Μαρίνα- Περαστικοί 1- 0

Μόνη μου σε ένα μέρος που δε θα έπρεπε να ήμουν, τραγουδάω δυνατά προκαλώντας φρίκη ή στην καλύτερη των περιπτώσεων σκέψεις οίκτου στους γύρω μου για τό τί κάνω εδώ και τί διάολο γράφω στο τετραδιο μου. Είναι αστείο μέσα μου το γεγονός  οτί την ίδια ώρα των αποριών τους, εγώ γράφω για αυτούς  και φυσικά δε τους περνάει απο το μυαλό. Κερδισμένη στην φανταστική μάχη μεταξύ εμού και των γύρω μου (το οτί δε ξέρουν οτί πήραν μέρος σε αυτήν, δε με απασχολεί) συνεχίζω να με βασανίζω και κατά κάποιο τρόπο χαίρομαι. Έλα τώρα, ούτε εγώ δε το πιστεύω αυτό. Περιμένω γι'αλλη μιά φορά από κάτι άλλο να με σώσει. Επίσης δεν εχω την δύναμη να φανταστώ τί μπορεί να είναι αυτό αν και κάτι μου περνάει από το μυαλό. Όμως η αδυναμία μου με οδηγεί σε χαοτικές και σκόρπιες σκέψεις που αρνούνται να μπούν σε μιά λίστα που ίσως να απορρίπτει τις λανθασμένες και που αναδεικνύει τις πιθανές σωστές.
Σκέφτομαι κάθε μέρα και κάτι πρωτόγνωρο, κάτι που χθές δε θα τολμούσα να βάλω στο μυαλό μου, και αυτό με κάνει να νιώθω ανύπαρκτη μέσα σε έναν κόσμο ιδεών που είναι αδύνατο να κάνεις δικό σου. Ακόμα κι αν το θες, οι πύλες του είναι σφραγισμένες και εμποδίζουν την είσοδό σου. Το μόνο που μπορείς ή μάλλον σε αφήνει να κάνεις είναι να κρυφοκοιτάς απο τα παράθυρα που επίτηδες αφήνει μισάνοιχτα, για να πάρεις μία ιδέα του τί υπάρχει πίσω από την πλάτη σου. Για να σε βοηθήσει να καταλάβεις οτί αυτό που είσαι εσύ κι αυτά που θεωρείς ιδεώδη, δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτό που δε ξέρεις. Σε προκαλεί και ταυτόχρονα σε κλωτσάει τόσο μακρυά...Όπως ακριβώς εκείνο το όνειρο. Ίσως όμως να σε χρειάζεται πιό πολύ απ΄ότι εσύ. Ίσως τα παραθυράκια να έμειναν ανοιχτά επειδή νιώθει μοναξιά. Είναι ανώτερος σου, αλλά τίποτα χωρίς εσένα. Αν δεν υπήρχες εσύ, δε θα ήταν ανώτερος κανενός. Απλά θα υπήρχε χωρίς να έχει ουσία. Εδώ έχει να κάνει με εκείνη την σχέση αλληλεξάρτησης των όλων. Όμως έχει την ωριμότητα να σε διώξει αν και σε έχει ανάγκη, έχει τα κότσια να απαρνηθεί αυτό που χρειάζεται προκειμένου να μην σε χάσει αν κάτι πάει στραβά(ας πούμε να φτάσεις πιό ψηλά απο αυτόν,χρησιμοποιώντας τον και αναιρέσεις την τάξη των πραγμάτων). Χαζό και άδικο για σένα, φυσικό για εκείνον.
Αν ακούγομαι αλλόκοτη, σκέψου πόσο με τρομοκρατεί το γεγονός οτί βγάζω πλήρες νόημα και θεωρώ πως σήμερα κατάφερα να διατυπώσω αυτό που νιώθω οτί ξέρω καλύτερα από ποτέ. Να ξανάρθω εδώ. Βυθίζομαι στις σταγόνες που έκλεψα και ικανοποιούμαι γιατί επιτέλους ξέρω τί θέλω να κάνω. Βλέπω την επιφάνεια αλλά ο βυθός είναι πιό γοητευτικός. Προτιμώ εδώ τελικά.
Συνεχίζω να τραγουδάω και οι κοπέλες στο διπλανό παγκάκι είναι αυτές που χάσανε στην μάχη του "άραγε τί γράφω τώρα". Κερδισμένη και πάλι.