Καθημερινές Μουσικές.

Ακούς; Ακούω να λες, και δε θα μπορούσες κι αλλιώς έρχομαι να σου πώ εγώ. Ξυπνάς το πρωί επειδή θα ακούσεις έναν θόρυβο ή στην καλύτερη των περιπτώσεων το Stairway to Heaven που έχεις για ξυπνητήρι. Μετά θα ακούσεις το εκνευριστικό "ξύπνησες;" που συγκαταλέγεται στα χαζά εκείνα ερωτήματα του στύλ "α ήρθες;" ή σε 'κείνο που σε παίρνουν στο σταθερό και σε ρωτάνε "ελά, που είσαι;". Στην συνέχεια ακούς την πόλη να σου κορνάρει, τον αέρα να σου φωνάζει στ'αυτιά και τον φίλο σου να σε ρωτάει αν διάβασες. Χάος ακολουθεί στο αμφιθέατρο και σίγουρα θα γελάσεις όταν θα ακούσεις την παντοτινή ερώτηση "Πειράζει να μην απαντήσουμε με την σειρά στις ερωτήσεις;". Εκεί πάντα ειρωνεύομαι ρωτώντας "Το μπλάνκο επιτρέπεται;". Ψίθυροι, ψίθυροι ψίθυροι και ο έρμος επιτηρητής(!) αλλάζει την κοπελιά με τα κόκκινα γυαλιά θέση και την φέρνει μπροστά.
Την θέση των ψιθύρων παίρνουν κραυγές τώρα. Η ζούγκλα της νεολαίας που ανήκεις κι εσύ μέσα. Κακές λεξούλες προσανατολισμένες προς αυτόν που έβαλε τα θέματα. Βλασφημίες για τον συγγραφέα του βιβλίου και τέλος, αστείες εκφράσεις την φοιτητικής αργκώ του στυλ "περνίσσιμο περνίσσιμο" σε ιταλική προφορά.
Μετά ακολουθούν γέλια, βηχαλάκια, ξεφυσήματα και αγκαλιές. Α ναι, και το αστείο φύσημα της μύτης που σου κεντρίζει το ενδιαφέρον. Είδες που ακούς;