Lov Storiz #4

Τί είναι ο έρωτας;


a. Απλό συναίσθημα                   b. Παιχνίδι στρατηγικής

c. Χαρμόσυνη διαδικασία             d. Μία μπανάνα


Η βοήθεια του κοινού μου λέει να αποκλείσω το "c".

Η βοήθειά του τηλεφώνου δε μου βγήκε σε καλό αφού για πρώτη φορά στα χρονικά δεν απαντήθηκε η κλήση του παίκτη.

To 50-50 μου αφήνει δύο επιλογές:

Το "b" και το "d".



Αν απαντήσω "μπανάνα" κινδυνεύω να το πάω αλλού και να κατηγορηθώ για σεξιστική επίθεση εις βάρος των αντρών. Ξέρεις, μπανάνα --> μακρόστενο --> έρωτας --> σεξ.

Αν απαντήσω "παιχνίδι στρατηγικής" τότε εκτός του οτί μικρή δεν έπαιζα αρκετό stratego, έρχεται να επαληθευτεί εκείνο που λέει οτί "Αυτό που μας έρχεται πρώτα είναι το σωστό" μάλτιπλ τσόις φάση στα τεστ αγγλικών, αφού κάτι σκίρτησε μέσα μου όταν είδα το "b" αλλά είπα να ρίξω μιά ματιά ακόμα.



Ακολουθώντας λοιπόν την αιώνια συμβουλή της καθηγήτριας αγγλικών μου, θα απαντήσω "Παιχνίδι Στρατηγικής".



Ακολουθεί προσπάθεια επιβεβαίωσης:



Η αλήθεια είναι οτί ποτέ δε μπήκα στον κόπο να ασχοληθώ παραπάνω απο το να κοιτάξω με σχεδόν απέχθεια του κουτί του stratego και να προσπαθήσω να μαθω κάτι παραπάνω απ'το οτί σκοπός είναι να του χτυπήσεις το στρατιωτάκι ή να του ρίξεις τα καράβια έξω δε ξέρω/δε θυμάμαι/δεν έμαθα ποτέ μου.

Σύμφωνα με την επαγωγική μέθοδο έχουμε και λέμε:

1.Η Μαρίνα δεν έπαιζε stratego μικρή.

2.Ο έρωτας είναι παιχνίδι στρατηγικής τύπου stratego.

3.Η Μαρίνα δε τα πάει καλά με τον έρωτα.

άρα:

Ο έρωτας είναι stratego.

Συνεχίζω:

Το stratego είναι παιχνίδι. Στον έρωτα υπάρχουν παιχνίδια φάση:

• Δε με πήρε τηλέφωνο, δε θα τον πάρω ούτε κι εγώ.

• Θα αργήσω να απαντήσω στο μήνυμα.

• Δε θα δεχτώ να βρεθούμε με την πρώτη.

• Χθες τον πήρα εγώ, σήμερα ας πάρει αυτός.

• Θα του πω πώς θα βγω με δύο φίλους μου να δεί αυτός.

• Θα χαθώ για καμιά βδομάδα να "κολλήσει".

Και πάει λέγοντας και σταματημό δεν έχει και όποιος αρνηθεί πώς τέτοια παιχνίδια δεν τα'χει κάνει, είναι ψεύτης και το ξέρει. Εδώ μιλάμε για αθώα παιχνιδάκια που όμως μπορούν να μετατραπούν εύκολα σε πολύ ύπουλα και σκοτεινά. Ξέρεις, όρκοι για αγάπη, ψηστήρια χωρίς ηθικές αναστολές, κερατώματα ποτά και τσιγάρα.

Η στρατηγική έχει ήδη κάνει αισθητή την παρουσία της, περίπου ανάμεσα στα ψηστήρια και στα ψεύτικα λόγια που μπορεί να χρησιμοποιηθούν. Υπάρχουν καλά μελετημένα σχέδια που υπόσχονται πώς αποτελούν την συνταγή για το επιθυμητό αποτέλεσμα. Όλα αυτά ναι, είναι απόλυτη στρατηγική.

Το θέμα όμως είναι τί παραμένει αληθινό μέσα σ'όλο αυτό. Τί δεν είναι κατόρθωμα της στρατηγικής; Τι θα’ταν εκεί στην πραγματικότητα;

Γιατί να πρέπει να παίξω stratego κι όχι ας πούμε κάτι πιό αθώο και απλό, κάτι πιό ανώριμο και όμορφο όπως ακριβώς θα έπρεπε να΄ναι ο έρωτας;

Ή μήπως τελικά δεν είναι το "b" η απάντηση;

Όμως τότε και πάλι; Γιατί τα πράγματα δεν είναι απλά κι εύκολα; Σαν τη μονόπολυ ας πούμε.

Τυχαία πέφτεις στο κουτάκι πάνω στο ταμπλώ, αν έχεις τα χρήματα κι αν το θες το κάνεις δικό σου και μετά το προσέχεις, του βάζεις σπιτάκια και στη συνέχεια κερδίζεις από αυτό. Υπάρχουν οι εντολές, οι αποφάσεις και η φυλακή αλλά βρίσκεις τρόπο να ξελασπωθείς. Σε βοηθάνε οι κάρτες αποφυλάκισης, οι διαγωνισμοί ομορφιάς και οι υποθήκες. Είναι διαχρονικό παιχνίδι για όλες τις ηλικίες, όπως ακριβώς ο έρωτας.
Μονόπολυ έπαιζα με τις ώρες μικρή.