, πράσινο, κόκκινο, ροζ, πολύχρωμο μελάνι. Μολύβια απλά ή μηχανικά, χάρακες, υπογραμμιστικά μαρκαδοράκια σε τουλάχιστον τρία χρώματα αλλά άμα πας να του ζητήσεις μία καταραμμένη ξύστρα θα γυρίσει και θα σου πεί μετά απο μισή ώρα ψαξίματος στην κλανο κασετίνα του οτί δεν έχει!

    • Ο Άγνωστος Χ. Τον βλέπεις να σε πλησιάζει και λες απο μέσα σου ότί πήρε λάθος την στροφή κι οτί πάει αλλού. Όμως αυτός αντί να αλλάξει "δρομάκι" σε κοιτάει επίμονα και ίσως σου χαμογελάσει. Τέλος έρχεται και σου απευθύνεται στα ίσα με το όνομά σου, σε ακουμπάει ελαφρώς στην πλάτη και σε ρωτάει πώς πάει η σχολή που τυχαίνει να την αποκαλεί με τ΄ονομά της κι αυτήν. Όλες αυτές οι κινήσεις του φανερώνουν πώς σε ξέρει καλά κι οτί σου έχει και οικειότητα. Ποιό είναι το πρόβλημα; Δεν έχεις ιδέα ποιανού χέρι έχεις στον ώμο σου και δε ξέρεις τί πρέπει να κάνεις. Δύο είναι οι λύσεις:
    α) παριστάνεις πώς τον ξέρεις και αρκείσαι σε γενικούρες με αποτέλεσμα να σου μείνει αιώνιο μυστήριο ποιός διάολος ήταν αυτός,
    β) ενοχλείς αμέσως τον διπλανό φίλο σου και λες στον Άγνωστο Χ "Απο'δω ο Τάδε" προσευχόμενος να έχει την καλοσύνη να ξεστομίσει κι αυτός το πολυπόθητο όνομά του. Προσοχή, όσο περιμένετε το όνομά του εσύ μη τον κοιτάς στα μάτια έτσι ώστε να μη περιμένει απο σένα να τον συστήσεις.

    Miscellaneous:
    Ο Γιατρός ήταν και πάλι εκεί!


    Τρίτη 16 Αυγούστου 2011

    Summer Times #3 "Το ποδήλατο θαλάσσης"

    Μέρος πρώτο

    Είσαι στην ξαπλώστρα σου και πίνεις το πλέον καυτό ice tea (bonus: μπορεί να διαβαστεί και με ελληνική προφορά που θα οδηγήσει σε αρχαίο ανέκδοτο) green σου, και ξάφνου, πετιέται η καταστροφική ιδέα που θα σου διαλύσει την υπόλοιπη μέρα. Ξεπροβάλλει σαν αχτίδα και σε κάνει σχεδόν να παραμιλάς και να μη μπορείς να εξηγήσεις στους δίπλα σου τί ακριβώς έχεις σκεφτεί. Τελικά καταφέρνεις να την ξεστομίσεις και δυστυχώς ένας από τους τρείς (στατιστικό αποτέλεσμα) θα τσιμπήσει και θα συμφωνήσει να... νοικιάσετε ποδήλατο θαλάσσης.

    Πρέπει να συνεχίσω ή σου ήρθε ήδη στο μυαλό σου η φρικτή ανάμνηση που σίγουρα έχεις απο τέτοιου είδους περιπέτεια;

    Ακολουθεί περιγραφή

    Τα ποδήλατα θαλάσσης κυκλοφορούν επι το πλείστον σε χρώμα απαράδεκτου πορτοκαλί, εμετικού κίτρινου και σπανιότερα σε ξεθωριασμένο μπλε. Μπορείς να βρείς:


    1. μονοθέσιο εάν είσαι emo και αγαπημένο σου φρούτο είναι το πεπόνι,
    2. διθέσιο εάν ο φίλος σου/η φίλη σου είναι τόσο χτυπημένος/η όσο εσύ και έδωσε την συγκατάθεση του γι'αυτό το έγκλημα και φυσικά σε
    3. τετραθέσιο που αν το χρησιμοποιήσεις ποτέ σου, τότε εσύ κι η παρέα σου είστε ένα μάτσο βλάκες, αλλά το να προσπαθείς να μου ρίξεις στάχτη στα μάτια ειναι ,μάταιο γιατι είσαι κι εσυ βλάκας γιατί α)είσαι πάνω στο ποδήλατο και β)εάν δε ταιριάζατε-ξέρεις την συνέχεια.

    Πέμπτη 11 Αυγούστου 2011

    Summer Times #2 "Пάρτα μωρή άρρωστη"

    Μόνο και μόνο επειδή δε κατάφερε ποτέ του να γίνει κάτι καλύτερο, ο ιός της γρίπης κομπλεξικότερος απο ποτέ, χτυπάει αλύπητα αθώους ανθρώπους που ας πούμε μόλις αγόρασαν και το τελευταίο τζιτζιμπλίγκι για να πάνε στο νησί να κάνουνε ρημαδοδιακοπές. Το μαγιώ, και το αντηλιακό που αγόρασες μισή ώρα πριν βάλεις θερμόμετρο, περιμένουν να σε νιώσουν πάνω τους, αλλά εσύ θα αρκεστείς στο να μιζεριάσεις την ώρα πού όλοι θα κάνουν τα παρθενικά τους τσαλαβουτήματα στις Χαλκιδικές.
    Παρακάτω ακολουθεί μιά περιγραφή του τί πρόκειται να περάσει ο καλοκαιρινός άρρωστος για να νιώσουν οι μη καλοκαιρινοί άρρωστοι σκουπίδια που θα αφήσουν τον φίλο τους μόνο ή στη χειρότερη των περιπτώσεων για όλες τις πλευρές, τον πάρουν μαζί τους!
    • Πονόλαιμος: Η ζωή σου είναι τέλεια, έχεις ένα τριημεράκι να σε περιμένει και την ώρα που καταπίνεις αυτό που πίνεις σου γκρεμίζονται όλα. Επιπλέον εφέ: ήχος από τζάμια που σπάνε. Όσο και να προσπαθήσεις να κοροϊδέψεις τον εαυτό σου οτί και καλά ο λαιμός σου γρατσουνίστηκε για κάποιο λόγο, ξέρεις καταβάθως πώς ο χυμός δεν έχει ψαροκόκαλα. Εδώ μπορούμε να φανταστούμε τον ιό της γρίπης να τρίβει τα χεράκια του και να γελάει σατανικά μπροστά απο την κονσόλα του. Έκανε αισθητή την παρουσία του και φαίνεται να κερδίζει τη μάχη στον πόλεμο που ξεκίνησε χωρίς να τον έχει προκαλέσει κανένας. Αρχίζεις λοιπόν και συμφιλιώνεσαι με το γεγονός οτί θα έχεις ένα τριήμερο συνάχι και έχεις ήδη γκρινιάξει σε δυό-τρείς φίλους σου για τον λαιμό σου. Αυτό φυσικά δε θα περάσει έτσι και αφού το βράδυ σου ήδη καταστράφηκε γιατί έπινες την μπύρα σου αφού πρώτα την έκανες γαργάρες μέσα στο στόμα σου έτσι ώστε να μη χρειάζεται να ανασηκώνεις τους ώμους σου, να κλείνεις τα μάτια σου και να σφίγγεις τα δόντια κάθε φορά που την καταπίνεις, ήρθε η ώρα του ύπνου όπου η:

    • Βουλωμένη Μύτη έχει σειρά να σου τσακίζει την διάθεση για ζωή. Όπως και να ξαπλώσεις, όσα μαξιλάρια και να βάλεις κάτω απ'το κεφάλι σου, όσο και να φυσήξεις τη μύτη σου, οι μύξες είναι σαν πιάτο φαγητό του Χόγκουαρτς που δε τελειώνουν κι έτσι η μύτη σου είναι καταδικασμένη σε βούλωμα για πάντα. Τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα σίγουρα κάτι παίζει με τις μυξες γιατί πολλές φορές δεν έχεις καμία μύξα στη μύτη σου αλλά εκείνη παραμένει βουλωμένη. Μου μυρίζεται "αόρατος μανδύας". Δηλαδή δε μου μυρίζεται ακριβώς επειδή...
    • Δε παίρνω γεύση και προφανώς ούτε μυρωδιά αν και κάτι μου λέει πώς πρώτα χρειάζεται να πάρεις μυρωδιά για να νιώσεις μετά γεύση. Θυμάμαι είχα ενθουσιαστεί όταν το άκουσα για πρώτη φορά και έχω την εντύπωση πώς έπαιξα αρκετό καιρό με αυτό. Αν κλείσεις τη μύτη σου και φας κάτι δε θα νιώσεις τη γεύση του. Θα αισθανθείς εάν είναι γλυκό, πικρό, ξινό ή αλμυρο, προφανώς θα καταλάβεις την υφή του, αλλά δε θα μπορέσεις να αποκρυπτογραφήσεις τί είναι! Αν δεν είναι τόσο συγκλονιστικό για σένα, τότε δεν έχεις παιδική αθωότητα μέσα σου. Αν τρέξεις να το δοκιμάσεις τότε είσαι και γαμώ τα άτομα.
    • Φτέρνισμα: όταν έχεις γρίπη τότε το φτέρνισμα είναι επικίνδυνο και παύει να είναι αστείο. Πονάει ο λαιμός σου, το σώμα σου, εκτοξεύεις άθελά σου διάφορα προς το γύρω κόσμο, σου΄ρχεται στο στόμα σου μία παράξενη γεύση που αν έπρεπε να βρω λέξη που να την χαρακτηρίζει θα ήταν η λέξη "σωθικό", επίσης αν δεν έχεις κάπου εκεί τριγύρω χαρτομάντηλο τότε είσαι αναγκασμένος μέχρι να βρείς, να ισορροπήσεις με τρόπο που μόνο εσύ ξέρεις τις μύξες για να μη φτάσουν το στόμα σου. Αν φτάσουν πρέπει να το έχεις ερμειτικά κλειστό, εκτός αν είσαι μόμολο πρώτης δημοτικού και γουστάρεις να τις τρως για κολατσιό.
    • Χαρτομάντηλα παντού: Τσαλακωμένα κομματάκια κωλόχαρτου, διπλωμένα όπως να'ναι χαρτομάντηλα σε σχήμα που θυμίζει για κάποιο λόγο γαρύφαλλο, μεγάλα χαρτιά κουζίνας πεταμένα απο 'δω κι απο'κει είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι μιάς γρίπης που σέβεται τον εαυτό της. Βρίσκονται σε κάθε απίθανο σημείο και είναι κάτι παραπάνω από πάρα πολλά. Και σα να μην έφτανε όλο αυτό που περνάς, υπάρχει πάντα κάποιος διάολος να σου την λέει επειδή τα αφήνεις όπου να'ναι. Δηλαδή ρε φίλε, βγάζω αυτή την αηδία μέσα από την ίδια μου την μύτη γύρω στις δέκα χιλιάδες φορές την ημέρα, πονάει το κάτω μέρος των ρουθουνιών μου επειδή έχει ερεθιστεί από το χαρτί και θέλεις να ψάχνω και κάδο από πάνω;
    • Κοτοπουλίαση: αυτό συνήθως συνοδεύεται με τα δέκατα. Δε καταλαβαίνεις πολλά από το περιβάλλον γύρω σου και η ζωή σου αποτελείται από το να πηγαινοφέρνεις τσάι απ'το ένα δωμάτιο στο άλλο μέσα απο τις άσκοπες περιπλανήσεις σου μέσα στο σπίτι.
    • Έλλειψη κατανόησης: Ψάχνεις για λίγη στοργή απο τους δικούς σου ανθρώπους, να σου πει κάποιος "Αχ το πουλάκι μου είναι άρρωστο" και το μόνο που ακούς να λένε είναι "Έλα μωρέ πώς κάνεις έτσι, γριπούλα είναι". Για να μη μιλήσω για την ατάκα που ακούγεται σαν τραγούδι της Βίσση "Καλά μαλάκα, μόνο εσύ μπορούσες να αρρωστήσεις με τέτοια ζέστη, χαχα!". Δηλαδή πρέπει να πάθω τακαμούρι για να μου κάνει κάποιος μιά αγκαλιά και μου χαιδέψει τα μαλλιά όσο εγώ θα βγάζω ηχάκια πόνου και γκρίνιας;
    Για να μη μιλήσω για τη φάτσα απέχθειας που παίρνουν οι σερβιτόρες των μπιτς μπαρ (που ήδη μας είναι απεχθείς λόγω της σωματάρας τους) κάθε φορά που προσπάθείς να βγάλεις απο μέσα σου εκείνον τον ήχο που ακούγεται σαν "hένα ζεστhό τσhάι με μέλι παρακhαλhώ".
    • Εφιαλτικά όνειρα: κι αυτό είναι ο,τι χειρότερο μπορεί να υπάρξει κατά τη διάρκεια μιάς νύχτας με πυρετό. Από μικρή έβλεπα πώς χρωστούσα λεφτά, είχα αργήσει σε κάποια εξέταση, πήγαινα ταξίδι χωρίς βαλίτσα ή το κλασσικό οτί έπεφτα από κάπου. Σιχαίνομαι τα όνειρα πυρετού και ένας από τους λόγους που δε πάω για ύπνο τώρα είναι για να τα αποφύγω.
    • Πρωινό ξύπνημα: Θα ξυπνήσεις με το στόμα ανοιχτό επειδή αναπνέεις με αυτό καθώς η μύτη κάνει ...διακοπές. Χμμ διακοπές. Ναι, ναι! Αυτό που δε κάνεις εσύ επειδή βλέπεις εκείνη δεν είναι άρρωστη! Που είχαμε μείνει; Α ναι. Έχει ξεραθεί ο λαιμός σου και δε βρίσκεις σάλιο ούτε για δείγμα ούτε καν πάνω στο μαξιλάρι.
    Εxtreme Hardcore (Do NOT try this at home):

    • part 1: Είσαι στο νησί και οι τσάντες θαλάσσης των φίλων σου είναι φουλαρισμένες με αντηλιακά, ρακέτες, περιοδικά, σταυρόλεξα, τράπουλες ενώ η δικιά σου ετοιμάζεται να γνωρίσει τον έξω κόσμο στα φάρμακα που αγόρασες απ'το φαρμακείο που by the way στάθηκε αφορμή να γυρίσετε όλο το άνω μέρος του νησιού για να το βρείτε. Σε κάποια στιγμή ορκίζομαι πώς μου πέρασε απο το μυαλό πώς η ύπαρξη αυτού του φαρμακείου ήταν νησιώτικος μύθος.
    part 2: Είσαι ο μόνος άνθρωπος που κάνεις λογαριασμός 22Ε σε καραμέλες για τον λαιμό που ξέρω.
    • Πίνεις κοκτέηλ χωρίς τον θρυμματισμένο τους πάγο. Και επειδή μόνος σκοπός μου δεν είναι να μεθύσω η βλακεία του "Έλα ρε συ, θα σε χτυπήσει πιο γρήγορα χωρίς πάγο" δε μετράει.
    • Δε τρώς παγωτό! Το "έλα ρε συ, καλύτερα έτσι! Το παγωτό παχαίνει" απο το ένα μου αυτί μπαίνει και απο το άλλο βγαίνει την ώρα που εγώ ετοιμάζω το πυροβόλο μου να εξολοθρεύσω τον και καλά συμπονετικό που το ξεστόμισε.
    • Δε μπορείς να χτυπήσεις ένα νησιώτικο γκομενάκι της προκοπής γιατί δε μπορείς να μιλήσεις καλά καλά.
    • Ζητάς τραγούδι απ'τον DJ με γραμμένο μήνυμα στο κινητό.
    ...Όταν ο καλοκαιρινός πυρετός δε χτυπάει τα νησιά, αλλά ΕΣΕΝΑ.


    Πέμπτη 16 Ιουνίου 2011

    SummerTimes #1 "Το Κουνούπι"

    Το να μη σε ξυπνάνε κεραυνοί, αεροπλάνα, τρακτέρ και ξυπνητήρια το καταλαβαίνω, αλλά μην προσπαθήσεις να με πείσεις οτί δεν ανοίγει ακαριαία το μάτι σου κάθε φορά που ακούς εκείνο το απεχθές "τττζζζζ" μες το αυτί σου. Δε πα να'χεις να κοιμηθείς δυό μέρες, δε πα να φοράς ωτοασπίδες (υπερβολή φίλε) ο ήχος του κουνουπιού είναι εκκωφαντικός και  ικανός να σου χαλάσει ολοσχερώς τον ύπνο καθώς μετά ακολουθούν:

    • Η τρελλή με τη παντόφλα
    • Ο σάικο κίλλερ με όπλο την ίδια του τη παλάμη
    • Ο φλώρος με το βαπόνα



    Ας τα πάρουμε όμως με τη σειρά.

    Ανάβεις το φως γιατί όσο κι αν προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου οτί ήταν ιδέα σου το "ττζζζ" ξέρεις καταβάθως τη πικρή αλήθεια. Και να σου πώ και κάτι; Καλύτερα να το αντιμετωπίσεις απο τώρα που ξύνεσαι μόνο σε τέσσερα σημεία παρά όταν θα θες τέσσερα χέρια να σε ξύνουν. Ανάβεις λοιπόν το φως και αντικρύζεις μίνιμουμ τρία απο αυτά στους τοίχους σου. Τώρα ποιό είναι το θέμα; Να μπείς στη ψυχοσύνθεση του κουνουπιού και να παρατηρήσεις τα εξής:



    Μερικά απο αυτά είναι εντελώς βλαμμένα ή πολύ πανούργα και μένουν ακίνητα ενώ ξέρουν καλά οτί τους έρχεται η παντοφλιά/παλαμιά (για τους εξτρίμ χάρντκορ) με σκοπό ή

    α. να σε κάνουν να πιστέψεις οτί είναι ντεκόρ του τοίχου

    β. να σε κάνουν να τα λυπηθείς και να τους δώσεις μιά ευκαιρία να σου πιούν λίγο ακόμα αίμα

    γ. να θεωρήσεις άδικο τον πόλεμο καθώς έχεις να κάνεις με διανοητικά καθυστερημένο πλάσμα

    Όπως και να'χει το αποτέλεσμα θα΄ναι η επιβίωσή του.
                                            
    Ελπίζουμε σε αυτό το σημείο να μην είσαι τελικά εσύ ο διανοητικά καθυστερημένος και να του πετάξεις τα μάτια όξω με μιά πολύ απότομη, απάνθρωπη και αιματηρή κίνηση.

    Ωστοσο, υπάρχουν και τα ξύπνια κουνούπια που καταλαβαίνουν οτί δεν άναψες το φως για να πας τουαλέτα αλλά οτί είσαι εδώ γιάυτά. Επομένως με το που ανάψει το φως, αρχίζουν και μετακινούνται ή προς τις πάνω μεριές του τοίχου που δε μπορείς να φτάσεις ή απλά αρχίζουν και πετάνε απο δω κι απο κεί. Εσύ όμως είσαι πιό έξυπνος και θα ακολουθήσεις τα παρακάτω
    tips που θα σε οδηγήσουν στη νίκη.

    Κλείνεις το φως και περιμένεις επιτόπου ή για να'χεις πλήρη επιτυχία μπορείς να ξαπλώσεις και να παριστάνεις πώς κοιμάσαι. Προσοχή όμως μη το κάνεις πολλές φορές γιατί αρχίζουν και τη ψιλιάζονται τη δουλειά. Επίσης καλύτερα τις πρώτες φορές να εφαρμόσεις την τακτική "περιμένω δίπλα στον διακόπτη" προτού προβείς στο σχέδιο "κάνω πώς κοιμάμαι" για να μη πηγαινοέρχεσαι και σου φύγει τελειώς ο αληθινός ύπνος.

    Περίμενε λίγα λεπτά (είτε στην όρθια είτε στην οριζόντια στάση του σχεδίου) κι έπειτα τρέξε προς τον διακόπτη και άναψε το φως ξανά. Έχεις σίγουρα πετύχει διάνα, είναι εκεί, δίπλα στο προσκεφάλι σου. Εκείνο πλέον, ξέρει πώς έχει χάσει τον πόλεμο κι αν έχει λίγη τσίπα πάνω του θα περιμένει με αξιοπρέπεια τον θάνατό του. Εσύ απλά απόλαυσε την πραγματοποίηση της φράσης "Παίρνω το αίμα μου πίσω".

    Ειλικρινά έχω αναρωτηθεί αν τελικά το σουπερ τιμόρ θα έκανε δουλειά και ίσως ακόμα έχω σκεφτεί να κάνω προσπάθειες να δω αν υπάρχει. Επίσης σε αυτό το σημείο θα ήθελα να εκφράσω την επιθυμία μου να κάνω παρέα με τους τυπάδες απο τη διαφήμιση καθώς φαίνεται οτί τα παιδιά έχουν καταλάβει την σοβαρότητα του προβλήματος και σίγουρα είναι συνειδητοποιημένα και προφανώς ευαισθητοποιημένοι.

    Απλά η ένστασή μου είναι απλή. Τί να σου κλάσει το εντομοαπωθητικό; Σιγά ρε μη κάτσω να στήσω  ρεσεψιόν να τους κάνω και
    check-out. Η λύση είναι μία κι ας με κυνηγήσουν φιλοζωικές. Θάνατος σε όλα τα κουνούπια.


     Δε θα λέιψουν σε κανέναν εκτός φυσικά απο τους ιδιοκτήτες εργοστασίων με αντικουνουπικά. Και επειδή με στοιχειώνουν άθελά μου οι θεωρίες συνομωσιών μου και αρχίζω να σκέφτομαι διάφορα για τους εργοστασιάρχες αυτούς (οτί δηλαδή αυτοί οι ίδιοι κατασκευάζουν τα κουνούπια για να πουλάνε το εμπόρευμά τους), σταματάω εδώ.

    Παρασκευή 27 Μαΐου 2011

    Κατηγορίες σπαστικών ανθρώπων #9 "Ο βιβλιοθηκοσπάστης"

    Αφού λοιπόν βάλουν σε εφαρμογή κάθε ξεχασμένο ξόρκι και χορό για να πετύχουν τον τέλειο καιρό ενώ εσύ διαβάζεις και νιώθεις τον ήλιο που είναι τόσο κοντά αλλά ταυτόχρονα τόσο μακριά από σένα, να σου χαϊδεύει απαλά τα χέρια την ώρα που κρατάς σημειώσεις, οι βιβλιοθηκοσπάστες είναι γι'αλλη μιά εξεταστική εδώ για να σου βγάλουν τη πίστη.
    Όπως στις συναυλίες, στο σινεμά, στις ταβέρνες, στα αεροπλάνα και τις ΤσικνοΠέμπτες, υπάρχουν και στη βιβλιοθήκη εκείνοι που θα σε εκνευρίσουν. Παρακάτω ακολουθούν κατηγορίες βιβλιοθηκοσπαστών.

    • Ο Βηχάκιας  βρίσκεται στην βιβλιοθήκη για να:
    • α. σου θυμίζει τον παππού με την ροχάλα που είδες προχθές στο δρόμο
      β. σε αποσυντονίσει ακριβώς την ώρα που δε χρειαζόταν.
    • Για προχωρημένους:

      γ. σε κάνει να παίξεις άθελά σου το παιχνίδι "Πόσοι βήχες θα ακουστούν μετά τον πρώτο βήχα" το οποιό μπορεί να καταντήσει τόσο εθιστικό όσο το Wow.
      δ. σου θυμίσει τότε που ήταν Τσικνοπέμπτη και είχες γρίππη και να φοβηθείς για τα μικρόβια, να φύγεις απο την βιβλιοθήκη και συνεπώς να μη διαβάσεις.

      • Η Τακουνάτη τα κατάφερε πάλι. Μικρή ας πούμε πώς δεν ήταν και το πλέον αγαπημένο παιδί της οικογένειας. Για να μη μιλήσω για τότε που γεννήθηκε ο μικρός που περνούσε πιό απαρατήρητη κι απο τα καλοκαιρινά μονόχρωμα μπλουζάκια του Μπέρσκα ων 4.90Ε. Εν μέρει κατανοητό και δικαιολογημένος ο κομπλεξισμός που δημιουργήθηκε. Επίσης δεκτή και η ακαταμάχητη δίψα για προσοχή και δημοσιότητα. Όμως εγώ γιατί ακριβώς να την πληρώσω; Δηλαδή δε μου φτάνει που'χω διαολοδιάβασμα και δεν έχω τί να φορέσω; Πρέπει να ακούω και τον ήχο των τακουνιών σου γκλαπ γκλαπ ενώ προσπαθώ να με πείσω οτί δε διαβάζω απο υποχρέωση αλλά επειδή μ'αρέσει;
    Μπράβο σου λοιπόν Τακουνάτη. Μέχρι και γκρουπάκι σου κάνανε στο φβ, σε σχολιάζουνε όλοι μέσα στην βιβλιοθήκη την ώρα που περνάς καμαρωτή καμαρωτή για να μη σου πω πώς ίσως σε δείχνουν και με το δάχτυλο. Ναι ναι, εσύ είσαι το high light στα θαψίματα του κυλικείου.
    Θρίαμβος μικρή μου τακουνάτη, θρίαμβος. Ξέρεις όμως ποιά είναι η κατάληξη ανρθώπων που επιζητούν μανιωδώς την προσοχή; Η αυτοκτονία.

    • Ο Καρεκλολάγνος όλη του τη ζωή περιμένει την ώρα και τη στιγμή που θα πάει στην βιβλιοθήκη για να παίξει με τις καρέκλες. Εννοείται πώς θα κάτσει σε κάποια που τρίζει για να κάνει το παιχνίδι του ακόμα πιό διασκεδαστικό. Τραβάει άλλη μία τουλάχιστον για να βάζει τα πόδια του, ενώ φυσικά περιμένει να ακούσει την απόλυτα ιδανική στιγμή για να την σύρει και να κάνει εκείνον τον αποκρουστικό και τυμπανοσπαστικό θόρυβο καρέκλας.
    Επίσης εδώ, ακολουθεί το παιχνίδι με το "Πόσες καρέκλες θα ακουστουν μετά την πρώτη καρέκλα".

    extra tip:

    Ο Καρεκλολάγνος δε διαβάζει στην βιβλιοθήκη επειδή δεν τον ενδιαφέρει άμεσα η σχολή του, καθώς όνειρό του είναι να δουλέψει σε παιδικά πάρτυ. Συγκεκριμένα θέλει να είναι εκείνος που απομακρύνει σε κάθε γύρο μιά καρέκλα απο τις "Μουσικές Καρέκλες". Ηδονικό.

    • Μερικοί άνθρωποι για να γνωρίσουν κόσμο βγαίνουν έξω, άλλοι γράφονται σε μαθήματα ας πούμε χορού, όμως άλλοι δίνουν πανελλήνιες για να περάσουν σε κάποια σχολή που προφανώς θα΄χει εξεταστικές περιόδους έτσι ώστε να βρίσκουν γκομενάκια στην βιβλιοθήκη με το πρόσχημα του διαβάσματος. Σε αυτή τη κατηγορία ανήκουν επάξια και τα δύο φύλλα και φυσικά κάνουν μπαμ απο μακριά. Έρχονται σουλουπωμένοι, βαμμένοι σενιαρισμένοι και απλά κόβουν κίνηση στους διαδρόμους της βιβλιοθήκης παριστάνοντας πώς ψάχνουν Την Ιδανική Θέση που θυμίζει λίγο αμερικάνικο "The One" όσον αφορά γκόμενους (βλ. Ted Mosby)
    Για να μη νομίσετε οτί υπερβάλλω, δείτε σε τί σημεία έφτασε ένας ρομαντικός γκομενάκιας!!! Εφοδιάστηκε με τριαντάφυλλο για να το προσφέρει σε όποια του κλέψει την καρδιά!
                                                        
    • Ο ακουστικάκιας που εφαρμόζει το εναλλακτικό είδος διαβάσματος με το να φαντασιώνεται οτί βρίσκεται σε club που παίζει πολύ δυνατή μουσική. Η διαδικασία που προσπαθεί να πετύχει είναι η εξής:
    Ακούγοντας μουσική και με την ψευδαίσθηση οτί βρίσκεται σε club, νιώθει υποσυνείδητα χαρούμενος κι ευδιάθετος. Ταυτόχρονα διαβάζει και σκοπός του είναι να πείσει τον εαυτό του πώς η χαρά που νιώθει πηγάζει απο το διάβασμα. Καταβάθως όμως ξέρει την αλήθεια. Πρόκειται για κλασσική περίπτωση ψυχασθένειας.
    Εκτός απο τον ίδιο του τον εαυτό, ο Ακουστικάκιας, έχει κι άλλα θύματα. Όλους όσοι βρίσκονται κοντά του καθώς άθελά τους μπαίνουν στη διαδικασία να φαντασιωθούν club αφού η μουσική του δε περιορίζεται μόνο στ'αυτιά του.
    Τέλος, ξέρει πολύ καλά οτί ακούγεται η μουσική και είναι σίγουρος γι'αυτό αφού έχει προσέξει ήδη τις στραβές ματιές που του ρίχνουν οι διπλανοί του ή το ρυθμικό κούνημα κεφαλιού του διπλανού του που άθελά του σκέφτεσαι κλαμπ. Όμως θα περιμένει να του κάνουν παρατήρηση για να του δοθεί η ευκαιρία να πει εκείνο το εκνευριστικό και ξαφνιασμένο "Α ναιιιιι; Αχ αχ αχ με συγχωρείς!". Κλανιάρη.
    • Ο Ανέμελος είναι εδώ για να σου θυμίζει συνεχώς πως μόνο εσένα καίγεται ο κώλος σου κι οτί δε προλαβαίνεις να βγάλεις την ύλη. Όποτε κι αν πέσει το μάτι σου πάνω του, εκείνος
    α. Κοιτάει συνέχεια πέρα δώθε στηριγμένος στο χεράκι του
    β. Γεμίζει το μπουκαλάκι του στον ψύκτη
    γ. Ζωγραφίζει αν έχεις τον θεό σου στο τετράδιό τού
    δ. Απλά ξεφυλλίζει το βιβλίο του.
    ε. Είναι στους υπολογιστές



    • Ο Γιατρός που διαβάζει εδώ και τέσσερα χρόνια (μιλάμε δηλαδή για 12 ολόκληρες εξεταστικές περιόδους) το σκούρο μπλέ βιβλίο "Γενικής Χειρουργικής". Έλα ρε φίλε τώρα, μεταξύ μας δε παίζει να΄ναι τόσο δύσκολο. Απλά γουστάρεις να ανήκεις σε μία διαχρονική κατηγορία βιβλιοθηκοσπάστη και σ'αρέσει να μας τη λες που είσαι από εκείνους που πέρασαν Ιατρική. Σε τα μας;

    • Ο Sosάκιας που έχει πρήξει κόσμο και κοσμάκι για να βρει σημειώσεις και SOS. Στο τέλος, έχει μαζέψει τόση σαβούρα απο παρατάξεις, φλώρους και φυτά που θα του'παιρνε λιγότερη ώρα να διαβάσει δύο φορές το βιβλίο του μαθήματος και μία αντίστροφα από το να προσπαθήσει απλά να ταξινομήσει την χαρτούρα του. Επίσης είναι ικανός να σε διακόψει για να σε ρωτήσει αν βγάζεις τα γράμματα απο κάτι φωτοτυπίες σημειώσεων.

    • Ο Πάμε Πακέτο. Μόνο η Βίκυ Χατζηβασιλείου λείπει και μιά θλιμμένη μουσική για να πλαντάξει όλη η βιβλιοθήκη στο κλάμμα. Δύο φίλοι απο τα παλιά συναντιούνται τυχαία στην βιβλιοθήκη την ώρα που ο ένας κατηφορίζει τον διάδρομο. Αγκαλιάζονται με τις ώρες κι ο πιό ευαίσθητος ίσως ξεφωνήσει ένα "Δε το πιστεύω" καθώς τα μάτια του λαμπυρίσουν απο δακράκια συγκίνησης. Έχουν τόσα να πουν κι όμως δε τους περνάει απ΄το μυαλό η λύση του να πιούνε έναν καφέ και ο ένας γυρνάει ολόκληρη τη καρέκλα του προς το μέρος του άλλου που θα σκύψει στα γόνατα για να τα πούνε με την ησυχία τους που φυσικά την στερούν από όλους τους άλλους. Το χειρότερο δε απ'όλα, είναι οτί κάποια στιγμή κάποιος θα ακουστεί είτε με κάποιο γέλιο είτε με κάποιο έκπληκτο "Καλά πλάκα κάνεις!" κι ο άλλος θα του πει χασκογελώντας "Σσσς" που σημαίνει πώς είναι ενήμεροι οτί βρισκονται ακόμα εντός της βιβλιοθήκης κι οτί δεν είναι απλά συνεπαρμένοι απο την τυχαία συνάντησή τους.

    • Ο Φωνακλάς Ψιθυράκιας. Όταν αυτός ο άνθρωπος ψιθυρίζει είναι ικανός να σου δημιουργήσει πονοκέφαλο με τις ...φωνές του. Καλύτερα να ούρλαιζε απο την μία άκρη της βιβλιοθήκης στον φίλο του που κάθεται στην άλλη "Ρε μαλάκααααα το 4ο κεφάλαιο είναι στην ύυυυλη;" παρα να ψιθυρίζει τόσο δυνατά.

    • Ο Άπλας ή ο Έλα μωρέ ποτέ του δεν αγχώνεται, ποτέ του δε θεωρεί πώς ίσως είναι η ώρα να στρωθείς γιατί ΔΙΝΕΙΣ ΣΕ ΠΕΝΤΕ ΛΕΠΤΑ. Αγαπημένες του φράσεις:
    α. Έλα ρε φίλε, σιγά εύκολα είναι αυτά.
    β. Πώς κάνεις έτσι ρε; Χαλαράααα έχουμε χρόνο.
    γ. Άντε και παίρνεις πτυχίο τί κατάλαβες;
    δ. Πάμε για κάνα καφέ;
    ε. Με τσίμπησε κουνούπι και περιμένω να σταματήσει το ξύσιμο για να ξεκινήσω.

    • Ο Καίγεται ο κώλος μου αντίθετα είναι πιό αγχωμένος κι απο πατέρα έξω απο την αίθουσα τοκετού. Δύο είναι τα τεινά
    α. Ο βέρος καίγεται ο κώλος μου, που τα αφήνει όλα κυριολεκτικά τελευταία στίγμή και πηγαίνει στην βιβλιοθήκη στο άνοιγμα και φεύγει με το καμπανάκι. Σηκώνεται μόνο για τουαλέτα κι αυτό αν είναι απόλυτη ανάγκη. Πίνει δεκάδες red-bull και είναι ο μοναδικός άνθρωπος που μπορεί να μεταδώσει το άγχος του σε ένα φανατικό "Άπλα ή Έλα μωρέ".
    β. Ο βλαμμένος καίγεται ο κώλος μου, που νομίζει οτί δε θα προλάβει μέσα σε ένα μήνα να βγάλει την ύλη. Συνήθως αυτοί είναι κι εκείνοι που ορκίζονται με κλάμματα οτί δε θυμούνται τίποτα ένα λεπτό πριν του μοιράσουν τα θέματα.
    • Ο Πάντα έχει πιό πολύ διάβασμα απο σένα θα σε μειώσει ακόμα κι αν σπόυδάζεις ούλτρα κβαντική αστροσυμπαντική μέγκαπυρηνική υπερέξτραφυσική. Σε βλέπει, σε πλήσιάζει, ξεφυλλίζει με απαξίωση και πολύ γρήγορα την γκουμούτσα βιβλίο που διαβάζεις και σου λέει "Τυχεράκια μόνο αυτό έχεις;". Όμως φτάνει με σένα. Ήρθε η ώρα να εκθιάσει τα κατορθώματά του και να σου πει για τις τετρακόσιες εικοσι χιλιάδες σελίδες που διάβασε, για την εργασία που του πήρε οχτώ μήνες να την τελέιοποιήσει και φυσικά να κράξει καθηγητές που δε του'βαλαν δέκα.
    Bonus Tracks:

    • Ο Σωσίας κάποιου φίλου σου που κάθεται ακριβώς στη θέση που ασυνείδητα κοιτάς στο παραμικρό σήκωμα των ματιών σου. Την πατάς κάθε φορά και για κλάσματα δευτερολέπτου σκέφτεσαι να πας να τον χαιρετήσεις.

    • Το Πανελλαδικιοτάκι που δε μου τη σπάει αυτό καθε αυτό κι όχι δε με απασχολεί που μου τρώει καρέκλα. Ίσα ίσα που δες τί σκεφτήκανε για να σε κάνουν να σπαστείς. Θυμάσαι τις δικές σου τραυματικές πανελλήνιες, το άγχος σου, τα κλάμματά σου, σου σφίγγεται η καρδιά και σε πιάνει το παράπονο που έκανες τόσο κόπο για να μπείς στη σχολή σου που τελικά είναι αυτό που είναι.

    Και να σαν μην έφταναν όλα αυτά ή μάλλον όλοι αυτοί, ορισμένοι ριζοσπάστες φτάνουν στο σημείο να μεταμφιεστούν σε καθυστεροπούλια που όλη μέρα κάθονται με το κώλο προς τα εμάς, στα παράθυρα και τιτιβίζουν ακατάπαυστα και χωρίς λόγο. Ναι, είμαι παιδί της πόλης κι όλη αυτή η "Μικρό σπίτι στο λιβάδι φάση" δε με ηρεμεί.

    Ακολουθεί τραγική ειρωνία:

    Την ώρα που τα κωλοπούλια κάνουν διαγωνισμό ποιό θα τιτιβίσει περισσότερη ώρα και πιό δυνατά, εγώ κάθομαι και διαβάζω θέσεις προάσπισης των οικολόγων-πρασίνων για την πανίδα!

    Τετάρτη 18 Μαΐου 2011

    Tru Storiz #1

     
    Δυό τρία περιστατικά της ζωής μου με έχουν κάνει να πιστεύω πώς όντως, όταν θες κάτι πολύ τότε το σύμπαν θα στο δώσει απλόχερα. Δε του είναι δα και κόπος, ολάκερο σύμπαν είσαι, και στην τελική δε του τρως και το ψωμί.
     Το θέμα κύριοι είναι εσύ πώς θα αξιοποιήσεις τις ιδανικές και συνήθως κατά σειρά συνθήκες ή αν θες συγκυρίες που σου χαρίζονται απο το Μέγα Σύμπαν (ναι κάτι θέλω και το γλείφω λίγο), έτσι ώστε να κατορθώσεις τον στόχο σου.
    Άντε πες, δεν είμαι βλάκας, βλέπω πως όλα μου πάνε κατ'ευχήν και θα κάνω εγώ την στραβή; Μα θα βάλω τα χεράκια μου να βγάλω τα ματάκια μου θα μου πείς; Εντάξει, ρομαντικά enough όλα άυτά κι εν μέρει και κατανοητά. Φυσικά αμα βλέπεις πώς το πράμα κυλάει όπως το θες, ή έστω κάπου σουλατσάρει  αλλά μπορείς να το διορθώσεις ή να κάνεις τα στραβά μάτια, δε θα το σταματήσεις.

    Έλα που όμως όλα μπορεί να πάνε όχι απλά στραβά αλλά κατά διαόλου όταν σταματήσει να αφορά τις δικές σου πράξεις και αρχίσει να επηρεάζεται κι απο τον αιώνιο "άλλο". Ωραία φίλε μου, εσυ μιά χαρά τα πας, άμα όμως ο άλλος δε θέλει δε πα να το θέλει το ...σύμπαν, δε θα πάει όπως το θες εσύ. Γιατί μάλλον ο άλλος νομίζει πώς θες να του το φας το ψωμί, ακόμα κι αν εσύ έχεις τις καλύτερες προθέσεις. Να του ψήσεις το ψωμί ή να του πας σε μορφή ας πούμε άλλων (αρτο)συσκευασμάτων.
    Εκεί το σύμπαν , ναι, κάνει την πάπια που περιμένει να γίνει γλυκόξυνη σε κάποιο κινέζικο γιατί όταν σου πέσουν τα καράβια έξω, θα ξεχάσεις άμεσα την μεγαλοψυχία του και θα ρίξεις το φταίξιμο σε αυτό κι όχι στον "άλλον".

     Όμως εδώ να μη ξεχάσω να αναφέρω πώς όταν το σύμπαν συνομοτήσει για τα θέλω σου, δε μπορεί να επηρεάσει τις...ορέξεις του άλλου. Επομένως θα σε βοηθήσει (και θα το κάνει) μέχρι εκεί που αρχίζουν τα θέλω του άλλου.
    Ποιός έχει την δύναμη να "αλλάξει" τα θέλω κάποιου προκειμένου να μη του χαλάν τη ζαχαρένια; Πώς μπορείς να εκπληρώνεις τα θέλω σου σχετικά με το άλλον, όταν πολύ απλά ο άλλος δε θέλει;
    Το σύμπαν εκεί σηκώνει τα χέρια του ψηλά κι ίσως  σε κοροιδέψει λίγο που φάνηκες τόσο αφελής όταν σου ξέφυγε η μικρή αυτή λεπτομέρεια.

    Με πιό απλά λόγια:

    Λογάριασες χωρίς τον ξενοδόχο!

    Δευτέρα 2 Μαΐου 2011

    Lov Storiz #4


    Τί είναι ο έρωτας;


    a. Απλό συναίσθημα                   b. Παιχνίδι στρατηγικής

    c. Χαρμόσυνη διαδικασία             d. Μία μπανάνα


    Η βοήθεια του κοινού μου λέει να αποκλείσω το "c".

    Η βοήθειά του τηλεφώνου δε μου βγήκε σε καλό αφού για πρώτη φορά στα χρονικά δεν απαντήθηκε η κλήση του παίκτη.

    To 50-50 μου αφήνει δύο επιλογές:

    Το "b" και το "d".



    Αν απαντήσω "μπανάνα" κινδυνεύω να το πάω αλλού και να κατηγορηθώ για σεξιστική επίθεση εις βάρος των αντρών. Ξέρεις, μπανάνα --> μακρόστενο --> έρωτας --> σεξ.

    Αν απαντήσω "παιχνίδι στρατηγικής" τότε εκτός του οτί μικρή δεν έπαιζα αρκετό stratego, έρχεται να επαληθευτεί εκείνο που λέει οτί "Αυτό που μας έρχεται πρώτα είναι το σωστό" μάλτιπλ τσόις φάση στα τεστ αγγλικών, αφού κάτι σκίρτησε μέσα μου όταν είδα το "b" αλλά είπα να ρίξω μιά ματιά ακόμα.



    Ακολουθώντας λοιπόν την αιώνια συμβουλή της καθηγήτριας αγγλικών μου, θα απαντήσω "Παιχνίδι Στρατηγικής".



    Ακολουθεί προσπάθεια επιβεβαίωσης:



    Η αλήθεια είναι οτί ποτέ δε μπήκα στον κόπο να ασχοληθώ παραπάνω απο το να κοιτάξω με σχεδόν απέχθεια του κουτί του stratego και να προσπαθήσω να μαθω κάτι παραπάνω απ'το οτί σκοπός είναι να του χτυπήσεις το στρατιωτάκι ή να του ρίξεις τα καράβια έξω δε ξέρω/δε θυμάμαι/δεν έμαθα ποτέ μου.

    Σύμφωνα με την επαγωγική μέθοδο έχουμε και λέμε:

    1.Η Μαρίνα δεν έπαιζε stratego μικρή.

    2.Ο έρωτας είναι παιχνίδι στρατηγικής τύπου stratego.

    3.Η Μαρίνα δε τα πάει καλά με τον έρωτα.

    άρα:

    Ο έρωτας είναι stratego.

    Συνεχίζω:

    Το stratego είναι παιχνίδι. Στον έρωτα υπάρχουν παιχνίδια φάση:

    • Δε με πήρε τηλέφωνο, δε θα τον πάρω ούτε κι εγώ.

    • Θα αργήσω να απαντήσω στο μήνυμα.

    • Δε θα δεχτώ να βρεθούμε με την πρώτη.

    • Χθες τον πήρα εγώ, σήμερα ας πάρει αυτός.

    • Θα του πω πώς θα βγω με δύο φίλους μου να δεί αυτός.

    • Θα χαθώ για καμιά βδομάδα να "κολλήσει".

    Και πάει λέγοντας και σταματημό δεν έχει και όποιος αρνηθεί πώς τέτοια παιχνίδια δεν τα'χει κάνει, είναι ψεύτης και το ξέρει. Εδώ μιλάμε για αθώα παιχνιδάκια που όμως μπορούν να μετατραπούν εύκολα σε πολύ ύπουλα και σκοτεινά. Ξέρεις, όρκοι για αγάπη, ψηστήρια χωρίς ηθικές αναστολές, κερατώματα ποτά και τσιγάρα.

    Η στρατηγική έχει ήδη κάνει αισθητή την παρουσία της, περίπου ανάμεσα στα ψηστήρια και στα ψεύτικα λόγια που μπορεί να χρησιμοποιηθούν. Υπάρχουν καλά μελετημένα σχέδια που υπόσχονται πώς αποτελούν την συνταγή για το επιθυμητό αποτέλεσμα. Όλα αυτά ναι, είναι απόλυτη στρατηγική.

    Το θέμα όμως είναι τί παραμένει αληθινό μέσα σ'όλο αυτό. Τί δεν είναι κατόρθωμα της στρατηγικής; Τι θα’ταν εκεί στην πραγματικότητα;

    Γιατί να πρέπει να παίξω stratego κι όχι ας πούμε κάτι πιό αθώο και απλό, κάτι πιό ανώριμο και όμορφο όπως ακριβώς θα έπρεπε να΄ναι ο έρωτας;

    Ή μήπως τελικά δεν είναι το "b" η απάντηση;

    Όμως τότε και πάλι; Γιατί τα πράγματα δεν είναι απλά κι εύκολα; Σαν τη μονόπολυ ας πούμε.

    Τυχαία πέφτεις στο κουτάκι πάνω στο ταμπλώ, αν έχεις τα χρήματα κι αν το θες το κάνεις δικό σου και μετά το προσέχεις, του βάζεις σπιτάκια και στη συνέχεια κερδίζεις από αυτό. Υπάρχουν οι εντολές, οι αποφάσεις και η φυλακή αλλά βρίσκεις τρόπο να ξελασπωθείς. Σε βοηθάνε οι κάρτες αποφυλάκισης, οι διαγωνισμοί ομορφιάς και οι υποθήκες. Είναι διαχρονικό παιχνίδι για όλες τις ηλικίες, όπως ακριβώς ο έρωτας.
    Μονόπολυ έπαιζα με τις ώρες μικρή.

    Τετάρτη 13 Απριλίου 2011

    Τον ξέρω απ΄το fb, πολύ καλό παιδί!

    Το μόνο που χρειάζεται για να μάθεις κάτι παραπάνω απο τα πάντα, σχετικά με κάποιον είναι απλά να ξέρεις το όνομά του.
    Βρε δε πά να τον έχεις δεί μιά φορά μέσα απ'το λεωφορείο;
    Να είναι φίλος του γνωστού του φίλου του γνωστού σου;
    Να έχετε πετάξει σκουπιδάκι στον ίδιο κάδο;

    Ξαναλέω, αρκεί να 'ξες το όνομά του το μικρό.

    Χάρη στο facebook και την καινούργια επαναστατική "αναζήτηση" ατόμων-χρηστών πάντα, το μόνο που έχεις να κάνει προτού γράψεις το... βιογραφικό του άγνωστου ενδιαφερόμενού σου, είναι να γράψεις το όνομά του. Κατευθείαν σου εμφανίζονται υποψήφιοι πρωταγωνιστές του "βιβλίου" σου, που αφού περάσουν από casting  πολύ βασικών κριτηρίων όπως:

    • επίθετο
    • κοινοί φίλοι (να΄το δεν ήθελε πολύ)
    • φύλλο 
    • μουσική που ακούει
    • άντε και σπουδές ή εργασία
    άντε το πολύ σου μένουν δύο. Κι όλα αυτά μόνο αν δεν τον έχεις ήδη καπαρώσει με την φωτογραφία του, που δε μπορεί όλο και κάτι θα σου θυμίζει όσο artistic και να'ναι. 

    extra tip: Αν είσαι και γυναίκα, η διαίσθηση σου, παίζει να τον έχει κάνει έως και friend request πριν αποφασίσεις να ενδώσεις στη μάστιγα των social networks. 
    Μήπως ακούγομαι λίγο υπερβολική με τον όρο "μάστιγα"; Όχι καθόλου και έχω σκοπό να σας τρομοκρατήσω ή ενθουσιάσω (ανάλογα την περίπτωση) ολοένα και περισσότερο.

    Αφού λοιπόν, ήδη ξέρεις βασικά πράγματα ήρθε η ώρα να μάθεις τις πιό έμπιστες λεπτομέρειες για την ζωή του, που ούτε ο ίδιος ίσως ξέρει ή για να μην ακούγομαι σα καφετζού, έστω έχει αποβάλλει απο τη μνήμη του.

    Ας πούμε:
    • Ξέρω τί έκανες πέρσυ το καλοκαίρι και πρόπερσυ και παραπρόπερσυ και αντιπαραπρόπερσυ. Πηγή; Τα album φωτογραφιών που φυσικά δεν είναι μόνο δικά σου αλλά και των συνδιακοπιστών σου. Αυτό με οδηγεί στο...
    • Δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιός είσαι. Σήμερα οι παροιμίες έχουν τη τιμητική τους κι έτσι δε θα 'ξηγηθώ πολύ όσον αφορά αυτό και θα αφήσω να εννοηθεί τί ακριβώς εννοώ. Ξέρω όχι μόνο που ήσουν τον Ιούλιο του 2010, αλλά και με ποιούς ήσουν στο δωμάτιο αφού είδα το σχόλιο του τάδε-Κίτσου να λέει "Όλο το βράδυ ξερνούσε ο μαλάκας, δε ξανακοιμάμαι μαζί του".
    • Μη κάνεις πώς δε με ξέρεις, σ'εχω δει με μαγιώ! Επομένως ξέρω για την εγχείρηση σκωληκοειδίτιδάς σου/ το απόκρυφο τατουάζ σου/ ελίτσα/ σημάδι εκ γεννετής σου κάτω απ΄τον αφαλό σου. Πρόσεξε όμως. Σ'εχω δεί απλά μιά φορά στο δρόμο και το μόνο που ήξερα για σένα ήταν το όνομά σου. 
    • Ξέρω που συχνάζεις όχι μόνο γενικότερα στη ζωή σου, αλλά ξέρω που ήπιες μπύρα και μάλιστα Guinnes την Τετάρτη 18 Ιουλίου του 2010. Επίσης ξέρω οτί το βράδυ θα πας στο Υποβρύχιο. Δε χρειάζεται να αναφέρω οτί ξέρω με ποιούς, πού θα συναντηθείς και τί ώρα. Κι αν κρίνω από την προηγούμενη φορά που ήσουν στο ίδιο μαγαζί (Παρασκευή 6 Απριλίου 2011) θα φορέσεις πουκαμισάκι.
    Εδώ η παράνοια του facebook θα μας επιτρέψει να κάνουμε ένα μικρό διάλειμμα απο αυτό και να κατευθυνθούμε λίγο στο άλλο μέγα site αυτό του youtube που θα με κάνει να σε γνωρίσω λίγο καλύτερα. Βλέπω  οτί έχεις ανεβάσει ένα τραγούδι στο facebook κι εγώ επειδή είμαι psycho δε θα αρκεστώ στο να το ακούσω απλά για να έρθω πιό κοντά με την ψυχοσύνθεσή σου, αλλά θα ανατρέξω στα σχόλια του βίντεο για να δώ τί τύποι ακούνε τέτοιου είδους τραγούδια. 
    Αφού σε κατατάξω στους μεταλλάδες(τυχαία η σειρά θέλω να με πιστέψετε!), στους ροκάδες, τους έντεχνους, τους νταμπστεπάδες και ετσέτερα ήρθε η ώρα να διακινδυνεύσω την φήμη της ομαλότητας μου και να πάω να ψάξω και το δικό σου σχόλιο έτσι ώστε να δω τη σελίδα σου στο youtube και να βρω κι άλλα αγαπημένα σου τραγούδια,  τί σε κάνει να γελάς από τα αστεία βιντεάκια που κυκλοφορούν και γενικότερα πού σ'αρέσει να λιώνεις. Εάν δε, βρώ και κάνα δικό σου βιντεάκι θα έχω στην βιογραφία σου ακόμα και αμοντάριστο εικονο-βιντεο-ακουστικό υλικό που θα κυκλοφορήσει σε bonus έκδοση.

    Τώρα, αν έχεις myspace ή στην χειρότερη hi5, τότε λέω να πάω να παίξω και κάνα joker σήμερα γιατί:

    Στο myspace θα εξακριβώσω 
    • σε τί επίπεδο βρίσκονται τα αγγλικά σου αφού εκεί περισσότερο έρχεσαι σε επαφή με ξένους, 
    • ποιόν θέλεις να γνωρίσεις στη ζωή σου, 
    • ποιοί είναι οι ήρωές σου και φυσικά 
    • πότε ήσουν τελευταία φορά στο internet. 
    Το Ηi5 μου δίνει την ευκαιρία να γνωρίσω την παιδικότητά σου καθώς σίγουρα θα το είχες φτιάξει σε πιό νεαρή ηλικία. Τώρα ή έχεις ξεχάσει 

    α. τον κωδικό σου
    β. την ύπαρξη της σελίδας σου

    Εκεί μέσα θα βρω νεανικές σου φωτογραφίες, τον κολλητό σου στο σχολείο, τα emo στιχάκια που έγραφες στα θρανεία με απώτερο σκοπό να σε κοροιδέψω κάποια στιγμή εάν τελικά καταφέρω να σε ...γνωρίσω.

    Oops, τί είπα; Α ναι, δε σε ξέρω ακόμα αλλά βρε αδερφάκι μου, προς στιγμήν είχα την εντύπωση οτί σε ξέρω χρόνια. Κοίτα μυστήρια πράγματα. Αφού μόνο το μικρό σου όνομα ξέρω κι έχουμε και μερικούς κοινούς φίλους/γνωστούς. Σημείωσε εδώ οτί τους κοινούς μας φίλους και γνωστούς παίζει να του ξέρω λιγότερο απ'ότι εσένα. Αλλά όπως και να΄χει θα΄θελα να σε γνωρίσω, έστω μιά μέρα πριν την κυκλοφορία του βιογραφικού σου!


    ΥΓ. Προς θεού για να μη με κράξει κανείς, προφανώς και όλα τα παραπάνω ισχύουν εάν τα προφίλ των εν λόγω "θυμάτων" είναι μερικώς ή πλήρως ανοιχτά. 


    Σάββατο 9 Απριλίου 2011

    Love Storiz #3

    Αν ξεκινήσω με την φράση που λέει
    • πώς ένας άντρας είναι ικανός για οτιδήποτε προκειμένου να ρίξει μιά γκόμενα.
    κινδυνεύω να ακουστώ αρκετά απόλυτη, φεμινίστρια ή πολύ χειρότερα σαν κάποια που την πάτησε, γι'αυτό θα το αλλάξω κάπως και θα πω το εξής:
    • ένας άντρας είναι ικανός και ιδιαίτερα πρόθυμος, να κάνει και να πεί οτιδήποτε θέλει να ακούσει η κοπέλα, προκειμένου να την ρίξει.
    Ναι το ξεστόμισα και στη παρούσα φάση της ταπεινής μου ζωής και φυσικά εμπειρίας. Επίσης θα έμπλεκα ακόμα και σε καυγά εάν κάποιος υποστήριζε κάτι διαφορετικό.
    Οι αιώνιοι και άλυτοι καυγάδες μεταξύ φίλων και φύλων που συνήθως καταλήγουν σε κουραδοαποφθέγματα χιλλιοειπωμένα, μασημένα, ψαγμένου και απαισιόδοξου νοήματος φάση:

    • Άβυσσος η ψυχή της γυναίκας
    • Οι άντρες είναι γουρούνια
    • Μακάρι να ήξερα πώς σκέφτονται οι γυναίκες
    • Μακάρι να ήξερα πώς σκέφτονται οι άντρες
    • Ο άντρας το μόνο που θέλει είναι να πηδήξει
    • Η γυναίκα θέλει σχέση/γάμο
    • Οι γυναίκες τα αναλύουν όλα
    • Οι άντρες είναι ωμοί
    • Οι γυναίκες είναι πουτάνες

    Αυτό που εννοούσα προηγουμένως με την τελική μου απόφαση για το πώς θα ξεκινήσω, είναι ότι με άλλα λόγια, οι άντρες ξέρουν πολύ καλά τί θέλει μιά γυναίκα και εφαρμόζουν την τακτική της εκπλήρωσης των "θέλω" της με τελικό σκοπό την ικανοποίηση των δικών τους. 
    Οι γυναίκες αντίστοιχα, ξέρουν πολύ καλά το παιχνίδι που παίζεται, όμως ο ρόλος τους απαιτεί να ευχαριστηθούν και να ικανοποιηθούν με όλα αυτά. 

    Με πιό απλά λόγια:

    Ένας άντρας θα προσφέρει απλόχερα αυτό ακριβώς  που θέλει να ακούσει μιά γυναίκα, έτσι ώστε εκείνη να "τσιμπήσει". 

    Αποτέλεσμα πρώτο;

    Να ευχαριστηθεί ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Είτε αυτός είναι εγκεφαλικός είτε σαρκικός.

    Αποτέλεσμα δεύτερο και σημαντικότερο;

    Μία σχέση μεταξύ δύο ανθρώπων που βασίζεται στο κενό νοήματος και στην καίρια και προσωρινή εκπλήρωση αναγκών. 

    Κι όλα αυτά γιατί και τα δύο φύλλα, ανεξάρτητα από τις διαφορές τους, ανήκουν στην γενικότερη κατηγορία του ανθρώπινου είδους.

    Κι όλα αυτά γιατί μπορεί να έχουμε και οι δύο αυτό που θέλαμε έστω και για λίγο και ξανατονίζω ο καθένας με τον δικό του τρόπο, όμως κάποια στιγμή έρχεται στο προσκήνιο εκείνη η απουσία του ίδιου του νοήματος όλου αυτού και εκεί είναι ξαφνικά νιώθεις οτί όλα αυτά που είχες ήταν ψεύτικα. 

    Επίσης θα έμπλεκα σε καυγά αν κάποιος υποστήριζε πώς υπάρχει κάτι χειρότερο απο το να σταματάει κάτι να΄χει νόημα. Σχεδόν σε στοιχειώνει και σε κάνει να απορείς εάν όντως υπήρξε αφού είναι τόσο ανόητο πιά. Σε κάνει να σκέφτεσαι την κάθε σου πράξη, την κάθε σου λέξη, την κάθε σου σκέψη. Σε κάνει να σταματάς να ζεις αυθόρμητα. Ώριμα.

    Και τί γίνεται μετά απο όλα αυτά;

    Τίποτα καινούργιο, ξαναρχίζεις απο την αρχή. Το πολύ να αποστηθίσεις λίγο καλύτερα τα λόγια σου αυτή τη φορά.





    Παλαιότερα:   love storiz #1     love storiz #2

    Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011

    Κατηγορίες φρούτων # 5 "Το φάντασμα"

    Εκείνο που λέει πώς "δε το ξέρει ούτε η μάνα του" δε θα μπορούσε να ταιριάζει περισσότερο σε αυτή τη περίσταση. Το φρούτο που κερδίζει με το σπαθί του τον τίτλο του "φρούτο-φάντασμα" είναι το άγνωστο σε πολλούς "σμέουρο".

    Περιγραφή:

    Αναφορές και μαρτυρίες σχετικά με την εμφάνιση του σμέουρου, υπάρχουν μόνο απο κάτι σοφούς-γέροντες που το έχουν δει στα στοιχειωμένα χωράφια ή που διάολο φυτρώνει/εμφανίζεται. Όμως κι αυτές οι περιγραφές είναι αμυδρές όπως ακριβώς εκείνες που περιγράφουν τα UFO. Σχετική αναφορά για το χρώμα του, που τείνει να είναι ξεθωριασμένο γκρί έως λευκό. Επίσης, σύμφωνα με τους σοφούς γέροντες, είναι υπερβολικά μικρό κι αυτός είναι ένας από τους λόγους που δεν το βλέπει το κοινό μάτι.
    Το σμέουρο αποτελεί αγαπημένο φρούτο σχιζοφρενών που υποστηρίζουν οτί το έχουν δει. Φυσικά όλοι αυτοί τώρα βρίσκονται σε κάποιο φρενοκομείο τυλιγμένοι με ζουρλομανδύες κι ακόμα ουρλιάζουν πώς υπάρχει. 

    Γενικότερα αν ήταν:
    • ταινία, θα ήταν το "Η πόλη των φαντασμάτων".
    • τραγούδι, θα ήταν το "Sleeping with Ghosts".
    • βιβλίο, θα΄ταν μυστηρίου.
    • άγαλμα, θα ήταν προς τιμήν του "άγνωστου στρατιώτη"


    Πού μπορείς να το βρείς;

    Μάντεψε,
    -Πουθενά.

    Lifestyle:

    Το σμέουρο είναι κακεντρεχές, κοινώς σατανόφρουτο. Την βρίσκει με το να τρομάζει τα άλλα φρούτα. Συγκεκριμένα, φροντίζει να εμφανίζεται για κλάσματα δευτερολέπτου στα μάτια ενός φρούτου την ώρα που είναι με τη παρέα του έτσι ώστε να το βγάλουνε τρελλό όταν εκείνο πει οτί κάτι είδε. Επίσης είναι πειραχτήρι ή αν θες διαβολόφρουτο, επειδή συχνά παριστάνει το βατόμουρο και μπερδεύει τα άλλα φρούτα. Τέλος, είναι φρούτο μυστικοπαθές και κλείνεται πολλές φορές στον εαυτό του. 
    Γενικότερα είναι χαμηλών τόνων καθώς πάντα έχει το κινητό του κλειστό και οι φίλοι του συχνά του λένε ατάκες όπως:

    • Πού είσαι χαμένος ρε;
    • Έφαγα το κόσμο να σε βρω. 

    Miscellaneous:

    Η "Trident" κυκλοφόρησε τώρα τελευταία της τσίχλες με την ονομασία "mystery". Νομίζω πώς τώρα σας είναι εύκολο να μαντέψετε τί γεύση έχουν αυτές οι τσίχλες. Ο λόγος που ονομάστηκαν mystery οι συγκεκριμένες τσίχλες, είναι επειδή οι κατασκευαστές πέτυχαν τη γεύση του σμέουρου αλλά προφανώς κανένας δεν ήξερε πώς λέγεται το φρούτο. Έτσι πολύ απλά, κατέφυγαν στο πολύ πιασάρικο τίτλο που κεντρίζει τη περιέργεια πολλών. Επίσης, εκτός απο την ονομασία, άγνωστη είναι και η μορφή του σμέουρου κι έτσι εξηγείται και το ερωτηματικό που έχουν ζωγραφισμένο πάνω στη συσκευασία.




    Τέλος, το σμέουρο εμένα προσωπικά μου κάνει κάτι σε ερπετό. Δε ξέρω αν υπάρχει η λέξη "σμέρνω" πάντως η λέξη "σμεουροειδές" ακούγεται αρκετά αληθινή για να μην υπάρχει.



    Άλλα σπαστικά φρουτάκια: καρπούζι,  πεπόνι, ανανάς, μανταρίνι

    Τρίτη 1 Μαρτίου 2011

    Περί ορέξεως λοιπόν.


    Τρώω ο,τι πιό αποτυχημένο κυκλοφορεί σε ετοιματζίδικη σούπα. Είναι ή Knorr ή Μaggie τοματόσουπα. Έγώ θα την χαρακτήριζα κλανόσουπα με φρέσκα κομματάκια εμετού αν και δε νομίζω πώς θα ψήφιζαν τη δική μου πρόταση στο meeting εν ονόματει "Ελάτε να βρούμε όνομα για την καινούργια μας σούπα". Το πολύ να έπαιρνα την ψήφο του χαβαλετζή του τμήματος. Ναι εκείνου που κοροιδεύει το αφεντικό όταν του΄χει πλάτη. Ναι εκείνου που έχει βγάλει αστεία παρατσούκλια σε όλους τους υπαλλήλους όχι μόνο της δικής του εταιρίας, αλλά όλων των εταιριών που βρίσκονται σε ακτίνα δύο χιλιομέτρων.
    Έχω την εντύπωση πως ξέφυγα απ'το θέμα αλλά τώρα που το σκέφτομαι και το παρατηρώ το πράγμα, διαπιστώνω πώς δεν έχω και κάποιο συγκεκριμένο θέμα να αναλύσω. Επιστροφή στα παλιά; Εάν κρίνω απο το σημερινό πρωινό, και δεν εννοώ το φαγώσιμο πρωινό, είχαμε μία βουτιά ολάκερη προς τα πίσω. Καιρό είχα να δημιουργήσω στον ίδιο μου τον εαυτό τόσο ισχυρό πονοκέφαλο από το λεγόμενο άγχος.  Ή τουλάχιστον δε θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που ξύπνησα με τόσο άγχος διοχετευμένο εντός του ταπεινού και καθόλου φιλικό προς τη πάρτη μου, μυαλό μου. "Τί του έχω κάνει ρε γαμώτη μου" αλά Φωτεινή προς Άσπα στο Fame Story 2; 3; Όπου αντικείμενο της πρότασης (δηλαδή το "του" μετά το ερωτηματικό "τί" στο ερώτημα που βρίσκεται εντός εισαγωγικών για τους μη θεωρτικάριους) να σημειωθεί το μυαλό μου.
    Μα τί του συμβαίνει; Γιατί τόσο άγχος ρε αδερφάκι μουι; Τί σου πάει στραβά δηλαδίς να'ούμε; Δε θα μπω στην διαδικασία μικρότητας και σαδισμού θα έλεγα, που ενθαρρύνει την βελτίωση της διάθεσής μου εις βάρος ουσιαστικά άλλων ανθρώπων που τραβάνε τα χίλλια μύρια ενώ εγώ κάθομαι μπροστά στον υπολογιστή μου με την κούπα μου γεμάτη με αηδιαστική σούπα που φαντάζει έως και χαβιάρι για ένα Αφρικανάκι. Ποτέ δε μ'άρεζε να σκέφτομαι την δυστυχία του άλλου για να "ξαλαφρώσω" εγώ. Δε θα το έκανα ποτέ μου.
    Ο καθένας σε αυτόν τον κόσμο έχει τα δικά του ζόρια και ο καθένας έχει το δικαίωμα να θεωρεί τα δικά του πιό σημαντικά απ'ότι του άλλου. Ενδεχομένως μερικά προβλήματα να είναι αντικειμενικά πιό ευαίσθητα από μερικά άλλα, όμως αυτό δεν είναι λόγος να βγάλουμε τις ζυγαριές και να αρχίσουμε να ζυγίζουμε τα προβλήματά μας λες και συμμετέχουμε σε κάποιο διαγωνισμό κακοτυχίας.
    Αρνούμαι λοιπόν κατηγορηματικά να νιώσω καλύτερα επειδή κάποιος άλλος υποφέρει αυτή τη στιγμή και καταδικάζω μία φράση που είχα διαβάσει σε μήνυμα στο κινητό όσο ψώνιζα στη Ζάρα που έλεγε:

    "Αν αυτή τη στιγμή δε πονάς πουθενά, σκέψου πόσοι σε ζηλεύουν".

    Στη συνέχεια ακολουθούσε και το όνομα του κατόχου της φράσης ο οποιός τυχαίνει να είναι διάσημος Έλληνας συγγραφέας, όμως δε θα μπω στο κόπο να αναφέρω ποιός είναι γιατί μπορεί να είναι αναγνώστης του μπλόγκ μου και να νιώσει άσχημα που τον αμφισβήτησα. Εδώ θα ήθελα να υπογραμμιστεί το γεγονός οτί προφανώς αυτοσαρκάζομαι. Και που λες πολύ με εκνευρίζει που ορισμένες φορές πρέπει να εξηγώ είτε τα αστεία μου είτε ν διευκρινίζω πότε κάνω πλάκα και πότε όχι. Όμως τώρα έχω θέμα και κάνει μπαμ οτί ξεφεύγω και ξαναγυρνώ στο θέμα μου.

    Ξέρουμε όλοι μας πώς αυτή τη στιγμή, εκατομμύρια άνθρωποι πονάνε με τον τρόπο τους, είτε πνευματικά είτε σωματικά. Ο καθένας για τους δικούς τους προσωπικούς και ελπίζω σεβαστούς λόγους. Αυτό δε με χαροποιεί επειδή τυχαίνει να μην με απασχολεί αυτή τη περίοδο κάτι αξιοσημείωτο. Πάντα υπάρχουν λόγοι να μην νιώθεις καλά ακόμα κι αν δεν είναι δικοί σου αποκλειστικά. Μπορεί ένας φίλος να έχει ένα πρόβλημα και να θέλεις να του σταθείς. Δεν είναι δικό σου πρόβλημα αλλά είναι ικανό να σου χαλάσει την διάθεση και μάλιστα κατακόρον, επειδή πάνω απ'ολα είμαστε άνθρωποι πλημμυρισμένοι από εκατοντάδες και ποικίλα συναισθήματα τα οποία εκδηλώνονται απρόσμενα. Δε μπορώ με ένα κουμπί να με κάνω να σταματήσω να αισθάνομαι άγχος.

    Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011

    Κατηγορίες σπαστικών ανθρώπων #8 "Ο ΤσικνοΠεμπτιοσπάστης"

    Είναι τέλη Αυγούστου. Μπορεί και να'ναι αμέσως μετά τον Δεκαπεντάυγουστο οκ. Μιά παρέα καθημερινών ανθρώπων καθώς συνειδητοποιούν τη λήξη του καλοκαιριού και ύστερα από ένα γρήγορο σχεδιασμό των Χριστουγεννιάτικων διακοπών τους, αρχίζουν να καταστρώνουν το πλάνο των Καρναβαλιών καθώς η συγκεκριμένη γιορτή είναι ιερή για εκείνους. Ψάχνουν να βρουν πρωτότυπες ιδέες, έξυπνες μεταμφιέσεις, προβληματίζονται σχετικά με τα υλικά που θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν. Γενικότερα επικρατεί κλίμα ενθουσιασμού, σκληρής δουλειάς και δημιουργικότητας που συνοδεύεται με καζούρες και αστειάκια όταν κάποιος προτείνει κάτι σαχλό ή αν πορωθεί κι αρχίζει να μιλάει ασταμάτητα για την δημιουργία της στολής που σκέφτηκε:

    "Καλά ε; Θα βγει τέλειο έτσι όπως το σκέφτομαι. Είχα δει μιά εκπομπή που ένας τυπάς είχε χρησιμοποιήσει φεγγαρόσκονη και το είχε κάνει φοβερά, μετά θα πάρω λίγο από τη φόδρα από ένα μπουφάν του αδερφού μου που δε το φοράει πια΄και θα την κολλήσω πλάγια από το..."

    Ορισμένοι θα αρκεστείτε στο να (μας)τους χαρακτηρίσετε υπερβολικούς, άλλοι θα (μας)τους χλευάσετε και θα (μας)τους πείτε μωρά κι ανώριμα που κάθονται και πονοκεφαλιάζονται για το τί θα ντυθού(με)ν τα Καρναβάλια. Μερικοί όμως δε θα μείνετε εκεί και ξέρετε καλά ποιοί και τί είστε. Αμέσως συσπειρώνεστε κι οργανώνεστε γι'αλλη μιά φορά, έτσι ώστε να (μας) σπάσετε την ημέρα της ΤσικνοΠέμπτης στους φίλους μας. Αντίστοιχα οι "ΤσικνοΠεμπιοσπάστες" απαξιώνετε την ημέρα και κύριο μέλημά σας είναι να την κάνετε να φαίνεται όχι και τόσο ιδιαίτερη με όλα αυτά που θα κάνουν.

    Προς όλα τα αδέρφια Καρναβαλιστές εκεί έξω! Προσέξτε όλους όσοι:
    • Βγαίνουν έξω φορώντας αυτάκια λαγού, γατούλας και παριστάνουν τους καρνάβαλους βάζοντας στο ίδιο σακί τους ανθρώπους που έχουν μοχθήσει για την τέλεια στολή τους. Δε γίνεται να μου βγαίνεις με αυτάκια στο κεφάλι και να μου λες οτί ντύθηκες αγριόγατα ενώ ο διπλανός σου παρήγγειλε στολή απ' το ίντερνετ και κόντεψε να πέσει σε κατάθλιψη περιμένοντας το ειδοποιητήριο απ' το ταχυδρομείο ενώ είχε πάει ήδη Τετάρτη. 
    • Ανάλογα είναι και τα αυτάκια του στυλ χνουδωτές καρδούλες στο τελείωμά τους (μπλιάαα), φωτεινά αστεράκια, ανούσιες κεραίες, χαρούμενα φατσάκια. Ωωω! Τι ωραίο χνουδωτό καρδουλάκι έντυσες το κεφάλι σουυυυυ!
    • Αγοράζουν σπρέυ σε αποχρώσεις του πρασίνου και του μπλε και βάφουν χωρίς κανέναν λόγο κι αιτία τα μαλλιά τους. Ρε συ, πώς να σε πω. Δεν είναι οτί ακριβώς ντύθηκες καρναβάλι, απλά έχεις απαίσια μωβ μαλλιά που μοιάζουν με κούτσουρο απ' τα χημικά που τους έβαλες. Μα δηλαδή εδώ σας παρακαλώ φανταστείτε κάποιον που έψαχνε την τέλεια περούκα για να την συνδυάσει με την επίσης τέλεια στολή του. Μην τρελλαθούμε, δεν ανήκουν στην κατηγορία "Καρνάβαλοι" και οι δύο.
    • Οι άντρες ντύνονται ιερόδουλες γιατί το θεωρούν αστείο. Το αποτέλεσμα είναι να φαίνονται σαν εμετικοί τραβεστί που ψιλοσιχαίνεσαι ακόμα και να κοιτάξεις. Διχτυωτά καλσόν, κόκκινες δερμάτινες φούστες, τακούνια που τα λυπάται η ψυχή σου, ξεμαλλιασμένες βαλμένες στραβά περούκες, βάψιμο που θυμίζει αποτυχημένο evil clown και περπάτημα που θα αηδίαζε ακόμα και το δάχτυλο του τυπά από το Scary Movie 2.
    • Αξίζει να σημειωθεί πώς όταν ένας άντρας αποφασίσει να ντυθεί απλά γυναίκα, θα μιμηθεί ουσιαστικά τον απο πάνω. Κι εδώ τίθεται το εύλογο ερώτημα: δηλαδή οι γυναίκες είμαστε σαν σκατά; 
    • Οι πιτσιρικάδες ΤσικνοΠεμπτιοσπάστες μαζεύονται σε γκρουπ τεσσάρων με πέντε ατόμων, που έχουν κανονίσει μετά απο κληρώσεις στο σχολείο, εφοδιάζονται με αφρούς (χαλαρά με λεφτά απ'το ταμείο της τάξης) και σκοπός της βραδιάς τους είναι να ψεκάζουν ΤΑ ΠΑΝΤΑ και μάλιστα στο πρόσωπο του  και να γίνονται καπνός. Στην αρχή ίσως θεωρηθεί χαριτωμένο καθώς η πράξη αυτή κρύβει μέσα της παιδική ζαβολιά. Στη συνέχεια όμως είναι απλά σπαστικό κι ανούσιο.
    • Οι ΤσικνοΠεμπτιοσπάστες φροντίζουν να γεμίσουν ακόμα και την πιό ξεχασμένη απο τον θεό καντίνα στον δρόμο για Χαλκιδική. Ούτε λόγος να βρείς έστω μία σπασμένη τρίποδη καρέκλα σε ταβέρνα και εκείνη η απορία του "Τί ώρα ήρθανε και βρήκανε τραπέζι" πλέον είναι περιττή αφού ξέρεις πώς όλοι αυτοί είχαν σχεδιάσει απλά να παριστάνουν πως τσικνίζουν μόνο και μόνο  για να μη βρείς εσύ πουθενά να κάτσεις.
    • Οι γυναίκες που ντύνονται  σέξυ πασχαλίτσες ή μελισσούλες, σέξυ μυρμήγκια ή άλλα λοιπά σέξυ ζωάκια, έχουν σοβαρά σεξουαλικά προβλήματα. Αθώες (όχι ακριβώς με την πλήρη έννοια της λέξης) μόνο εάν είστε καλεσμένες σε κάποιο φετίχ πάρτυ και είστε καθ΄οδόν. Kορίτσια, θα το πω μία φορά: δεν υπάρχει και δεν γίνεται άλλωστε  να υπάρξει λόγος να υπάρχει σεξυ μπάμπουρας! Όχι, όχι, όχι, όχι, όχι. Όχι.
    • Δε θα  μιλήσω καν για τις σέξυ καλόγριες προφανώς.
    • Όσον αφορά σέξυ αστυνομικίνες, σέξυ νοσοκόμες. Δηλαδή μόνο εγώ δε βρίσκω κάτι έστω αστείο κι έξυπνο σε αυτή τη στολή; 
    • Τέλος, ο χειρότερος ΤσικνοΠεμπτιοσπάστης είναι αυτός που βρίζει και μισεί τα Καρναβάλια και θεωρεί όλους όσοι ντύνονται ηλίθιους. Δικαίωμά σου να μη ντυθείς αλλά όταν είσαι έξω ΤσικνοΠέμπτη βράδυ, να δέχεσαι την καζούρα φάση βλέπω πώς δεν έχεις ντυθεί κάτι αλλά θα σε ρωτήσω πικρόχολα "Τί ντύθηκες;". Επίσης όταν σε ρωτάνε γιατί δε ντύθηκες μην λες στον άλλον που είναι ντυμένος φάκιν' ντουζιέρα οτί είσαι κατά του θεσμού κι οτί δεν σ'αρέσουν τα Καρναβάλια. Τον πληγώνεις.
    "Είναι ωραία όταν η παιδικότητα χτυπάει την πόρτα των μεγάλων. Είναι επίσης ωραίο να υπάρχει ένα έθιμο που δεν είναι σοβαροφανές και κλισσέ. Και στην τελική ποιά γιορτή έχει την τιμητική της μία Πέμπτη;!".