Ή θα συνεχιστεί λοιπόν απο'δω και πέρα να'ναι έτσι ή θα'ρχίσουν τα καστράκια μου, αφού μου δώσουν ultimatum διαμονής να με διώχνουν σιγά σιγά καθώς γκρεμίζονται παρασέρνοντας μαζί τους κι άμαχο πληθυσμό.
Τώρα μόνο ελπίζω σε αυτό που ξέρω κι εύχομαι πάντα να βρίσκω αυτή την ανάσα ή το ανοιχτό φερμουάρ που θα με γλυτώνει από την κομένη λέξη και τα ανελέητα σκουντήγματα. Ελπίζω επίσης να έχω πάντα κοντά μου αυτόν τον καθρεύτη που θα με ξελασπώνει από την επιρροή ενός αχρείαστου πρηξίματος και τέλος, μη ξεχάσω, να προμηθευτώ καραμέλες για την ανάσα που λέγαμε.
Ίσως και μπορεί και μάλλον να "γύρισε" τελικά, αλλά το αιώνιο¨αλλά μου λέει πώς στην κορύφωσή του εκανε το σκοινι(κό) να τρεμοπαίζει και να ρισκάρει με παιχνίδια δυνάμεων και σκέψεων που φέρνουν συχνά πονοκέφαλο.
Το χειρότερο δε, είναι οτί αν δε ρισκάρεις κινδυνεύεις να ρισκάρεις περισσότερα, μα στάσου, αυτό δεν ήμουν πάντα εγώ που (σ)το φώναζα;
Μ.
Τώρα μόνο ελπίζω σε αυτό που ξέρω κι εύχομαι πάντα να βρίσκω αυτή την ανάσα ή το ανοιχτό φερμουάρ που θα με γλυτώνει από την κομένη λέξη και τα ανελέητα σκουντήγματα. Ελπίζω επίσης να έχω πάντα κοντά μου αυτόν τον καθρεύτη που θα με ξελασπώνει από την επιρροή ενός αχρείαστου πρηξίματος και τέλος, μη ξεχάσω, να προμηθευτώ καραμέλες για την ανάσα που λέγαμε.
Ίσως και μπορεί και μάλλον να "γύρισε" τελικά, αλλά το αιώνιο¨αλλά μου λέει πώς στην κορύφωσή του εκανε το σκοινι(κό) να τρεμοπαίζει και να ρισκάρει με παιχνίδια δυνάμεων και σκέψεων που φέρνουν συχνά πονοκέφαλο.
Το χειρότερο δε, είναι οτί αν δε ρισκάρεις κινδυνεύεις να ρισκάρεις περισσότερα, μα στάσου, αυτό δεν ήμουν πάντα εγώ που (σ)το φώναζα;
Μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου