Συνολικές προβολές σελίδας

Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2009

Kατηγορώ:

- Το ηλίθιο μηχάνημα στις τουαλέτες των μαγαζιών, που με αναγκάζει να το χαιρετάω για να μου δώσει χαρτί. Κομπλεξισμοί.

- Τις ψηλές χέστρες.

- Τους νεροχύτες των μαγαζιών που εξατίας τους πλένεις το κάθε χέρι ξεχωριστά αφού για να τρέχει το νερο πρέπει να κρατάς πατημένο το ματσούκι.

- Το λεπτό χαρτί στα μεγάλα ρολά. Σκίζεται δε το καταλαβαίνεις; Σου βγαίνει η πίστη για να σκουπιστείς αξιοπρεπώς.

- Την ουρά στις τουαλέτες. Σε κάνει να υποκρίνεσαι και να χαμογελάς στις μπροστινές σου ενώ αυτές θα κατουρήσουν νωρίτερα απο σένα και πονάει πολύ που καταβάθως ξέρεις πώς δε κατουριούνται τόσο όσο εσύ.

- Τους ψηλούς άντρες σε φάση "σου μιλάω και βλέπω τις μύξες μέσα απ΄το ρουθούνι σου" ή "μπορώ να πιώ άνετα απο το ποτό σου γιατί είναι στο ύψος του στόματος μου" και για να το εκχυδαίσω (δε με νοιάζει αν δεν υπάρχει σαν λέξη, αυτό εννοώ) "θα μπορούσα άνετα να πιάσω ψιλή κουβεντούλα με το πουλί σου".

- Την τοστιέρα μου γιατί δεν ανάβει αυτόματα όταν της βάζω τοστ κι εγώ ξεχνιέμαι και περιμένω να γίνει το τοστ ενώ η τοστιέρα δεν είναι αναμμένη.

- Την ισχύ της φράσης "πόσο μικρός είναι ο κόσμος".

- Το να σου λένε "όταν θα φτάσεις στην ηλικία μου θα καταλάβεις", γιατί σε κάνει να είσαι σίγουρος πως θα μετανιώσεις τότε γι'αυτά που κάνεις τώρα και δε τα χαίρεσαι γιατί ξέρεις πώς κάνεις μαλακίες.

1 σχόλιο:

ile είπε...

χαχαχα... ετσι ακριβως ειναι τα πραγματα... ισως προσθεσω μερικα καποια στιγμη, οχι τωρα γιατι βιαζομαι. :)