Το Πάρτυ.

Μετά τη μια το βράδυ, η Σαλονίκη είναι ωραία. Παίζει το αγαπημένο μου τραγούδι, αλλά δε μπορώ ούτε να το χορέψω, ούτε να το τραγουδήσω φυσικά. Και του το'πα του πούστη γαμώ. Κοιτάω ψηλά μπας και βρώ γνώριμα πρόσωπα, αλλά βλέπω μόνο ανθρώπους να πηδάνε και να κάνουν διασκευές στην δική τους γλώσσα. Με κοιτάς, με βλέπεις, σχεδόν τρέχεις και μ'αγκαλιάζεις. Τώρα παίζει το δικό σου αγαπημένο τραγούδι κι αυτό θα το χορέψω και θα το τραγουδήσω ακόμα κι αν ακουστεί τόσο χάλια που δεν θα καταλάβεις καν ποιό είναι!
Εκεί όμως που είσαι εσύ, δε παίζει την ίδια μουσική. Εκεί δε σ'αγκαλιάζουνε, εκεί ο τυπάς κοιτάει τη δικιά του ζωή, εγώ όμως έχω κολλήσει κάπου στο 2008 τώρα. Δεν ξέρω κανένα τραγούδι απο αυτά που παίζουν εκεί και δε μπορώ να τα χορέψω ούτε να τα τραγουδήσω. Δε συμμαζεύομαι όσο και να κουρευτώ.