Summer Times #2 "Пάρτα μωρή άρρωστη"

Μόνο και μόνο επειδή δε κατάφερε ποτέ του να γίνει κάτι καλύτερο, ο ιός της γρίπης κομπλεξικότερος απο ποτέ, χτυπάει αλύπητα αθώους ανθρώπους που ας πούμε μόλις αγόρασαν και το τελευταίο τζιτζιμπλίγκι για να πάνε στο νησί να κάνουνε ρημαδοδιακοπές. Το μαγιώ, και το αντηλιακό που αγόρασες μισή ώρα πριν βάλεις θερμόμετρο, περιμένουν να σε νιώσουν πάνω τους, αλλά εσύ θα αρκεστείς στο να μιζεριάσεις την ώρα πού όλοι θα κάνουν τα παρθενικά τους τσαλαβουτήματα στις Χαλκιδικές.
Παρακάτω ακολουθεί μιά περιγραφή του τί πρόκειται να περάσει ο καλοκαιρινός άρρωστος για να νιώσουν οι μη καλοκαιρινοί άρρωστοι σκουπίδια που θα αφήσουν τον φίλο τους μόνο ή στη χειρότερη των περιπτώσεων για όλες τις πλευρές, τον πάρουν μαζί τους!

• Πονόλαιμος: Η ζωή σου είναι τέλεια, έχεις ένα τριημεράκι να σε περιμένει και την ώρα που καταπίνεις αυτό που πίνεις σου γκρεμίζονται όλα. Επιπλέον εφέ: ήχος από τζάμια που σπάνε. Όσο και να προσπαθήσεις να κοροϊδέψεις τον εαυτό σου οτί και καλά ο λαιμός σου γρατσουνίστηκε για κάποιο λόγο, ξέρεις καταβάθως πώς ο χυμός δεν έχει ψαροκόκαλα. Εδώ μπορούμε να φανταστούμε τον ιό της γρίπης να τρίβει τα χεράκια του και να γελάει σατανικά μπροστά απο την κονσόλα του. Έκανε αισθητή την παρουσία του και φαίνεται να κερδίζει τη μάχη στον πόλεμο που ξεκίνησε χωρίς να τον έχει προκαλέσει κανένας. Αρχίζεις λοιπόν και συμφιλιώνεσαι με το γεγονός οτί θα έχεις ένα τριήμερο συνάχι και έχεις ήδη γκρινιάξει σε δυό-τρείς φίλους σου για τον λαιμό σου. Αυτό φυσικά δε θα περάσει έτσι και αφού το βράδυ σου ήδη καταστράφηκε γιατί έπινες την μπύρα σου αφού πρώτα την έκανες γαργάρες μέσα στο στόμα σου έτσι ώστε να μη χρειάζεται να ανασηκώνεις τους ώμους σου, να κλείνεις τα μάτια σου και να σφίγγεις τα δόντια κάθε φορά που την καταπίνεις, ήρθε η ώρα του ύπνου όπου η:

• Βουλωμένη Μύτη έχει σειρά να σου τσακίζει την διάθεση για ζωή. Όπως και να ξαπλώσεις, όσα μαξιλάρια και να βάλεις κάτω απ'το κεφάλι σου, όσο και να φυσήξεις τη μύτη σου, οι μύξες είναι σαν πιάτο φαγητό του Χόγκουαρτς που δε τελειώνουν κι έτσι η μύτη σου είναι καταδικασμένη σε βούλωμα για πάντα. Τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα σίγουρα κάτι παίζει με τις μυξες γιατί πολλές φορές δεν έχεις καμία μύξα στη μύτη σου αλλά εκείνη παραμένει βουλωμένη. Μου μυρίζεται "αόρατος μανδύας". Δηλαδή δε μου μυρίζεται ακριβώς επειδή...
• Δε παίρνω γεύση και προφανώς ούτε μυρωδιά αν και κάτι μου λέει πώς πρώτα χρειάζεται να πάρεις μυρωδιά για να νιώσεις μετά γεύση. Θυμάμαι είχα ενθουσιαστεί όταν το άκουσα για πρώτη φορά και έχω την εντύπωση πώς έπαιξα αρκετό καιρό με αυτό. Αν κλείσεις τη μύτη σου και φας κάτι δε θα νιώσεις τη γεύση του. Θα αισθανθείς εάν είναι γλυκό, πικρό, ξινό ή αλμυρο, προφανώς θα καταλάβεις την υφή του, αλλά δε θα μπορέσεις να αποκρυπτογραφήσεις τί είναι! Αν δεν είναι τόσο συγκλονιστικό για σένα, τότε δεν έχεις παιδική αθωότητα μέσα σου. Αν τρέξεις να το δοκιμάσεις τότε είσαι και γαμώ τα άτομα.
• Φτέρνισμα: όταν έχεις γρίπη τότε το φτέρνισμα είναι επικίνδυνο και παύει να είναι αστείο. Πονάει ο λαιμός σου, το σώμα σου, εκτοξεύεις άθελά σου διάφορα προς το γύρω κόσμο, σου΄ρχεται στο στόμα σου μία παράξενη γεύση που αν έπρεπε να βρω λέξη που να την χαρακτηρίζει θα ήταν η λέξη "σωθικό", επίσης αν δεν έχεις κάπου εκεί τριγύρω χαρτομάντηλο τότε είσαι αναγκασμένος μέχρι να βρείς, να ισορροπήσεις με τρόπο που μόνο εσύ ξέρεις τις μύξες για να μη φτάσουν το στόμα σου. Αν φτάσουν πρέπει να το έχεις ερμειτικά κλειστό, εκτός αν είσαι μόμολο πρώτης δημοτικού και γουστάρεις να τις τρως για κολατσιό.
• Χαρτομάντηλα παντού: Τσαλακωμένα κομματάκια κωλόχαρτου, διπλωμένα όπως να'ναι χαρτομάντηλα σε σχήμα που θυμίζει για κάποιο λόγο γαρύφαλλο, μεγάλα χαρτιά κουζίνας πεταμένα απο 'δω κι απο'κει είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι μιάς γρίπης που σέβεται τον εαυτό της. Βρίσκονται σε κάθε απίθανο σημείο και είναι κάτι παραπάνω από πάρα πολλά. Και σα να μην έφτανε όλο αυτό που περνάς, υπάρχει πάντα κάποιος διάολος να σου την λέει επειδή τα αφήνεις όπου να'ναι. Δηλαδή ρε φίλε, βγάζω αυτή την αηδία μέσα από την ίδια μου την μύτη γύρω στις δέκα χιλιάδες φορές την ημέρα, πονάει το κάτω μέρος των ρουθουνιών μου επειδή έχει ερεθιστεί από το χαρτί και θέλεις να ψάχνω και κάδο από πάνω;
• Κοτοπουλίαση: αυτό συνήθως συνοδεύεται με τα δέκατα. Δε καταλαβαίνεις πολλά από το περιβάλλον γύρω σου και η ζωή σου αποτελείται από το να πηγαινοφέρνεις τσάι απ'το ένα δωμάτιο στο άλλο μέσα απο τις άσκοπες περιπλανήσεις σου μέσα στο σπίτι.
• Έλλειψη κατανόησης: Ψάχνεις για λίγη στοργή απο τους δικούς σου ανθρώπους, να σου πει κάποιος "Αχ το πουλάκι μου είναι άρρωστο" και το μόνο που ακούς να λένε είναι "Έλα μωρέ πώς κάνεις έτσι, γριπούλα είναι". Για να μη μιλήσω για την ατάκα που ακούγεται σαν τραγούδι της Βίσση "Καλά μαλάκα, μόνο εσύ μπορούσες να αρρωστήσεις με τέτοια ζέστη, χαχα!". Δηλαδή πρέπει να πάθω τακαμούρι για να μου κάνει κάποιος μιά αγκαλιά και μου χαιδέψει τα μαλλιά όσο εγώ θα βγάζω ηχάκια πόνου και γκρίνιας;

Για να μη μιλήσω για τη φάτσα απέχθειας που παίρνουν οι σερβιτόρες των μπιτς μπαρ (που ήδη μας είναι απεχθείς λόγω της σωματάρας τους) κάθε φορά που προσπάθείς να βγάλεις απο μέσα σου εκείνον τον ήχο που ακούγεται σαν "hένα ζεστhό τσhάι με μέλι παρακhαλhώ".

• Εφιαλτικά όνειρα: κι αυτό είναι ο,τι χειρότερο μπορεί να υπάρξει κατά τη διάρκεια μιάς νύχτας με πυρετό. Από μικρή έβλεπα πώς χρωστούσα λεφτά, είχα αργήσει σε κάποια εξέταση, πήγαινα ταξίδι χωρίς βαλίτσα ή το κλασσικό οτί έπεφτα από κάπου. Σιχαίνομαι τα όνειρα πυρετού και ένας από τους λόγους που δε πάω για ύπνο τώρα είναι για να τα αποφύγω.

• Πρωινό ξύπνημα: Θα ξυπνήσεις με το στόμα ανοιχτό επειδή αναπνέεις με αυτό καθώς η μύτη κάνει ...διακοπές. Χμμ διακοπές. Ναι, ναι! Αυτό που δε κάνεις εσύ επειδή βλέπεις εκείνη δεν είναι άρρωστη! Που είχαμε μείνει; Α ναι. Έχει ξεραθεί ο λαιμός σου και δε βρίσκεις σάλιο ούτε για δείγμα ούτε καν πάνω στο μαξιλάρι.

Εxtreme Hardcore (Do NOT try this at home):

• part 1: Είσαι στο νησί και οι τσάντες θαλάσσης των φίλων σου είναι φουλαρισμένες με αντηλιακά, ρακέτες, περιοδικά, σταυρόλεξα, τράπουλες ενώ η δικιά σου ετοιμάζεται να γνωρίσει τον έξω κόσμο στα φάρμακα που αγόρασες απ'το φαρμακείο που by the way στάθηκε αφορμή να γυρίσετε όλο το άνω μέρος του νησιού για να το βρείτε. Σε κάποια στιγμή ορκίζομαι πώς μου πέρασε απο το μυαλό πώς η ύπαρξη αυτού του φαρμακείου ήταν νησιώτικος μύθος.

part 2: Είσαι ο μόνος άνθρωπος που κάνεις λογαριασμός 22Ε σε καραμέλες για τον λαιμό που ξέρω.

• Πίνεις κοκτέηλ χωρίς τον θρυμματισμένο τους πάγο. Και επειδή μόνος σκοπός μου δεν είναι να μεθύσω η βλακεία του "Έλα ρε συ, θα σε χτυπήσει πιο γρήγορα χωρίς πάγο" δε μετράει.
• Δε τρώς παγωτό! Το "έλα ρε συ, καλύτερα έτσι! Το παγωτό παχαίνει" απο το ένα μου αυτί μπαίνει και απο το άλλο βγαίνει την ώρα που εγώ ετοιμάζω το πυροβόλο μου να εξολοθρεύσω τον και καλά συμπονετικό που το ξεστόμισε.
• Δε μπορείς να χτυπήσεις ένα νησιώτικο γκομενάκι της προκοπής γιατί δε μπορείς να μιλήσεις καλά καλά.
• Ζητάς τραγούδι απ'τον DJ με γραμμένο μήνυμα στο κινητό.

...Όταν ο καλοκαιρινός πυρετός δε χτυπάει τα νησιά, αλλά ΕΣΕΝΑ.