Κατηγορίες σπαστικών ανθρώπων #4 "Ο ταβερνοσπάστης"

Για να δούμε τί έχουμε εδώ.

Σίγουρα ένας σωστός ταβερνοσπάστης έρχεται στη ταβέρνα φαγωμένος κι όταν στο λέει θέλεις να του σπάσεις το κεφάλι γιατί στο παίζει και λυπημένος. Η πολύ φυσιολογική ερώτηση του "ρε μαλάκα γιατί έφαγες αφού ήταν να βγούμε για φαί;" δε ξεστομίζεται απο κανέναν στο τραπέζι αλλά σίγουρα θα το σχολιάσουνε όλοι όταν φύγει, γιατί σίγουρα αυτός φεύγει πρώτος για να μη χάσει την ευκαιρία να  σας εκνευρίσει και κατά την αποχώρησή του. Όμως ας τα πάρουμε με τη σειρά και θα επιστρέψω σε αυτό σημείο αργότερα.

Μέρος α' "Ορεκτικό".

Ο ταβερνοσπάτης δε θα φάει, αλλά θα τσιμπήσει. Ο ταβερνοσπάστης δε πεινάει, αλλά θα σε πρήξει να πάρεις τις γαμημένες κροκέτες που του στιγμάτισαν την παιδικότητα τού επειδή εδώ ερχόταν με τους γονείς του και ναι θα σου πει εκείνη την ιστορία-θρύλο, που οι γονείς του ή το έβαζαν στο αμάξι να κοιμηθεί είτε του ένωναν δυό καρέκλες και κοιμόταν εκεί, όταν νύσταζε. Ο,τι ορεκτικό κι αν ακουστεί θα'χει σχόλιο. Βουαλά:

ΟΡΕΚΤΙΚΟ                                                               ΣΧΟΛΙΟ

- τηγανιτές πατάτες                                 " Ίιιιου ρε, τίγκα στο λάδι"
- μπουγιουρντί                                        "
- κολοκυθοκεφτέδες                                " Σπάνια βρίσκεις ωραίους, άσε που σπάνε"
- τζατζίκι                                                " Έλεος ρε σκορδίλα;"
- χωριάτικη                                             " Θα προτιμούσα χόρτα"
- μαρούλι/ρόκα/παρμεζάνα                      "  Η ρόκα είναι πικρή"
- μανιτάρια σχάρας                                 "  Δεν έχει α λα κρεμ;"
- πατάτες ωγκραντέν                               "  Το ωγκραντέν δεν είναι έτσι"
- σαγανάκι                                             "  Θα πρέπει να το φάμε ζεστό όμως"
- γαμημένες κροκέτες                              "  Παιδιά θα τις λατρέψετε! Είναι τέλειες!"

Μέρος β'  "Κυρίως πιάτο"

Η επόμενη απόφαση για κάποιο λόγο είναι περίπλοκη παρά την φιλάνθρωπη προσπάθεια των ταβερνιούχων να σε διευκολύνουνε με την παροχή της λεγόμενης "ποικιλίας κρεάτων" για τον αριθμό ατόμων που βρίσκονται στη παρέα. Όλοι ξέρουμε πως αν μία παρέα αποτελείται απο δέκα άτομα, πρέπει να πάρουνε ποικιλία για εφτά. Δηλαδή πάντα αφαιρούμε δύο-τρία άτομα απο τον συνολικό αριθμό για να μπορέσουμε να φάμε όλη την ποικιλία. Είμαι σχεδόν σίγουρη, πως όταν το μάτσο των ταβερνοσπάστηδων έγραφαν τους νόμους του ταβερνοσπασίματος, εφηύραν και αυτόν τον τρόπο παραγγελίας. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που πάντα ο ταβερνοσπάστης κάνει την αφαίρεση. Επομένως δεν είναι τρόπος διευκόλυνσης εκ μέρους των ταβερνιούχων, αλλά είναι άλλο ένα σατανικό πλάνο των ταβερνοσπάστηδων.


Μέρος γ' "Ποτά"


Συνοπτική διαδικασία, αφού όλοι εντός κλασμάτων θα αποφασίσουν τί θα πιούνε και θα κάνουν "ζευγαράκια" ή "ομάδες" ανάλογα με τις προτιμήσεις τους. Σε έναν ιδανικό κόσμο θα άλλαζαν και θέσεις έτσι ώστε όσοι πίνουν κρασί να'ναι δίπλα δίπλα για να αποφεχθεί τυχόν ατύχημα λερώματος όταν η κανάτα θα αλλάζει χέρια, και όσοι πίνουν ούζο επίσης δίπλα δίπλα για να έχουν τα παγάκια τους κοντά τους. Δένει άλλωστε και χρωματικά.

Αλλά στην περίπτωση του ταβερνοσπάστη θα ακολουθήσει το εξής:

1. Κρασί;            - " Όχι όχι, με νυστάζει και μου φέρνει πονοκέφαλο"
2. Ουζάκι;          - "Δε πίνω ούζο, έκανα το πρώτο μου μεθύσι με ούζο και δε μπορώ ούτε
                              να το μυρίζω"
3. Ρετσίνα;          - "Ε δε πήραμε ψαρικά"


Εν τέλει αυτός θα πιεί Kaiser. Ναι, μόνος του.

Μέρος δ' "Η παραγγελία"

Όταν έρθει ο σερβιτόρος, αρχίζει να μιλάει αυτός που έχετε αποφασίσει πως θα παραγγείλει, αλλά ο ταβερνοσπάτης θα πεταχτεί με αποτέλεσμα να μπερδευτεί κι αυτός που μιλάει και ο σερβιτόρος. Ο σερβιτόρος θα εκνευριστεί και θα πει ένα θυμωμένο "λοιπόν" και θα διαβάσει τί έχει σημειώσει ενώ αν ο ταβερνοσπάστης είναι hard core  ίσως τα επαναλαμβάνει μετά απο αυτόν. Τέλος, ενώ έχει ακούσει την λέξη "κροκέτες" θα ρωτήσει επιδεικτικά "κροκέτες σημειώσατε;".


Σε αυτό το σημείο ακολουθούν κανόνες που θεσπίστηκαν απο τους ταβερνοσπάστηδες με σκοπο να μας τη σπάσουν στη ταβέρνα. Φυσικά τώρα ξέρετε ποιός είναι υπέυθυνος για την ομαλή εφαρμογή τους.

• Όλα τα νόστιμα φαγητά, είναι απο την μία μεριά, φυσικά όχι στη δική σου.
• Οι διπλανοί παραγγείλανε μετά απο εμάς, αλλά ήδη κάνουν παπάρα στη χωριάτικη.
• Οι κασεροκροκέτες είναι τέσσερις, ενώ εσείς είστε πέντε.
• Το πηρούνι σου θα χαθεί.
• Χορταίνεις με τα ορεκτικά
• Το γλυκό μόλις τελείωσε  με τους αμέσως προηγούμενους σας.

 Ήρθε η ώρα να πας τουαλέτα και για να περάσεις σίγουρα πρέπει να σηκώσεις τουλάχιστον δύο άτομα. Ο ταβερνοσπάστης δε θα σηκωθεί και θα ανασκουμπωθεί κολλώντας στο τραπέζι με την κοιλιά του και σηκώνοντας τα πίσω ποδαράκια της καρέκλας του.

Αποτέλεσμα:

Γκρινιάζει πολύ περισσότερο απ'ότι θα γκρίνιαζε αν απλώς σηκωνόταν κι εσύ ρουφιέσαι για να χωρέσεις στο υποτυπώδες άνοιγμα που σου προσέφερε. Μη ξεχνάμε εδώ, πως έχεις σηκωθεί για τουαλέτα κι όποιο να είναι το νούμερο της ανάγκης, το ρούφηγμα δεν είναι ευχάριστο.

Όταν επιστρέψεις θα σε ρωτήσει "Τί πάλι θα περάσεις;" και τώρα οι επιλογές είναι τρείς:


1. Θα σηκωθεί.
2. Θα ακολουθήσει ξανά το θέατρο του παραλόγου.
3. Θα σου έχει κλέψει τη θέση και θα έχει πιάσει την πάρλα με τον πρώην διπλανό σου.

• Στην πρώτη περίπτωση, που σίγουρα θα την ζήλευε κι ο Πλάτωνας στην ιδανική του πολιτεία, θα κάτσεις στη θέση σου χωρίς κόπο.

• Στην δεύτερη ίσως οι γύρω να γελάσουνε.

• Στην τρίτη, σου λείπει το πιάτο σου και σίγουρα θα μπερδευτείς με τα πηρούνια επειδή έχει πάρει μαζί του το δικό του και δεν έχει μπει στο κόπο να μετακινήσει το δικό σου.

Ήρθε τώρα η στιγμή που περιμένατε όλοι απο την αρχή της βραδιάς. Το αλκόολ σας έχει χτυπήσει ελαφρώς και αερολογείτε, χαζογελάτε, λέτε ιστορίες, αναπολείτε, τσιμπολογάτε τα κρεμμύδια της χωριάτικης και γενικότερα επικρατεί ένα ευχάριστο κλίμα. Είναι ο,τι ονειρεύεται ο ταβερνοσπάστης γιατί είναι η ώρα να το χαλάσει! Φεύγει! Ναι ναι, έχει να ξυπνήσει νωρίς αύριο και σας αναγκάζει να ζητήσετε λογαριασμό. Του λέτε να αφήσει πέντε ευρώ συμβολικά γιατί δεν έφαγε (και καλά) αλλά εκείνος επιμένει. Ακολουθούν τα αγαπημένα μας κλισσέ την ώρα του λογαριασμού:

• Όποιος δει πρώτος την τιμή, κάνει την αποτυχημένη πλάκα άγχους κι οτί το ποσό είναι διαστημικό.
• Ο δίπλα του θα πάρει στα χέρια του την απόδειξη και θα πει "έλα μωρέ, για τριάντα αργύρια κάνετε έτσι;". Ο ανεκδοτοκαταστροφέας έχει σειρά εδώ.
• Ο παραδίπλα του, θα κάνει πλάκα πως κερνάει αυτός.
• Όταν μαθευτεί μετά απο παρακαλητά, η αληθινή τιμή, ένας θα πεταχτεί και θα πει "έλα ρε φίλε, φτηνά ήταν τελικά, εγώ περίμενα πιό πολλά".
• Στη καλύτερη θα΄ναι απο δέκα ευρώ το άτομο.
• Στη χειρότερη θα βγουν κομπιουτεράκια
• Αν ο ταβερνοσπάστης είναι σε ανεξέλεγκτα στάδια, ίσως πει αναφέρει το γεγονός πως αυτός δεν έφαγε τζατζίκι.

 Εν τέλει,  ο ταβερνοσπάστης θα δώσει πέντε ευρώ ενώ θα στο παίξει ιστορία πως θέλει να μπει μέσα στη διαίρεση κι οτί είμαστε μιά παρέα ενώ εσύ θέλεις να του σπάσεις τα μούτρα επειδή όλο το βράδυ αυτός και η παρέα του (το μάτσο των σοφών ταβερνοσπάστηδων) έκαναν ο,τι περνούσε απο το χέρι τους για να σου βγάλουν τη βραδιά απο τη μύτη.