Συνολικές προβολές σελίδας

Παρασκευή 21 Μαΐου 2010

7η ιδέα.

Τελικά η φράση "όλα ή τίποτα" δεν είναι τόσο χαζή όσο τείνει να ακούγεται με την πρώτη. Ξες, φαίνεται ουτοπιστική, εγωιστική και ίσως και ανούσια να ειπωθεί αφού δε μπορείς να τα'χεις όλα. Το θέμα όμως δεν είναι να έχεις τα πάντα, αλλά να μην έχεις κάτι μέτριο. Καλύτερα να μην έχεις τίποτα παρά να έχεις μερικά. Πώς να σου πω, νομίζω ξέρεις που το πάω. Ας φέρω ένα απλό παράδειγμα. Είσαι σε αυστηρή δίαιτα (γαμώ την δίκαια κοινωνία μου γαμώ) και θέλεις απεγνωσμένα σοκολάτα (δεν ευθύνεται μόνο η δίαιτα γι'αυτό), και σου δίνεται η ευκαιρία να φας μία νουαζέτα. Έχεις κάτι απο αυτό που θέλεις, αλλά φυσικά η μικρή αυτή νουαζέτα σου προκαλεί μεγαλύτερη επιθυμία τώρα και θέλεις κι άλλες σοκολάτες. Μία κίντερ μπουένο, μία λίλα πάουζ, μια ιον αμυγδάλου και φυσικά μία παυλίδης φράουλα. Ξέχασα τις μιλκες. Δε λέω μίλκα, λέω μίλκες. Τώρα ξαναγυρνάω στο προηγούμενο και υπενθυμίζω πως καλύτερο είναι να έχεις τα πάντα, δηλαδή πολλές σοκολάτες παρά να ξέρεις ο,τι δικαιούσαι μόνο το ένα μέρος αυτού. Καταλήγεις στην σκέψη πώς καλύτερα να μην έιχες φάει τη γαμημένη τη νουαζέτα, δηλαδή στο τίποτα.
Οκ, μπορεί να μου πεις εδώ πως "Δεν ισχύει σε όλα αυτό", εγώ θα σε προσπεράσω χωρίς να σου δώσω σημασία και θα σου πω, πως ναι, ίσως σε άλλα πράγματα να μην είμαστε σε θέση να αρνηθούμε το έστω κάτι λίγο θυσιάζοντας να πάρουμε μία γεύση απο το σύνολο, αλλά αυτό δε σημαίνει πως είμαστε ικανοποιημένοι. Ίσα ίσα που βλέπουμε στην ουσία το τί θα μπορούσαμε να είχαμε, αλλά με τί συμβιβαστήκαμε τελικά. Με τί μείναμε δλαδή στο χέρι. Θα έλεγα, με το πουλί στο χέρι, αλλά δε το λέω γιατί θα υπάρξει λογοκρισία και ειρωνία.
Τέλος, ναι εγώ πιστεύω πως αυτό ισχύει για όλα και για όλους. Βέβαια τίθεται ένα άλλο εύλογο ζήτημα, το οτί ποιός ορίζει που ολοκληρώνεται κάτι; Ποιός ορίζει αυτό το πάντα; Δεν είναι προφανές οτί συνέχεια κάτι θα βρίσκουμε για να μην είμαστε ικανοποιημένοι; Μία τόμπλερον ας πούμε.
Εγώ στη συγκεκριμένη περίπτωση τουλάχιστον (δεν εννοώ τις σοκολάτες) δεν αρκούμαι με αυτό που έχω. Πες με ο,τι θέλεις απο εγωίστρια έως αχάριστη. Δε με νοιάζει. Εγώ θέλω τα πάντα όσον αφορά το όλο θέμα. Ο,τιδήποτε λιγότερο απο τα πάντα με αφήνει παγερότατα αδιάφορη. Πως να σου πω, θέλω ιπποτισμούς, λαικισμούς(δε ξέρω γι'ακόμη μία φορά που είναι τα διαολοδιαλυτικά), καραμέλες, χειροπέδες, μαλλί της γριάς, ποπ κορν, βροχή, σάλια, θάλασσα, γλειφιτζούρια(ο,τιδήποτε μπορεί να συγχέεται με τον όρο αυτό), ασανσέρ, ταξί, εκδρομή, τηλέφωνο, γρατσουνιές και κλάμμα.
Ο,τιδήποτε λιγότερο, δεν μου κάνει καν το κλικ. Αλλά λέω μπούρδες, δε τελειώνει ποτέ. Δεν οδηγεί πουθενά για την ακρίβεια. Φειλ. Τα παρατάω.

Πέμπτη 20 Μαΐου 2010

α-πορείες.

Μαρίνα says (11:42 πμ):
 exi poria
Μαρίνα says (11:43 πμ):
 GIATI POTE DE KATALAVENW TI LEI O TYPAS STHN DUDUDKA?
 apla akuw

 Κική!! says (11:43 πμ):
 naiii kai gw

Μαρίνα says (11:43 πμ):
 " yayaba bubuti tata buru bla tara"
 me rythmo

 Κική!! says (11:43 πμ):
 hahha

Μαρίνα says (11:43 πμ):
  k meta

 Κική!! says (11:43 πμ):
 episis pote den katalavaina

Μαρίνα says (11:43 πμ):
 o oxlos
 apo pisw

Μαρίνα says (11:43 πμ):
 to KSANALEI!
 
 Κική!! says (11:44 πμ):
 ti leei i giagia sto dromo

Μαρίνα says (11:44 πμ):
 ekei mu eine adynaton na grapsw pws akugete!

 Κική!! says (11:44 πμ):
 pou fwnazei
 alla i gewrgia mou eksigise
 autoi pou einai apo konta
 ton akoune na fwnazei kanonika
 xwris ntountouka

Μαρίνα says (11:44 πμ):
 a nai
 ontws

 Κική!! says (11:44 πμ):
 opote kseroun
 kai episis
 mporei na kseroun k ta sinthimata idi

Μαρίνα says (11:45 πμ):
 episis swsto
 nai
 alla
 apo ti stigmi
 py kanis alos
 de ta katalaveni
 gt apla
 de mazeyonte kapu alu
 na ta fwnazune rythmika ?

 Κική!! says (11:46 πμ):
 hahhaha

Τετάρτη 19 Μαΐου 2010

Κάτι γνώριμο;

Ναι αν με ρωτήσεις, θα σου απαντήσω με εγκάρδια ειλικρίνια πως το μόνο που κάνω είναι να γκρινιάζω και να αγχώνομαι χωρίς όμως να κάνω την παραμικρή προσπάθεια για την απομάκρυνση των λόγων της γκρίνιας και του άγχους μου. Έξυπνο ακούγεται, γιατί θα μου πεις, αν εξαλείψεις τις αιτίες γκρίνιας και άγχους που τόσο καλά ξέρεις να ανταπεξέρχεσαι σε αυτά, τότε τί θα σου απομείνει να κάνεις εξίσου καλά; Έχεις δίκιο, προτιμώ να αγχώνομαι και να γκρινιάζω (ενίοτε και να φοβάμαι) για πράγματα που είμαι εξαιρετικά και μέχρι το κόκαλο ενήμερη, παρά να γκρινιάζω και να αγχώνομαι για κάτι που μου είναι παντελώς ξένο όπως ας πούμε το τί θα μπορούσε τώρα που εξάλειψα τους αρχικούς παράγοντες γκρίνιας και άγχους μου, να με αγχώσει και να με κάνει να γκρινιάξω. Αγχωτικό επίσης θα ήταν να μην ξέρεις από που θα σού'ρθει ο λόγος που θα σε αγχώσει. Αλλά κάτσε γιατί εδώ έχω πρόβλημα. Αν ξέρω οτί αργά ή γρήγορα θα έχω καινούργιους λόγους να αγχωθώ αλλά δε ξέρω τον τόπο προέλευσης και την χρονική τους τοποθέτηση, τότε αυτόματα έχω έναν υπέρτατο και τέλειο λόγο να γκρινιάξω! Επίσης, αν δε κάνω λάθος μία κατάσταση αβεβαιότητας είναι ο,τι καλύτερο για την παραγωγή άγχους. Κάτι σαν την υγρασία και τους μύκητες για παράδειγμα.Συμπέρασμα, ξεαγχώσου Μαρίνα, όλα θα πάνε καλά και θα ξανααγχωθείς. Θα έχεις ξανά πονοκέφαλο. Μην γκρινιάζεις!

Δευτέρα 17 Μαΐου 2010

Ε, γιατί;

Θα ήταν πολύ εγωιστικό να ρωτήσω ένα απλό και πολλές φορές γαμημένο  "γιατί";. Δηλαδή ρε φίλε, γιατί; Και ξαναλέω απλά, γιατί; Ίσως να είναι η λέξη που σκέφτεται κανείς πολλές φορές την ημέρα και μάλιστα για διάφορα θέματα.
Επειδή ας πούμε πιάστηκε το πετσάκι απο το τρίτο δάχτυλο του στο πιαστράκι της ομπρέλλας του και που κατάφερε να το απεγκλωβίσει με την πολύτιμη βοήθεια της φίλης του; (Για την ιστορία, τώρα είναι μελανί και καίει, επίσης δεν έβρεξε-ναι τζάμπα την άνοιξε την ομπρέλλα).
Επειδή ας πούμε κάποιος του μίλησε άσχημα χωρίς κανέναν λόγο. Επεισή ίσως κάποιος του έκανε κάτι που τον στεναχώρησε χωρίς κανέναν λόγο. Σου είπα θα΄ναι εγωιστικό.
Γιατί; Μου λες; Κι αν δε ξέρεις, τότε ποιός θα μου απαντήσει σε όλα αυτά τα γιατί; Άραγε υπάρχει μόνο μία απάντηση που τα καλύπτει όλα;
Γιατί δε κοιμάμαι απλά;

Το Πάρτυ.

Μετά τη μια το βράδυ, η Σαλονίκη είναι ωραία. Παίζει το αγαπημένο μου τραγούδι, αλλά δε μπορώ ούτε να το χορέψω, ούτε να το τραγουδήσω φυσικά. Και του το'πα του πούστη γαμώ. Κοιτάω ψηλά μπας και βρώ γνώριμα πρόσωπα, αλλά βλέπω μόνο ανθρώπους να πηδάνε και να κάνουν διασκευές στην δική τους γλώσσα. Με κοιτάς, με βλέπεις, σχεδόν τρέχεις και μ'αγκαλιάζεις. Τώρα παίζει το δικό σου αγαπημένο τραγούδι κι αυτό θα το χορέψω και θα το τραγουδήσω ακόμα κι αν ακουστεί τόσο χάλια που δεν θα καταλάβεις καν ποιό είναι!
Εκεί όμως που είσαι εσύ, δε παίζει την ίδια μουσική. Εκεί δε σ'αγκαλιάζουνε, εκεί ο τυπάς κοιτάει τη δικιά του ζωή, εγώ όμως έχω κολλήσει κάπου στο 2008 τώρα. Δεν ξέρω κανένα τραγούδι απο αυτά που παίζουν εκεί και δε μπορώ να τα χορέψω ούτε να τα τραγουδήσω. Δε συμμαζεύομαι όσο και να κουρευτώ.

" π.χ "

Χρήστος Παπαδόπουλος, Χωρίς Προφυλακτικό, Χύμα Ποτό, Χριστόφορος Παπακαλιάτης, Χυμός Πεπόνι, Χέζουμε Πατόκορφα,  Χάρρυ Πότερ, Χωρίς Πλάκα, Χρέη Πρωθυπουργού, Χωνάκι Παγωτό Χρόνια Πολλά :)

Δευτέρα 10 Μαΐου 2010

Any questions before we begin?

Αρχίζουμε; Ναι, εγώ αποφασίζω.

Λοιπόν για να δούμε, δε θα μου χρειαστεί στυλό, για την ακρίβεια άμα γράψω με στυλό θα κοπώ, οπότε ας πάρω ένα με μπλε μελάνι και ένα με μαύρο. Βασικά ας πάρω δύο με μπλε κι έναν με μαύρο. Σύνολο τρία στυλό, αλλά δε θα μου χρειαστούν γιατί απαγορεύεται να γράψω με στυλό. Βλέπεις το μηχανημα που θα διορθώσει  το γραπτό μου ξέρει να αναγνωρίζει μόνο μολύβι.
Τώρα που είπα μολύβι, θα πάρω μαζί μου τρία μολύβια απο εκείνα τα κίτρινα με τις μαύρες ρίγες που τα δύο από αυτά θα έχουν σβήστρα στο τελείωμα τους. Άλλα δύο κανονικά σκέτα μολύβια χωρίς σβήστρα. Ελπίζω όλος αυτός ο γραφίτης να μου φτάσει για τα εκατόν είκοσι κυκλάκια που έχω να μουντζουρώσω. Τί άλλο; Α ναι, μία μεγάλη άπσρη σβήστρα γιατί μπορεί οι σβήστρες των μολυβιών να χαλάσουν.  Εκτός των πέντε κανονικών θα πάρω και ένα μηχανικό που μόλις του έβαλα τέσσερις μύτες, πέταξα και μία 0,5 αν και το μολύβι αυτό θέλει 0,7 γιατί που ξες, μπορεί να κάνει ζέστη και να γινει διαστολή στο σιδερένιο μέρος και να αλλάξει το μέγεθος.  Για παν ενδεχόμενο όμως θα πάρω και μία ξύστρα μη τυχόν και σπάσουν και οι πέντε μύτες των μολυβιών μου και του...μηχανικού. Νομίζω τέλος με τα διαδικαστικά γραφικής ύλης. Πάμε παρακάτω.
Λοιπόν, πριν μπω στην αίθουσα να πάρω δύο μπουκαλάκια νερό, τσίχλες, καραμέλες, μία μίλκα φράουλα και μία ιον αμυγδάλου. Μου είχανε πει στις πανελλήνιες οτί η σοκολάτα σε ηρεμεί και μπορέις να σκέφτεσαι πιό καθαρά.
Αμάν, το σημαντικότερο θα ξεχνούσα, τί θα κάνω με την ώρα; Πώς θα ξέρω πόση ώρα μου μένει; Σιγά μην εμπιστεύομαι το ρολόι τοίχου που θα βρίσκεται σε περίοπτη θέση συνήθως στη μέση του τοίχου που θα κοιταω και θα έχει λευκό φόντο με μεγάλους μαύρους δείκτες. Μπορεί να κάνουν σαμποτάζ οι Αμερικάνοι και να το βάλουνε δέκα λεπτά πίσω έτσι ώστε να χάσω τα δύο τελευταία readings. Δε λες καλά που το σκέφτηκα; Θα βάλω του μπαμπά μου στο δεξί μου χέρι και της μαμάς μου στο αριστερό. Λες να κρεμάσω της γιαγιάς μου στο λαιμό; Μπα. Υπερβολή.
Ωραία, τί θα βάλω; Ε κάτι άνετο. Τα πράσινα μου πέδιλα με το τακουνάκι το μικρό και τη χρυσό εκείνο που μπαίνει ανάμεσα στον αντίχειρα και τον δείκτη μου, εκείνο το παντελόνι που είναι χαμηλοκάβαλο έτσι ώστε να βλέπουνε οι πίσω μου την χαράδρα και το στρινγκάκι μου και να μη μπορούν να συγκεντρωθούν στο γραπτό τους και φυσικά το άσπρο γελοίο πουκάμισό μου με τις ραμμένες πουά τιράντες απο πάνω του. Τέλεια.
Για να σκεφτώ τί άλλο; Ντάξει άμα ξεχάσω το χαρτί με τον κωδικό μου κλάιν μάιν, θα με κλάσουν ταρΧ/ που δε θα με αφήσουν να γράψω. Τί κι αν το λέει πίσω οτί φίλος άμα δε το'χεις μη κάνεις καν τον κόπο. Το πολύ να κάνω μια ψιλοσκηνή. Τέλος, τί ώρα δίνω; Μιάμιση; Τί ώρα λέει να'μαι κεί; Μισή ώρα νωρίτερα τουλάχιστον; Ε μιάμιση πλην μισή ώρα κάνει δύο παρά εικοσιπέντε. Σωστά.
Αίντε καλή μας επιτυχία!

Πέμπτη 6 Μαΐου 2010

Το δικός μας Πριγκηπάτο.

Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να σου φανεί κλαψομούνικο. Επίσης υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα να νιώσεις ταύτιση και αν σε κάνω να συγκινηθείς θα είναι το ιδανικό.
Χθες συνειδητοποίησα πως δεν έχω αλλάξει καθόλου. Μπορώ ακόμα να γελάω μέχρι δακρύων με αυτά που γελούσα πριν εφτά και ίσως παραπάνω χρόνια. Να κάθομαι στο ίδιο πεζούλι που καθόμουν μαζί σας μετά την έξοδο μας στα goody's και να μην θέλω να φύγω, όπως τότε που είχα φάει κατσάδα επειδή γύρισα στις δέκα σπίτι. Χθες μπορεί να μην έφαγα κατσάδα που γύρισα στις δώδεκα, τώρα είμαι είκοσι χρονών, δε μπορεί να μου πεί κανείς τίποτα. Ακόμα κι αν δε μείνω σπίτι και την βγάλω σε σπίτι γκόμενου επειδή είμαι είκοσι.  Δε θα με κατσαδιάσουνε. 
Μου λείπει ίσως να  σας παρακαλάω απο την Τετάρτη να κοιμηθώ στο Ρετζίκι το Σάββατο επειδή θα είναι όλοι. Θα είναι κι ο -άκης, θα βάλω και το λιπ γκλος που έδινε η Σούπερ Κατερίνα στο ασανσέρ για να μην με δεί ο μπαμπάς να βάφομαι στα δεκατρία μου.
Μου λείπει πολύ να μαζευτούμε σπίτι σου να ακούσουμε το καινούργιο Cd-single που πήρες γύρω στις τριάντα φορές ενώ θα κολλάμε αφίσες με άψογη τελειότητα στους τοίχους σου. Να σου ζητάω να μου μάθεις ακόμα ποδηλάτο, όπως ακριβώς εκείνη τη μέρα στο τηγάνι.
Μακάρι να μπορούσα ακόμα να παίξω "περίπτερο" με φυλλαράκια απο δέντρα για τσίχλες και σκουπίδια απο κάτω για περιοδικά και λεφτά. Να φάω μερέντα με ψωμί και να έχω στη τσέπη μου κατοστάρικο.
Χθες, έπινα καφέ στην Ναυαρίνου και μπήκαν δύο κοριτσάκια με την μπάλα τους να ζητήσουνε νερό αναψοκοκκινισμένα απο το παιχνίδι στη πλατεία. Ούτε που με κοίταξαν ενώ εγώ με θυμήθηκα να κάνω στο ίδιο στου Γαζία.
'Ιδια μέρη που άλλες φορές σε κάνουν να νιώθεις στασιμότητα και να σε κάνουν να θέλεις να φύγεις. Ίδια μέρη όμως που σε γεμίζουν ασφάλεια και ευτυχία.
Ίδιο πεζούλι, ίδια γέλια, ίδια πειράγματα. Ακόμα και οι φράσεις. Οι ίδιες ιστορίες τα ίδια άτομα.

Τετάρτη 5 Μαΐου 2010

Fuck Dreams I mean it

Ποτέ δε θα σταματήσει να σε κυνηγάει ο,τι και να πεις.
Δεν είναι όμως απαραίτητο να είναι κακό αυτό.
Ξές, χρειάζεται που και που, απλά συμβιβάσου με αυτό.
Όνειρο είναι, θα περάσει. Για την ακρίβεια πέρασε κιόλας.

http://www.youtube.com/watch?v=4N1mn_KUmbI

Δευτέρα 3 Μαΐου 2010

Κέφια.

-Το καζανάκι της τέταρτης απο αριστερά προς δεξιά τουαλέτας στην βιβλιοθήκη. Είναι κοφτό, μυτερό και πρέπει να πιέσεις με την παλάμη σου δυνατά για να το τραβήξεις με αποτέλεσμα να τραυματιστείς σε ένα καζανάκι.
-Την πόρτα της τρίτης απο αριστερά προς δεξιά τουαλέτας στην βιβλιοθήκη που δεν έχει το κοτσανάκι, κι ενώ κατουράς σε στάση που απαιτει μία τούρκικη τουαλέτα μπορεί να την φας στο κεφάλι.
-Το στεγνωτήριο χεριών στην βιβλιοθήκη. Μαν βάλε ένα χαρτί. Δε πρόκειται να κάτσω να περιμένω τον αέρα σου να μου στεγνώσει τα χέρια.
- Σκάει ένας Παλαιστίνιος σε ένα μπαρ!