Συνολικές προβολές σελίδας

Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2009

Άνθρωποι #3

Ο χρήστης Κική!! λέει:
mar
Ο χρήστης Κική!! λέει:
otan kapoios keratwsei prepei na to pei ston allo?
Ο χρήστης Κική!! λέει:
sthn sxesh tou

Κοινώς τώρα ξέρεις ποιός ευθύνεται που μου'ρθε στο μυαλό να γράψω σχετικά με αυτό. Επίσης ξέρεις ποιό είναι το θέμα μου στο οποίο μπαίνω αμέσως και χωρίς πολλές εισαγωγικές σημειώσεις. "Αναμφίβολλα" απάντησα στο ερώτημα χωρίς ιδιαίτερη σκέψη όμως με μία φανερή υποσυνείδητη καθοδήγηση. Δηλαδή αμέσως με φαντάστηκα να ομολογώ στην σχέση μου το αμάρτημα μου, περιμένοντας με λαχτάρα να ισχύσει η μπούρδα που λέει "Τουλάχιστον είχες τα κότσια να είσαι ειλικρινής και να μου πείς την αλήθεια". Το θέμα όμως δεν είναι οτί εγώ βρήκα την δύναμη να σου το πώ-θα απαντούσα εγώ αν είχα το θράσσος- αλλά το οτί σε απάτησα! Κι αυτό δεν αλλάζει ακόμα κι αν με συγχωρήσεις. Δεν θα το ξεχάσεις, ούτε και θα το εξαφανήσεις όσο κι αν το θέλεις γιατί μπορεί στ'αλήθεια να με συγχωρήσεις.
(Εδώ κάνω μία πάυση και αλλάζω το πρώτο και το δευτερο ενικό γιατί με κάνει να νιώθω πως απάτησα την ανύπαρκτη σχέση μου κι επειδή αρκετές τάσεις σχοζοφρένειας έχω ήδη, το συνεχίζω αόριστα και αεράτα.)
Οι εκδοχές και τα σενάρια είναι μετρημένα στα δάχτυλα τους ενός χεριού και είναι έγκυρα και αποδεδειγμένα. Ας τα παρόυμε όμως με την σειρά. Με το που ομολογήσει κανείς την απιστία του στο ταίρι του, η αρχή του τραγικού τέλους είναι εδώ, ή μάλλον η τραγική αρχή του τέλους. Το τέλος αυτό που πρόκειται λοιπόν να αρχίσει(ναι έχεις δίκιο, το παράκανα με αυτό) επηρεάζει άμεσα και τους δύο. Ο φταίχτης, που στην προκειμένη περίπτωση είναι αυτός που έκανε την κουτσουκέλα, φαίνεται μετανοιωμένος και λυπάται που έφτασε σε αυτό το σημείο με τον αγαπημένο του. Έχει ήδη αναγκαστεί απο τον εαυτό του να απολογηθεί και κάνει τα πάνδυνα για να ξανακάνει ευτυχισμένο τον άλλο. Όμως δεν είναι τόσο άσχημα τα πράγματα για εκείνον όσο για τον ...κερατά από όποια μεριά κι αν το εξετάσουμε το θέμα. Αν τον συγχωρήσει, τότε αναπόφευκτα σημαίνει πώς έχει κατηγορήσει τον εαυτό του με τις κλασσικές πίπες " Δε μπορεί, κάτι έκανα εγώ λάθος" και ήδη θα έχει κάνει το μεγαλύτερο λάθος να κατηγορήσει τον εαυτό του σε κάτι που μόνο αυτός δε φταίει! Κι αν συνεχίσει έτσι στο τέλος είναι ικανός να κατηγορήσει τον εαυτό του και να βρεί δικαολογητικά και γι'αυτόν που σκότωσε την μάνα του(εδώ που τα λέμε αν κάποιος σκότωνε την δικιά μου, κάποιον λόγο θα είχε!).
Όμως αγαπάει ο Θεός τον κλέφτη, αγαπάει και το νοικοκύρη(μ'αρεσει πολύ που μερικές φορές οι παροιμίες ταιριάζουν πολύ στην κατάσταση που περιγράφω). Βλέπεις δεν είναι καθόλου εύκολο να κρύψεις την απιστία γιατί υποσυνείδητα έχεις τύψεις που βγαίνουν στην επιφάνεια με έναν γλυκό λόγο ή ένα χάδι παραπάνω. Στον κόσμο των μεγάλων το γλυκόλογο είναι το βραχιόλι και το χάδι η γραβάτα. Όλο αυτό το θέατρο κινεί αν μη τί αλλο τις υποψίες του άλλου και κάθε φορά που γίνεται η πράξη "μετάνοιας" (θα εξηγήσω αργότερα προς τί τα εισαγωγικά) ο άλλος νομίζει οτί άκουσε την λέξη συγγνώμη αντί του "έχει καρτούλα αλλαγής αν δε σου αρέσει".
Το θα εξηγήσω αργότερα τα εισαγωγικά στην λέξη μετάνοια είναι απλό. Πολύ απλά λοιπόν, δεν υπάρχει καμία είδους μετάνοια, αλλά μόνο τύψεις που προκαλούν την ψευδαίσθηση αυτή.
Αν ήταν να μετανιώσει δε θα το έκανε. Έτσι πιστεύω εγώ και κάτι μου λέει πώς έτσι είναι! Ακολουθεί παράδειγμα για να σε πείσω. Είσαι σε δίαιτα και τρως ένα προφιτερόλ. Μην μου πείς οτί μετάνιωσες. Μπορεί να εκνευρίστηκες με τον εαυτό σου ή ακόμα και να θέλεις να τον τιμωρήσεις υποβάλλοντας τον σε ασυτία όμως δεν μετάνιωσες. Ήθελες το προφιτερόλ και το έφαγες. Το ίδιο συμβαίνει και με το θέμα της απιστίας. Δε μετανιώνεις απλά ξέρεις πώς έκανες λάθος, οτί πλήγωσες τον άνθρωπό σου. Τέλος για να το τραγικοποιήσω λίγο ακόμα, ακόμα κι αν εκείνος σε συγχωρήσει, οι θερμίδες του προφιτερόλ είναι ακόμα εκεί.

Δεν υπάρχουν σχόλια: