Blogo- Diary(α) #1

Του ΚατσιΚίτ(σι)ου η μάνα κάθονταν

Άνοιξα το ψυγείο μου και προς στιγμήν ένιωσα βοσκός που μπαίνει στη στάνη του να πάει τα κατσίκια βόλτα. Μπέρδεψα τη γάτα μου για τσοπανόσκυλο αφού. Όμως έχω αποφασίσει να μην είμαι πιά δειλή και να΄μαι αντ’αυτού γεννάια.  Έτσι το’δα το περίεργο καφέ κουτί που’ταν εκεί που΄ναι πάντα το γάλα και το άνοιξα με καμάρι να το πιώ. Η γεύση του όπως τη περίμενα. Έντονη βλαχιά με γεύση προβάτου και γαρνίρισμα χωριού. Ένα σκέτο τυρόγαλο με βούλα.

«Γιατί;»  να συνεχίσω να το πίνω, η πρώτη μου απορία όμως μετά την γουλιά και την πλήρη κατανόηση της γεύσης, το δεύτερο γιατί κατευθύνθηκε απεγνωσμένο αυτή τη φορά στον πατέρα μου που ήταν κι ο υπεύθυνος για την στιγμιαία ανταλλαγή της ζωής μου με εκείνη του βοσκού όπως προείπα. Για πλάκα είπε; Γι’αλλαγη; Δε θυμάμαι ήμουν συγκλονισμένη.

Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι το… εποικοδόμημα της εφιαλτικής αυτής αγοράς.

Κι έτσι λοιπόν εγεννήθη γιαούρτι!

Γιατί θα μου πείς εσύ τώρα και θα΄χεις κι όλα τα δίκια του κόσμου. Θα σου πω λοιπόν  να συγκινηθούμε παρέα. Μικρό που ήμουν, ένιωσα στο πετσί μου, έντονα μικροαστικά, ταπεινά ή πιό απλά, σοβιετικά τρικ επιβίωσης. Ένα από αυτά ήταν το να τυλίγεις χουχουλιάρικα χλιαρό γάλα με λίγο γιαούρτι μέσα του για να το μεταμορφώσεις όλο εν τέλει σε γιαούρτι.

Χρειάζεται:

1. Αχρείαστο/καταλάθως αγορασμένο (ή έστω μπαμπά, για πλάκα) γάλα που εννοείται θα΄ναι κατσικίσιο αφού αυτό δεν αρέσει ούτε καν στο έρμο το κατσικάκι που σίγουρα θα κλαίγεται στο μοσχαράκι, όταν εκείνο θα πίνει αγελαδίσιο κανονικό. (άσχετο άμα κλαίγονται μετά και τα δύο όταν έρθει η ώρα να γίνουν μπριζολάκια (ή έστω φιλετάκια) γάλακτος. 
2. Θα κάνεις τη καρδιά σου πέτρα και θα πας ν’αγοράσεις και γιαούρτι κατσικίσιο. 

Ζέστανα το «γάλα» τέλος πάντων, όσο αντέχει είπε η γιαγιά το δάχτυλο να κάνει έναν κύκλο μέσα του (αν δε μιλάτε γιαγιαδίστικα, 30 οC)  άρχισα να ρίχνω σιγά σιγά το γιαούρτι και συνέχισα να ανακατεύω μέχρι  να μυρίσει ο τόπος γελάδι την ώρα που ανοίγει στο στόμα του να πει τη πρώτη καλημέρα της ημέρας.

  Η παράνοια συνεχίζεται και τώρα πρέπει να τυλίξεις το κατσαρολάκι σου με πετσέτες και κουβερτάκια και να αφήσεις τη φύση να κάνει τα μαγικά της.

Άστο να κοιμηθεί μια μέρα και κάτσε μετά φάε ο,τι πιο νόστιμο και ξυνό  κυκλοφορεί  σε αληθινό και σπιτικό γιαούρτι που τύφλα να΄χει  η Αγελαδίτσα κι ολόκληρος ο Όλυμπος.

Extra-tip: την επόμενη φορά που θα ξανακάνεις τα μαγικά σου, χρησιμοποίησε το γιαούρτι που΄φτιαξες ήδη. Εκεί να δείς αυθεντικό αριστούργημα σκέτο έργο τέχνης. Βουκολικής…μη ξεχνιόμαστε.

Y.Γ  Δε περίμενα να πάω να ξαναγοράσω με τα ίδια μου τα χέρια γάλα κατσικίσιο εγώ.

Ηθικό κι ιστορικό απόφθεγμα:  Να που τα΄χει τελικά η ζωή τα γυρίσματα της και ποτέ μη λες ποτέ. Τώρα μένει να πάρω μια κατσίκα αντί εκείνου του ζέπελιν που έλεγα. Τσουπ καπάκι και παρέα  στη γάτα/τσοπανόσκυλο ανάλογα τις φαντασίες σας.