Το΄χουμε δει όλοι μας πολύ σκληρά καρύδια μου φαίνεται, το παίζουμε δυνατοί και ζούμε για να πούμε "στ'αρχίδια μου". Το χειρότερο όμως δεν είναι οτί υποκρινόμαστε ο ένας στον άλλον, αλλά οτί δε τολμάμε να ζητήσουμε βοήθεια απο τον άλλο για να μην φανούμε αδύναμοι στα μάτια του. Καταφευγουμε στους εαυτούς μας και προσπαθούμε να τον πείσουμε πως όλα είναι καλά κι οτί θα τα καταφέρουμε μόνοι μας.
Πονάει πολύ, αλλά ντρεπόμαστε να το παραδεχτούμε επειδή ο κόσμος μας είναι τρομακτικός και μπορεί αν δείξεις αδυναμία να σε κατασπαράξει. Ζούμε πλεόν μόνο με πλαστές ταυτότητες κι ενώ ξέρουμε πως είναι παράνομο, πηγαίνουμε όλο και πιό βαθιά. Φόβος κυριαρχεί όταν πας να δηλώσεις τα συναισθήματα σου, ακόμα κι όταν πρόκειτα για τα πιό όμορφα που υπάρχουν.
Έχεις αναρωτηθεί γιατί συμβαίνει αυτό; Δεν υπάρχει κανένας λόγος να υποκρίνεσαι στον εαυτό σου ο,τιδήποτε. Δε θα σε υποβιβάσει αν ζητήσεις βοήθεια, είναι ανθρώπινο μη ξεχνάς. Φώναξε βοήθεια και αν θέλεις κλάψε. Δε θα σε κοροιδέψει κανείς. Ούτε καν ο εαυτός σου που δε του το΄χεις πει ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου