tag:blogger.com,1999:blog-89675227782831563072024-03-14T06:29:14.830-07:00Marina, Marina MarinaaaMarina, Marina Marinaaahttp://www.blogger.com/profile/04539611640551024576noreply@blogger.comBlogger154125tag:blogger.com,1999:blog-8967522778283156307.post-69736920698331333032017-01-29T11:25:00.000-08:002017-01-29T11:38:35.864-08:00Let's do this <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Eχει 111 μέρες που νιώθω π(ι)εσμένη, αλλά ποιός μετράει;<br />
<br />
Εντάξει το ελέγχω, δεν είναι ότι τρελαίνομαι κιόλας. Με ανησυχεί βέβαια το ότι μου παίρνει λίγη ώρα να απαντάω σε ένα απλό "τί κάνεις" το οποίο προέρχεται από ενδιαφέρον και δεν είναι σαν εκείνα τα φευγαλέα της πλάκας. Όμως πιό πολύ με ανησυχεί ένα "τί κάνεις" που τελικά οδηγεί σε αδιαφορία προς τα γεγονότα που θα περιγράψουν οι λέξεις που θα δώσω ως απάντηση. Δε θα σταθώ εκεί όμως, άλλο είναι το θέμα μου.<br />
Για την ακρίβεια δεν νιώθω καλά, αλλά όχι ότι έχω σταματήσει κιόλας να ονειρεύομαι. Ίσα ίσα, βλέπω εφιάλτες και ξυπνάω φωνάζοντας μπας και ξυπνήσω και θυμηθώ τον φόβο ο οποίος με αποκοίμισε και με καλημερίζει για σήμερα.<br />
Αφού ξυπνήσω δε ξέρω ποιο ήταν τελικά χειρότερο, το ότι στον όνειρο εισέβαλαν ληστές στο σπίτι μου -το οποίο by the way, μισώ- ή ότι ξεκίνησε άλλη μιά μέρα που θα φοβάμαι μη χτυπήσει το κινητό, είτε επειδή θα ακούσω κάποιον να φωνάζει στην άλλη άκρη της γραμμής, είτε επειδή δε θα δω το όνομα που θέλω στο σημείο του αποστολέα του μηνύματος. Η μάλλον έχω και καλύτερο: να εύχομαι να μην ήταν τελικά αυτός που μου γράφει αυτές τις μπαρούφες στο μήνυμα.<br />
Μερικές μέρες που ακολούθησαν τέτοια πρωινά ξυπνήματα είχαν ως μόνο αξιοθαύμαστο επίτευγμα το να συρθώ απ το κρεββάτι έως τον καναπέ και πίσω. Με καινούργιο λάπτοπ όμως μιας και το προηγούμενο κάηκε μόλις εσύ τόλμησες να αγοράσεις ένα ζεστό μπουφάν αντί να δώσεις το ενοίκιο σου. Τώρα δεν ξέρω εάν αυτό πιάνεται στα new year's resolutions μου για φέτος περί "καθημερινού απλού improvement". Στον εφιάλτη τουλάχιστον σηκώθηκα και έτρεχα πάνω κάτω υπό το σασπένς μιας ένοπλης, παρακαλώ, ληστείας.<br />
<br />
Σ'αυτή τη φάση σίγουρα το όνειρο θα ήταν εντός εισαγωγικών καλύτερο.<br />
<br />
Άλλες μέρες πάλι, εμπεριείχαν αναγεννησιακές τάσεις κι ορισμούς βαρύγδουπων στόχων που έχουν ως θεμέλιο την φιλοσοφία εκμηδενισμού της μέχρι τώρα υπαρξιακής σου πορείας με το cheat όμως του να κρατήσεις τις εμπειρίες και τις γνώσεις σου ως πολεμοφόδια για το μέλλον. Δεν ξέρω, το όνειρο πάλι, είχε λήξει με μια σφαίρα στο κούτελο μου. Ένα άλλο φινάλε που θυμήθηκα τώρα ήταν να μου ανοίγει ένα ζόμπι με τσεκούρι το κεφάλι.<br />
Αν ασπαστούμε ψυχαναλυτικούς όρους και οδηγίες σε αυτό το σημείο, θα μπορούσα με καμάρι να αναφερθώ στην σύνδεση κρυφής επιθυμίας και ασυνείδητης έκφρασης της μέσω του μέσου "όνειρο". Με άλλα λόγια: βλέπω τον θάνατο μου στον ύπνο μου με σκοπό την αναγέννησή μου γιατί παραδέχομαι ευσυνείδητα την δυσαρέσκεια μου για τον τρόπο της σημερινής μου βιωματικής κατάστασης και επιζητώ απεγνωσμένα την αλλαγή της.<br />
Ίσως πάλι μπορεί να φταίνε οι ταινίες που βλέπαμε με τους φίλους μου εκείνες τις βραδιές που υποβάθμισα την αβεβαιότητα που με βασανίζει τον τελευταίο καιρό για θέματα ζωτικής σημασίας, στο αν θα πάρουμε κινέζικο ή πίτσα. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, τα πράγματα χειροτέρευαν όταν ερχόταν στο τραπέζι -κυριολεκτικά- το δίλημμα του αν θα πάρουμε τις θερμίδες της νουτέλας μέσα σε κρέπα ή πάνω σε βάφλα, μετά το burger. Βλέπεις, το αν θα παραγγείλουμε δυο φορές δεν ήταν θέμα προς συζήτηση.<br />
Με καμιά ντουζίνα κιλά παραπάνω, προσπαθώ να αντιμετωπίσω ανάλαφρα τις δυσκολίες που μου χτυπάνε την πόρτα -εκτός κι αν είναι τα κοινόχρηστα που ακόμα αναρωτιέμαι πόσα πληρώνει ο γείτονας του ογδόου εάν εγώ πληρώνω τριάντα ευρώ στον υπερυψωμένο ημιώροφο. Χωρίς ασανσέρ.<br />
Δεν μπορείς να αποφύγεις την ώρα της αναθεώρησης και όπως όταν πας να ξεσκαρτάρεις συρτάρια θα πετάξεις πράγματα έτσι πρέπει να είσαι έτοιμος να χάσεις και ορισμένα πατώματα κάτω από τα πόδια σου.<br />
Αμφισβητείς τον εαυτό σου για το γούστο που είχες πριν τρία χρόνια και πήγες και αγόρασες αυτό το μπλουζάκι, παίρνεις τηλέφωνα μες τα σκοτάδια και ρωτάς ξεχασμένους φίλους από τα παλιά εάν έπρεπε να είχες πολεμήσει πιο πολύ γι'αυτούς και καταλήγεις όπως και να'χει, είτε επειδή ξεσκαρτάρεις όπως είπαμε ρούχα είτε υπαρξιακές σου βάσεις, να κοιτιέσαι στον καθρέφτη απορώντας τί σκεφτόσουν.<br />
Το θετικό είναι τουλάχιστον, πως έτυχα το φλουρί προχθές κι αυτό ίσως μου αλλάξει την διάθεση η οποία λειτουργεί κάτι σαν "λάδια" αυτοκινήτου. Εάν είναι καλά, δε θα φθείρουν τον κινητήρα και φαντάζομαι ή μάλλον ελπίζω, επειδή δε ξέρω και πολύ από αυτά - τώρα ξεκίνησα να μαθαίνω- πως το αμάξι θα πάρει μπρος.<br />
<div>
<br /></div>
</div>
Marina, Marina Marinaaahttp://www.blogger.com/profile/04539611640551024576noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8967522778283156307.post-85662074074408566732014-12-29T06:33:00.002-08:002014-12-29T06:33:59.711-08:00Ένας χρόνος κι 9 1/2 εβδομάδες [πιό μετά]<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
Απόψε, η μυρωδιά των ζεστών μπισκότων καρύδα είναι πιο
έντονη απ΄ότι εκείνο το πρωινό. Τόσο πιο έντονη που σε αντίθεση με τότε που
είχε απλά ξυπνήσει εμένα, απόψε
κατόρθωσε να ξυπνήσει τις ίδιες εκείνες αισθήσεις και ορμές που με έκαναν να
γράψω αυτές τις αράδες-όπως ακριβώς γινόταν
και τότε.</div>
<div class="MsoNormal">
Μαζί με την καρύδα, τα μπισκότα ήταν ανακατεμένα με μουσική
κι αυτό τους αποδίδει –όσο να πεις- μια
κάποια μοναδικότητα. Μια μοναδικότητα που δεν ξαναγυρνάει όσο και να ακούσεις
την ίδια όμορφη μελωδία. Τώρα βλέπεις είναι βράδυ και συνοδεύεται από τρίτους, που όσο και να μη θέλω να το
παραδεχτώ κι ενώ όχι, δε ζηλεύω τίποτα και καθόλου, μου φαίνονται ξένοι. Μη σου
πω μάλιστα αν ποτέ τύχει και με ρωτήσεις, θα σου κάνω γκριμάτσα μη
αποδοχής. </div>
<div class="MsoNormal">
Το πάντα, το παντού και το οπουδήποτε, απόψε δε θα το πάρω
πίσω. Ούτε και με την διαίσθησή μου θα τα βάλω που με έκανες να της βγάλω το
καπέλο γι’άλλη μια φορά όταν δεν έγινε αυτό ακριβώς που περίμενα να μη γίνει. </div>
<div class="MsoNormal">
Λίγο θα στα χαλάσω στο υπερφυσικά ρομαντικό μου παραλήρημα
περί αγγιγμάτων μετατρέποντας το όλο σε ένα γελάκι που αφήνει λίγο αέρα να
φύγει κάνοντας το αριστερό μέρος των χειλιών μου να ρυτιδιάσει. </div>
<div class="MsoNormal">
Κατά κάποιο τρόπο ξέρω και ξέρεις και θα ξέρουμε. </div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>
Marina, Marina Marinaaahttp://www.blogger.com/profile/04539611640551024576noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8967522778283156307.post-48957043900139991902014-12-09T12:21:00.003-08:002015-04-25T02:23:29.458-07:00Επόμενη στάση.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Αποτυχία σημαίνει να αφήνεις το καυτό σου τσάι σε αντικειμενικά και οφθαλμοφανέστατα άβολο και ριψοκίνδυνο σημείο φλερτάροντας έτσι ξεδιάντροπα με την ήττα σου, για μερικά δευτερόλεπτα "ακριβώς εκεί που πρέπει" όντας σίγουρος πως, δε μπορεί, δε θα το ξεχάσεις και δε θα το τραβήξεις το ρημάδι το σεντόνι. Όμως τελικά θέλεις κι άλλα παραπάνω-να βολευτείς πχ καλύτερα- και ξεχνάς και το τραβάς τελικά το ρημάδι το σεντόνι.<br />
Χύνεται το καυτό τσάι κι εσύ επειδή βαριόσουν να τραβηχτείς λίγο, σήκω τώρα κι άλλαζε σεντόνι και ξέχνα οποιοδήποτε ηδονικό σημείο φάση "right there".<br />
Με πιό απλό σενάριο και για να μη νομίζεις πως συμβαίνει μόνο σε χαζούς καιροσκόπους απλά σκέψου πώς είναι η κάθε φορά που μπήκες στο λεωφορείο χωρίς να κόψεις εισιτήριο. Νιώθεις σπουδαίος που θα καταφέρεις να φτάσεις στην στάση σου όντας ένα κέρμα πλουσιότερος από τους συνεπιβάτες σου που δε τζογάρουν σαν κι εσένα. Είναι ακόμα σα να ξεγελάς το ίδιο το σύστημα μέχρις ότου δε σε αφήσουν να βγεις απο'κει μέσα αν δεν αποδείξεις μέχρι που μπορούν να φτάσουν οι ικανότητές σου να ξεγελάς κόσμο.<br />
Τότε πρέπει, αν θες να έχεις καταφέρει κάτι, να παίξεις το μεγαλύτερο θέατρο της ζωής σου, με σπαστά κείμενα σα τον ηθοποιό που ξεχνάει τα λόγια του, με μάσκαρα που τρέχει στα μάγουλά σου για μακιγιάζ και συνεπιβάτες σου για ακροατήριο.<br />
Εκεί μες το λεωφορείο σου, πρόσεξε μόνο μην ξεπεράσεις ποτέ την λεπτή γραμμή που σε χωρίζει με το ακροατήριό σου και ξεγελάσεις και τον εαυτό σου με τα ψέμματά σου.<br />
Στο κάτω κάτω, για τον εαυτό σου δε ξεκίνησε όλο αυτό; Θυμήσου ποιός θα έβλεπε ταινία καλοβολέμενα με το τσαγάκι του δίπλα;<br />
Το δεύτερο ρίσκο που οφείλεις να πάρεις είναι το να σε αποκαλύψουν οι φίλοι σου τα πουλιά για το πόσο γλυκά τους πότησες νερό όταν αυτά διψούσαν, σε αυτούς που δεν έπρεπε. Στον ελεγκτή του λεωφορείου ας πούμε. Ο οποίος δε, μετά θα αποφασίσει αν θα δώσει συνέχεια σε κάτι που κανονικά θα'θελε να δει τελειωμένο ή αν απλά θα διαγράψει το όνομά σου από την λίστα με αυτούς που θα χρωστάνε.<br />
Γνώμη μου είναι πως το να ρισκάρεις σημαίνει να παίζεις. Γνώμη μου επίσης είναι πως το παιχνίδι δεν είναι σοβαρό. Ποτέ δε θα ρίσκαρα για κάτι που δε διανοούμαι να χάσω.<br />
Ούτε και συνηθίζω να παίζω με κάτι που επίσης δε θέλω να χάσω. Ναι, ειμαι απο αυτούς που προτιμούν να αφήσουν το νάτσος με το πιό πολύ τυρί για το τέλος όπου θα έχει κρυώσει ενώ θα μπορούσα να το απολαύσω τώρα ζεματιστό. Βάφω πρώτα τα νύχια του δεξιού χεριού και αφήνω για το τέλος το εύκολο αριστερό με το καλό μου το δεξί.<br />
Έτσι όπως κι αφήνω για το τέλος τώρα το καλό:<br />
Ρισκάρεις, χάνεις, δε πειράζει δεν σε ένοιαζε και πολύ εξ αρχής για να ρισκάρεις. Όμως το συνηθίζεις τόσο πολύ που πιά κινδυνεύεις να χάσεις την αξία σου ως παίχτης. Γίνεσαι προβλέψιμος, οι κινήσεις σου ειναι γελοία αναμενόμενες, τα λόγια σου πιό πολυπαιγμένα κι απο το "Beggin' you" το 2009 και δε μένει κανένας πιά να ποντάρει πάνω σου.</div>
Marina, Marina Marinaaahttp://www.blogger.com/profile/04539611640551024576noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8967522778283156307.post-22725443347276443562014-04-12T14:14:00.001-07:002014-08-24T17:07:53.973-07:007 Μάρτη, Εκεί που δεν υπάρχει καμιά χώρα. <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Πόσα πράγματα θα μπορούσαν να ακολουθούν το "δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να..."<br />
...σε παίρνει ο ύπνος μπροστά σε αναμμένη ταινία,<br />
...μην χτυπάει το ξυπνητήρι σου το Σάββατο,<br />
<br />
... σε περιμένει κάποιος στον σταθμό την ώρα που κατεβαίνεις από το τρένο, έτσι ώστε να νιώθεις την καρδιά σου να χτυπάει τόσο γρήγορα όσο έτρεχε το τρένο λίγο πριν αρχίσει να επιβραδύνει για να σταματήσει τελικά μπροστά σε εκείνο το χαμόγελο που έψαχνες με μανία μέσα στον συνωστισμό της πλατφόρμας.<br />
Κι όμως, το να σου φανερώνεται μπροστά σου ένα πρόσωπο που τόσο πολύ δεν περίμενες, και που ακαριαία μέσα σου κάνεις προσευχές να μην είναι απλά κάποιος που να του μοιάζει και να'ναι όντως αυτός, ξεπερνάει την κάθε προσέγγιση του οποιοδήποτε καλύτερου.<br />
Όχι, πάλι ψέμματα. Αυτό που κλέβει την παράσταση εδώ, είναι ο λόγος που εσύ αναγκάζεσαι να κάνεις την εν λόγω προσευχή. Δεν είναι τίποτα λιγότερο από τους εσωτερικούς σου μοχλούς οι οποίοι είναι χίλιες φορές αποδοτικότεροι και γρηγορότεροι και που ξέρουν καλύτερα από εσένα τί ήθελες κι όσο, όταν επιτέλους κατάλαβες τί ήθελες, εκλιπαρείς τον θεό σου να'ναι αληθινό, εκείνοι ήδη το έφεραν μπροστά σου ήδη, χάρη στην μαγεία της αγάπης.<br />
<br />
Της αγάπης εκείνης που σκεπάζει την γύμνια σου, που φροντίζει τις πληγές σου, που αντιλαμβάνεται τις σκέψεις σου πριν τις μεταμφιέσεις σε λέξεις, που σε πηγαίνει για φαγητό στο αγαπημένο σου μέρος, που κάνει τους όλους να φαίνονται μηδαμινοί, που γελάει με το γέλιο σου, που φωτογραφίζει την λύπη σου, που εκμηδενίζει κάθε απόσταση και που τέλος είναι τόσο μαγική που ξορκίζει κάθετί σατανικό σε είχε λεηλατήσει.<br />
<br />
Τελική απάντηση στο ανύπαρκτο ερώτημα:<br />
Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να εμπιστεύεσαι σε κάποιον να χειρίζεται τους εσωτερικούς σου μοχλούς και να φροντίζει να'χουν πάντα λάδια για να συνεχίσουν να κινούνται όταν εσύ δεν ξέρεις να οδηγάς. </div>
Marina, Marina Marinaaahttp://www.blogger.com/profile/04539611640551024576noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8967522778283156307.post-27592048986086780002014-03-23T11:29:00.001-07:002014-08-24T17:08:09.407-07:00Όλα είναι δρόμος, όλα είναι σπίτι (sisters) <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Είχε τρείς βαλίτσες, έναν σάκο στην πλάτη, μια τσάντα στον ώμο και της δεύτερης μικρότερης την τιράντα να την εξοργίζει κάθε φορά που έπεφτε προς τον αγκώνα της, εμποδίζοντας την να χτυπήσει το εισιτήριο της εκείνο το σκοτεινά ροζ και χιονισμένο μεσόνυχτο στο, του μυαλού της, παραμυθένιο κέντρο της γης. Στην πραγματικότητα έβρεχε και οι παγωμένες μαχαιριές που έπεφταν στο πρόσωπό της, θα περίμεναν το φινάλε για να αποκαλύψουν τις μαγείες τους, όχι όμως τότε. Τίποτα ακόμα δεν είχε μπει στη θέση τους έτσι ώστε να'ναι η ώρα της τελικής κατάρρευσης όπου θα ακουγόταν και ο κρότος του πυροβολισμού που, μεταξύ των θυμάτων του, θα στόχευε και την έναρξη του επόμενου γύρου.<br />
<span style="background-color: #134f5c; color: #f9cb9c; font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: 13px; line-height: 18.200000762939453px;">Ήταν τόσο νωρίς που ακόμα δεν είχε ξυπνήσει καν αυτός που θα αποφάσιζε να αυτοκτονήσει εκείνο το σούρουπο. Ή μάλλον, η λέξη σούρουπο δεν ανήκει στο μέρος της ιστορίας μας, ας μείνει ένα σκέτο βράδυ. Η λέξη σούρουπο είναι ζεστή, μυρίζει κρασί και έχει λίγο αλμυρό δάκρυ ανακατευμένο με εκείνη την στάλα θάλασσας ,που έμεινε από το απόγευμα. Το βράδυ εκείνο, τίποτα δεν είχε να κάνει με αυτό που προασπίζει το σούρουπο. Το βράδυ εκείνο ήταν επιθετικό και τα σπαθιά που άνηκαν στα σύννεφα κομμάτιαζαν τον ασημένιο ουρανό κάνοντας τον να κλαίει με λυγμούς.</span><br />
Εκείνο το βράδυ της 12 Φλεβάρη, άλλοι κάνανε απεργία από την δουλειά τους, άλλοι από τον λήθαργο της ψυχαναγκαστικής σιωπής τους, άλλοι από την ανθρωπιά τους και ενας άλλος από την ζωή του. Ένας τυφλός γυρνούσε μια ταινία κι ένας άλλος που νόμιζε πως δεν ήταν, την κοιτούσε χάνοντας το νόημά της. Ήταν ήδη αρκετά αργά και η απόφαση είχε παρθεί. Θα αυτοκτονούσε, μα αυτή η τιμωρία δεν ήταν αρκετή κι έτσι προκάλεσε τους πάντες να θυμώσουν μαζί του και να τον μισήσουν αντί να του πουν καλό ταξίδι.<br />
Δύο ώρες ήταν η διάρκεια εκείνης της εφτάλεπτης ιδρωμένης και αλαφιασμένης αποστολής να πάει η τούρτα φράουλα εκεί που άνηκε. Εκεί που τελικά σκοτώθηκε η απελπισία και η ταπείνωση λες και η τούρτα φράουλα την υπερασπίστηκε και αφύπνισε όλα τα γλυκά που υπήρξαν μέσα σ'εκείνο το σπίτι για να ξορκιστεί μιά για πάντα η μαύρη ενέργεια που κατασπάραζε το κάθετι στο πέρασμά της αφήνοντας τα αποφάγια να βρωμίσουν.<br />
Μόλις είχε καεί η λάμπα, μόλις είχε κάνει εναν καινούργιο φίλο, μόλις είχε αφήσει κάτω τα μπαγκάζια της κι αμέσως έβγαλε απ'τις βαλίτσες της την περουσία της: 48 αστέρια, ένα μουσικό κουτί που έπαιζε την μελωδία του σπιτιού της, το κλεμμένο κερί, την εικοστή τέταρτη υπενθύμιση του οτί ο χρόνος δεν υπάρχει και τις χάρτινες λέξεις του μέλλοντός της.<br />
<br />
Προστατευμένη και με την δύναμη που ανακτούσε, άκουσε την γλώσσα του σπιτιού της και την μίλησε αφήνοντάς την να πλημμυρίσει μέσα της και όπως μόνο εκείνη ήξερε να καθαρίσει όλα τα μικρόβια του ξενιστή που την είχε λεηλατήσει. Επιτέλους τα αλμυρά δακρυά της κι ο ιδρώτας της χύθηκαν στην θάλασσα που βρέθηκε στη μέση της μεγαλούπολης. Βρισκόταν σπίτι.<br />
<br /></div>
Marina, Marina Marinaaahttp://www.blogger.com/profile/04539611640551024576noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8967522778283156307.post-732523966728482452014-03-02T11:36:00.000-08:002014-08-24T17:08:21.849-07:00Φουρτούνα στα ανοιχτά, παράθυρα. <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
"Αγοράκια που
κλαψουρίζουν κάπου στα πίσω καθίσματα ενώ εγώ έχω πονοκέφαλο" θα μπορούσε να
είναι η απάντηση στην ερώτηση τί τύπου άνθρωποι σε εκνευρίζουν που
δεν έθεσε κανείς άλλος παρά η αναγκαστική παρακινητική σκέψη αυτού του προλόγου.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
«Ανθρώπους που δε σέβονται τις λέξεις και
που δεν εναρμονίζουν τις πράξεις τους με την έννοια όσων επικαλούνται και
υπόσχονται. Είναι σαν να μου λες: Πεινάω, θέλω <span lang="EN-US">burger</span><span lang="EN-US"> </span>κι όταν στο σερβίρουν να το τρως με το
ζόρι. Είναι σαν να προσκυνάς ,μουρμουρίζοντας με ευλάβεια προσευχές, μια εικόνα
κι όταν εκείνη πάρει μορφή και σταθεί μπροστά σου, να μην την αγκαλιάζεις. Είναι σαν να ζητάς απο μια κοπέλα να γδυθεί και να μην της κάνεις έρωτα». θα μπορούσε να ήταν άλλη μια απάντηση.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Βλέπεις, ότι τολμάς να αφήσεις να γίνει συνήθεια,
αφού περάσει την φάση του ναρκωτικού εθισμού που σε κάνει κυριολεκτικά να
τρέχεις για να πάρεις την δόση σου κάτω απ’την βροχή μετά την δουλειά, αρχίζει
να σου γδέρνει την ψυχή ώσπου λίγο πριν το τέλος, εκρήγνυται και διατάζει την
λάβα του να σε παρασύρει μαζί με τα καστράκια σου που τόσο περήφανα καμάρωνες
τρέχοντας από’δω κι από’κει χαμογελώντας. Για την ιστορία και προς απλή
ενημέρωση και μόνο ήσουν τελικά μες τον (πολύ) άμαχο πληθυσμό κι αφού σου δόθηκε
εξιτήριο άρον άρον πριν προλάβουν οι πληγές σου να επουλωθούν και χωρίς να
υπάρχει κανείς να στις φιλήσει, βρέθηκες στον δρόμο. Εκεί, κατά την διάρκεια της ψυχαναγκαστικής σου
προσπάθειας, έκανες ότι περνούσε και μπορούσε να αντέξει το χέρι σου, έτσι ώστε
να είσαι ένας αξιοζήλευτος άστεγος προς μίμηση. Φρόντισες να ταΐσεις αυτό που έσερνες
μαζί σου για κατοικίδιο με τα ψίχουλα που σου πετούσαν αλλά τελικά
ψόφησε από αφυδάτωση. Ήταν και που δεν
κατόρθωσες να το προστατέψεις κι από το κρύο το οποίο σε ξύπνησε εκείνη την
νύχτα που δύο μέρες πριν, ίσως μάλλον να’ταν εβδομάδες δε θυμάμαι, δε θα πίστευες
κανέναν και ίσως να μάλωνες μαζί του, εάν σου λέγε πως θα την έβγαζες με φούτερ
δανεική και μάλιστα όχι. Τελεία. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
«Τους ανθρώπους που χάνουν τον σεβασμό προς
τα λόγια τους -μεγάλα είτε μικροσκοπικής εμβέλειας- βιάζοντάς τα ανελέητα με
κάποια άλλα που θα πουν ή που δεν θα πουν (καλύτερα)». Τελική απάντηση. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
http://www.youtube.com/watch?v=EMsTSdHIJds</div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>
Marina, Marina Marinaaahttp://www.blogger.com/profile/04539611640551024576noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8967522778283156307.post-49422133881848604952014-02-16T14:04:00.002-08:002014-08-24T17:08:36.238-07:00(Άμεση) Δράση-αντίδραση<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Μιά φορά κι έναν καιρό, όχι μακριά απο το τώρα κι απο'δω, η κυρία Χοζ Κύριος Ζ. ισχυριζόταν πώς θεράπευε ψυχές και δίπλα στην κουζίνα της, σε εκείνο το μεγάλο και παράξενα χρωματιστά δωμάτιο όπου κάθε φορά η διάταξη των επίπλων ήταν διαφορετική, δεχόταν άντρες που χτυπούσαν νευρικά τα πόδια τους, γυναίκες που πίεζαν το παιδί τους να μιλήσουν για το πόσο πιεσμένα νιώθουν και πόσο μόνη νιώθει η μαμά τους επειδή ο μπαμπάς είναι ανεπρόκοπος, κορίτσια που έφερναν την ταμπέλα του Συνδρόμου της Στοκχόλμης που ήταν λέει ερωτευμένα με τους βιαστές τους και τέλος, μερικά βαμπίρ που συνήθως ήταν έξυπνες γυναίκες μολυσμένες από τους άντρες τους.<br />
Η περίεργη μυρωδιά των πλαστικών λουλουδιών, το ανθυγιεινά πολυτελές μαξιλάρι, το απέραντο ψεύτικο φως και οι πολύωρες κουβέντες ,βρώμικες πιά καθώς έβγαιναν από το πλυμένο στο κομμωτήριο αυτί της κυρίας Χοζ Κύριος Ζ., εισχωρούσαν στους χοντρούς τοίχους του δωματίου και όσο η κυρία Κύριος, περίμενε κάθε χρόνο τις διαταγές του νερού και του ανέμου, ο θυμωμένος και χαιρέκακος ψίθυρος του Κάρματος, σκέπαζε την εκωφαντική μουσική συνδυασμένη από τον ποδοσφαιρικό αγώνα που έπαιζε για το τίποτα στην τηλεόραση που επιτέλους σήμερα χάλασε.<br />
Η κυρία Χοζ Κύριος Ζ. έκανε τα πάντα για να κερδίσει την εμπιστοσύνη της Αρμονικής Συνθήκης Διαβίωσης. Είχε κάνει την αίτησή της στο Υπουργείο, είχε κατέβει στους δρόμους να διαδηλώσει για τα δικαιώματά Της φορώντας το παλτό που είχε ράψει η ίδια με εκτυπωμένες με έγχρωμο μελάνι λεζάντες κλεμμένες και αδικημένα δοσμένες προς τον νου και δεν έλειπε φυσικά από τις μαζώξεις ομοιών της, όπου κρυβόταν και πάλι μπροστά σε μία τηλεόραση που δεν κοιτούσε ποτέ.<br />
Τα τελευταία χρόνια -είκοσι συν άλλα δύο πάνω κάτω- και ειδικά μετά την τρομοκρατική αλλαγή της Αμερικής του '11, εκείνη πίστευε πώς τα είχε καταφέρει. Είχε βάψει τα μαλλιά της ξανθά και είχε πιά αγοράσει γυαλιά, πολλά γυαλιά. Επίσης, οι καθρέυτες ήταν τόσοι πολλοί στο σπίτι της, που ακόμα κι ο Νάρκισσος που ήταν εκεί ξαπλωμένος πάνω στο πτώμα του περιεργαζόταν τον Νάρκισσο που του πρόσφερε κι αναθεωρούσε κι αναρωτιόταν αν πρέπει τελικά να το προσφέρει σε εκείνην.<br />
Ένα απόγευμα, κάποια, προσπάθησε να σκοτώσει την κυρία Χοζ Κύριο Ζ., αλλά τελικά κατόρθωσε απλά να μπει φυλακή και κάποιον κλειδαρά να πουλήσει μια εξαιρετικά ασφαλή κλειδαριά στην λαιμοκομμένη και αιμοχανούσα κυρία Χοζ.<br />
Η κυρία Χοζ Κύριος Ζ., ποτέ δε κατάφερε να δει την υπογραφή της στην Αρμονική Συνθήκη Διαβίωσης και μετά απο δικαστήρια έχασε και το μοναδικό πράγμα που είχε αγαπήσει στην ζωή της. Το να την αγαπάνε. Κι όχι μόνο το έχασε μια φορά αλλά καταλάθως απαντημένα τηλέφωνα, ανόητες υποκρίτριες και χίλια δυό άσχετα και ιαινικά χαμόγελα της το θύμιζαν με την κάθε ευκαιρία.<br />
Στο τέλος, εκείνος ο ψίθυρος έγινε μεταμεσονύχτιο ουρλιαχτό. Οι πολυπόθητοι μπάτσοι -στην προκειμένη περίπτωση- δεν άργησαν να την μπαγλαρώσουν για διατάραξη της κοινής και λογικής Αρμονίας. Μπορεί οι ψυχές που νόμιζαν πως θεραπεύονται να μείναν άρρωστες, αλλά μερικές άλλες σταμάτησαν να πονούν και δικαιώθηκαν. Ειδικά της κάποιας που κάλεσε με όλη την δύναμη των δαχτύλων της, το βράδυ εκείνης της μέρας που είχε ήλιο, το ...100.<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=IBH97ma9YiI">http://www.youtube.com/watch?v=IBH97ma9YiI</a></div>
Marina, Marina Marinaaahttp://www.blogger.com/profile/04539611640551024576noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-8967522778283156307.post-84270869968036471092014-02-13T05:43:00.001-08:002014-04-03T08:40:22.141-07:00Liebes Tagebuch<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="yiv3592631649MsoNormal" id="yui_3_13_0_ym1_1_1392298615652_1739" style="font-family: HelveticaNeue, 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'Lucida Grande', sans-serif; font-size: 16px;">
<span id="yui_3_13_0_ym1_1_1392298615652_1743" lang="EN-US">M</span><span id="yui_3_13_0_ym1_1_1392298615652_1738" lang="EL">πορείς κι έχεις κάθε δικαίωμα να επικαλεστείς την οποιαδήποτε δικαιολογία και να «εξηγηθείς» για αυτό που ξεκινάς να νιώθεις αρχές μετάνοιας ή έστω συναισθήματα «μήπως δεν έπρεπε;», αλλά οφείλεις και να ξέρεις πώς πιθανολογείται να χρησιμοποιηθούν όλα αυτά εις βάρος σου, στο αιώνιο δικαστήριο της εντιμης και καθαρής συνείδησης με μόνο δικαστή την αξιοπρέπεια του Εγώ σου.</span></div>
<div class="yiv3592631649MsoNormal" id="yui_3_13_0_ym1_1_1392298615652_1753" style="font-family: HelveticaNeue, 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'Lucida Grande', sans-serif; font-size: 16px;">
<span id="yui_3_13_0_ym1_1_1392298615652_1752" lang="EL">Για λόγους διευκρίνησης και μόνο δε μιλώ για Κάρμα κι ούτε για κανόνες ηθικής μιας και αυτά είναι άπιαστα για το ευσυνείδητό μας δυναμικό κι απλά εμείς τα υπακούμε αναγνωρίζοντας, μαθαίνοντας και ζώντας.</span></div>
<div class="yiv3592631649MsoNormal" id="yui_3_13_0_ym1_1_1392298615652_1753" style="font-family: HelveticaNeue, 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'Lucida Grande', sans-serif; font-size: 16px;">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="yiv3592631649MsoNormal" id="yui_3_13_0_ym1_1_1392298615652_1755" style="font-family: HelveticaNeue, 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'Lucida Grande', sans-serif; font-size: 16px;">
<span id="yui_3_13_0_ym1_1_1392298615652_1754" lang="EL">Όχι λοιπόν, μπορεί και ίσως, όμως τί σημασία πιά θα είχε εάν δεν;</span></div>
<div class="yiv3592631649MsoNormal" id="yui_3_13_0_ym1_1_1392298615652_1755" style="font-family: HelveticaNeue, 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'Lucida Grande', sans-serif; font-size: 16px;">
<span lang="EL">Τί σημασία θα είχε να μην;</span></div>
<div class="yiv3592631649MsoNormal" id="yui_3_13_0_ym1_1_1392298615652_1755" style="font-family: HelveticaNeue, 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'Lucida Grande', sans-serif; font-size: 16px;">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="yiv3592631649MsoNormal" id="yui_3_13_0_ym1_1_1392298615652_1757" style="font-family: HelveticaNeue, 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'Lucida Grande', sans-serif; font-size: 16px;">
<span id="yui_3_13_0_ym1_1_1392298615652_1756" lang="EL">Η αλήθεια είναι, για να αλλάξω θέμα, πώς το να αφήσω να ακούσω για χιλιοστη φορά αυτόν τον καιρό (ψέμματα, σχεδόν η 5<sup>η</sup> θα’ναι) τις φράσεις «εγώ στα’λεγα» ή ακόμα χειρότερα το «κάθε εμπόδιο για καλό είναι» με προκαλεί και ακόμα ίσως και να ανυπομονώ πιά τώρα. Βλέπεις τελικα, όχι μόνο γυρνάει αλλά κατά την διάρκεια του κύκλου εκσφενδονίζει, χτυπάει πίσω του πόρτες με θόρυβο κάνοντας την σιωπή να σπάει τύμπανα αυτιών, φυσάει, αιμορραγεί και λίγο πριν το κλείσιμο του, ηρεμεί απότομα αφήνοντας μας να αγακανακτούμε εκνευρισμένα καθώς αιωρούμαστε λίγες στιγμές ίσα ίσα για να προλάβουμε να κρατηθούμε απο τα χέρια «εκείνων» που έχουν περισσότερη σωτήρια δύναμη απο κάθε μετα(υ)λλικό κάγκελο προστασίας κατά την ανώμαλη προσγείωση.</span></div>
<div class="yiv3592631649MsoNormal" id="yui_3_13_0_ym1_1_1392298615652_1759" style="font-family: HelveticaNeue, 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'Lucida Grande', sans-serif; font-size: 16px;">
<span id="yui_3_13_0_ym1_1_1392298615652_1758" lang="EL">Αυτά τα χέρια λοιπόν είναι κατά κάποιο τρόπο μαγικά. Σε κρατάνε σφιχτά από το χέρι όπως ακριβώς κάνει μια γιαγιά που πάει την εγγονή της στο σχολείο. Σε αγκαλιάζουν τρίβοντάς σου την πλάτη δίνοντας σιωπηλά κι απλόχερα την ζεστασιά που χρειαζόσουν για να αντισταθείς στον αέρα. Σου χαιδεύουν τα μαλλιά όπως κάνει ένας άντρας σε μια γυναίκα πριν κοιμηθούν για να νιωσεις προστασία. Σε μουτζώνουν για να μην κάνεις τα ίδια λάθη και τέλος σε σπρώχνουν στο κενό, αφού έχουν εξασφαλίσει πώς έχουν δέσει γύρω σου το αερόστατο, έτσι ώστε η ελεύθερη σου πτώση να σε οδηγήσει στο διπλό κρεββάτι που έστρωσες μόνος σου.</span></div>
<div class="yiv3592631649MsoNormal" id="yui_3_13_0_ym1_1_1392298615652_1922" style="font-family: HelveticaNeue, 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'Lucida Grande', sans-serif; font-size: 16px;">
<span id="yui_3_13_0_ym1_1_1392298615652_1921" lang="EL">Κι εκεί πιά έχεις μπροστά σου όλο τον χρόνο που κατά την διάρκεια των ημερών σου δε σου φτάνει, για να γελάσεις, να μιλήσεις, να τραγουδήσεις και απλά να αισθανθείς δίπλα σου όλους εκείνους που δε βλέπεις πιά συχνά.</span></div>
<div style="font-family: HelveticaNeue, 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'Lucida Grande', sans-serif; font-size: 16px;">
</div>
<div class="yiv3592631649MsoNormal" id="yui_3_13_0_ym1_1_1392298615652_1979" style="font-family: HelveticaNeue, 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'Lucida Grande', sans-serif; font-size: 16px;">
</div>
</div>
Marina, Marina Marinaaahttp://www.blogger.com/profile/04539611640551024576noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8967522778283156307.post-55141198816955800422014-02-01T12:06:00.001-08:002014-04-03T08:41:34.686-07:00Μ.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Ή θα συνεχιστεί λοιπόν απο'δω και πέρα να'ναι έτσι ή θα'ρχίσουν τα καστράκια μου, αφού μου δώσουν ultimatum διαμονής να με διώχνουν σιγά σιγά καθώς γκρεμίζονται παρασέρνοντας μαζί τους κι άμαχο πληθυσμό.<br />
Τώρα μόνο ελπίζω σε αυτό που ξέρω κι εύχομαι πάντα να βρίσκω αυτή την ανάσα ή το ανοιχτό φερμουάρ που θα με γλυτώνει από την κομένη λέξη και τα ανελέητα σκουντήγματα. Ελπίζω επίσης να έχω πάντα κοντά μου αυτόν τον καθρεύτη που θα με ξελασπώνει από την επιρροή ενός αχρείαστου πρηξίματος και τέλος, μη ξεχάσω, να προμηθευτώ καραμέλες για την ανάσα που λέγαμε.<br />
Ίσως και μπορεί και μάλλον να "γύρισε" τελικά, αλλά το αιώνιο¨αλλά μου λέει πώς στην κορύφωσή του εκανε το σκοινι(κό) να τρεμοπαίζει και να ρισκάρει με παιχνίδια δυνάμεων και σκέψεων που φέρνουν συχνά πονοκέφαλο.<br />
Το χειρότερο δε, είναι οτί αν δε ρισκάρεις κινδυνεύεις να ρισκάρεις περισσότερα, μα στάσου, αυτό δεν ήμουν πάντα εγώ που (σ)το φώναζα; <br />
Μ.<br />
<br /></div>
Marina, Marina Marinaaahttp://www.blogger.com/profile/04539611640551024576noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8967522778283156307.post-38869735139537460382014-01-19T09:13:00.001-08:002014-08-24T17:07:34.325-07:00O Μετροσπάστης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:EnableOpenTypeKerning/>
<w:DontFlipMirrorIndents/>
<w:OverrideTableStyleHps/>
<w:UseFELayout/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="false"
DefSemiHidden="false" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="371">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 6"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 7"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 8"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Normal Indent"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="footnote text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="annotation text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="header"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="footer"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index heading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="table of figures"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="envelope address"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="envelope return"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="footnote reference"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="annotation reference"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="line number"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="page number"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="endnote reference"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="endnote text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="table of authorities"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="macro"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="toa heading"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Closing"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Signature"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text Indent"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Message Header"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Salutation"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Date"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text First Indent"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text First Indent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Note Heading"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text Indent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text Indent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Block Text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Hyperlink"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="FollowedHyperlink"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Document Map"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Plain Text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="E-mail Signature"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Top of Form"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Bottom of Form"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Normal (Web)"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Acronym"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Address"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Cite"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Code"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Definition"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Keyboard"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Preformatted"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Sample"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Typewriter"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Variable"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Normal Table"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="annotation subject"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="No List"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Outline List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Outline List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Outline List 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Simple 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Simple 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Simple 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Classic 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Classic 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Classic 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Classic 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Colorful 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Colorful 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Colorful 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 6"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 7"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 8"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 6"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 7"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 8"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table 3D effects 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table 3D effects 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table 3D effects 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Contemporary"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Elegant"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Professional"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Subtle 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Subtle 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Web 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Web 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Web 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Balloon Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Theme"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" QFormat="true"
Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" QFormat="true"
Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" QFormat="true"
Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" QFormat="true"
Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" QFormat="true"
Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" QFormat="true"
Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="41" Name="Plain Table 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="42" Name="Plain Table 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="43" Name="Plain Table 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="44" Name="Plain Table 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="45" Name="Plain Table 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="40" Name="Grid Table Light"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46" Name="Grid Table 1 Light"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51" Name="Grid Table 6 Colorful"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52" Name="Grid Table 7 Colorful"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46" Name="List Table 1 Light"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51" Name="List Table 6 Colorful"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52" Name="List Table 7 Colorful"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 6"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:8.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:107%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 10.0pt; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">Είμαι απο
αυτούς που έχουν κλαφτει κατά καιρούς που ο μόνος τρόπος που θα χαρώ το
Θεσσαλονικιώτικο μετρό, θα'ναι όταν θα πηγαίνω στο ΙΚΑ για να στήσω αντίσκηνο
μπας και πάρω κάνα χάπι ή - αν ποτέ αξιωθώ- να παίρνω το εγγόνι μου απ΄το
νηπιαγωγείο. Άλλωστε μαντεύω πώς με τους ρυθμούς που πάμε, δε παίζει να'χουμε
ούτε αεροκίνητα τραίνα ούτε και τηλεμεταφορείς "Αγία Σοφία- Συνδίκα" μέχρι
τότε. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 10.0pt; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">Τώρα το
θέμα είναι οτί εδώ που είμαι, το'φαγα (ευτυχώς όχι κυριολεκτικά -ακόμα-)
ανελέητα πολλές φορές στη μάπα και πλέον βρίσκομαι στην ώριμη και υπεύθυνη θέση
να εκφέρω ολοκληρωμένη άποψη για τον κάθε λογής επιβάτη του! </span><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">Voilà</span></div>
<br />
<ul style="text-align: left;">
<li><span lang="EN" style="font-family: Symbol; mso-ansi-language: EN; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"></span><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">Είναι ωρέ μερικοί
τύποι απυθμένως αχακακτήριστοι: Σου λέει στα μούτρα "</span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">pardon" </span><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">με μεσαιωνικού ζήλου ευγένεια λες και αποτίνει φόρο τιμής στους
Γάλλους αριστοκράτες του τότε και χωρίς κανέναν βάσιμο και εξηγίσημο λόγο,
χώνεται στα ίσα και μπροστά σου κλέβοντάς σου την σειρά! Δε πα να περιμενεις το
έρμο το ήδη τρίτο σου μετρό μπας και καταφέρεις να πας "σπίτι" σου; Εκείνος με
προχωρημένου θράσους είδους κινήσεις σε αφήνει να κοιτάς την πλάτη του, σαστισμένη
σκεπτόμενη "Δε παίζει να το'κανε αυτό...". Κοινώς: από τότε που βγήκε το</span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"> pardon...</span><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">μπαίνεις πρώτος στο μετρό.</span><span lang="EN" style="mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"></span></li>
</ul>
<br />
<ul style="text-align: left;">
<li><span lang="EN" style="font-family: Symbol; mso-ansi-language: EN; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;"><span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">Όλοι όσοι εκείνοι
δεν έχουνε λεφτά να πάνε </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">Disneyland </span><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">(και που να τα βρεις δηλαδή, 70Ε έχει
πάει το εισιτήριο, αν πάλι έχεις και παιδιά τότε δέξου το: "ΜΟΥΑΧΑΧΑΧΑΧΑ </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">in your face</span><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">" μου) έρχονται στο μετρό για να μην κρατιούνται από το τόσα τα
ρημάδια τα πιαστράκια και να χτυπιούνται απο΄δω κι απο΄κει (ένα από αυτά τα τοπικά επιρρήματα είσαι ενίοτε κι εσύ) με τους γαλλικούς τους (</span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">extra bonus </span><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">δυσκολία
παιχνιδιού). Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση για το γιατί διάολο δεν κρατιούνται ή δεν
στηρίζονται κάπου σαν κανονικοί επιβάτες μετρό. </span><span lang="EN" style="mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"></span></li>
</ul>
<br />
<ul style="text-align: left;">
<li><span lang="EN" style="font-family: Symbol; mso-ansi-language: EN; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;"><span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span></span><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">Όσο Γάλλος κι αν
είσαι, όσο κι αν δεν είσαι, όσο κι αν το ξέρεις, υπάρχυον πάντα οι "Έλά
(προσοχή στο αξάν)<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μ'ακούς είμαι στο
μετγό", λες και νομίζουν οτί το κινητό τους άλλο γκαϊλέ δεν είχε και σου κρύβει τις μπάρες σήματος. Φφφ λοιπόν θα το πω μία φορά: Στο μετρό δεν έχεις σήμα! Στο μετρό
ΔΕΝ έχει σήμα. Στο μετρό δεν έχει καθόλου σήμα. Στο μετρό δεν έχει σήμα. Στο
μετρό δεν έχει σήμα! Στο μετρό ΔΕΝ έχει σήμα. Στο μετρό δεν έχει καθόλου σήμα.
Στο μετρό δεν έχει σήμα. Στο μετρό δεν έχει σήμα! Στο μετρό ΔΕΝ έχει σήμα. Στο
μετρό δεν έχει καθόλου σήμα. Στο μετρό δεν έχει σήμα. </span><span lang="EN" style="mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"></span></li>
</ul>
<br />
<ul style="text-align: left;">
<li><span lang="EN" style="font-family: Symbol; mso-ansi-language: EN; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;"><span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span></span><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">Μερικοί πάλι είναι
πρόθυμοι να σε σκοτώσουν αν πρόκειται να προλάβουν το μετρό. Ή να χτυπήσουν το εισιτήριο τους πριν απο εσένα. Ή να ανέβουν ένα σκαλάκι κυλιόμενης σκάλας πριν απο εσένα. </span><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"> Ή να μπούνε πριν
απο σένα. </span>Μπορεί ακόμα να'ναι κι άδειο. Άξιζε ο θάνατός σου.</span><span lang="EN" style="mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"></span></li>
</ul>
<ul style="text-align: left;">
<li><span lang="EN" style="font-family: Symbol; mso-ansi-language: EN; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"></span><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">Ε προφανώς λόγο για
τα ακουστικά δε θα ανοίξω καν γιατί "μέσα μαζικής μεταφοράς, συνωστιμός,
ακουστικά, ενοχλητική μουσική" θα με κάνουν πιό γραφική κι απο τα στενάκια
της Μονμάρτης. Αλλά γαλλική ραπ οχτώ η ώρα το πρωί σε κάνει να ψάχνεις στο ήδη μη-σηματιασμένο κινητό σου κέντρα που επιχειρούν παράνομες λοβοτομές. </span><span lang="EN" style="mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"></span></li>
</ul>
<ul style="text-align: left;">
<li><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">Αυτοί που θυμούνται
οτί θα κατέβουν στην επόμενη στάση μόνο όταν ακουστεί ο ήχος κλεισίματος της
πόρτας. Καταφέρνουν να αγχώσουν όλο το μετρό που αγωνιούμε για το αν θα
προλάβουν να βγουν ενώ ταυτόχρονα μας σπρώχνουν τσαλαπατώντας μας, πετώντας
εκατομμύρια "</span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">Pardon" </span><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">μόνο και μόνο
επειδή τόση ώρα λούφαραν στην γαλαρία. Πολλές φορές υπάρχουν ορισμένοι που για
να ανοίξουν χώρο, κατεβαίνουν απ'το μετρό για να βγει ο καθυστεροκατεβενάκιας.
Εάν ποτέ δω αυτό το τέρας μεγαλοψυχίας να μένει απ΄έξω επειδή η πόρτα ήδη κλείνει, νομίζω θα πεθάνω
από υστερικά γέλια.</span></li>
</ul>
<br />
<ul style="text-align: left;">
<li><span lang="EN" style="font-family: Symbol; mso-ansi-language: EN; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;"><span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">Όλα εκείνα τα μικρά
που είτε κυκλοφορούν με τα προσωπικά τους καροτσάκια α) προκαλώντας συνωστιμό
β) εξασφαλίζοντας πάντα κάθισμα/κούνια/κρεββάτι κάτω απ'τον κώλο τους ενώ εσύ
είσαι όρθιος στο ένα πόδι πάνω από τριάντα πέντε λεπτά.</span><span lang="EN" style="mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"></span></li>
</ul>
<ul style="text-align: left;">
<li><span lang="EN" style="font-family: Symbol; mso-ansi-language: EN; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;"><span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"></span></span></span><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">Είχα καιρό να έρθω
τόσο πολύ κοντά με έναν άντρα όσο χθες. Πρέπει να κοκκίνησα, να μύρισα την
αναπνοή του και να ξεχάστηκα προς στιγμήν από την τόση κοντινή επαφή οτί δεν
τον ξέρω<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>κι οτί είναι ένας άγνωστος στο
μετρό που απλά γουστάρει να στιβάζεται σα σαρδέλα, αρκεί να μη πάρει το επόμενο
μετρό! Το μεγαλύτερο μου λάθος δε, ήταν να του γυρίσω πλάτη, εκεί κι αν τα
πράγματα γίναν άβολα.</span><span lang="EN" style="mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"></span></li>
</ul>
<br />
<ul style="text-align: left;">
<li><span lang="EN" style="font-family: Symbol; mso-ansi-language: EN; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;"><span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">Έχει ακούσει
κανένας σας την έρμη την Άβε Μαρία σε </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">Gypsy Jazz</span><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">; Την κατακαημένη την </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">Boh</span><span lang="FR" style="mso-ansi-language: FR; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">è</span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">me </span><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">με τσιγγανορουμάνικο "Α</span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">yyy"</span><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">;<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span lang="EN" style="mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"></span></li>
</ul>
<ul style="text-align: left;">
<li><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">Κάτι που μου έκανε
εντύπωση είναι ο αριθμός των αναγνωστών σοβαρών βιβλίων μέσα στο μετρό. Τώρα
άθελά μου σκέφτηκα τον αντίστοιχο αριθμό στο 24 προς χίλλια δέντρα. Τέλος
πάντων, συνεχίζω: είμαι σίγουρη πώς απλά παριστάνουν πως διαβάζουν γιατί εγώ
από δίπλα δυσκολεύομαι να διαβάσω ακόμα και τον τίτλο του βιβλίου μιας και το
μετρό κουνάει ασύστολα πολύ. Μιά φορά όμως το δοκίμασα και πήγα με το βιβλίο
μου παρέα στο μετρό και το μόνο που κατάφερα ήταν να κατέβω στην επόμενη στάση
πανιασμένη με φρικτή αναγούλα. </span></li>
</ul>
<br />
<span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">Μiscellaneous:</span><br />
<br />
<span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">Ο ελεγκτής που θα σε ελέγξει μόνο την μία από τις 7 φορές που κόβεις εισιτήριο την ημέρα και γι'αυτό του αξίζει και η οσκαρική ερμηνεία "Λιποθυμώ, δε μπορεί να το'χασα απ΄την τσέπη μου, είμαι μετανάστης δε ξέρω γαλλικά, εξκιουζέ μουά".</span></div>
Marina, Marina Marinaaahttp://www.blogger.com/profile/04539611640551024576noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8967522778283156307.post-85400165992979657042014-01-02T17:18:00.002-08:002014-08-24T17:08:59.588-07:00Eυχαριστώ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Και η αίσθηση αυτή με βυθίζει ολοένα και περισσότερο βαθύτερα στο απέραντο της μεγαλείο. Και δε θα μπορούσα να την νιώθω πιο δυνατή και ευτυχισμένη. Ολοκληρωμένη και ταυτισμένη με τον σκοπό της δημιουργίας του λόγου ύπαρξής της, σαν ένα πιά και φωτεινό σύνολο, ελεύθερη τώρα θα μείνει στην αιωνιότητα με τον δικό της τρόπο. <br />
Μα πώς να μην είναι κανείς ευγνώμων μετά από αυτή την μαρτυρία. Και πώς να μην συνεχίζει να παίρνει δύναμη ώστε να μην χάσει λεπτό απ'τις ηδονές που δεν έχουν έρθει ακόμα; Πες μου εσύ, ή μάλλον όχι. </div>
Marina, Marina Marinaaahttp://www.blogger.com/profile/04539611640551024576noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8967522778283156307.post-70959068212586564552013-12-29T15:19:00.000-08:002014-08-24T17:09:39.074-07:009 1/2 εβδομάδες [μετά]<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Και πάντα μα πάντα και παντού κι οπουδήποτε, θα υπάρχουν εκεινα τα μικρά ,στιγμιαία αν θες, σημεία που θα με κάνουν να ανατριχιάζω στην εικόνα σου να δικαιώνει την διαίσθησή μου. Κι όχι μόνο θα με κάνουν να σε βλέπω αλλά θα νιώθω την σκέψη σου να ορμάει κατά πάνω μου, να φωνάζει τ'όνομά μου, να επιζητά την αύρα μου, κάθε στιγμή που αγγίζεις κι εσύ τα ίδια αυτά σημεία.<br />
<br />
Πες μου που κάνω λάθος.<br />
<br />
Ευτυχώς δε λες που γλυτώσαμε την πυρηνική έκρηξη που θα προκαλούσε η ταυτόχρονη άφιξή μας στα ... σημεία αυτά; Έτσι κατά κάποιο τρόπο, ξέρω και ξέρεις και θα ξέρουμε.<br />
<br /></div>
Marina, Marina Marinaaahttp://www.blogger.com/profile/04539611640551024576noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8967522778283156307.post-69110665491508605762013-12-28T14:22:00.000-08:002014-08-24T17:10:04.656-07:00I promised.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Κάποτε ένα μπαλόνι, ένα χαρτονένιο κουτί κι ένα frisbee αρκούσαν για να με κάνουν τον πιό ευτυχισμένο άνθρωπο στη γη. Και ήμουν.<br />
Το σημερινό "κάποτε" που ζω δείχνει να γίνεται ολοένα και πιό απαιτητικό για να ικανοποιεί τις απαιτήσεις του τώρα μου.<br />
Αλλά και όχι. Για παράδειγμα ήδη νίωθω πολύ καλύτερα με την σιγουριά της ανακούφισης που φέρνει η χαρά της συνειδητοποίησης της εν δυνάμη κίνησης που θα επιτύχει το Ματ. Αμέσως ή ακόμα και ταυτόχρονα, το μπαλόνι, το χαρτονένιο κουτί και το frisbee φαίνονται πιό μακρινά και πιό δυσεύρετα.<br />
Το θέμα είναι να ξέρεις τί επιζητάς και τί νομίζεις πώς θέλεις. Με δυό λόγια "τώρα ξέρεις". Ίσως είναι πιό δύσκολο, αλλά αντιστοίχως είναι και πιό προκλητικό. Αφού είπαμε πιά τώρα, τις δυσκολίες μας τις αντιμετωπίζουμε ως προκλήσεις κι όχι σαν εμπόδια.<br />
<br />
Κοινώς: πρέπει να στρωθώ να διαλευκάνω τί παίζει με τα Γαριδάκια γιατί έχει καταντήσει πιά βασανιστική αυτή η διαδρομή μέχρι το σπίτι όπου θα ανοιχτεί το εκάστοτε σακουλάκι που τί το πείραζε δηλαδή να'ναι Δρακουλίνι;<span class="st"> Για να μη μιλήσω για τα μούφα και καλά φάση Πακοτίνια που αντί να έχουν εκείνη την υπέροχη γεύση Τυρί-Πόδι, μου το παίζουν γκουρμεδοϊστορία "Ξυδίλα σα να μην υπάρχει αύριο-Πατάτα Goody's-ΦΑΚΙΝ' ΜΗΛΟ. </span><br />
<span class="st"><br /></span>
<span class="st">Η ξενιτιά στο φαί δείχνει τα δόντια της, αλλά ευτυχώς, αυτό θα'ναι απαίσιο και οι απειλές της θα μείνουν νηστικές [όπως εμείς]. </span></div>
Marina, Marina Marinaaahttp://www.blogger.com/profile/04539611640551024576noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8967522778283156307.post-3601717641165761332013-12-19T15:20:00.000-08:002014-08-24T17:09:51.913-07:00Σοβαρά τώρα.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Μάλλον, ίσως, πιθανόν και με τα δίκια του, θα ακουστώ σαν το Βλαχάκι της (προπαρα)διπλανής χώρ(τ)ας (βλ.πόρτα), αλλά εγώ μου οφείλω να με υποστηρίξω και θα ξεστομίσω πώς η μεγαλούπολη είναι σκατά.<br />
Φαίνεται να σφίζει από ζωή, αλλά στην πραγματικότητά της, είναι νεκρή και οι ταχυδρόμοι της μοιράζουν τα γράμματα και τα πακέτα μαζί με κατάρες. Ο φούρναρης αρνείται να παριστάνει πώς σε ξέρει και δε θυμάται επίτηδες πώς κάθε πρωί και την ίδια ώρα αγοράζεις απο'κείνον το pain baltique σου. Τα μετρό δε σταματάνε μπροστά σου και οι άνθρωποι μέσα τους, πρόσθεσαν στην λέξη "ατομισμός" ένα επιπλέον "κι" και γίναν περισσότερο ατομικιστές από ποτέ.<br />
Η ουσία των πραγμάτων δίνει την σημασία της στην επιβεβαίωση της λεγόμενης ισότητας και το αποτέλεσμα είναι μια τυφλή κι αδίκως ικανοποιημένη μες την δυστυχία της γενιά, της οποίας μέλημα είναι να ευγνωμονεί και να διαιωνίζει την φανφάρα της ονειρικής κεντροκοσμίτικης επιβίωσης.<br />
<br />
Τώρα που έκανα λόγο για όπια των λαών δε μπορώ παρά να αναφερθώ και στην φρενίτιδα των Χριστουγέννων και των λαμπιώνιων και ένα έχω να πω: Ας πάνε εδώ πέρα οι Γάλλοι λίγο Εύοσμο να δουν τί πάει να πει στολισμός μπαλκονιού κι ας κρυφτούν μετά απ'τις ντροπές τους μες τα κρασιά τους κλαίγοντας.<br />
<br />
Αλλά τί να πεις, εδώ τους βάζουν πρόστιμο εάν απλώσουν κάλτσα στο μπαλκόνι γιατί λέει χαλάς την αισθητική του δρόμου. Ναι δε λέω, μην το κάνουμε τσαντήρι το νεοκλασσικό, αλλά λεω'γω τώρα, ποιά αισθητική μου λες εσύ, όταν το κιλό ντομάτας κοστίζει 3.99Ε κι ο φτωχός τρώει κρέας μιά φορά το δίμηνο κι αν. Αλήθεια, κάποτε δεν ήταν in εκείνο το παραμυθάκι του οτι είναι απόλυτη αμαρτία το να είσαι τρελλά πολύ φτωχός; Πού είναι τα πρόστιμα σε αυτούς που χαλάνε την αισθητική της ανθρωπιάς;<br />
<br />
<br />
<br /></div>
Marina, Marina Marinaaahttp://www.blogger.com/profile/04539611640551024576noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8967522778283156307.post-4795320706984693082013-12-08T14:28:00.001-08:002013-12-08T15:12:42.472-08:00Midnight in Paris<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Όλα πήγαιναν καλά μέχρι που πάτησα αυτή τη λακούβα με το παγωμένο νερό χιονόνερου. Για να τιμήσω την αιώνια τάση μου για υπερβολή: θα ορκιζόμουν πώς έτσι πρέπει να είναι εκείνη η αίσθηση όλων όσοι παριστάνουν τους Ρώσους πατινέρ πάνω σε παγωμένες λιμνούλες, όταν ξάφνου σπάει η επιφάνεια λιμνούλας κι έρχονται σε επαφή με εκείνο το ,πολικού ψύχους, νερό που ακόμα και οι λευκές αρκούδες το αφήνουν λίγο να χλιαρώσει πριν το πιούν.<br />
Είχα λοιπόν φτάσει είκοσι λεπτά νωρίτερα στον σωστό δρόμο που μόλις με την τρίτη προσπάθεια είχα εντοπίσει και είχα τολμήσει ακόμα και να χαρώ που είχε σταματήσει να βρέχει. Η τρίτη και καλή μου προσπάθεια που λες, ήταν ντυμένη τόσο έντονα γαλλικά που κάτι μου βρωμούσε (!). Η υποψία μου επιβεβαιώθηκε όταν άνοιξε το στόμα της και χρησιμοποίησε την ιταλική προφορά της στις παρακάτω λέξεις: "Είναι στη μέση εκείνου του δρόμου...Δεν θα δυσκολευτείτε καθόλου να το δείτε μιας και είναι τόσο άσχημο κτίριο", "Ναι, ναι θα το καταλάβετε αμέσως με το που μπει στο πεδίο της όρασης σας". Στο μανιφέστο του κατά της αισθητικής του κτιρίου, μου ανέφερε μάλιστα πώς είναι και πολύ μοντέρνο. Άφησε να εννοηθεί πώς συνεπώς το φυσικό επακόλουθο αυτού, είναι να είναι απαίσιο.<br />
Όλο αυτό μου έδωσε αφορμή για να κρίνω κι εγώ με την σειρά μου την εμφάνιση του στυλό που αγόρασα πάλι δοκιμάζοντας εκείνο στο "την τύχη" και που κρατάω τώρα (σκέψου χειρόγραφο blog τώρα, δε ξέρω).<br />
<br />
Κάτι που σκεφτόμουν αυτές τις μέρες που λίγο μ'επιασε το "κοντοζυγώνει νέο έτος- απολογισμός" είναι πώς αυτό που έμαθα φέτος -μεταξύ άλλων- είναι πώς πλέον υποστηρίζω την εξής ιδέα:<br />
" Όταν δεν θέλεις να χάσεις κάτι από κοντά σου, τότε κάθεσαι στον κώλο σου -τονίζω την κτητική αντωνυμία- και φροντίζεις έτσι ώστε να μην προκαλέσεις αίτια, λόγους κι αφορμές που θα σε οδηγήσουν στην μη αναστρέψιμη [πλέον] απώλειά τους, ευχαριστώ".<br />
Μεταξύ εκείνων των άλλων, έμαθα επίσης και για τα καλά πιά, πώς αυτή η λεγόμενη και ρημάδα "δεύτερη ευκαιρία" είναι ο,τι πιό βάναυσο και απάνθρωπο μπορεί να μας καρφωθεί στο μυαλό ως επιλογή.<br />
<br />
Για να επανέλθω και να μείνω λίγο στο θέμα που άνοιξα, θα ασχοληθώ λίγο με τα θύματα της προαναφερθείσας απώλειας μιάς και έχουν πολύ ζουμί, όπου σίγουρα και με τόσο αυστηρή φωνή ,που με κάνει να παίρνω εκεινη τη φάτσα που δε μου πάει καθόλου, σου ουρλιάζω πώς δεν είσαι εσύ!<br />
<i>(Με το εσύ</i>, <i>αναφέρομαι σε εκείνο το Χ πρόσωπο που δεν ήθελε πριν λίγο να χάσει το αντικείμενο Υ από κοντά του, έτσι για να μιλήσουμε υπό την έγκριση του συντακτικού.)</i><br />
<br />
Πώς να σου πω, αυτό που εννοώ είναι πώς εάν όντως δεν ήθελες να χάσεις, θα "έπαιζες" ακόμα και άθελά σου, μιας και θα είχε σημαντικό ρόλο το ίδιο σου το υποσυνείδητο, με τέτοια στρατηγική που θα σε έβγαζε νικητή. Εάν τα' κανες (σχόλια κειμενογράφου: γι'αλλη μια φορά) σκατά δε σου φταίει τίποτ'άλλο παρά και ολοκληρωτικά οι δικές σου πράξεις. Εκτός αν όλο σου το Είναι είναι συμφιλιωμένο αρμονικά με τον βαθύτερό σου στόχο. Να χάσεις.<br />
<br />
Σε δεύτερη (πάντα) μοίρα, έρχεται το χαμένο θύμα της υπόθεσης, το οποίο μιας και με τα χεράκια του έβγαλε τα ματάκια να κάτσει τώρα εκεί που είναι και να θυμάται άλλη φορά να μην ξεχνάει. Κατεμέ, μεγαλύτερος φταίχτης στην όλη κατάσταση που ίσως δημιουργείται όταν και εφόσον όλοι οι παραπάνω αναλαμβάνουν ρόλους και το σενάριο παίρνει οπτικοακουστική μορφή.<br />
<br />
Τέλος για να ελαφρύνω λίγο το κλίμα (που σιγά να μη, τί είμαι πιά μπροστά σε ολόκληρο κυκλώνα) αυτό που επίσης έμαθα φέτος τωρα στα κοντά, είναι πώς οι παρέες μεθύστακων στα μετρό του Παρισιού αποτελούνται πάντα από τρία άτομα. Ο ένας κάθεται στη μέση έχοντας ενα μπουκάλι ανάμεσα στα χέρια του χωρίς να μιλάει. Μέσα στη σιωπή του μοιάζει σοφός και καμιά φορά ρίχνει κυνικά βλέμματα στον άλλον που είναι μετά βίας όρθιος με το καμάρι του πιωμένου και τον ενθουσιαμό του μαστουρωμένου κουνάει γρήγορα και απότομα τα χέρια του από τον ενθουσιασμό της φοβερής του ανακάλυψης προσπαθώντας να πείσει τον τρίτο και μοναδικό που, αλήθεια, προσπαθεί να τον ακούσει. Εκείνος έχει μεγάλη κόκκινη μύτη. Πάντα τυλιγμένο κάπου κοντά τους υπάρχει κι ένα αδέσποτο σκυλί ράτσας και η επιγραφή "πεινάμε". Στο'πα, εγώ και η λέξη "ελαφρύς" σε οποιαδήποτε της μορφή δε πάμε πακέτο.</div>
Marina, Marina Marinaaahttp://www.blogger.com/profile/04539611640551024576noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8967522778283156307.post-27726898494970998682013-11-13T06:44:00.000-08:002014-08-24T17:11:53.315-07:00Από το Παρίσι για Ελλάδα, Μαρίνα Δονικιάν-Συγγελάκη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:EnableOpenTypeKerning/>
<w:DontFlipMirrorIndents/>
<w:OverrideTableStyleHps/>
<w:UseFELayout/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">Κανονικά κάπου εδώ και μέχρι τις τρείς,
θα'πρεπε να μεταφράζω το βιογραφικό μου αλλά αποφάσισα να αλλάξω και να βάλω τα
πρέπει μου στη θέση τους. 'Αλλωστε τις μεταφραστικές μου ικανότητες "έπρεπε" να
τις ακονίσω ήδη από την προηγούμενη εβδομάδα, αλλά βλέπεις προτίμησα να τιμήσω
άλλα μου προσόντα.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">Εδώ οι σερβιτόροι όταν τους ζητάς το τσάι
σου, χτίζουν στο μυαλό τους εικόνες βίαιου πνιγμού με καυτό τσάι μέντα, με
πρωταγωνιστή εσένα σε υποβρύχια πάντα λήψη και σχεδόν οραματίζονται το πρόσωπό
σου παραμορφωμένο απ'τον πόνο του καψίματος. Πρόσωπο που εγώ όμως, χρησιμοποιώ
για να τους χαμογελάσω όσο πιό έντονα και θηλυκά μπορώ και τελικά καταφέρνω πριν
φύγω, να περάσει ένας από αυτούς ξυστά απ'το τραπέζι μου και να μου αφήσει πάνω
ένα χάρτινο χειροτέχνημα που αρχικά επιβεβαιώνει την εικασία μου ως προς το
αρχικό σχέδιο μίσους του εναντίον μου. Κατά δεύτερον, ισχυροποιεί την ιδέα που
είχα να βρω μέχρι τα χριστούγεννα, τον άντρα των γαλλικών μου ονείρων.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">Άλλοι πάλι προσπαθούν να σου τα φτιάξουν
με τον μοναχικό Γάλλο που κάθεται απέναντί σου. Είναι απο εκείνους τους άντρες
που πηγαίνουν στο εστιατόριο για να γλυτώσουν απ'τις γυναίκες τους και να φάνε
την ζεστή μεσημεριανή τους σούπα με την ησυχία τους.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">Οι αποστάσεις εδώ δεν αστειεύονται και
για μένα που το λεωφορείο αποτελούσε ατραξιόν του τριμήνου και αν, θα χρειαστεί
να το μάθω με τον άγριο τρόπο του "Έλα μωρέ πόσο μακρινή απόσταση μπορεί
να καλύπτουν τρείς στάσεις;". "Σχεδόν μια ωτίτιδα δρόμος" θα
μπορούσε να'ναι η απάντηση, εάν ποτέ καταφέρω να συμφιλιωθώ με την ιδέα πώς κάθε
φορά που θα βγαίνω απ'το σπίτι θα ρίχνει χιονόνερο έως και τον Δεκέμβρη που
μάλλον θα σταματήσω να βγαίνω. Τότε λογικά θα έχουν αρχίσει και οι
χιονοθύελλες.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">Δεν ξέρω τί είναι πιό κακομούτσουνο
μεταξύ του καιρού, που είναι σα να του'χουν χέσει τον πατέρα ή της γάτας που
κάθε φορά που με βλέπει εύχεται να της τελειώσουν οι ψυχές μιά ώρα αρχύτερα
μπας και απαλλαγεί απ'την παρουσία μου. Παρηγοριά μου τα χελωνάκια που ζουν εδώ
ανάμεσά μας. Εκείνα σουλατσάρουν ανέμελα στον ρυθμό του "πάμε σήμερα
μέχρι την κουζίνα, κατασκηνώνουμε άμα είναι εκεί για βράδυ και αύριο το
βλέπουμε" και αποτελούν έτσι την φυσική αντίφαση της μεγαλούπολης στην
οποία μετοίκησα. Επίσης, θέλω να τα ευχαριστήσω για την μοναδική ευκαιρία που μου δίνεται, καθώς παρακολουθώ πόσο κοιμισμένα γίνονται μέρα με την μέρα και αγωνιώ για την στιγμή που θα πέσουν σε χειμερία νάρκη.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">Η ιεροτελεστία σήμερα του "Χάνομαι
σε ένα άγνωστο μέρος" απέφερε τους καρπούς της και μια μυρωδιά γνώριμη
εισχώρησε στο μνημονικό μου σύστημα. Το τηγανιτό λάδι που αναμειγνύεται με τον
παγωμένο αέρα της ευρωπαϊκής πόλης σήμανε </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">McDonalds.</span><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"> Διάφορα
σχολιάκια του τύπου "Είσαι στην Γαλλία και θα φας </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">McDonalds</span><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">;"
απαγορεύονται διά ροπάλου και τιμωρούνται με επιθέσεις του "Ναι δεν ήξερα
να πάρω το στρείδι μου σε τάπερ". Επίσης εάν σας παρηγορεί, υπόσχομαι
πώς θα παίρνω πάντα </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">French Fries.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">Σνιφάροντας μια τζούρα απ'το
μπαγκετοκαμάμπερο μου (να διαβαστεί με την έννοια του ψωμοτυριού) σκέφτομαι
πόσο ακριβά μου στοιχίζει κι αμέσως θυμάμαι τον λόγο που άνοιξα εγώ σήμερα<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>το </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">Office. </span><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">Πήγε και τρείς και είκοσι. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<br /></div>
</div>
Marina, Marina Marinaaahttp://www.blogger.com/profile/04539611640551024576noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8967522778283156307.post-12954559154243061062013-07-10T17:38:00.001-07:002014-08-24T17:12:10.908-07:00S5E01<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Άθελά μου,<br />
Με κάνει να σκέφτομαι πράγματα που αποφεύγω ή πολύ περισσότερο και κυνικά δοσμένο, ένα σκέτο "δεν θέλω" θα ισοπέδωνε και θα έβαζε τις σκέψεις μου εκεί όπου ανήκουν. Στο πουθενά.<br />
<br />
Ευτυχώς,<br />
Δεν θέλω να θέλω. Θέλω λιγότερο απ΄ότι δεν θέλω. Θέλω να μην θέλω.<br />
Δεν θέλω.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
Marina, Marina Marinaaahttp://www.blogger.com/profile/04539611640551024576noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8967522778283156307.post-64434768865248856492013-06-21T17:27:00.002-07:002013-06-24T10:59:09.860-07:00Λίγο ακόμη.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Διαβάζεται με μιά ανάσα:<br />
<br />
Και γι'ακόμη μιά φορά την φίλησε σταυρωτά λες και εκείνη την ένοιαζε αυτό το ανούσιο και ψεύτικο άγγιγμα των χειλιών του πάνω της. Αυτό που ήθελε εκείνη ήταν να τον συνεπάρει παραλύοντας τον έως ότου το μόνο που θα είχε λογική για εκείνον, να ήταν να την σταματήσει την ώρα που. Τελεία.<br />
<br />
Την ώρα που μέσα της, έβραζαν ξόρκια που θα τον έκαναν να καταλάβει όλα αυτά που σκεφτόταν χωρίς να μπορεί να του τα "πει". Εκείνη είχε την ελπίδα πως εκείνος θα νιώσει την ματιά της κι οτί όλες της οι ανάσες, θα παίρναν την μορφή των βαθύτερων και άκρως απαγορευμένων επιθυμιών της. Μόνο σ'εκείνον άλλωστε είχε υποσχεθεί τότε να μην του κρύβει τίποτα.<br />
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=4P0hG3sD0-E">http://www.youtube.com/watch?v=4P0hG3sD0-E</a></div>
Marina, Marina Marinaaahttp://www.blogger.com/profile/04539611640551024576noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8967522778283156307.post-33108521890796783952013-06-09T03:16:00.002-07:002013-06-09T03:16:55.994-07:00Lov Storiz #5<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
...-Α μπα, αποκλείεται, πάνω από τρία χρόνια έχω να ερωτευτώ...<br />
-Μήπως δεν το επιχειρείς κι εσύ;<br />
-Αν το παραδεχτώ, σημαίνει αυτόματα οτί δε τα πάω καλά.<br />
-Για πες μου λοιπόν, τί συνέβη πριν αυτά τα τρία χρόνια;<br />
-Τώρα αλήθεια; Πες εσύ καλύτερα.<br />
-Εγώ καλά, χώρισα πριν λίγο καιρό.<br />
-Χωρίς να ξέρω την ιστορία, ακούγεσαι πιό αισιόδοξος και αν είχαμε επιχειρήσεις, θα ήξερα ποιός θα ήταν ο συνδικαλιστής.<br />
-Τί είναι τώρα αυτό;<br />
-Α, οι γενικεύσεις μου.<br />
-Γενικεύεις;<br />
-Σαν τρελλή. Δε σ'αρέσουν;<br />
-Όχι. Σαν τί γενικεύεις; Τον έρωτα με τις επιχειρήσεις..;<br />
-Τα πάντα. Ακόμα κι αυτό!<br />
-Γιατί;<br />
-Εσύ χρησιμοποίησες την λέξη επιχειρώ.<br />
-Ναι, αλλά με άλλο νόημα, δε μίλησα για μπίζνες.<br />
-Γιατί, δεν υπάρχει κέρδος;<br />
-Μα είναι διαφορετικό. Δεν είναι το ίδιο.<br />
-Εμένα για κέρδος μου κάνει και το κέρδος είναι το ίδιο παντού. Αν πω στόχος, θα΄ναι καλύτερο;<br />
-Δηλαδή;<br />
-Μα δες, όλα γύρω μας κατευθύνονται από στόχους και σκοπούς, τίποτα δεν αιωρείται έτσι ανόητα και αφηρημένα.<br />
-Ναι, και τί σημαίνει αυτό;<br />
-Πού να ξέρω εγώ; Εγώ ξέρω μόνο τί σημαίνει για μένα.<br />
-Τί σημαίνει για σένα;<br />
-Οτί έχω δίκιο να γενικεύω καθημερινές μου στιγμές και να τις αναλύω με ένα γενικότερο πρίσμα.<br />
<br />
*Διαφημίσεις*<br />
<br />
-Απλά θα ήθελα να κλείσω τα μάτια μου πρώτα.<br />
-Γιατί;<br />
-Για να μη σε δω να τρέχεις. Είμαι τρελλή.<br />
-Εντάξει, κλείσ'τα καλύτερα.<br />
<br />
*Διαφημίσεις*<br />
<br />
<br />
-Μήπως να τρέξω εγώ τελικά; Εσύ φαίνεσαι πιό τρελλός από μένα για να το΄κανες αυτό.<br />
<div>
<br /></div>
</div>
Marina, Marina Marinaaahttp://www.blogger.com/profile/04539611640551024576noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8967522778283156307.post-86056077743597798002013-05-16T09:48:00.000-07:002013-05-16T09:50:30.341-07:00Όρκοι κι ευχαριστίες<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Είμαι ζωντανή και σ'ευχαριστώ γι'αυτό. Πιό πολύ σ'ευχαριστώ όμως που επιτέλους με βοήθησες να το παραδεχτώ. Θα μπορούσα ακόμα και να πω οτί είσαι είσαι η αιτία κι η αφορμή που εγώ είμαι σήμερα σε αυτήν θέση. Όμως με άφησες μόνη για πολύ καιρό.<br />
Πού ήσουν;<br />
Επέζησα και μου έλειψες. Δεν ξέρω εάν ένας όρκος είναι απλά αρκετός για να συγχωρεθώ, αλλά μαζί του θα κάνω κι ο,τι περνάει απ'το χέρι μου για να μην σε ξαναχάσω ποτέ. Όπως τώρα. Όπως τότε που τίποτα δεν είχε μεγαλύτερη σημασία από εσένα. Εσένα που υπερασπιζόμουν όταν όλοι χτυπούσαν τα χέρια τους στο τραπέζι θυμωμένα. Εκείνο το μεσημέρι, εκείνο το βράδυ αλλά κυρίως εκείνα τα ξημερώματα που ο μόνος τρόπος να σου δίνομαι ήταν να ακουμπάω την κρύα πέτρα που είχες ακουμπήσει κι εσύ παλιά.<br />
Θυμάσαι;<br />
Είμαι ευτυχισμένη για όλα μου έχεις προσφέρει κι υποσχεθεί. Σ'ευχαριστώ που με αφήνεις να κρυφοκοιτάξω απ'το παράθυρο σου και σου υπόσχομαι οτί θα σε γεμίσω περηφάνια κάποια μέρα.<br />
Το χρειαζόμαστε κι οι δύο, το ξέρω.<br />
Δεν θα σε ρωτήσω εάν με πιστεύεις. Κι αυτό το ξέρω.<br />
Θα με περιμένεις;<br />
<br />
<br />
<br /></div>
Marina, Marina Marinaaahttp://www.blogger.com/profile/04539611640551024576noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8967522778283156307.post-22811124254085354362013-03-31T04:48:00.000-07:002014-08-24T17:11:33.247-07:00Ήρθε η ώρα <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Ευτυχώς για μερικούς δεν πηγαίνω ακόμα σχολείο και συγκεκριμένα δημοτικό, γιατί ο εξάψαλμος που θα ακολουθήσει σχετικά με αυτήν την γελοιότητα με την αλλαγή της ώρας, θα συνοδευόταν με εκρηκτικά και διάφορές άλλες κατάρες.<br />
Ναι, ακόμα πιστεύω ο,τι εγώ χάνω μιά ώρα κι όχι απαραίτητα ύπνου γιατί δικιά μου είναι και την κάνω ο,τι θέλω χωρίς να δώσω λογαριασμό σε κανέναν από αυτούς που θέλουν να μου την κλέψουν.<br />
Κάπου εδώ θα πρέπει να συζητήσω και τον προβληματισμό μου όσον αφορά ποιός μου την σπάει περισσότερο, αυτο το γκρουπ γελοίων ανθρώπων που αποφασίζουν έτσι να αλλάξουν την ώρα ή όσων όχι μόνο δεν αντιδρούνε αλλά μου την λένε κιόλας με εκείνη την εξωφρενική ατάκα του οτί θα κερδίσω την ώρα μου πίσω τον Οκτώβρη!<br />
Δηλαδή ναι, χθες εκεί που ήταν 11 το βράδυ ξαφνικά έπρεπε να θεωρηθεί 12 κι έτσι εγώ να μην δω ας πούμε το επεισόδιο μου γιατί πολύ απλά εκείνη η ώρα εξαιτίας μιάς βλακείας, απλά "χάθηκε". Έτσι παφ σα να μην υπήρξε ποτέ. Ξέρεις όμως τί υπήρξαν; Οι ανάγκες μου που εγώ είχα αποφασίσει να τις ικανοποιήσω εκείνη ακριβώς την ώρα που μου στέρησαν έτσι άδικα.<br />
Ωραία, δηλαδή εγώ απόψε να δω κατευθείαν το επόμενο απ' το χθεσινό μου επεισόδιο και κάπου τον ερχόμενο Οκτώβρη να θυμηθώ να δω αυτό που θα έπρεπε να δω χθες γιατί έτσι. Εγώ λέω, να γίνει κατευθείαν Οκτώβρης τώρα για να τελειώνουμε. Ή μάλλον γιατί δε γίνεται ο,τι ώρα να'ναι να ησυχάσουμε περισσότερο;<br />
Για να μη μιλήσω για το φιάσκο του ξυπνήματος. Έσπασε ο διάολος το ποδάρι του κι ας πούμε έπρεπε εγώ Κυριακάτικα να ξυπνήσω στις εννιά το πρωί. Αφού μου διαλύθηκε με το έτσι θέλω τους η μία ώρα μου και αναγκάστηκα να συμβιβαστώ, έπρεπε τώρα να μπω στην διαδικασία του τί ώρα να βάλω εγώ τώρα ξυπνητήρι για να χτυπήσει λες και είναι εννιά το πρωί σαν χθες αλλά στο αύριο; Να αλλάξω την ώρα στο κινητό μου ξυπνητήρι ή θα αλλάξει μόνο του με αποτέλεσμα εγώ να ξυπνήσω ο,τι ώρα να'ναι;<br />
<br />
miscellanious:<br />
<br />
Στην Ρωσία από το 1970, η ώρα δεν υποκύπτει σ'αυτήν την παγκόσμια εξολόθρευση της ατομικότητας και της καταπάτησης του προσωπικού ωραρίου. Η ώρα στις 11 για παράδειγμα, παραμένει να είναι 11 όταν όλοι εμείς οι εξυπνάκηδες αποφασίζουμε να κάνουμε ταξίδι στο κοντινό μέλλον αφήνοντας αναπάντητα μυστήρια σε όλα εκείνα τα επεισόδια που δε παίχτηκαν ποτέ επειδή κάποιος άλλος το αποφάσισε για εκείνα και που ο ίδιος τους ο θεατής δε τα προάσπισε απαιτώντας την ώρα που τους ανήκει πίσω.<br />
Οι αγελάδες λέει, μουλαρώνουν (!) και δε δίνουν το γάλα τους αν πάει ο αγροτέτοιος να τις αρμέξει νωρίτερα ή αργότερα από το μοναδικό σωστό ρολόι που είναι το βιολογικό. Στάσου φίλε μου(ουυυ) του λέει, επειδή εσύ αποφάσισες να είναι τώρα ξαφνικά έξι η ώρα εγώ να βγάλω γάλα λες και είμαι καμιά μηχανή ενώ ήμουν... "προγραμματισμένη" να στο προσφέρω πριν ή μετά από μιά ώρα; Φυσικά καταλαβαίνετε επίσης οτί αν αλλάξει κι ο αγρότης την δική του ώρα ξυπνήματος έστω ναι κατά μία ώρα αλλάζει κι εκείνου εξίσου όλο του το πρόγραμμα.<br />
Κι όλα τώρα αυτά όλα συντελούν στο χάος άνευ λόγου και στην ταραχή μιας ήδη εφιαλτικής αρμονικής τάξης των πραγμάτων μόνο και μόνο για να'ναι μεγαλύτερη η μέρα και άλλες τέτοιες τρίχες ή για να σκοτεινιάζει αργότερα. Who cares. Ας κάτσουν αυτοί οι σπάστες να βρούνε λύσεις σε άλλα φλέγοντα ζητήματα όπως η ασιτία κι ας αφήσουν τον ήλιο να βασιλεύει στις 7 κι ας ήταν πιό ωραίο να είναι 6. </div>
Marina, Marina Marinaaahttp://www.blogger.com/profile/04539611640551024576noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8967522778283156307.post-49575212527565763922013-02-07T15:56:00.001-08:002013-03-03T10:38:08.039-08:00Κατηγορίες Σπαστικών Ανθρώπων #12 "Ο Eπιτραπεζιοσπάστης"<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgW6h_pqSAo6MIap6jegjdjfQ192KCdgvW0ih6a7oBrSdDwTcmOsKdoKxmRZ4oWrRN43iTEgJX2bu9aWBQxnjOGxsDZNzb2OeTfNcjB5UwxWRQJBYUS7FjJQV4o5ede57mqojdldO-17kI/s1600/epitra.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgW6h_pqSAo6MIap6jegjdjfQ192KCdgvW0ih6a7oBrSdDwTcmOsKdoKxmRZ4oWrRN43iTEgJX2bu9aWBQxnjOGxsDZNzb2OeTfNcjB5UwxWRQJBYUS7FjJQV4o5ede57mqojdldO-17kI/s320/epitra.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Αν κι επίκαιρος αυτήν την εποχή είναι ο Βιβλιοθηκοσπάστης <a href="http://marinamarinamarinaaa.blogspot.gr/2011/05/9.html">#1</a> και <a href="http://marinamarinamarinaaa.blogspot.gr/2011/09/2.html">#2</a>, ο διαολο- Σπάστης συνεχίζει να εξελίσσεται προκειμένου να μη μας αφήσει σε χλωρό κλαδί, να χαρούμε με την ησυχία μας τους δικούς μας προβληματισμούς. Βρίσκεται εδώ, σπαστικότερος από ποτέ, έχοντας επιστρέψει δριμυτερότερος κι έτοιμος να ισοπεδώσει γι'άλλη μιά φορά καθημερινά αγαπημένα πράγματα τα οποία συνήθως μας χαρίζουν στιγμές ανεμελιάς και ευτυχίας καθώς μπορούν και μας αποσπούν, όπως προείπα, από έγνοιες και μιζεριές. Αφού λοιπόν, έχουν τσακίσει καθημερινές μας χαρές όπως <a href="http://marinamarinamarinaaa.blogspot.gr/2010/09/1.html">τα ανέκδοτα</a>, <a href="http://marinamarinamarinaaa.blogspot.gr/2010/10/4.html">τα ταβερνάκια</a>, <a href="http://marinamarinamarinaaa.blogspot.gr/2011/02/8.html">τα Καρναβάλια</a>, <a href="http://marinamarinamarinaaa.blogspot.gr/2011/02/7.html">τις συναυλίες</a> και τα <a href="http://marinamarinamarinaaa.blogspot.gr/2010/11/5.html">σινεμαδάκια</a>, τώρα είναι η ώρα να στη σπάσουν ακόμα και στις αθώες εκείνες φιλικές μαζώξεις σε σπίτι κάτι παγωμένες Πέμπτες βράδυ, που αποφασίζετε να παίξετε επιτραπέζιο.<br />
Είναι τόσο διεστραμμένος που η δίψα του να στη σπάσει, τον οδηγεί στο σημείο να εμφανιστεί ακόμα και με μορφή περίπλοκου, δυσπαιχνίδευτου (ναι αυτό) επιτραπεζίου που έχει σαν σκοπό ζωής του να σου καταστρέψει την βραδιά και να σε κάνει να φαίνεσαι σα βλάκας που δεν καταλαβαίνει τις οδηγίες του. Την ίδια στιγμή, ορκίζομαι, οτί μετατρέπει όλους τους συμπαίκτες σου ευφυέστερους, με αποτέλεσμα να'σαι ο μόνος που δε μπορείς να παίξεις σωστά. Ο κίνδυνος να ακουστώ γι'άλλη μιά φορά υπερβολική με αναγκάζει να δώσω και την επιστημονική εξήγηση του φαινομένου:<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMxozGlB0qS3iiR9GopYBroO4dnXFYKep6CuDophRH17-b-6Ommkx3mYiDSFY2UPpcNkQS9Su_1aU5G2MxnQKIdfLKx3DPIpDCs5mGY2ZcjG385oIgO5pW4NkZY85w6Q-aTIoDfI4LiNY/s1600/koloblokus.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMxozGlB0qS3iiR9GopYBroO4dnXFYKep6CuDophRH17-b-6Ommkx3mYiDSFY2UPpcNkQS9Su_1aU5G2MxnQKIdfLKx3DPIpDCs5mGY2ZcjG385oIgO5pW4NkZY85w6Q-aTIoDfI4LiNY/s320/koloblokus.jpg" width="320" /></a>"..το συγκεκριμένο της φωτογραφίας σου ρουφάει κάθε όρεξη για ζωή"</div>
<br />
<br />
Έστω οτί κάποιος γνωρίζει τους κανόνες και αναλαμβάνει να σου τους εξηγήσει μπας και αρχίσει το παιχνίδι. Κατά τη διάρκεια που εσύ οφείλεις να το καταλάβεις, σημειώνονται τα εξής:<br />
<br />
<br />
1) Όλοι όσοι το έχουν ξαναπαίξει, βαριούνται να περιμένουν να το καταλάβεις και α) χαζομιλάνε μεταξύ τους ή β) γίνονται ολοένα και καλύτεροι, εάν τυχόν τους είχε ξεφύγει κάτι.<br />
2) Οι κανόνες είναι πολλοί και δύσκολοι, αντικειμενικά, για να τους πιάσεις με την μία<br />
3) και η φυσικότητα και η απλοϊκότητα με την οποία στους παρουσιάζει ο "παιχνιδογνώστης"<br />
<br />
...σε κάνουν να μην συγκεντρώνεσαι στους κανόνες, αλλά παρ'όλ'αυτά κουνάς συγκαταβατικά το κεφάλι σου και καλά ο,τι καταλαβαίνεις για να μη φανείς ακόμα πιό ηλίθιος απ'ότι ήδη αισθάνεσαι, ενώ από μέσα σου αναρωτιέσαι ποιός διάολο όντως διασκεδάζει παίζοντας αυτό το επιτραπέζιο και προφανώς έχεις ήδη αποφασίσει οτί δε σου αρέσει. <br />
<div style="text-align: left;">
Ε λίγο θέλει;</div>
<div style="text-align: left;">
Ολα αυτά μαζί δημιουργούν αρνητικό κλίμα για την εκμάθησή του παιχνιδιού και υποσυνείδητα ήδη περνάς χάλια. Το παιχνίδι ξεκινάει με την συμβιβαστική φράση "Εντάξει, θα το δεις και στην πράξη"... κι εκεί ήδη ξέρεις πάνω-κάτω τί θα'κολουθήσει. Εάν βέβαια συμφωνήσει </div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<ul style="text-align: left;">
<li>αυτός που βαριέται πάντα να παίζει επιτραπέζια.</li>
</ul>
Αλλά προτρέχω. Ας τα πάρουμε με την σειρά τους. Αρχίζει λοιπόν το παιχνίδι και ήδη διακρίνεται...<br />
<div style="text-align: left;">
</div>
<ul style="text-align: left;">
<li>Αυτός που θα κερδίσει. Πιθανόν να είναι ο ίδιος που στο εξηγούσε. Πραγματικά ώρες ώρες, έχω την εντύπωση οτί είναι ο ίδιος ο κατασκεαστής τους. Δε γίνεται ρε φίλε να τα ξέρει όλα τόσο λεπτομερώς. Λογικά το'χει παίξει άπειρες φορές με αποτέλεσμα να έχει και εμπειρική γνώση εκτός από την παπαγαλίστικη που οδηγεί στις κικ-ας στρατηγικές να σου φύγει η μαγκιά. Όλοι ξέρετε οτί θα νικήσει και νιώθετε ο,τι είναι άδικος κόπος να προσπαθήσετε να τον νικήσετε εκτός από τον...</li>
</ul>
<br />
<ul style="text-align: left;">
<li>Κλεφταρμά που θα κάνει τα πάνδεινα για να τον/σας κλέψει. Η γκάμα των μανουβρών του κυμαίνεται από το παραδοσιακό "Όπα όπα σόρρυ, μαλακία μου δε το είδα " (ναι κλανιάρη), έως το "Α, σόρρυ ρε νόμιζα έτσι το παίζαμε". Άλλοτε κλέβει θρασύτατα την ώρα που δε κοιτάει κανένας, ενώ πάντα υπάρχει κάποιος άλλος σπαστικός που θα του την σπάσει τσακώνοντάς τον. Επίσης είναι ικανός να σκαρφιστεί δικές του εντολές εάν το παιχνίδι είναι με κάρτες εντολών κι ενδεχομένως να προσπαθήσει ακόμα και να σας μεταπείσει οτί "Έτσι το γράφει μέσα" διαβάζοντας τες και καλά με φυσικότητα κάνοντας από μέσα του προσευχές να μην απευθυνθείτε στις οδηγίες, που όμως αποτυγχάνουν παταγωδώς αφού ο...</li>
<li>"Ακολουθώ πιστά τις οδηγίες" προσβάλλεται λες και του θίξανε τη μανα κι αμέσως τινάζει την προέκταση του χεριού του για να ανοίξουν σα πάπυρος οι οδηγίες και τρίβει με οργασμική ευτυχία στη μούρη του Κλεφταρμά ή οποιουδήποτε τόλμησε να τον αμφισβητήσει,την παράγραφο που τον καθιστά αμέσως κουτοπόνηρο. Πιστεύω πως ο "Ακολουθώ πιστά τις οδηγίες" συμμετέχει στο παιχνίδι περισσότερο για να μας την λέει με το κωλοτευτεράκι του, παρά για να διασκεδάσει με το επιτραπέζιο. Αλλά βέβαια, αυτός που δεν παίζει για να χαρεί το παιχνίδι για κανέναν λόγο είναι ο...</li>
<li>"Εκδικητικός" που έχει έρθει στην μάζωξη, μόνο και μόνο για να βγάλει κακίες και κόμπλεξ σε κάποιον από τους συμπαίκτες του, επειδή ίσως πριν μερικά χρόνια ένας από αυτούς να του πήρε τη σειρά στο κυλικείο. Ο Εκδικητικός όμως, μπορεί να κάνει εχθρούς και εκείνη την ώρα εάν ας πούμε κάποιος συμπαίκτης του, τον νικήσει ή αν τολμήσει να του γκρεμίσει κάνα καστράκι για παράδειγμα. Ξαφνικά, ο σκοπός του Εκδικητικού, είναι να τον καταστρέψει θυσιάζοντας ακόμα και την προσωπική του νίκη. Παίζει πιά εναντίον σου, κι ούτε καν υπερ του! Δεν τον ενδιαφέρει εάν θα κερδίσει, αρκεί εσύ να έχεις χάσει. Ομοιότητες παρατηρούνται με τον...</li>
<li>"Θυμωνιάρη" ή γνωστό κι ώς "Ε εγώ δε παίζω άλλο". Αγαπημένες του φράσεις όταν έπαιζε μικρός στην αλάνα ήταν "Ε στοπ στοπ, δε μετράει", "Θα το πω στη μαμά μου", "Όλα στη κυρία". Στο κρυφτό ήταν συνήθως το κωλο"πουλάκι". Σήμερα, έχει τον ρόλο αυτουνού που αν κάποιος του ρίξει μιά κάρτα που είτε θα τον κάνει να χάσει την σειρά του, είτε θα πάει λίγο πίσω, ή αν ας πούμε, δε δεχτούν κάποια λέξη του στο scrable, ή αν βγει εκτός χρόνου και δε του δεχτούνε την απάντηση, απειλεί οτι θα σταματήσει το παιχνίδι κι οτί θα πάει σπίτι του. Η διαφορά του με τον "Εκδικητικό" είναι οτί ο Εκδικητικός τείνει να καταστρέφει το παιχνίδι μόνο όποιου έχει βάλει στο μάτι, ενώ ο Θυμωνιάρης/Ε Εγώ δε παίζω άλλο, το χαλάει σε όλους. Σπάστη.</li>
<li>Δεν θα έλειπε από ένα τέτοιο παρεάκι κι ο ενοχλητικός που συνέχεια κάνει τις ίδιες ερωτήσεις ή που κάνει τα ίδια λάθη σε κάθε γύρο μετατρέποντας το παιχνίδι σε φιάσκο, καθώς εξαιτίας του, είτε τον βοηθάνε και παίζουνε κατά κάποιο τρόπο εναντίον των εαυτών τους οσοι τον βοηθάνε, είτε τους φανερώνονται οι κάρτες/πιόνια/στρατηγική/γράμματα/λεφτά ή ο,τιδήποτε τέλος πάντων υποτίθεται πώς πρέπει να μένει κρυφό για να'χει νόημα το παιχνίδι. Καραγκιοζιλίκια. </li>
<li>Ο "Πρέπει να φύγω" λίγα λεπτά αφότου ξεκινήσει το παιχνίδι. Χειρότερα βέβαια γίνονται τα πράγματα όταν ο "Πρέπει να φύγω" εμφανίζεται λίγο πριν το τέλος του παιχνιδιού πετώντας την ατάκα "συνεχίστε χωρίς εμένα". Ναι γελοίε, θα σκηνοθετήσουμε τον θάνατό σου στο παιχνίδι και θα φανταστούμε πώς τα σπιτάκια σου στο ταμπλώ τα γκρέμισε σεισμός. Α παράτα μας, που φέυγεις. Ξάφνου, όλα χάνουν το νόημά τους και ούτε το τελικό σκορ θ'αξίζει να μετρηθεί. Ο μόνος χαρούμενος; </li>
<li>Αυτός που "Χάνει πάντα" που είναι μάλιστα από τους πρώτους που διατυμπανίζει το ανούσιο πιά παιχνίδι αφότου έφυγε ο "Πρέπει να φύγω" μπας και δε μετρήσει το γελοίο σκορ του που θα τον ανάγκαζε να δεχτεί βουλώνοντάς το, τυχον μελλοντικές κοροϊδίες κι αναπολήσει σε ανύποτπτο χρόνο του στυλ "Θυμάστε τον βλάκα πώς πάτωσε..".</li>
<li>Ο "Κωλοκωλόφαρδος". Ε τί παίζεις ρε άμα είσαι τόσο κώλος; Τί μας κοροϊδεύεις δηλαδή; Άμα είναι να πούμε οτί κέρδισες να τελειώνουμε. Ό,τι και να παίζουμε πετυχαίνει το κουτάκι της ελεύθερης στάθμευσης και παίρνει τα λεφτά απ'τη μέση,εξάρες, ή ξέρω'γω την υπερούλτρα σουπερ κάρτα που τον βγάζει αυτόματα νικητή ακυρώνοντας κάθε σου προσπάθεια. Γι'αυτήν και τις άλλες δέκα γύρες που θα παίξετε. </li>
</ul>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Miscellaneous: μη πιάσω καν στο στόμα μου αυτόνα που ακους εκεί ρε </div>
<div>
<ul style="text-align: left;">
<li>"Σιχαίνεται" την μονόπολη. Πώς διάολο γίνεται να σιχαίνεται κανείς την μονόπολη; Γιατί τί σου'κανε δηλαδή; Σου την σπάει επειδή μπόρεσε κι έγινε το καλύτερο παιχνίδι όλων των εποχών; Ένα παιχνίδι που θα μείνει αιώνια κλασσικό και δε θα αφανιστεί ποτέ; Δε θέλω να το συζητήσω άλλο.</li>
<li>Αυτόν που στην μονόπολη σου αγοράζει την οδό που σου λείπει για ν'αρχίσεις να χτίζεις τα σπιτάκια σου σαν άνθρωπος.</li>
<li>Αυτόν που δε σου θυμίζει οτί πρέπει να σε πληρώσει όταν βρίσκεται στο κουτάκι σου γιατί σα βλήμα ξεχάστηκες.</li>
<li>Αυτόνα που φαινόταν ρε από την αρχή ο,τι βαριέται κι ας έκανε την καρδιά του πέτρα και μας έκανε την χάρη. Να μην έπαιζες καλύτερα ρε φίλε από το να μου το χτυπάς κάθε φορά που ρίχνεις το βρωμο ζάρι σου ξεστομίζοντας λες και βάζουνε να φας σκατά "Α, εγώ είμαι πάλι;". Αντί να χαίρεσαι που ήρθε η ώρα να μεγαλουργήσεις και να δείξεις σε όλους τί αξίζεις, παραπονιέσαι δηλαδή που θα γευτείς την στιγμή που σου φανερώνεται η πεμπτουσία του όλου παιχνιδιού; </li>
</ul>
<div>
<br /></div>
</div>
<div>
Και λύστε μου και την απορία γιατί διάολο σνομπάρουνε όλοι το ταμπου; </div>
<br />
<br /></div>
Marina, Marina Marinaaahttp://www.blogger.com/profile/04539611640551024576noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8967522778283156307.post-31674815317048125782013-02-02T13:45:00.001-08:002013-03-03T10:47:30.755-08:00Το Σαββατόβραδό μου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
Σαν λάτρης και σκλάβα της μεγαλειότητας του υποσυνείδητου, θα προσδώσω στην παντοτινή μου απέχθεια προς τα Σαββατόβραδα, χαρακτήρα διαίσθησης. Με πιό απλά λόγια, κάτι ξέρω και δε βγαίνω Σαββατόβραδα.<br />
Μία βόλτα σαράντα λεπτών στο κέντρο της φωτισμένης από τα στολίδια αντρών και γυναικών που μοστράρουν πάνω τους ανυπόμονα να φιγουράρουν στα μαγαζιά και να δείξουν την ομορφάδα τους, πόλης, αρκεί για να νιώσω σκληρά στο είναι μου το όλο, την εχθρική, γεμάτη μίσος, κατάντια της σημερινής μου κοινωνίας.<br />
Δίπλα στους πράσινους κάδους, παρατηρώ ένα αγόρι νεώτερο από εμένα, γύρω στα είκοσι, να χοροπηδάει πάνω σε ένα δοχείο μεταλλικό πρέπει να΄ταν και με άγνοια που με ταπείνωσε αργότερα, ρώτησα "μα τί κάνει εκεί". Το ο,τι η απάντηση με εξέπληξε, όπως προείπα με ανάγκασε να νιώσω ντροπιασμένη που ούτε καν μου πέρασε απ'το μυαλό πώς το αγόρι αυτό χοροπηδάει πάνω σε σιδερικά που μαζεύει το Σαββατόβραδό του, για να τα πουλήσει για μερικά ευρώ. Ξαφνικά ένιωσα ανάξια των όλων μου. Όταν δε, σκέφτηκα πώς λίγα μέτρα πιό κάτω απ'τους κάδους, ένα εξίσου εικοσάχρονο αγόρι απολαμβάνει το Σαββατόβραδο του πίνοντας ποτό με δέκα ευρώ, φοβήθηκα για το μέλλον μου.<br />
Συνεχίζοντας την βόλτα μου, είδα στον δρόμο ένα στρωμένο με παπλώματα, υπέρδιπλο κρεββάτι με φουσκωτά γεμάτα πούπουλένια μαξιλάρια και δίπλα έναν σεκιουριτά που θα περάσει το δικό του Σαββατόβραδο προστατεύοντας την ζωντανή διαφήμιση του καταστήματος επίπλου. Άθελά μου, μου πέρασε απ'το μυαλό η εικόνα ενός άστεγου να περνάει μπροστά απ'το κατάστημα, κρατώντας τα χαρτόνια του που τα'χει για κρεββάτι. Η σκέψη μου με προκάλεσε κι αμέσως είδα μιά γιαγιά να περνάει από δίπλα μου. Φαινόταν έτοιμη να περάσει το Σαββατόβραδό της στον δρόμο. Λυπήθηκα για τον σεκιουριτά που θα αναγκαζόταν να δει κι άλλους άστεγους να περνάνε απο'κει. Δεν με άφησα να κοιτάξω την γιαγιά. Άξιζε πολύ περισσότερα από μιά ματιά ντροπής και δήθεν συμπόνοιας.<br />
Αποφάσισα οτί το Σαββατόβραδο μου άγγιζε ήδη την κορύφωσή του και πώς ήταν ώρα να γυρίσω σπίτι. Κάπου εκεί, είδα κάτω στο πάτωμα ένα κόκκινο υπνόσακο να τυλίγει με κάθε του δύναμη έναν άντρα που είχε το κεφάλι του ακουμπισμένο σε μιά γλάστρα. Δίπλα του βρισκόταν παρκαρισμένη μιά μερσεντές που περίμενε το αφεντικό της να τελειώσει το γλυκό του στο ζαχαροπλαστείο που είναι στο ισόγειο εκείνου του ξενοδοχείου που η μιά βραδιά του κοστίζει τριακόσια ευρώ. Λογικά με κυριακάτικο πρωινό. Μπορεί και την κυριακάτικη, εάν δεν έκλεισε κι αυτή...<br />
<br />
<br /></div>
Marina, Marina Marinaaahttp://www.blogger.com/profile/04539611640551024576noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-8967522778283156307.post-4578637299705447712012-11-19T09:01:00.000-08:002013-03-03T10:48:38.307-08:00Blogo- Diary(α) #2 "Οι Γάλλοι και τα τυριά τους"<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
Πάντα ένα κόλλημα το είχα με τα σούπερ μάρκετ, δε το αρνούμαι. Δεν είμαι σίγουρη πού να αποδώσω το εν λόγω σκάλωμά μου, πολλά μου'ρχονται στο μυαλό τώρα που ίσως είναι και η πρώτη φορά που μπαίνω στον κόπο να (υπερ)αναλύσω λίγο τους λόγους που ίσως μου αρέσουν τα σουπερ μάρκετ. Η πιό τραβηγμένη σκέψη είναι αυτή που μ'αρέσει πιό πολύ και αυτήνα θα μοιραστώ μαζί σας:<br />
<br />
Δε μπορεί, όλοι μας, έχουμε βρεθεί μικρά σε κάποιο σούπερ μάρκετ με κάποιον μεγαλύτερό μας. Μάνα 'ήτανε; Θείος, πατέρας, αδερφός, γείτονας δεν έχει σημασία, καθώς σε αυτό που θέλω να καταλήξω είναι, οτί σίγουρα τον έχουμε χάσει αυτόνα εκεί μέσα. Και τότε...<br />
<br />
<ul style="text-align: left;">
<li> Κλάμα, πανικός, υστερίες, αρχικά και στη συνέχεια</li>
<li>Τρομακτικές σκέψεις που (με) ΜΑΣ οδηγούσαν στιγμιαία σε κατάστρωση σχεδίων επιβίωσης και διανυκτέρευσης στο σουπερ μάρκετ, εικόνες από τη μελλοντική σου ζωή στο σούπερ μάρκετ στο μυαλό μου...ΜΑΣ...</li>
<li>Συνειδητοποίηση και συμφιλίωση με την ιδέα οτί απο'δω και πέρα, εδώ, θα είναι το σπίτι (μου), ΜΑΣ.</li>
</ul>
...ώσπου ξάφνου η αγαλλίαση του γνώριμου προσώπου να σε κατσαδιάζει που εξαφανίστηκες έρχεται να σου χαρίσει συναισθήματα προστασίας, θαλπωρής και ασφάλειας.<br />
Αυτή λοιπόν, θα είναι η δικαιολογία μου απο'δω και πέρα εάν μου ζητηθεί να δώσω εξηγήσεις για τον λόγο που είμαι δεμένη με τα σούπερ μάρκετ. Με γεμίζουν ασφάλεια. Βέβαια, ασφάλεια θα μου πεις, μας προκαλεί ένα σούπερ μάρκετ επειδή δε θα μας άφηνε και ποτέ νηστικούς, αλλά too mainstream. Κρατάω το άλλο.<br />
<br />
<b>Μπαίνοντας στο ψητό...</b><br />
<br />
Πρόσφατα, έζησα στην ξενιτιά και το σούπερ μάρκετ αποτελούσε τακτικό τόπο επίσκεψής μου. Φυσικά τώρα, με την παραπάνω ανάλυση, βγάζει πλήρες νόημα καθώς είναι ολοφάνερο οτί εκεί μέσα, ένιωθα ξανά την οικογενειακή θαλπωρή που δεν είχα εκεί. Πάλι την εμφάνισή της έρχεται να κάνει η λίγο πιό φυσιολογική και εκ των πραγμάτων λογική εξήγηση, του οτί είμαι φαγάνας και σουλάτσαρα συνέχεια εκεί μέσα για να καλύψω τις ορέξεις μου. Γαλλία είσαι, να μη πάρεις εκεί πέρα τα φουά γκρά σου; Την ομελέτα σου να μη τη φας σα <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZIIdKZmwyxjcw13utmT0Mm2FxlLIkgEgAYT9O-08NcXEZEHxJrhyPUIpBeSJ1jOc3s30f6bh3dv7qf1i16EzZ90utJO5Or-G2xgIB_q9FeeKpgEXOfGCwNhQIqyKYU0wG_8uceup9XC0/s1600/french_guy.jpg">ξυνισμένος ψηλομύτης Γάλλος</a> με τρούφα; Να μην έχεις ένα πλα ντε φρομαζ ρε αδερφέ; Και με το ... τελευταίο πιάτο μπαίνω και στο θέμα μου: <b>Τα Τυρία των Γάλλων.</b><br />
<br />
Λοιπόν, ξεχάστε τα σούπερ μάρκετ που ξέρατε, ξες εκείνα που κάπου εκεί στις πίσω μεριές τους, έχουν την πτέρυγα με τα γαλακτοκομικά τους που περιλαμβάνει γάλα, βούτυρο, γιαούρτια σκέτα ή με φρούτα και τα τυριά. Όλα αυτά, συνήθως, χρειάζονται κανά δυό τρία μακρόστενα ψυγεία, ξες απο΄κείνα που είναι ανοιχτά και που το καλοκαίρι ,κάτι καθημερινές στη πόλη, σου μοιάζουν με ονειρική απόδραση.<br />
<a href="http://www.souvenirparis.com/46-192-thickbox/map-of-french-cheese-tea-towel.jpg">Εδώ λοιπόν</a>, στην πτέρυγα με τα γαλακτοκομικά βρίσκεται το ψυγείο με τα γάλατα, τα βούτυρα και τα γιαούρτια όμως λείπει το τυρί. Πού είναι;<br />
<br />
'Ελα σε παρακαλώ μον αμούρ, ένα τυρί δε μπορεί να μοιράζεται την ίδια πτέρυγα με τα άλλα <a href="http://www.terra.com/addon/img/6fd0a3fbmaladelbarriop.jpg">παρακατιανά </a>γαλακτοκομικά. Μα ποιά δηλαδή νομίζουν οτί είναι το γάλα και το βούτυρο που θα΄ναι διπλα δίπλα με το their precious τυρί; Δεν αξίζει δηλαδή Στο Τυρί δικό του ειδικό μέρος αποκλειστικά για τυριά;<br />
<br />
<i>με τα πολλά...</i><br />
<b>Ας αρχίσει η παράνοια.</b><br />
<br />
Σε ένα μεσαίου μεγέθους σουπερ-μάρκετ, κάτι σε φάση σούπερ-μάρκετ της γειτονιάς, η πτέρυγα με τα τυριά είναι τόση:<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZAjbQYo6auQvGlf5AlTbfzO_tatkPRImtH2uhb8t8DoDmLDK77SgQ1ADSGAwYdFXoTeqAGZm6Nic_Yy4DuOnxjK5chjbKseTOLY-bQ3KeVRYcAd9UA8UWGzqa_H5rAOCxpRA_Obi5al4/s1600/DSC00389.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZAjbQYo6auQvGlf5AlTbfzO_tatkPRImtH2uhb8t8DoDmLDK77SgQ1ADSGAwYdFXoTeqAGZm6Nic_Yy4DuOnxjK5chjbKseTOLY-bQ3KeVRYcAd9UA8UWGzqa_H5rAOCxpRA_Obi5al4/s400/DSC00389.JPG" width="400" /></a><span style="text-align: left;"><i>(από τη μία μεριά)</i></span></div>
<br />
<br />
<i>και τόση:</i><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNH15NO_7FeywliIV3mZfqJtnTtrLLewVpwAk1I-wTjj2CkGP-l7v3k4ZpVIcSG-wIX3GamXVATsEM1Kz48rIjEAdlMHfbEWnvVkEvVTqI7i3zeDPLweDoU8kknpcIvjEbzdk7B1E4jq0/s1600/DSC00390.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNH15NO_7FeywliIV3mZfqJtnTtrLLewVpwAk1I-wTjj2CkGP-l7v3k4ZpVIcSG-wIX3GamXVATsEM1Kz48rIjEAdlMHfbEWnvVkEvVTqI7i3zeDPLweDoU8kknpcIvjEbzdk7B1E4jq0/s400/DSC00390.JPG" width="400" /></a><span style="text-align: left;"><i>από την άλλη.</i></span></div>
<br />
<br />
Αρχικά ενθουσιάζεσαι και η επιβεβαίωση του στερεότυπου για τα τυριά των Γάλλων φαίνεται χαριτωμένη και γλυκούτσικια. Μέχρις ότου έρθει η ώρα να τα πλησιάσεις και να νιώσεις την μεγαλειότητά τους, να σε κάνει να νιώθεις νεάτερνταλ που του'δωσαν να συναρμολογήσει υπολογιστή.<br />
Για να αγοράσεις ένα ρημαδότυρο, δεν αρκεί να ξέρεις γαλλικά, αλλά πρέπει να ξέρεις Τυρικιακά. Αν νομίζεις οτί υπερβάλλω ρίξε μιά ματιά <a href="http://www.institut-fromages-et-sante.com/">εδώ</a>. Αποφασίζεις λοιπόν να δεις τα πράγματα, εεε Τα Τυριά εννοούσα (μη κάνει κάνας Γάλλος google translate και δει πώς είπα "πράγμα" Το Τυρί του και δε με ξαναφήσουν να μπω στη χώρα κατηγορούμενη για έσχατη προδοσία) από κοντά.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiD84Pc0fTrYzYi54JqnPq9q0_V6x8E56-YqQua-qF_pvZx1Cv0JxVsAwDSC1ySw6bgPuRubTNdz1j3tycLYveqsFauVhhcJlUxHeMxjcrGA9QoJGM70_yzgUMHvnpUDH6ZLLq0So4Y3GE/s1600/%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF+%CE%BB%CE%AE%CF%88%CE%B7%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiD84Pc0fTrYzYi54JqnPq9q0_V6x8E56-YqQua-qF_pvZx1Cv0JxVsAwDSC1ySw6bgPuRubTNdz1j3tycLYveqsFauVhhcJlUxHeMxjcrGA9QoJGM70_yzgUMHvnpUDH6ZLLq0So4Y3GE/s1600/%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF+%CE%BB%CE%AE%CF%88%CE%B7%CF%82.jpg" /></a></div>
<br />
<br />
Χωρίς καμία διάθεση για υπερβολή, παίζει να υπάρχουν εκατό ΙΔΙΑ <b>διαφορετικά τυριά</b>. Δηλαδή, ένα "μπρι" τυρί μπορεί να είναι:<br />
<br />
1. αγελάδας<br />
2. κατσίκας<br />
3. αγελάδας και κατσίκας<br />
4. κατσίκας και αγελάδας<br />
5. αγελάδας και λίγο κατσίκας<br />
6. αγελάδας και πιό πολύ κατσίκας<br />
7. κατσίκας με αγελάδας που είχανε μαλώσει χθες<br />
8. αγελάδας με κατσίκας που το βέλασμα της είναι γλυκούλι<br />
9. αγελάδας που το βόδι της [ναι ναι ο άντρας της καλά καταλάβατε(!)], την παράτησε για άλλη<br />
10. αγελάδας που την ημέρα που την αρμέξανε είχε ξυπνήσει με κέφια<br />
+<br />
1. κατσίκας που τα είχε με το αφεντικό της (ωραία τώρα είμαι και βουκολική)<br />
<br />
<br />
Tώρα σχετικά με το περίφημο "Καμαμπέρ", είμαι πλέον σίγουρη πώς οι παραγωγοί του, δεν έχουν κανέναν γκαιλέ για την γεύση του τυριού που παράγωγουνε, αφού το παιχνίδι τους εδώ είναι πιο ... βρώμικο. Κάνουν διαγωνισμό ποιανού Καμαμπερ θα είναι το πιό βρωμερό.<br />
<br />
<b><i>Ο διάλογος που ακολουθεί βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, believe it or not:</i></b><br />
<b><br />
</b><br />
Θύμα α' (ας το ονομάσουμε Μαρίνα, την τύχη μου%^@#)<br />
Θύμα β' (ας μείνει ανώνυμο)<br />
<br />
Μαρίνα: -Καλά... είναι δυνατόν να έκλασες στο 3x3 με κλειστά τα παράθυρα;;;<br />
Θύμα β',<i> με ένα κομμάτι τυρί στο στόμα του, ψελλίζει</i> "Το τυρί άνοιξα".<br />
<b><br /></b>
<b><i>*based on a true story.</i></b><br />
<b><br />
</b><br />
<b><br /></b>
<b>Και το όνομα αυτού...</b><br />
<b><br /></b>
Κάτι άλλο που με έκανε να επιβεβαιώσω τις υποψίες μου οτί τα πράγματα δεν είναι φυσιολογικά, κι οτί όλο αυτό δεν είναι ένα απλό φετίχ με τα τυριά, αλλά αληθινή σχέση αγάπης, ήταν τα ονόματα που τείνουν να δίνουν στα εν λόγω τυριά τους.<br />
Παρακάτω ακολουθεί top-five με επικά ονόματα, προσέξτε με γι'άλλη μιά φορά,<b> ΤΥΡΙΩΝ.</b><br />
<b><br />
</b><br />
<b>Νούμερο 5</b><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiinGgO6WL_YJqz0qNNaLM3Z-3u7yqUln2h-50RtPpjskoe3V6FJ1clw-rODGBuLA7GtL6V6IboI-xF_Q7ZOiHGw0M57HZgH-LvzjIsFFQoPMHOjhbV7KrXcyEw5KsxTeDrPCmh4wqOYC8/s1600/leroidyvetot.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiinGgO6WL_YJqz0qNNaLM3Z-3u7yqUln2h-50RtPpjskoe3V6FJ1clw-rODGBuLA7GtL6V6IboI-xF_Q7ZOiHGw0M57HZgH-LvzjIsFFQoPMHOjhbV7KrXcyEw5KsxTeDrPCmh4wqOYC8/s320/leroidyvetot.jpg" width="279" /></a></div>
Στην πέμπτη θέση του τόπ φάιβ Επικού ονόματος Τυριού, βρίσκεται το τυρί "Ο Βασιλιάς Καμαμπερ". Εδώ στο μυαλό τους, υπάρχει κάποιο βασίλειο τυριών λογικά, όπου ο βασιλιάς τους είναι ένα Καμαμπέρ. Δε θα σχολιάσω τίποτα.<br />
<b><br />
</b><br />
<br />
<br />
<b>Νούμερο 4</b><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigEScu5WEKyv-JlvflIjhM_glmFoM9ad0aFYJzyNjA4EqvBWCJmo_a-reZ-sJLXbpv_xokATj88FE-8ybwu3ebi9KBUqBXXPdbV8_064Q_-jtGBrMOZQtHHG7fV-QpZf4KMghljpqOE80/s1600/president.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigEScu5WEKyv-JlvflIjhM_glmFoM9ad0aFYJzyNjA4EqvBWCJmo_a-reZ-sJLXbpv_xokATj88FE-8ybwu3ebi9KBUqBXXPdbV8_064Q_-jtGBrMOZQtHHG7fV-QpZf4KMghljpqOE80/s320/president.JPG" width="319" /></a></div>
<b>"Πρόεδρος"...</b>μάλιστα. Εδώ παρατηρούμε πώς έχουμε αλλαγή πολιτεύματος, πλέον δε θα μου έκανε εντύπωση ακόμα κι αν ξετρυπώσω από κάπου, οτί αυτό έγινε μετά την Επανάσταση κατά της μοναρχίας. Αφήνουμε πίσω το Μοναρχικό Πολίτευμα και οδεύουμε προς την Κοινοβουλευτική δημοκρατίας και φυσικά το Τυρί δε θα έμενα παλιομοδίτικο. Και πρόσεξε οτί είναι το ορίτζιναλ. Το οτί μπορεί να υπάρχουν απομιμήσεις, δε θέλω ούτε καν να το διανοηθώ γιατί θα αρχίσω στα σοβαρά να ανησυχώ για την πνευματική ισορροπία των ανθρώπων που με περιέβαλαν για έξι μήνες.<br />
<br />
<br />
<b>Νούμερο 3</b><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfXx2_nTSFXPGlQR2vmREsd67c0ZAao7zOWtBH_SDc_tfHwlyWviXL8i6DO70MqAVGPPnuYOTE_VzZCMLRV6XbEpgejwt28j2OoWNKshbcdcFgPYUTTMKHIJiHJrE9cBi0xFdAAvxyMr0/s1600/DSC00394.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfXx2_nTSFXPGlQR2vmREsd67c0ZAao7zOWtBH_SDc_tfHwlyWviXL8i6DO70MqAVGPPnuYOTE_VzZCMLRV6XbEpgejwt28j2OoWNKshbcdcFgPYUTTMKHIJiHJrE9cBi0xFdAAvxyMr0/s400/DSC00394.JPG" width="400" /></a></div>
<b>"Καρδιά στην καρδιά" </b>Άνετα το ονόμασαν έτσι επειδή πήραν πρέφα τη δικιά μας Λάκτα. Κηρύσσεται το πιό αγαπησιάρικο και ζουζουνιάρικο τυρί του κόσμου. Τώρα σκέψου'δω διαφήμιση ερωτικής διάθεσης με ερωτευμένο ζευγαράκι να τρώει με κλειστά ματάκια (κι άντε μυτούλες να το δεχτώ) Καμαμπέρ ενώ παίζει ρομαντική μουσική.<br />
<br />
<b>Νούμερο 2</b><br />
<b><br />
</b><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiU17H3ojy6mvYbWbRZ5FDIhv0bJNQvvO3TrQZDDi6hHpxcJbbdhmsyVJdYxyDtuetXEvs0-GeA5KveaPEJ2HxJ5Liu4aYC0gTialfXHf1z80ILEe42YCTTuAswpv3Qsb-cURl30yBvgCU/s1600/DSC00393.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiU17H3ojy6mvYbWbRZ5FDIhv0bJNQvvO3TrQZDDi6hHpxcJbbdhmsyVJdYxyDtuetXEvs0-GeA5KveaPEJ2HxJ5Liu4aYC0gTialfXHf1z80ILEe42YCTTuAswpv3Qsb-cURl30yBvgCU/s400/DSC00393.JPG" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<b>"Καπρίτσιο των Θεών" </b>και σε παρακαλώ, πρόσεξε όχι του Θεού, είναι πολλοί οι Θεοί που χαρουμενοπετάνε τριγύρω απ'το τυρί. Δηλαδή αυτός που το ονόμασε πρέπει να φαντάστηκε αυτό: μιά οικογένεια Θεών όπου η μαμά-Θεός αγόρασε τυρί και το μικρό θεάκι έκανε καπρίτσια που δεν είχε το αγαπημένο του τυρί. Η παράνοια στην υπερβολή της.<br />
<br />
<i>και τέλος</i><br />
<br />
<b>Νούμερο 1 επικότητας ονόματος για ΤΥΡΙ.</b><br />
<b><br />
</b><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg74NptE7oK0T2uEAA2-ljpI5qciobim6J5x3cTnNVXeK3Meup7n_zN624qlMySlnV9BZ24kAd3DAjeQ3VPMefHelHMie2p98L3-E_tnMi-85lpCC1NgxJR2okRmRGRHeEKnF783oyWPXA/s1600/DSC00392.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg74NptE7oK0T2uEAA2-ljpI5qciobim6J5x3cTnNVXeK3Meup7n_zN624qlMySlnV9BZ24kAd3DAjeQ3VPMefHelHMie2p98L3-E_tnMi-85lpCC1NgxJR2okRmRGRHeEKnF783oyWPXA/s320/DSC00392.JPG" width="320" /></a></div>
<b><br />
</b><br />
<b>"Καρδιά του λιονταριού". </b>Δε θα με βάλω καν στην διαδικασία να σκεφτώ τί μπορεί να είχε στο μυαλό του αυτός που ονόμασε έτσι αυτό το έρμο το τυρί. Άντε ρε τώρα που ακόμα και το έμβλημά του είναι πιό επικό κι απ'αυτό του Γκρίφιντορ. Δύο fucking λιοντάρια και στη μεση ΜΙΑ ΚΑΡΔΙΑ.<br />
<br />
<br />
<b>Miscellaneous:</b><br />
<br />
Παρ'όλ'αυτά, απορώ γιατί διάολο μου φαίνονται όλα αυτά περίεργα. Έπρεπε να την είχα ψυλλιαστεί εδώ και πολύ καιρό, να από την Λα βας κι ρι ας πούμε, που σημαίνει αυτολεξεί "Η αγελάδα που γελάει". Και φοράει και σκουλαρίκια το ίδιο της το τυρί. Παίδες, τα πράγματα είναι σοβαρά, αλήθεια όσο και να μου δίνεται όλη η ιστορία της ...γελαστής αγελάδας:<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGB0ctoTKhq5iCBLwxcEwIw01mHtbOHVaajjIcRU9xMqg5T0RQN86fOYDcNPJiCAqYiaY2DBzdQjDQ5UizmAJJSrJJKo8LAxQ3i_oJ6gIhxCfGtE4dzuhEAaGuzd8bLMPCTsFkSOJdhLc/s1600/La-Vache-Qui-Rit-Logo-Evolution.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGB0ctoTKhq5iCBLwxcEwIw01mHtbOHVaajjIcRU9xMqg5T0RQN86fOYDcNPJiCAqYiaY2DBzdQjDQ5UizmAJJSrJJKo8LAxQ3i_oJ6gIhxCfGtE4dzuhEAaGuzd8bLMPCTsFkSOJdhLc/s320/La-Vache-Qui-Rit-Logo-Evolution.jpg" width="280" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Επαναλαμβάνω, φοράει σκουλαρίκια.</div>
<br />
Επίσης, τώρα, σας έπεισα πώς εκείνο που έλεγα για τα τυριά που φτιάχνονται από ευδιάθετες αγελάδες, ισχύει όντως και δεν είναι μία από τις υπερβολές μου;<br />
<br />
<br /></div>
Marina, Marina Marinaaahttp://www.blogger.com/profile/04539611640551024576noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-8967522778283156307.post-27556419805994160162012-07-23T08:46:00.002-07:002013-03-03T10:48:03.127-08:00...ΠροΒλήματα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal">
Δε με παίρνει να μη μπώ κατευθείαν στο ψητό και σίγουρα, σε
κανέναν δεν έλειψαν οι φλύαρες εισαγωγές μου, άλλωστε …δεν θα ασχολούνται όλοι
τώρα με τα δικά μου. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Δεν ήθελα πολύ τελικά, την ξεστόμισα την ατάκα που έχει στοιχειώσει
τις τελευταίες μου βδομάδες. Αυτή κι άλλες συγγενικές της όπως «Ο καθένας έχει
τα προβλήματά του», «Σε πρήζω κι εγώ τώρα με τα δικά μου ενώ εσύ έχεις σοβαρότερα».
Και γιατί δηλαδή το δικό μου το πρόβλημα
να’ναι σημαντικότερο απ’το δικό σου; Και μην μου λες οτί είμαι χαζή που σε
άφηνα τόση ώρα να μιλάς για εκείνο, ενώ εγώ αντιμετωπίζω αυτό που ακούγεται
ίσως κάπως πιο βαρύγδουπο. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Εκτός απ’τις εισαγωγές δε μας παίρνει να κάνουμε και
διαγωνισμό δυστυχίας. Ναι, όλοι μας έχουμε έγνοιες που μας βασανίζουν, υπάρχουν
οι ελαφρότερες και οι σημαντικότερες. Αυτές που περνάνε και αυτές που μας πονάνε.
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Όλοι μας έχουμε δικαίωμα στη δυστυχία, αλλά κανείς μας δε
μπορεί να διαλέξει τον τρόπο. Σε αγγίζουνε απλά κι εσύ στεναχωριέσαι,
στεναχωριέσαι διαφορετικά απ’ότι θα στεναχωριόμουν εγώ γιατί πολύ απλά δεν
είμαστε το ίδιο. Μπορεί το πρόβλημά μου να σε κάνει να γελάς και το δικό σου
εγώ, να μη μπορώ να το βαστάξω. Και μην μου λες πώς δεν αξίζει, γιατί αν δεν
άξιζε δε θα το αφήναμε να μας αγγίξει . Τώρα «έχεις κι έχω τα δικά μου» και
σημασία δεν έχει να τα βγάλουμε και να τα συγκρίνουμε, αλλά να μην τα αδικήσουμε.
Βοήθησέ με και θα σε βοηθήσω.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Σ’εχω ανάγκη και μ’έχεις
κι εσύ. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Να είσαι ευγνώμων που έχεις προβλήματα και γίνεσαι ολοένα
δυνατότερος για τα επόμενα που θα’ρθουν. Σημαντικό δεν είναι να μην έχεις προβλήματα,
σημαντικό είναι όταν τα’χεις να τα πολεμάς. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>
Marina, Marina Marinaaahttp://www.blogger.com/profile/04539611640551024576noreply@blogger.com4