Κατηγορίες σπαστικών ανθρώπων #4 "Ο ταβερνοσπάστης"

Για να δούμε τί έχουμε εδώ.

Σίγουρα ένας σωστός ταβερνοσπάστης έρχεται στη ταβέρνα φαγωμένος κι όταν στο λέει θέλεις να του σπάσεις το κεφάλι γιατί στο παίζει και λυπημένος. Η πολύ φυσιολογική ερώτηση του "ρε μαλάκα γιατί έφαγες αφού ήταν να βγούμε για φαί;" δε ξεστομίζεται απο κανέναν στο τραπέζι αλλά σίγουρα θα το σχολιάσουνε όλοι όταν φύγει, γιατί σίγουρα αυτός φεύγει πρώτος για να μη χάσει την ευκαιρία να  σας εκνευρίσει και κατά την αποχώρησή του. Όμως ας τα πάρουμε με τη σειρά και θα επιστρέψω σε αυτό σημείο αργότερα.

Μέρος α' "Ορεκτικό".

Ο ταβερνοσπάτης δε θα φάει, αλλά θα τσιμπήσει. Ο ταβερνοσπάστης δε πεινάει, αλλά θα σε πρήξει να πάρεις τις γαμημένες κροκέτες που του στιγμάτισαν την παιδικότητα τού επειδή εδώ ερχόταν με τους γονείς του και ναι θα σου πει εκείνη την ιστορία-θρύλο, που οι γονείς του ή το έβαζαν στο αμάξι να κοιμηθεί είτε του ένωναν δυό καρέκλες και κοιμόταν εκεί, όταν νύσταζε. Ο,τι ορεκτικό κι αν ακουστεί θα'χει σχόλιο. Βουαλά:

ΟΡΕΚΤΙΚΟ                                                               ΣΧΟΛΙΟ

- τηγανιτές πατάτες                                 " Ίιιιου ρε, τίγκα στο λάδι"
- μπουγιουρντί                                        "
- κολοκυθοκεφτέδες                                " Σπάνια βρίσκεις ωραίους, άσε που σπάνε"
- τζατζίκι                                                " Έλεος ρε σκορδίλα;"
- χωριάτικη                                             " Θα προτιμούσα χόρτα"
- μαρούλι/ρόκα/παρμεζάνα                      "  Η ρόκα είναι πικρή"
- μανιτάρια σχάρας                                 "  Δεν έχει α λα κρεμ;"
- πατάτες ωγκραντέν                               "  Το ωγκραντέν δεν είναι έτσι"
- σαγανάκι                                             "  Θα πρέπει να το φάμε ζεστό όμως"
- γαμημένες κροκέτες                              "  Παιδιά θα τις λατρέψετε! Είναι τέλειες!"

Μέρος β'  "Κυρίως πιάτο"

Η επόμενη απόφαση για κάποιο λόγο είναι περίπλοκη παρά την φιλάνθρωπη προσπάθεια των ταβερνιούχων να σε διευκολύνουνε με την παροχή της λεγόμενης "ποικιλίας κρεάτων" για τον αριθμό ατόμων που βρίσκονται στη παρέα. Όλοι ξέρουμε πως αν μία παρέα αποτελείται απο δέκα άτομα, πρέπει να πάρουνε ποικιλία για εφτά. Δηλαδή πάντα αφαιρούμε δύο-τρία άτομα απο τον συνολικό αριθμό για να μπορέσουμε να φάμε όλη την ποικιλία. Είμαι σχεδόν σίγουρη, πως όταν το μάτσο των ταβερνοσπάστηδων έγραφαν τους νόμους του ταβερνοσπασίματος, εφηύραν και αυτόν τον τρόπο παραγγελίας. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που πάντα ο ταβερνοσπάστης κάνει την αφαίρεση. Επομένως δεν είναι τρόπος διευκόλυνσης εκ μέρους των ταβερνιούχων, αλλά είναι άλλο ένα σατανικό πλάνο των ταβερνοσπάστηδων.


Μέρος γ' "Ποτά"


Συνοπτική διαδικασία, αφού όλοι εντός κλασμάτων θα αποφασίσουν τί θα πιούνε και θα κάνουν "ζευγαράκια" ή "ομάδες" ανάλογα με τις προτιμήσεις τους. Σε έναν ιδανικό κόσμο θα άλλαζαν και θέσεις έτσι ώστε όσοι πίνουν κρασί να'ναι δίπλα δίπλα για να αποφεχθεί τυχόν ατύχημα λερώματος όταν η κανάτα θα αλλάζει χέρια, και όσοι πίνουν ούζο επίσης δίπλα δίπλα για να έχουν τα παγάκια τους κοντά τους. Δένει άλλωστε και χρωματικά.

Αλλά στην περίπτωση του ταβερνοσπάστη θα ακολουθήσει το εξής:

1. Κρασί;            - " Όχι όχι, με νυστάζει και μου φέρνει πονοκέφαλο"
2. Ουζάκι;          - "Δε πίνω ούζο, έκανα το πρώτο μου μεθύσι με ούζο και δε μπορώ ούτε
                              να το μυρίζω"
3. Ρετσίνα;          - "Ε δε πήραμε ψαρικά"


Εν τέλει αυτός θα πιεί Kaiser. Ναι, μόνος του.

Μέρος δ' "Η παραγγελία"

Όταν έρθει ο σερβιτόρος, αρχίζει να μιλάει αυτός που έχετε αποφασίσει πως θα παραγγείλει, αλλά ο ταβερνοσπάτης θα πεταχτεί με αποτέλεσμα να μπερδευτεί κι αυτός που μιλάει και ο σερβιτόρος. Ο σερβιτόρος θα εκνευριστεί και θα πει ένα θυμωμένο "λοιπόν" και θα διαβάσει τί έχει σημειώσει ενώ αν ο ταβερνοσπάστης είναι hard core  ίσως τα επαναλαμβάνει μετά απο αυτόν. Τέλος, ενώ έχει ακούσει την λέξη "κροκέτες" θα ρωτήσει επιδεικτικά "κροκέτες σημειώσατε;".


Σε αυτό το σημείο ακολουθούν κανόνες που θεσπίστηκαν απο τους ταβερνοσπάστηδες με σκοπο να μας τη σπάσουν στη ταβέρνα. Φυσικά τώρα ξέρετε ποιός είναι υπέυθυνος για την ομαλή εφαρμογή τους.

• Όλα τα νόστιμα φαγητά, είναι απο την μία μεριά, φυσικά όχι στη δική σου.
• Οι διπλανοί παραγγείλανε μετά απο εμάς, αλλά ήδη κάνουν παπάρα στη χωριάτικη.
• Οι κασεροκροκέτες είναι τέσσερις, ενώ εσείς είστε πέντε.
• Το πηρούνι σου θα χαθεί.
• Χορταίνεις με τα ορεκτικά
• Το γλυκό μόλις τελείωσε  με τους αμέσως προηγούμενους σας.

 Ήρθε η ώρα να πας τουαλέτα και για να περάσεις σίγουρα πρέπει να σηκώσεις τουλάχιστον δύο άτομα. Ο ταβερνοσπάστης δε θα σηκωθεί και θα ανασκουμπωθεί κολλώντας στο τραπέζι με την κοιλιά του και σηκώνοντας τα πίσω ποδαράκια της καρέκλας του.

Αποτέλεσμα:

Γκρινιάζει πολύ περισσότερο απ'ότι θα γκρίνιαζε αν απλώς σηκωνόταν κι εσύ ρουφιέσαι για να χωρέσεις στο υποτυπώδες άνοιγμα που σου προσέφερε. Μη ξεχνάμε εδώ, πως έχεις σηκωθεί για τουαλέτα κι όποιο να είναι το νούμερο της ανάγκης, το ρούφηγμα δεν είναι ευχάριστο.

Όταν επιστρέψεις θα σε ρωτήσει "Τί πάλι θα περάσεις;" και τώρα οι επιλογές είναι τρείς:


1. Θα σηκωθεί.
2. Θα ακολουθήσει ξανά το θέατρο του παραλόγου.
3. Θα σου έχει κλέψει τη θέση και θα έχει πιάσει την πάρλα με τον πρώην διπλανό σου.

• Στην πρώτη περίπτωση, που σίγουρα θα την ζήλευε κι ο Πλάτωνας στην ιδανική του πολιτεία, θα κάτσεις στη θέση σου χωρίς κόπο.

• Στην δεύτερη ίσως οι γύρω να γελάσουνε.

• Στην τρίτη, σου λείπει το πιάτο σου και σίγουρα θα μπερδευτείς με τα πηρούνια επειδή έχει πάρει μαζί του το δικό του και δεν έχει μπει στο κόπο να μετακινήσει το δικό σου.

Ήρθε τώρα η στιγμή που περιμένατε όλοι απο την αρχή της βραδιάς. Το αλκόολ σας έχει χτυπήσει ελαφρώς και αερολογείτε, χαζογελάτε, λέτε ιστορίες, αναπολείτε, τσιμπολογάτε τα κρεμμύδια της χωριάτικης και γενικότερα επικρατεί ένα ευχάριστο κλίμα. Είναι ο,τι ονειρεύεται ο ταβερνοσπάστης γιατί είναι η ώρα να το χαλάσει! Φεύγει! Ναι ναι, έχει να ξυπνήσει νωρίς αύριο και σας αναγκάζει να ζητήσετε λογαριασμό. Του λέτε να αφήσει πέντε ευρώ συμβολικά γιατί δεν έφαγε (και καλά) αλλά εκείνος επιμένει. Ακολουθούν τα αγαπημένα μας κλισσέ την ώρα του λογαριασμού:

• Όποιος δει πρώτος την τιμή, κάνει την αποτυχημένη πλάκα άγχους κι οτί το ποσό είναι διαστημικό.
• Ο δίπλα του θα πάρει στα χέρια του την απόδειξη και θα πει "έλα μωρέ, για τριάντα αργύρια κάνετε έτσι;". Ο ανεκδοτοκαταστροφέας έχει σειρά εδώ.
• Ο παραδίπλα του, θα κάνει πλάκα πως κερνάει αυτός.
• Όταν μαθευτεί μετά απο παρακαλητά, η αληθινή τιμή, ένας θα πεταχτεί και θα πει "έλα ρε φίλε, φτηνά ήταν τελικά, εγώ περίμενα πιό πολλά".
• Στη καλύτερη θα΄ναι απο δέκα ευρώ το άτομο.
• Στη χειρότερη θα βγουν κομπιουτεράκια
• Αν ο ταβερνοσπάστης είναι σε ανεξέλεγκτα στάδια, ίσως πει αναφέρει το γεγονός πως αυτός δεν έφαγε τζατζίκι.

 Εν τέλει,  ο ταβερνοσπάστης θα δώσει πέντε ευρώ ενώ θα στο παίξει ιστορία πως θέλει να μπει μέσα στη διαίρεση κι οτί είμαστε μιά παρέα ενώ εσύ θέλεις να του σπάσεις τα μούτρα επειδή όλο το βράδυ αυτός και η παρέα του (το μάτσο των σοφών ταβερνοσπάστηδων) έκαναν ο,τι περνούσε απο το χέρι τους για να σου βγάλουν τη βραδιά απο τη μύτη.

Προσευχή

Θέλω το πάτωμά μου κι εκείνες τις λάμπες που θα αλλάζουν χρώμα κάθε τόσο. Θέλω ένα όμορφο κουρέλι να σκεπάζει την γύμνια μου και μοναδική μου ζεστασιά η εκπνοή μου στο πάνω μέρος της παλάμης μου.
Με ρωτάς πώς μπορώ και δεν έχω απάντηση να σου δώσω. Είμαι σίγουρη όμως πως ακόμα κι αν είχα θα την κρατούσα για μένα και μόνο. Ναι ξέρω εγωιστικό. Αν σου πω, θα χαθεί η μαγεία του.


"Άστο μόνο για μένα. Μόνο".

http://www.youtube.com/watch?v=BbyRvbG5aTs

Κατηγορίες σπαστικών ανθρώπων # 3 "Ο ιστορίας"

 Ο,τιδήποτε κι αν κάνεις, ο,τιδήποτε κι αν πεις ο "ιστορίας" το χει κάνει ήδη καλύτερα και το χει πει αιώνες πριν επίσης καλύτερα απο σένα. Ας πούμε:

Παράδειγμα Πρώτο: 

Έπεσες και έσπασες το πόδι σου; Ο ιστορίας το έχει σπάσει ήδη δύο φορές. Μία στο δημοτικό και μία στο γυμνάσιο και μάλιστα τρεις φορές χειρότερα απο εσένα. Αν βάλεις γύψο, αυτός έχει κάνει χειρουργείο και του'χουν βάλει λάμες. Αν εσύ πονάς, εκείνος έπαιρνε για τέσσερις μήνες ισχυρά παυσίπονα. Αν το δικό σου έγινε καλά, του "ιστορία" έγινε καλύτερο απ'ότι ήταν πριν το σπάσιμο.

Παράδειγμα Δευτερο:

Ας δούμε τώρα, πώς διηγείσαι εσύ μια ιστορία που έχεις ακούσει και πώς ο "ιστορίας".

Εσύ:

Έχετε ακούσει εκείνη την ιστορία που είναι μια κοπέλα που έχει έναν πύθωνα κατοικίδιο και ένα βράδυ ο πύθωνας ίσιωσε δίπλα στην κοπέλα ενώ αυτή κοιμόταν; Η κοπέλα ξύπνησε λέει, πήρε τηλέφωνο τον κτηνίατρο και αυτός της είπε να φύγει επειδή την μετράει για να την φάει.

Ο "ιστορίας":

Η ξαδέρφη μου είχε έναν πύθωνα αλμπίνο, της είχα πει εγώ να πάρει τέτοιο γιατί είναι πιό φιλικοί, άσε που ήξερα και τον τυπά που το πουλούσε στο Pet Shop και της έκανε και καλύτερη τιμή. Πριν κάνα δίμηνο που λες, ο πύθωνας σταμάτησε να τρώει και γενικότερα δε πάιζει να ήταν καλά, και το πήγε στο γιατρό, και της είπε οτί το φίδι έχει κατάθλιψη κι οτί πρέπει να το αφήνει λίγες ώρες ελέυθερο στο διαμέρισμα. Κι εγώ της το΄χα πει. Είχα δει ένα ντοκιμανταίρ, γενικά μ'αρέσουν να βλέπω, αφού δεν έχει τίποτα άλλο η τηλεόραση να δεις. Ε που λες, το άφησε ελέυθερο κι όντως αυτό άρχισε να τρώει. Ένα βράδυ που κοιμόταν η ξαδέρφη μου, ξύπνησε και είδε τον πύθωνα να είναι σε ίσια γραμμή ακριβώς δίπλα της. Με πήρε τηλέφωνο κατατρομαγμένη και μου το είπε, επειδή ο κτηνίατρος δεν ήξερε τί γίνεται, και ευτυχώς είχα διαβάσει κάποτε ένα βιβλίο και θυμήθηκα πως όταν το κάνουν αυτό οι πύθωνες σημαίνει πως σε μετράνε και πως ετοιμάζονται να σου επιτεθούνε. Της είπα να φύγει αμέσως και να έρθει σπίτι μου να κοιμηθεί. Ξες μετά μου έλεγε οτί της έσωσα τη ζωή και τέτοια. Σιγά.

Συμπεράσματα πρώτα

-Ο "ιστορίας" έχει μυθικούς συγγενείς.
-Ο "ιστορίας" έχει παντού γνωστούς που θα σε βοηθήσουν.

Παράδειγμα Τρίτο:

Οι συγγενείς του "ιστορία" αποτελούν τα εξιλαστήρια θύματα σε περίπτωση που η ιστορία του "ιστορία" είναι παρατραβηγμένη. Δηλαδή, αν πάθεις κάποιο ατύχημα και τολμήσεις να γκρινιάξεις, ο "ιστορίας" θα σε μειώσει λέγοντας σου πως ένας ξάδερφός του έχει πέσει σε κόμμα απο  δυστύχημα. Μέσα του παρακαλάει να μπορούσε να βάλει αυτόν στη θέση του, αλλά ξέρει πως δε θα τον πιστέψεις.

Συμπεράσματα:

-Αν ξέρεις κάτι, ναι μεν είναι σωστό αλλά δεν ήταν ακριβώς έτσι.
-Το δικό του αγαπηνένο τραγούδι, είναι πιό ωραίο. Δε πειράζει θα μάθεις.
-Το δικό του αυτοκίνητο είναι καλύτερο απο το δικό σου, ακόμα κι αν το δικό σου είναι πιό ακριβό.
-Αν έχεις κάνει φάρσες, αυτός έχει κάνει πιό πετυχημένες.
-Αν πήγες για camping, αυτός έχει πάει με τον ξάδερφο του για ελέυθερο στον Όλυμπο και μάλιστα Δεκέμβριο, όχι σαν εσένα Αύγουστο στο Πλατανίτσι.
-Αν το κινητό σου έχει κάμερα, το δικό του έχει δύο.
-Αν απαντήσεις σωστά σε μία ερώτηση του  trivial, ήταν γελοία.
-Αν έπαθες λουμπάγκο, αυτουνού του πονάει κάθε μέρα η πλάτη.

Μiscellaneous


-Αν πήγες σε γιατρό, έκανες μαλακία γιατί αν του το΄λεγες θα σε πήγαινε σε καλύτερο.
-Αν πήρες κινητό επίσης έκανες μαλακία γιατί είναι φίλος του ο Γερμανός.
-Αν νοίκιασες ταινία, έκανες μαλακία, γιατί θα στην κατέβαζε αυτός.
-Αν διάβασες κι έγραψες δέκα, είσαι βλάκας γιατί αυτός πήγε αδιάβαστος κι έγραψε οχτώ.
-Αν εσύ έγινες κομμάτια χθες και έπεφτες στο πάτωμα, αυτός πήγε στο τμήμα.
-Αν εσύ καπνίζεις χόρτο, αυτός το΄χει κόψει επειδή έχει καπνίσει τόσο πολύ που δεν τον πιάνει πιά.

Κατηγορία κείμένων που δε μπορώ να βρω τίτλο με τίποτα #1

Ώρες ώρες νιώθω πως μπορώ να κάνω ο,τι θέλω. Πώς είμαι ικανή να ικανοποιήσω ακόμα και την πιό ακραία μου επιθυμία. Άλλες φορές ίσως να νιώθω και πως κανείς άλλος δε το μπορεί, ή τουλάχιστον όσο εγώ. Ίσως τελικά να είμαι το κέντρο του κόσμου για εμένα όσο και να προσπαθώ να αποδείξω το αντίθετο. Υπάρχει όμως μιά διαφορά στο πως αντιμετωπίζω εγώ το κέντρο του κόσμου από τον τρόπο που εσύ μου λες. Μπορεί βλέπεις, να μην είναι πάντα για το δικό μου καλό. Θα σου δώσω να καταλάβεις.
Όταν νιώθω πως είναι δική μου ευθύνη να σε κάνω να γελάσεις, κι οτί κανείς άλλος δε μπορεί να το κάνει όπως εγώ, το κέντρο του κόσμου για μένα είσαι εσύ. Μη το παίρνεις πάνω σου όμως, δε συμβαίνει μόνο με σένα. Το ίδιο νιώθω κι όταν πάω να φτιάξω μιά ομελέτα. Πρέπει να την κάνω όσο καλύτερα μπορώ για να ευχαριστήσω το άλλο κέντρο του κόσμου μου. Όπως φυσικά και να δώσω στην ομελέτα την τελειότητα που της αρμόζει.
Δεν είναι όμως δική μου ευθύνη όλο αυτό. Δε μπορώ εγώ να είμαι το κέντρο του κόσμου. Δε γίνεται όλοι και όλα να περιμένουν απο εμένα να είμαι η τέλεια που θα κάνει το τέλειο. Όταν όμως ζεις με αυτό και είναι ο τρόπος που απλά συμβαίνουν όλα, τότε αναγκαστικά ή μάλλον ψυχαναγκαστικά, απλά πρέπει να συνεχίσω έτσι. Αλλιώς, γέννεσις. Εδώ με χάσες μάλλον. Μου΄το πε κάποιος πίνοντας ζεστή σοκολάτα πέρυσι τέτοια εποχή και να που κατάλαβα επιτέλους που θα μου χρησίμευε.
Αυτό που τελικά δε μπορώ να κάνω είναι να μην έχω θεμέλια. Έστω μιά γραμμή να πατάω και να περπατώ πάνω της. Δεν είμαι διατεθημένη ούτε αν θες έχω τα κότσια να παραδεχτώ πως τα πράγματα που θεωρώ δεδομένα, αύριο δε θα'ναι. Τί θα γίνει αν πάψω να είμαι το κέντρο του κόσμου; Πώς θα ζήσω; Δε μου έμαθαν. Γι'αυτό σου απαντάω πως όχι δε σε καταλαβαίνω γιατί τελικά πρέπει να έχεις ζήσει την εμπειρία για να νιώσεις πώς είναι.
Και μετά μου μιλάς για τρίχες βαμμένες ή και όχι. Βλέπεις που είναι το πρόβλημα; Το πρόβλημα είναι πολύ βαθιά χωμένο κι όταν βγαίνει προς τα έξω, έρχονται μερικά λίτρα αλκόολ και μας ησυχάζουν (ή όχι απαραίτητα). Το θέμα είναι πως διάολο αντιμετωπίζεται αφού τώρα το βρήκαμε. Η απλή μαθηματική λύση είναι οτί εφόσον το πρόβλημα ή αν θες η "διαφορά" πηγάζει απο το πως αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα επειδή ακριβώς το δικό μου πραγματικό διαφέρει απο το δικό σου, μάλλον λύση θα ήταν να τα βάλουμε κάτω και βρούμε τις γαμημένες ομοιότητες στον τρόπο σκέψης μας μπας και βγεί μιά άκρη. Δε γίνεται να πέφτω τόσο έξω. Πες το πείσμα, πες το αφέλεια, πες το έρωτα. Όπως θέλεις εσύ, μη ξεχνάς τι με αναγκάζει να κάνω το κέντρο του κόσμου.
Δε θυμάμαι που ήθελα να το πάω. Καταλήγω στο οτί αν λυθεί το πρόβλημα θα χαθεί η ιδέα του κι αυτό δε θα μου άρεζε. Επίσης για μένα δεν ήταν ποτέ πρόβλημα, ίσα ίσα το γουστάρω πολύ. Άλλωστε να ηταν να λυθεί θα το είχαμε ήδη κάνει χωρίς να φτάσουμε εδώ. Αμοιβάια μάλλον η συμφωνία. Ας μείνει έτσι καλύτερα.