Πήγαινα στο πανεπιστήμιο, και μπήκα στο λεωφορείο, το οποίο ήταν κάτι παραπάνω απο ασφυκτικά γεμάτο. Αφού πέρασα την δοκιμασία με τις πόρτες του λεωφορείου που πήγαν να με κλείσουν αναμεσά τους επειδή δε χωρούσα, ήρθα αντιμέτωπη με την δεύτερη κι όπως αποδείχθηκε πιό σκληρή δοκιμασία. Αυτή ήταν η έλλειψη αξιών και σεβασμού προς τους ηλικιωμένους. Μπροστά μου, όρθια βρισκόταν μια κυρία που η ηλικία της ήταν σίγουρα πάνω απο 85 χρονών, στα χέρια της κρατούσε ένα κόκκινο σάκο και απο την άλλη μία μάυρη μεγάλη σακούλα. Έκπληκτη την ρώτησα '' Κυρία δεν σας προσφέρθηκε θέση;'' και κοίταξα επιδοκιμαστικά τους καθισμένους γύρω μου, που φυσικά δε έχρηζαν της θέσης. Τότε ακούστηκε το απαράδεκτο '' θα κατέβει σε 2 στάσεις''.
Η κυρία άφησε τα πράγματα της κάτω και περίμενε να κατέβει. Φτάσαμε στην στάση όπου θα κατέβαινε εκείνη, κι ενώ άρχισε να ετοιμάζεται με τα χίλια ζόρια μέσα στο στριμωξίδι που επικρατούσε, παρατήρησε οτί δεν έβρισκε την μάυρη σακούλα της. Άρχισα να ψάχνω εγώ, καθώς είχε αγχωθεί ιδιαίτερα επειδή έπρεπε να κατέβει. Την βρήκα την σακούλα της, και την σήκωσα ψιλά έτσι ώστε να μπορέσω να την απεγκλωβίσω απο τον κόσμο.
Καθώς η κυρία με ευχαριστούσε, η σακούλα που ήταν στα χέρια μου ακούμπησε μια απο εκείνες τις κυρίες που δεν είχε προσφέρει την θέση της, η οποία μου είπε δυνατά '' Μην με ακουμπάς με την σακούλα της, τα μαζεύει απο τα σκουπίδια'', '' Είναι βρώμικα μην με ακουμπάς''. Η κυρία ήταν μπροστά.
Αισθάνθηκα την ανάγκη να κλάψω. 'Ενιωσα όλη την δύναμη της προσβολής μέσα σου. Με παρέλυσε. Κατέβηκα στην στάση αυτή μαζί με την κυρία, ενώ είχα άλλες τέσσερις. Δεν ήθελα να βρίσκομαι άλλο σε αυτόν τον χώρο. Κρατούσα στα χέρια μου τα πράγματα της κυρίας και άρχισα να αναρωτιέμαι ακόμα κι αν ήταν απο τα σκουπίδια, τί ήταν πιό βρώμικο. Τί συχαινόμουν εκείνη την στιγμή και κατέβηκα απο το λεωφορείο; Ντράπηκα που είμαι άνθρωπος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου