Βάλαμε τα γιορτινά μας, ψήσαμε την γαλοπούλα, το δέντρο στην πλατεία Συντάγματος επαναστήθηκε καθώς αποτελούσε την μοναδική έγνοια του κ. Νικήτα Κακλαμάνη o οποίος εξέφρασε την ανησυχία του σχετικά με το χριστουγεννιάτικο καρουζέλ και φυσικά για το δέντρο που κάψανε οι λεγόμενοι Βάνδαλοι και Αναρχικοί.
Φαίνεται πως το πνεύμα των Χριστουγέννων νίκησε την παραμικρή όρεξη και διάθεση για "επανάσταση", αν μας επιτραπεί μπορούμε να προσδώσουμε αυτόν τον χαρακτηρισμό στην έκρηξη οργής κατά την διάρκεια του Δεκέμβρη. Ξαφνικά όλα τα τηλεοπτικά προγράμματα που δήλωναν εξοργισμένα και αγανακτισμένα, επανήλθαν λόγω της περίστασης των Χριστουγέννων, στις συνταγές για κουραμπιέδες και μελομακάρονα, για έξυπνους τρόπους στολισμού του γιορτινού τραπεζιο στο οποίο θα φάμε την γαλοπούλα μας. Τα τηλεοπτικά αυτά προγράμματα ανήκουν στην ίδια τηλεόραση που θρηνούσε κάποτε για εκείνο το παιδί.
Για να δούμε τί έχουμε παρακάτω. Α! Ναι! Τα κάλαντα στους πολιτικούς ειπώθηκαν και φακελάκια αγάπης δόθηκαν στους απόρους. Η τηλεόραση, ναι πάντα για την ίδια μιλάμε, κατέγραψε τις πράξεις αγάπης και στοργής των πολιτικών. Τώρα γιατί όλο αυτό το ταπεινωτικό φιάσκο της αγάπης δεν έμεινε κρυφό και δεν έγινε χωρίς τις κάμερες ανοιχτές, δε θα το μάθω ποτέ, γιατί ποτέ κανείς δε θα ποντάρει εκεί, αλλά στο πόσο οι Πολιτικοί αγαπάνε τους άπορους.Κι εδώ θα σταθώ για λίγο γιατί το θέμα αυτό με ερεθίζει πολύ. Γιατί μια φιλανθρωπία μας κάνει καλύτερους ανθρώπους κι όχι απλά ανθρώπους; Με προβληματίζει πολύ αυτό. Η φιλανθρωπία είναι υποχρέωση μας.
Κάτι άλλο: Τί σημαίνει '' μέρες αγάπης''; Οι άλλες μέρες δηλαδή είναι μέρες μίσους; Τί ηλιθιότητα είναι αυτή; Άκου μέρες αγάπης. Δηλαδή τις άλλες μέρες να σκοτωνόμαστε, να πληγώνουμε και να μισούμε. Ορκίζομαι πως αν το ξανακούσω αυτό το παλιοπαραμύθι, δε θα την γλυτώσει αυτός που θα το ξεστομίσει.
Μπαι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου