Τελικά δεν είναι και πολύ δύσκολο να ζήσεις σαν ένας μικρός βασιλιάς, αρκεί να ξέρεις τί σε κάνει να νιώθεις όμορφα. Το θέμα βέβαια δεν είναι να κάνεις αυτό που σου αρέσει, αλλά να το βρείς. Εκεί σε θέλω!
Είναι όμως τόσο δύσκολο να βρούμε τί μας γεμίζει και απλά να το κάνουμε; Είνα δύσκολο να πάς σινεμά με τα φιλαράκια σου και να γελάσεις με την ψυχή σου με τον τύπο που ροχαλιζει τρείς σειρές πιό πίσω;
Σήμερα πήγα σινεμά απ'ότι καταλάβατε. Είχα ετοιμάσει και μια μικρή εκπληξούλα στην Αλεξάνδρα και την Ιλεάνα. Πριν πάω να τις βρώ, πέρασα απο το σούπερ μάρκετ κι αγόρασα ένα μπουκάλι ημίγλυκο κρασί, το στρίμωξα στην τσάντα πού μόλις σήμερα αγόρασα, είχα πάρει και τρία πλαστικά ποτηράκια απο το σπίτι. Μπήκαμε στην αίθουσα, άρχισε η ταινία και θυμήθηκα ότι δεν είχα μέσο να ανοίξω το κρασί. Αφού χάλασα την έκπληξη, βγήκα έξω έχοντας κρύψει το μπουκάλι κάτω απο το παλτό μου και μπήκα στο πρώτο μαγαζι που βρήκα έξω απο τον κινηματογράφο. Ψιλικατζίδικο ήταν, αλλά επειδή πιστεύω οτί πάντα βρίσκουμε αυτό που θέλουμε στο πιο απίθανο μέρος, ο ψιλικατζής είχε ανοιχτήρι και με εξυπηρέτησε τόσο ευγενικά που προσφέρθηκα να τον κεράσω ένα ποτηράκι απο το φρεσκοανοιγμένο κρασί. Εκείνος πιό ευγενικά και χαριτολογώντας μου είπε πώς καλύτερα να μην πιεί καθόλου εαν πρόκειτα μόνο για ένα ποτήρι. Αφού τον ευχαρίστησα, έφυγα βιαστική για να μην χάσω κι άλλο απο την ταινία. Το κρασάκι το ήπιαμε λοιπόν ενώ βλέπαμε την Πενέλοπε μπλεγμένη σε ερωτικά τρίγωνα.
Είχα πραγματικά πολύ καιρό να περάσω τόσο όμορφα. Νοστάλγησα εποχές που περνούσα εξίσου καλά όπως ακριβώς σήμερα. Εποχές που δεν ήθελα τίποτα περίπλοκο, τίποτα που δεν ήταν μέσα στην καθημερινότητα μου. Περνούσα καλά, επειδή ό,τι μου άρεζε το είχε η καθημερινότητα μου.
Καληνύχτα !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου