.No Comment

Ναι ναι ξέρω, τα κλασσικά. Να σου πώ την αλήθεια όχι μόνο έχω βαρεθέι να σε ακούω να λές πάντα τα ίδια και τα ίδια αλλά πλέον σε σιχαίνομαι.
Πάλι τα ίδια; Δεν υποφέρεσαι.
Θα'θελα να'ξερα γιατί νομίζεις πώς πάντα έχεις δίκιο. Γιατί πάντα ο,τι λες να είναι τόσο αληθινό που με κάνει να σε μισώ; Σε μισώ.
Μ'αγαπάς όμως και δε μπορείς μακριά μου. Ξέρεις πώς ό,τι είσαι το οφείλεις σε μένα, όχι σε σένα. Εσύ δεν υπάρχεις, εγώ σε δημιουργώ για να έχω κάτι να ασχολούμαι. Δε σε υποτιμάω. Μου χρωστάς την ύπαρξή σου, μην το ξεχνάς. Σε κάνω ό,τι θέλω γιατί δε μπορώ να το κάνω αυτό με εμένα.
Ξέρω μ'αγαπάς γιατί σε κάνω άνθρωπο. Σε κάνω ο,τι ήθελα να είμαι.
Σε ζηλέυω που κάνεις ό,τι σου λέω. Σε ζηλέυω που μπορείς να κάνεις ό,τι θέλω. Βλέπεις εγώ δε το μπορώ. Σε σένα βλέπω ζωντανά τα όνειρα μου.
Με ξεπερνάς όμως και με πονάει να σε χάνω. Μακάρι να γίνω δικιά σου και να με κάνεις ο,τι θέλεις εσύ. Το αξίζω και το χρειάζομαι.
Σε αγαπάω.