Προσευχή.

Δεν είμαι δα και η καλύτερη επιλογή για ευχάριστη παρεούλα αυτές τις μέρες. Εγώ η ίδια προσπαθώ να με αποφύγω αφού έχω καταντήσει αφόρητη. Είχα να αντιμετωπίσω ασθενείς πυρετούς που άγγιζαν με μεγάλη δυσκολία το 37 και 2 όμως είναι ό,τι πρέπει για να σε κρατούν σε μόνιμη κατάσταση κοτόπουλου(ξέρεις τί εννοώ μην με κουράζεις και εσύ). Μαζί με τα σατανικά δέκατα, τσούξιμο ματιών και ισχυροί πονοκέφαλοι ήρθαν κι ολοκλήρωσαν την άκρως νευρική μου διάθεση μαζί με τον εκνευριστικά ηλίθιο καιρό του να-βάλω-μπαλαρινάκι-θα-γίνω-μούσκεμα-αλλά-δεν-είναι-καιρός-ακόμα-για-μπότες-. Και για να τελειώνω με την γκρίνια όσον αφορά φυσικά φαινόμενα-Πότε θα πάρουν πόδι τα κουνούπια; Τί περιμένουν πιά για να τα ξαναπούμε του χρόνου; Από την άλλη το φάντασμα της αιώνιας Σεπτεμβριανής εξεταστικής δε λέει να με αφήσει σε ησυχία αφού δίνω δίνω δίνω αλλά ακόμα να πάει 25 του μηνός. Καλά, τέλος με αυτά.
Θα πάμε ρε για καμιά καφεδιά; Μπα έχω να ξεψειρίσω ένα φιλαράκι. Α οκ μεν μπές msn. Ένα freddo γλυκό σε παρακαλώ. Σκατά ρε φίλε. Ξέρεις ρε ποιά είμαι εγώ; The bitch is back. Μπα ρε συ, δεν ΥΠΑΡΧΕΙ σου λέω! Τον έκανα ignore ρε. Σώπα ρε Μαρινάκι. Δε κερνάς ρε καμιά μπύρα; Έχω πονοκέφαλο φίλος. Εντάξει λοιπόν. Θέλω τα λεφτά μου πίσω. Love you babe-m2.
Βάλε τις φώτο και taggare μας. Εσύ απο δώ είσαι; Βλέπω έχουμε κοινούς γνωστούς. Τους ξέρεις Λατρεία; Τί είναι αυτά ρε; Εχμ σόρρυ κολλάει το κινητό μου. Ψιλονιενιε σκατά διάθεση. Εμετός τοματοχυμού. Θέλω φορμάτ. Καλές δουλειές!