Κατηγορίες σπαστικών ανθρώπων #9 "Ο βιβλιοθηκοσπάστης"

Αφού λοιπόν βάλουν σε εφαρμογή κάθε ξεχασμένο ξόρκι και χορό για να πετύχουν τον τέλειο καιρό ενώ εσύ διαβάζεις και νιώθεις τον ήλιο που είναι τόσο κοντά αλλά ταυτόχρονα τόσο μακριά από σένα, να σου χαϊδεύει απαλά τα χέρια την ώρα που κρατάς σημειώσεις, οι βιβλιοθηκοσπάστες είναι γι'αλλη μιά εξεταστική εδώ για να σου βγάλουν τη πίστη.
Όπως στις συναυλίες, στο σινεμά, στις ταβέρνες, στα αεροπλάνα και τις ΤσικνοΠέμπτες, υπάρχουν και στη βιβλιοθήκη εκείνοι που θα σε εκνευρίσουν. Παρακάτω ακολουθούν κατηγορίες βιβλιοθηκοσπαστών.

• Ο Βηχάκιας  βρίσκεται στην βιβλιοθήκη για να:
α. σου θυμίζει τον παππού με την ροχάλα που είδες προχθές στο δρόμο
β. σε αποσυντονίσει ακριβώς την ώρα που δε χρειαζόταν.

• Για προχωρημένους:
  
  
  γ. σε κάνει να παίξεις άθελά σου το παιχνίδι "Πόσοι βήχες θα ακουστούν μετά τον πρώτο βήχα" το οποιό μπορεί να καταντήσει τόσο εθιστικό όσο το Wow.
  δ. σου θυμίσει τότε που ήταν Τσικνοπέμπτη και είχες γρίππη και να φοβηθείς για τα μικρόβια, να φύγεις απο την βιβλιοθήκη και συνεπώς να μη διαβάσεις.
  
  
  • Η Τακουνάτη τα κατάφερε πάλι. Μικρή ας πούμε πώς δεν ήταν και το πλέον αγαπημένο παιδί της οικογένειας. Για να μη μιλήσω για τότε που γεννήθηκε ο μικρός που περνούσε πιό απαρατήρητη κι απο τα καλοκαιρινά μονόχρωμα μπλουζάκια του Μπέρσκα ων 4.90Ε. Εν μέρει κατανοητό και δικαιολογημένος ο κομπλεξισμός που δημιουργήθηκε. Επίσης δεκτή και η ακαταμάχητη δίψα για προσοχή και δημοσιότητα. Όμως εγώ γιατί ακριβώς να την πληρώσω; Δηλαδή δε μου φτάνει που'χω διαολοδιάβασμα και δεν έχω τί να φορέσω; Πρέπει να ακούω και τον ήχο των τακουνιών σου γκλαπ γκλαπ ενώ προσπαθώ να με πείσω οτί δε διαβάζω απο υποχρέωση αλλά επειδή μ'αρέσει;

Μπράβο σου λοιπόν Τακουνάτη. Μέχρι και γκρουπάκι σου κάνανε στο φβ, σε σχολιάζουνε όλοι μέσα στην βιβλιοθήκη την ώρα που περνάς καμαρωτή καμαρωτή για να μη σου πω πώς ίσως σε δείχνουν και με το δάχτυλο. Ναι ναι, εσύ είσαι το high light στα θαψίματα του κυλικείου.
Θρίαμβος μικρή μου τακουνάτη, θρίαμβος. Ξέρεις όμως ποιά είναι η κατάληξη ανρθώπων που επιζητούν μανιωδώς την προσοχή; Η αυτοκτονία.

• Ο Καρεκλολάγνος όλη του τη ζωή περιμένει την ώρα και τη στιγμή που θα πάει στην βιβλιοθήκη για να παίξει με τις καρέκλες. Εννοείται πώς θα κάτσει σε κάποια που τρίζει για να κάνει το παιχνίδι του ακόμα πιό διασκεδαστικό. Τραβάει άλλη μία τουλάχιστον για να βάζει τα πόδια του, ενώ φυσικά περιμένει να ακούσει την απόλυτα ιδανική στιγμή για να την σύρει και να κάνει εκείνον τον αποκρουστικό και τυμπανοσπαστικό θόρυβο καρέκλας.

Επίσης εδώ, ακολουθεί το παιχνίδι με το "Πόσες καρέκλες θα ακουστουν μετά την πρώτη καρέκλα".

extra tip:

Ο Καρεκλολάγνος δε διαβάζει στην βιβλιοθήκη επειδή δεν τον ενδιαφέρει άμεσα η σχολή του, καθώς όνειρό του είναι να δουλέψει σε παιδικά πάρτυ. Συγκεκριμένα θέλει να είναι εκείνος που απομακρύνει σε κάθε γύρο μιά καρέκλα απο τις "Μουσικές Καρέκλες". Ηδονικό.

• Μερικοί άνθρωποι για να γνωρίσουν κόσμο βγαίνουν έξω, άλλοι γράφονται σε μαθήματα ας πούμε χορού, όμως άλλοι δίνουν πανελλήνιες για να περάσουν σε κάποια σχολή που προφανώς θα΄χει εξεταστικές περιόδους έτσι ώστε να βρίσκουν γκομενάκια στην βιβλιοθήκη με το πρόσχημα του διαβάσματος. Σε αυτή τη κατηγορία ανήκουν επάξια και τα δύο φύλλα και φυσικά κάνουν μπαμ απο μακριά. Έρχονται σουλουπωμένοι, βαμμένοι σενιαρισμένοι και απλά κόβουν κίνηση στους διαδρόμους της βιβλιοθήκης παριστάνοντας πώς ψάχνουν Την Ιδανική Θέση που θυμίζει λίγο αμερικάνικο "The One" όσον αφορά γκόμενους (βλ. Ted Mosby)

Για να μη νομίσετε οτί υπερβάλλω, δείτε σε τί σημεία έφτασε ένας ρομαντικός γκομενάκιας!!! Εφοδιάστηκε με τριαντάφυλλο για να το προσφέρει σε όποια του κλέψει την καρδιά!

                                                    

• Ο ακουστικάκιας που εφαρμόζει το εναλλακτικό είδος διαβάσματος με το να φαντασιώνεται οτί βρίσκεται σε club που παίζει πολύ δυνατή μουσική. Η διαδικασία που προσπαθεί να πετύχει είναι η εξής:

Ακούγοντας μουσική και με την ψευδαίσθηση οτί βρίσκεται σε club, νιώθει υποσυνείδητα χαρούμενος κι ευδιάθετος. Ταυτόχρονα διαβάζει και σκοπός του είναι να πείσει τον εαυτό του πώς η χαρά που νιώθει πηγάζει απο το διάβασμα. Καταβάθως όμως ξέρει την αλήθεια. Πρόκειται για κλασσική περίπτωση ψυχασθένειας.

Εκτός απο τον ίδιο του τον εαυτό, ο Ακουστικάκιας, έχει κι άλλα θύματα. Όλους όσοι βρίσκονται κοντά του καθώς άθελά τους μπαίνουν στη διαδικασία να φαντασιωθούν club αφού η μουσική του δε περιορίζεται μόνο στ'αυτιά του.

Τέλος, ξέρει πολύ καλά οτί ακούγεται η μουσική και είναι σίγουρος γι'αυτό αφού έχει προσέξει ήδη τις στραβές ματιές που του ρίχνουν οι διπλανοί του ή το ρυθμικό κούνημα κεφαλιού του διπλανού του που άθελά του σκέφτεσαι κλαμπ. Όμως θα περιμένει να του κάνουν παρατήρηση για να του δοθεί η ευκαιρία να πει εκείνο το εκνευριστικό και ξαφνιασμένο "Α ναιιιιι; Αχ αχ αχ με συγχωρείς!". Κλανιάρη.

• Ο Ανέμελος είναι εδώ για να σου θυμίζει συνεχώς πως μόνο εσένα καίγεται ο κώλος σου κι οτί δε προλαβαίνεις να βγάλεις την ύλη. Όποτε κι αν πέσει το μάτι σου πάνω του, εκείνος

α. Κοιτάει συνέχεια πέρα δώθε στηριγμένος στο χεράκι του

β. Γεμίζει το μπουκαλάκι του στον ψύκτη

γ. Ζωγραφίζει αν έχεις τον θεό σου στο τετράδιό τού

δ. Απλά ξεφυλλίζει το βιβλίο του.
ε. Είναι στους υπολογιστές

• Ο Γιατρός που διαβάζει εδώ και τέσσερα χρόνια (μιλάμε δηλαδή για 12 ολόκληρες εξεταστικές περιόδους) το σκούρο μπλέ βιβλίο "Γενικής Χειρουργικής". Έλα ρε φίλε τώρα, μεταξύ μας δε παίζει να΄ναι τόσο δύσκολο. Απλά γουστάρεις να ανήκεις σε μία διαχρονική κατηγορία βιβλιοθηκοσπάστη και σ'αρέσει να μας τη λες που είσαι από εκείνους που πέρασαν Ιατρική. Σε τα μας;

• Ο Sosάκιας που έχει πρήξει κόσμο και κοσμάκι για να βρει σημειώσεις και SOS. Στο τέλος, έχει μαζέψει τόση σαβούρα απο παρατάξεις, φλώρους και φυτά που θα του'παιρνε λιγότερη ώρα να διαβάσει δύο φορές το βιβλίο του μαθήματος και μία αντίστροφα από το να προσπαθήσει απλά να ταξινομήσει την χαρτούρα του. Επίσης είναι ικανός να σε διακόψει για να σε ρωτήσει αν βγάζεις τα γράμματα απο κάτι φωτοτυπίες σημειώσεων.

• Ο Πάμε Πακέτο. Μόνο η Βίκυ Χατζηβασιλείου λείπει και μιά θλιμμένη μουσική για να πλαντάξει όλη η βιβλιοθήκη στο κλάμμα. Δύο φίλοι απο τα παλιά συναντιούνται τυχαία στην βιβλιοθήκη την ώρα που ο ένας κατηφορίζει τον διάδρομο. Αγκαλιάζονται με τις ώρες κι ο πιό ευαίσθητος ίσως ξεφωνήσει ένα "Δε το πιστεύω" καθώς τα μάτια του λαμπυρίσουν απο δακράκια συγκίνησης. Έχουν τόσα να πουν κι όμως δε τους περνάει απ΄το μυαλό η λύση του να πιούνε έναν καφέ και ο ένας γυρνάει ολόκληρη τη καρέκλα του προς το μέρος του άλλου που θα σκύψει στα γόνατα για να τα πούνε με την ησυχία τους που φυσικά την στερούν από όλους τους άλλους. Το χειρότερο δε απ'όλα, είναι οτί κάποια στιγμή κάποιος θα ακουστεί είτε με κάποιο γέλιο είτε με κάποιο έκπληκτο "Καλά πλάκα κάνεις!" κι ο άλλος θα του πει χασκογελώντας "Σσσς" που σημαίνει πώς είναι ενήμεροι οτί βρισκονται ακόμα εντός της βιβλιοθήκης κι οτί δεν είναι απλά συνεπαρμένοι απο την τυχαία συνάντησή τους.

• Ο Φωνακλάς Ψιθυράκιας. Όταν αυτός ο άνθρωπος ψιθυρίζει είναι ικανός να σου δημιουργήσει πονοκέφαλο με τις ...φωνές του. Καλύτερα να ούρλαιζε απο την μία άκρη της βιβλιοθήκης στον φίλο του που κάθεται στην άλλη "Ρε μαλάκααααα το 4ο κεφάλαιο είναι στην ύυυυλη;" παρα να ψιθυρίζει τόσο δυνατά.

• Ο Άπλας ή ο Έλα μωρέ ποτέ του δεν αγχώνεται, ποτέ του δε θεωρεί πώς ίσως είναι η ώρα να στρωθείς γιατί ΔΙΝΕΙΣ ΣΕ ΠΕΝΤΕ ΛΕΠΤΑ. Αγαπημένες του φράσεις:

α. Έλα ρε φίλε, σιγά εύκολα είναι αυτά.
β. Πώς κάνεις έτσι ρε; Χαλαράααα έχουμε χρόνο.
γ. Άντε και παίρνεις πτυχίο τί κατάλαβες;
δ. Πάμε για κάνα καφέ;
ε. Με τσίμπησε κουνούπι και περιμένω να σταματήσει το ξύσιμο για να ξεκινήσω.

• Ο Καίγεται ο κώλος μου αντίθετα είναι πιό αγχωμένος κι απο πατέρα έξω απο την αίθουσα τοκετού. Δύο είναι τα τεινά

α. Ο βέρος καίγεται ο κώλος μου, που τα αφήνει όλα κυριολεκτικά τελευταία στίγμή και πηγαίνει στην βιβλιοθήκη στο άνοιγμα και φεύγει με το καμπανάκι. Σηκώνεται μόνο για τουαλέτα κι αυτό αν είναι απόλυτη ανάγκη. Πίνει δεκάδες red-bull και είναι ο μοναδικός άνθρωπος που μπορεί να μεταδώσει το άγχος του σε ένα φανατικό "Άπλα ή Έλα μωρέ".
β. Ο βλαμμένος καίγεται ο κώλος μου, που νομίζει οτί δε θα προλάβει μέσα σε ένα μήνα να βγάλει την ύλη. Συνήθως αυτοί είναι κι εκείνοι που ορκίζονται με κλάμματα οτί δε θυμούνται τίποτα ένα λεπτό πριν του μοιράσουν τα θέματα.

• Ο Πάντα έχει πιό πολύ διάβασμα απο σένα θα σε μειώσει ακόμα κι αν σπόυδάζεις ούλτρα κβαντική αστροσυμπαντική μέγκαπυρηνική υπερέξτραφυσική. Σε βλέπει, σε πλήσιάζει, ξεφυλλίζει με απαξίωση και πολύ γρήγορα την γκουμούτσα βιβλίο που διαβάζεις και σου λέει "Τυχεράκια μόνο αυτό έχεις;". Όμως φτάνει με σένα. Ήρθε η ώρα να εκθιάσει τα κατορθώματά του και να σου πει για τις τετρακόσιες εικοσι χιλιάδες σελίδες που διάβασε, για την εργασία που του πήρε οχτώ μήνες να την τελέιοποιήσει και φυσικά να κράξει καθηγητές που δε του'βαλαν δέκα.

Bonus Tracks:

• Ο Σωσίας κάποιου φίλου σου που κάθεται ακριβώς στη θέση που ασυνείδητα κοιτάς στο παραμικρό σήκωμα των ματιών σου. Την πατάς κάθε φορά και για κλάσματα δευτερολέπτου σκέφτεσαι να πας να τον χαιρετήσεις.

• Το Πανελλαδικιοτάκι που δε μου τη σπάει αυτό καθε αυτό κι όχι δε με απασχολεί που μου τρώει καρέκλα. Ίσα ίσα που δες τί σκεφτήκανε για να σε κάνουν να σπαστείς. Θυμάσαι τις δικές σου τραυματικές πανελλήνιες, το άγχος σου, τα κλάμματά σου, σου σφίγγεται η καρδιά και σε πιάνει το παράπονο που έκανες τόσο κόπο για να μπείς στη σχολή σου που τελικά είναι αυτό που είναι.

Και να σαν μην έφταναν όλα αυτά ή μάλλον όλοι αυτοί, ορισμένοι ριζοσπάστες φτάνουν στο σημείο να μεταμφιεστούν σε καθυστεροπούλια που όλη μέρα κάθονται με το κώλο προς τα εμάς, στα παράθυρα και τιτιβίζουν ακατάπαυστα και χωρίς λόγο. Ναι, είμαι παιδί της πόλης κι όλη αυτή η "Μικρό σπίτι στο λιβάδι φάση" δε με ηρεμεί.

Ακολουθεί τραγική ειρωνία:

Την ώρα που τα κωλοπούλια κάνουν διαγωνισμό ποιό θα τιτιβίσει περισσότερη ώρα και πιό δυνατά, εγώ κάθομαι και διαβάζω θέσεις προάσπισης των οικολόγων-πρασίνων για την πανίδα!