7η ιδέα.

Τελικά η φράση "όλα ή τίποτα" δεν είναι τόσο χαζή όσο τείνει να ακούγεται με την πρώτη. Ξες, φαίνεται ουτοπιστική, εγωιστική και ίσως και ανούσια να ειπωθεί αφού δε μπορείς να τα'χεις όλα. Το θέμα όμως δεν είναι να έχεις τα πάντα, αλλά να μην έχεις κάτι μέτριο. Καλύτερα να μην έχεις τίποτα παρά να έχεις μερικά. Πώς να σου πω, νομίζω ξέρεις που το πάω. Ας φέρω ένα απλό παράδειγμα. Είσαι σε αυστηρή δίαιτα (γαμώ την δίκαια κοινωνία μου γαμώ) και θέλεις απεγνωσμένα σοκολάτα (δεν ευθύνεται μόνο η δίαιτα γι'αυτό), και σου δίνεται η ευκαιρία να φας μία νουαζέτα. Έχεις κάτι απο αυτό που θέλεις, αλλά φυσικά η μικρή αυτή νουαζέτα σου προκαλεί μεγαλύτερη επιθυμία τώρα και θέλεις κι άλλες σοκολάτες. Μία κίντερ μπουένο, μία λίλα πάουζ, μια ιον αμυγδάλου και φυσικά μία παυλίδης φράουλα. Ξέχασα τις μιλκες. Δε λέω μίλκα, λέω μίλκες. Τώρα ξαναγυρνάω στο προηγούμενο και υπενθυμίζω πως καλύτερο είναι να έχεις τα πάντα, δηλαδή πολλές σοκολάτες παρά να ξέρεις ο,τι δικαιούσαι μόνο το ένα μέρος αυτού. Καταλήγεις στην σκέψη πώς καλύτερα να μην έιχες φάει τη γαμημένη τη νουαζέτα, δηλαδή στο τίποτα.
Οκ, μπορεί να μου πεις εδώ πως "Δεν ισχύει σε όλα αυτό", εγώ θα σε προσπεράσω χωρίς να σου δώσω σημασία και θα σου πω, πως ναι, ίσως σε άλλα πράγματα να μην είμαστε σε θέση να αρνηθούμε το έστω κάτι λίγο θυσιάζοντας να πάρουμε μία γεύση απο το σύνολο, αλλά αυτό δε σημαίνει πως είμαστε ικανοποιημένοι. Ίσα ίσα που βλέπουμε στην ουσία το τί θα μπορούσαμε να είχαμε, αλλά με τί συμβιβαστήκαμε τελικά. Με τί μείναμε δλαδή στο χέρι. Θα έλεγα, με το πουλί στο χέρι, αλλά δε το λέω γιατί θα υπάρξει λογοκρισία και ειρωνία.
Τέλος, ναι εγώ πιστεύω πως αυτό ισχύει για όλα και για όλους. Βέβαια τίθεται ένα άλλο εύλογο ζήτημα, το οτί ποιός ορίζει που ολοκληρώνεται κάτι; Ποιός ορίζει αυτό το πάντα; Δεν είναι προφανές οτί συνέχεια κάτι θα βρίσκουμε για να μην είμαστε ικανοποιημένοι; Μία τόμπλερον ας πούμε.
Εγώ στη συγκεκριμένη περίπτωση τουλάχιστον (δεν εννοώ τις σοκολάτες) δεν αρκούμαι με αυτό που έχω. Πες με ο,τι θέλεις απο εγωίστρια έως αχάριστη. Δε με νοιάζει. Εγώ θέλω τα πάντα όσον αφορά το όλο θέμα. Ο,τιδήποτε λιγότερο απο τα πάντα με αφήνει παγερότατα αδιάφορη. Πως να σου πω, θέλω ιπποτισμούς, λαικισμούς(δε ξέρω γι'ακόμη μία φορά που είναι τα διαολοδιαλυτικά), καραμέλες, χειροπέδες, μαλλί της γριάς, ποπ κορν, βροχή, σάλια, θάλασσα, γλειφιτζούρια(ο,τιδήποτε μπορεί να συγχέεται με τον όρο αυτό), ασανσέρ, ταξί, εκδρομή, τηλέφωνο, γρατσουνιές και κλάμμα.
Ο,τιδήποτε λιγότερο, δεν μου κάνει καν το κλικ. Αλλά λέω μπούρδες, δε τελειώνει ποτέ. Δεν οδηγεί πουθενά για την ακρίβεια. Φειλ. Τα παρατάω.