Συνολικές προβολές σελίδας

Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2009

Kατηγορώ:

- Το ηλίθιο μηχάνημα στις τουαλέτες των μαγαζιών, που με αναγκάζει να το χαιρετάω για να μου δώσει χαρτί. Κομπλεξισμοί.

- Τις ψηλές χέστρες.

- Τους νεροχύτες των μαγαζιών που εξατίας τους πλένεις το κάθε χέρι ξεχωριστά αφού για να τρέχει το νερο πρέπει να κρατάς πατημένο το ματσούκι.

- Το λεπτό χαρτί στα μεγάλα ρολά. Σκίζεται δε το καταλαβαίνεις; Σου βγαίνει η πίστη για να σκουπιστείς αξιοπρεπώς.

- Την ουρά στις τουαλέτες. Σε κάνει να υποκρίνεσαι και να χαμογελάς στις μπροστινές σου ενώ αυτές θα κατουρήσουν νωρίτερα απο σένα και πονάει πολύ που καταβάθως ξέρεις πώς δε κατουριούνται τόσο όσο εσύ.

- Τους ψηλούς άντρες σε φάση "σου μιλάω και βλέπω τις μύξες μέσα απ΄το ρουθούνι σου" ή "μπορώ να πιώ άνετα απο το ποτό σου γιατί είναι στο ύψος του στόματος μου" και για να το εκχυδαίσω (δε με νοιάζει αν δεν υπάρχει σαν λέξη, αυτό εννοώ) "θα μπορούσα άνετα να πιάσω ψιλή κουβεντούλα με το πουλί σου".

- Την τοστιέρα μου γιατί δεν ανάβει αυτόματα όταν της βάζω τοστ κι εγώ ξεχνιέμαι και περιμένω να γίνει το τοστ ενώ η τοστιέρα δεν είναι αναμμένη.

- Την ισχύ της φράσης "πόσο μικρός είναι ο κόσμος".

- Το να σου λένε "όταν θα φτάσεις στην ηλικία μου θα καταλάβεις", γιατί σε κάνει να είσαι σίγουρος πως θα μετανιώσεις τότε γι'αυτά που κάνεις τώρα και δε τα χαίρεσαι γιατί ξέρεις πώς κάνεις μαλακίες.

Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2009

Γαμώτο σου.

Μα τί περίμενες αν ήδη μέσα στο δωμάτιο σου φιλοξενείς έναν ψηλό, μαύρο εξωγήινο; Εγώ στα'λεγα βρε πουλάκι μου αλλά εσύ έπρεπε γι'αλλη μιά φορά να κάνεις τις μαγκιές σου. Και όχι μόνο αυτό, αλλά τώρα τί κλαίγεσαι; Νυστάζεις; Πονάς; Τώρα να περιμένεις 36 λεπτά για να βγούν οι πάπιες πρώτα και μετά κάνε ο,τι θές. Άμα θες μπες και ...μουσουνου, άνοιξε ακόμα και κάμερα. Ξέρεις τί εννοώ, μην με κοιτάς με αυτό το ειρωνικό σου βλέμμα και πάνω απ'όλα μην μου λες ψέμματα. Επίσης αν πονάει πολύ, πάρε παυσίπονο γιατί δεν υπάρχει χάπι για να περάσει το πρόβλημα που σου προκαλέι τον πόνο, έτσι όπως τα'κανες και η επιστήμη τα χεράκια της τα βγάζει από την κουβερτούλα και σε φασκελώνει στα ίσα. Ίσως και να γελάσει λίγο μαζί σου, μην τον κατηγορείς δεν ήθελε να γίνει γιατρός, τον αναγκάσανε. Αν δε θες έχεις επιλογές - Δημοκρατία λέιντιζ εν τζεντλμεν- τα κουβαδάκια σου και νομίζω ξέρεις την συνέχεια.
Και στην τελική ρε, σε ξέρω κι απο χθές; Γιατί δηλαδή να σου βρώ λύση στον πρόβλημα σου; Σου χρωστάω; Νομίζω στα'δωσα ή μπορεί και να μου τα'δωσες εσύ και με το παραπάνω, δε θυμάμαι, χθές ήταν;
Σου είπα ήδη, εσύ αποφάσισες πριν καν σου θέσω το δίλημμα και τώρα δεν σ'αρέσει; Αν δεν ήξερες να το βούλωνες. Ωπ, κάπου εδώ πάνε καμιά τουαλέτα και μετά έλα να τελειώσεις αυτό που άφησες στη μέση ή στο τέλος ή κάπου εκεί δε θυμάμαι δεν παρακολούθησα απο την αρχή γιατί είχα πάει για ποπ κορν. Βρε ο νοών νοείτω για τους άλλους δε θα μπορέσουμε, μην είσαι βρε παντού το θύμα συνεχίζω να σου λέω.
Καταβάθως πονάω κι εγώ μαζί σου γιατί πώς να σου πώ βρε αδερφάκι μου, είμαστε το ίδιο. Σε πονάω γιατί σε νοιάζομαι και δε θέλω να σε βλέπω έτσι.Μπορεί και να με νοιάζεις πιό πολύ κι απο μένα αυτη τη στιγμή. Α ρε μεγάλα λόγια που λέγονται, αν και είναι απο αυτά που δεν λέγονται. Αλλά με ενοχλεί που στο λένε όλοι αυτό. Γιατί να στο λένε; Μυαλό εσύ δεν έχεις; Ε;
Το κουράζουμε βρε καλό μου και θα με κάνεις να σου πώ πφφ και δε το θέλω. Αφού πάλι εδώ θα'ρθείς να κλαφτείς, βρίσε με άμα σε κάνω να κλαίς. Ξές καλά πώς δε φταίω εγώ. Ούτε εσύ όμως.
Συνέχισε να μιλάς για τυρανόσαυρους εσύ και μη μασάς, έρχεται καλοκαίρι, απλά τότε θα'χεις άλλο πρόβλημα. Θα'χουν λήξει τα...παγωτά γιατί εδώ έχουμε να κάνουμε με ημερομηνίες. Εντάξει δε με στεναχωρεί ιδιαίτερα γιατί κάνουμε και μία δίαιτα μη ξεχνιόμαστε. Έχεις γίνει πώς να στο θέσω μωρέ ευγενικά, όχι για παγωτά τέλος πάντων, μη σε στεναχωρήσω κι άλλο, είχες και γενέθλια. Ναι γιατί τα γιουβαρλάκια που τρως εσύ θα μου πέις τώρα καλύτερα είναι. Ρε καλό μου, τουλάχιστον δεν είναι ληγμένα και είναι και χειμερινά. Α ναι, και δικά μου. Ολόδικα μου.
Πονάει; Συγγνώμη έπρεπε γιατί πολύ καλή έγινα ξαφνικά και ίσως δεν μου πάει σήμερα. Να ξέρεις, το παθαίνω αυτό. Μία σχετική, καλοσυνάτη και προπάντων φιλική προειδοποίηση. Δε θα με αναγνωρίζεις πολλές φορές. Όπως τώρα, δεν με νοιάζει αν δε σ'αρέσει όλο αυτό. Ούτε εμένα, όμως εκεί γλυτώνεις. Δε θα έκανα κάτι που δε θα μου άρεζε να μου κάνουνε. Μην ανησυχείς, εγώ μονο θα πληρώσω κι έχω ήδη αρχίσει να το κανω.
Ωχ καλά, σ'αφήνω. Με κούρασες αρκετά και δε μπορώ να ασχολήθώ άλλο μαζί σου, γιατί ο εξωγήινος έχει μεταμορφωθεί εδώ και ώρα σε μούμια κι εγώ... κάνω την πάπια για να μην αισθανθούν μοναξιά και οι άλλες που έχουν βγεί εδώ και ώρα.
Δεν ξέρω, δε θέλω καν να το σκεφτώ. Απλά φοβάμαι. Το σκέφτηκες αυτό; Φοβάμαι πολύ και αυτό με τρομάζει. Δεν ξέρω αν θα κοιμηθώ ειδικά με την μούμια πάνω απ΄το κεφάλι μου. Αλλά δεν μπορώ να έρθω να κοιμηθούμε μαζί. Ροχάλιζες προχθές και με σκουντούσες...Άσε που τί θα πεί κι ο κόσμος. Εμ πού το βάζεις αυτό; Το ξέχασες κιόλας; Το ήξερα. Σιγά να μην σ'ένοιαζε.

Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2009

Κρίση Ηλικίας

Ίσως το να υπάρχει ένα αυτάκι που δηλώνει πρόθυμο να σε ακούσει όποτε το θελήσεις, να είναι πιό σημαντικό απ΄ότι νομίζουμε πώς είναι. Του αξίζουν όμορφα ...σκουλαρίκια, πολλά περισσότερα απ'ότι είναι αυτά που ακούει.
Όμως τί γίνεται με τα δικά μας τα αυτάκια που αρνούνται να ακούσουν τί τους λέμε; Αν βρε καλό μου δεν με ακούσω εγώ, τί θα κερδίσω; Εγωιστικό ίσως. Εγώ είμαι το θέμα, όχι εσύ...α ούτε το "αυτάκι".

Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2009

Αλληλεγγύη της Υποδούλωσης

Προσπαθώ και θέλω πολύ να αποτυπώσω, όχι όχι πιό ρομαντικά σήμερα, να αποδώσω λοιπόν στις σκέψεις μου, τις αντίστοιχες λέξεις που θα τις κάνουν κατανοητές σε σένα, και πιό εκνευριστικές σε μένα καθώς θα τις δώ κάπου και γραμμένες! Αλλά για να μην με εκνευρίσω πιό πολύ, εξηγούμαι ευθύς αμέσως.
Βρέχει, είσαι στην Τσιμισκή, είναι Πέπμτη επτά και μισή. Εσύ έχεις ομπρέλλα, εγώ δεν έχω, περπατάς κάτω απο το υποστεγάκι ΜΟΥ, αφού ο μοναδικός λόγος ύπαρξης του είναι να με προστατεύει από την βροχή. Συνεχίζω όμως, γιατί ούτε εσύ έμεινες εκεί, αλλά το συνέχισες, κοιτώντας τις βιτρίνες με εκείνο το θράσσος που με έκανε να εύχομαι να σπάσεις το πόδι σου και να κάνεις γιορτές ξαπλωμένη. Δε θα ασχοληθώ άλλο με τις κινήσεις σου γιατί με έχουν αφοπλίσει. Όμως θα σου θέσω μερικά ερωτήματα.
Γιατί να βγεις στην αγορά ξέροντας οτί βρέχει; Ε; Και μάλιστα απο χθές δεν έχει σταματήσει άρα μην με πείς οτί ευελπιστούσες οτί θα είχε σταματήσει. Εδώ μην τυχόν πας να μου απαντήσεις αρχίζοντας με το : μα να, αύριο φευγω εκδρομή 3μερο στο βουνό και δεν έχω αθλητικά, γι'αυτό βγήκα τώρα :( , γιατί θα σε ταπώσω (όχι οτί δε το θέλω) με το άλλο που λέει: Γιατί τ'άφησες τελευταία στιγμή; Δεν ήξερες οτί θα πας Σουκου εκδρομή; Ε;. Από πότε στο'χει πεί η κοπέλα;
Όσον αφορά το πρόβλημα σου με τα υπόστεγα, δε μπορώ να σου κάνω τίποτα. Εκεί όλοι εμείς που αντιμετωπίζουμε αυτό το πρόβλημα με το να μην έχω ομπρέλλα κι εσύ να περπατάς μαζί μ'αυτήν κάτω απο το υποστεγάκι, σηκώνουμε απορημένοι με την ηλιθιότητα σου, τα χέρια μας ψηλά. Μην μου κλαίγεσαι, απλά μην είσαι εκεί όταν βρέχει. Αν τώρα δεν πήγες να μου κλαφτείς αλλά να μου επιτεθείς λέγοντας μου να παίρνω ομπρέλλα όταν βλέπω οτί βρέχει, θα σου απαντήσω οτί εγώ είχα ομπρέλλα σήμερα και τόση ώρα μιλάω για εκείνον που απλά δεν είχε και βρεχόταν εξαιτίας σου. Κλαίς, αποκλείεται.